บทที่ 216 : ศึกวานรเทพผู้พิชิตฟ้าดิน ยามสร่างเมาได้พบสุนัขแห่งยมโลก
ตูม! ตูม! เสียงฟ้าร้องอันน่าสะพรึงกลัวดังก้องกัมปนาท ระเบิดออกมาจากร่างกาย แผ่ขยายท่ามกลางสายฝนฤดูใบไม้ผลิที่โปรยปรายลงมา! ในชั่วขณะนั้น สายตาของทุกคนในที่นั้นต่างถูกดึงดูดไปยังจุดเดียวกัน! ณ ที่ไกลออกไป หลงไท่กำขวานยาวหัวจระเข้ไว้แน่น เส้นเคราพลิ้วไหว เบิกตากว้างมองดูร่างวานรเทพที่พองตัวขึ้นราวกับล...
