บทที่ 52 : ผ่อนคลาย (2)
ห่างจากหมู่บ้านไป๋ชิวสี่สิบกว่ากิโลเมตร กลางคืน บนต้นไม้ใหญ่ที่ต้องใช้คนสองคนโอบ ไป๋หมั่งกั๋วซวี่ตงกำลังพิงกิ่งไม้พักผ่อนเงียบๆ เขาห่อตัวด้วยผ้าห่มหินเหยินที่กันวิญญาณร้าย อาศัยรูระบายอากาศบนผ้าห่มในการหายใจ เวลาผ่านไป ค่ำคืนยิ่งมืดสนิท เสียงแมลงไต่กรอบแกรบค่อยๆ ดังมาจากพื้น กั๋วซวี่ตงลืมตาขึ้นฉับพล...
