บทที่ 196: การทดสอบ III (ฟรี)

หลิน เซียว มองขึ้นไปและพบว่าคนที่บินไปหางูเหลือมคือเจ้านายของอาบรูที่เขาเคยเจอมาก่อนหน้านี้ เขาเพิ่งรู้ชื่อของเจ้านายคนนั้นในตอนนี้ว่า จาง เจี้ยนกั๋ว

ตอนนี้ จาง เจี้ยนกั๋วไม่ได้สวมชุดโบราณเหมือนก่อน แต่สวมชุดที่ดูเป็นทางการ

บนชุดสีแดงมีตัวอักษรใหญ่สองตัว เขียนว่า "งูเหลือม"

ที่ด้านหลังชุด มีเส้นสีแดงวาดภาพงูเหลือมไว้

เขามัวแต่จ้องดวงตาสองดวงที่เรืองแสงเป็นไฟ

ตามการหายใจของจาง เจี้ยนกั๋ว ดวงตาทั้งสองก็สว่างขึ้นลงเป็นจังหวะ

เขาคงคิดว่างูเหลือมนี้มีชีวิต

ทรงผมของจาง เจี้ยนกั๋วยังคงเหมือนเดิม ตอนนี้เขาไม่ได้ถือไม้กายสิทธิ์ ใบหน้าของเขาแตกต่างจากความใจดีก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิง ใบหน้าเผยความจริงจัง และดูน่าเกรงขาม

เขาถอนหายใจเงียบๆ ในใจ ยังเด็กเกินไปที่จะถูกหลอกได้ง่ายๆ

หลิน เซียว มองเหนือศีรษะของเขา คนที่ยืนอยู่เหนือพวกเขาเป็นชายหนุ่มที่ค่อนข้างอายุน้อย

ใบหน้าของเขาดูใจดีมาก มีรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้า และดวงตาหรี่เป็นเส้นบางๆ

เช่นเดียวกับจาง เจี้ยนกั๋ว เขาก็สวมชุดถังเหมือนกัน แต่อักษรสองตัวบนชุดถังของเขาคือ "ลิงยักษ์" และด้านหลังเป็นรูปลิงยักษ์ ยืนอยู่บนยอดเขา

จ้องมองภาพด้านล่างภูเขา

ในหมอกจางๆ ลิงยักษ์ตัวนี้ดูราง ๆ

บนร่างของชายหนุ่มคนนี้ มีเพียงแผ่นป้ายปริศนาขนาดเท่าฝ่ามือ และเข็มบนแผ่นป้ายยังคงหมุนอยู่ เหมือนเครื่องจักรที่ไม่มีวันหยุดคำนวณ

"หลิน เซียว นายไม่ได้บอกหรอกเหรอว่าลิงยักษ์คล่องแคล่ว? ทำไมมันดูเป็นแบบนี้..." แฮร์รี่พูดข้างๆ เขา เขาไม่รู้จะอธิบายอย่างไร

ส่วนชายที่ยืนอยู่บนแมงมุมพิษ เขาไม่สามารถเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน เพราะอีกฝ่ายปกคลุมตัวเองด้วยหมอกดำสนิท และเขาสามารถบอกได้จากเท้าที่โผล่ออกมาว่าควรจะเป็นผู้ชาย

"นี่คือผู้อำนวยการจาง เจี้ยนกั๋ว หนึ่งในผู้นำการทดสอบ" หลี่ หนิงหนิง แนะนำจาง เจี้ยนกั๋วที่ยืนอยู่ทางซ้ายสุด

หลังจากได้ยินคำพูดของผู้อำนวยการหลี่ จาง เจี้ยนกั๋วก็ค่อยๆ โค้งตัวและทักทายทุกคนด้านล่าง

"นี่คือผู้อำนวยการหวง และเป็นหนึ่งในผู้นำของสถาบันพ่อมดแห่งประเทศจีนของเรา" ชายร่างกำยำที่ถูกปกคลุมด้วยหมอกดำกล่าว

หลิน เซียว เห็นเพียงหมอกดำรอบตัวผู้อำนวยการหวงโค้งลง และเขาเดาได้ว่าเขากำลังทักทายทุกคน แต่ไม่มีใครเห็นใบหน้าของเขา

"ดีละ นี่คือผู้อำนวยการหลิน และเป็นผู้อำนวยการที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ของสถาบันพ่อมดแห่งประเทศจีน" คราวนี้ผู้อำนวยการหลี่ชี้ไปที่ชายหนุ่มเหนือศีรษะของหลิน เซียว และแนะนำเขาไปด้วย

หลังจากฟังคำพูดของผู้อำนวยการหลี่ ผู้อำนวยการหลินก็ยิ้มจางๆ ดวงตาของเขาเป็นเพียงช่องแคบ และหรี่ตาลงอีก เขาก็โค้งตัวเล็กน้อยและทักทายทุกคน

"ทั้งสามคนนี้เป็นผู้รับผิดชอบการทดสอบของพวกคุณในครั้งนี้ และกฎของการทดสอบครั้งนี้ก็ถูกกำหนดโดยทั้งสามคนนี้"

ผู้อำนวยการของคุณดูเหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้ จากนั้นก็ยิ้มและพูดว่า "อ้อ มีใครสงสัยบ้างไหมว่าทำไมฉันยังไม่ได้บอกเนื้อหาและกฎของการทดสอบจนถึงตอนนี้"

"ฉันจะพูดตรงๆ ไม่ใช่ว่าฉันไม่พูด แต่กฎข้อหนึ่งของการทดสอบนี้คือคุณไม่สามารถบอกใครได้ โดยเฉพาะพวกคุณ เกี่ยวกับกฎของการทดสอบ"

"แน่นอน นี่ก็ขึ้นอยู่กับพวกเขาที่จะตัดสินใจ เอาละ" ผู้อำนวยการหลี่หยุดพูดและกล่าวว่า "วันนี้เราจะจบแค่นี้ก่อน คุณสามารถตามผู้รับผิดชอบของคุณไปและฟังการจัดการของพวกเขา"

ผู้อำนวยการหลี่พูดจบ สรุปประโยคหนึ่ง และหายไปจากสายตาของทุกคนในทันที ไม่มีใครเห็นว่าเธอเคลื่อนที่อย่างไร

หลังจากนั้น หลิน เซียว และแฮร์รี่เดินเข้าไปในรูเล็กๆ ในโพรงต้นไม้ภายใต้การจัดการของผู้อำนวยการหลิน

หลังจากมองรอบๆ สักพัก หลิน เซียว ไม่ได้มองสถานการณ์ของอีกสองกลุ่ม ตอนนี้ผู้อำนวยการหลินได้เดินมาอยู่ตรงหน้าพวกเขาแล้ว

อีกฝ่ายยังคงมีรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้าเหมือนเดิม และดวงตายังคงหรี่ยิ้ม

หลังจากจัดการพวกเขา ผู้อำนวยการหลินก็พูดว่า "สวัสดีทุกคน ผู้อำนวยการหลี่ได้แนะนำผมไปแล้วเมื่อกี้ ดังนั้นผมจะไม่แนะนำตัวเองอีก"

"รอสักครู่ จะมีคนแจกอุปกรณ์ให้พวกคุณ เพราะพวกคุณจะอยู่ที่นี่เดือนนี้"

"มีสิ่งหนึ่งที่ผมอยากเตือนพวกคุณ ในเดือนนี้ พวกคุณทุกคนมีเพียงอุปกรณ์เหล่านี้เท่านั้น ดังนั้นต้องแน่ใจว่าจะไม่ทำมันหาย..."

"ถ้าใครทำอุปกรณ์หาย เราจะไม่แจกให้อีก"

"ในการทดสอบของพ่อมดโจมตีที่คล่องแคล่ว มีไม่น้อยที่ต้องออกจากการทดสอบเพราะขาดอุปกรณ์และหิวโหยทุกปี" ผู้อำนวยการหลินพูดกับพวกเขา "ดังนั้น ในการทดสอบนี้ คุณไม่มีเพื่อน ไม่มีเพื่อนร่วมทีม ทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวคุณเอง"

"แน่นอน ระหว่างการทดสอบ ถ้าคุณมีข้อสงสัยหรือคำถามใดๆ คุณสามารถมาหาผมได้ตลอดเวลา แน่นอน ผมไม่อยากให้คุณมาหาผมตอนที่คุณออกจากการทดสอบแล้ว" ตรงนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขายิ่งกว้างขึ้น

"นอกจากนี้ ในเดือนนี้ เราไม่ได้ทดสอบตลอดเวลา"

"เมื่อคุณไม่ได้ทดสอบแล้ว คุณสามารถเดินเล่นในบ้านพ่อมดจีนได้"

"แน่นอน ผมจะไม่บอกคุณว่าเมื่อไหร่จะหยุดทดสอบ เมื่อไหร่การทดสอบจะเริ่ม"

เขามองดูทุกคนและพูดว่า ""ผมหวังว่าพวกคุณจะมีความตระหนัก เมื่อคุณยืนอยู่ที่นี่ คุณต้องระมัดระวังตลอดเวลา เพราะการทดสอบอาจจะเริ่มขึ้นเมื่อไหร่ก็ได้"

"เอาละ นั่นคือทั้งหมดที่ผมต้องการพูด ต่อไป ถ้าคุณมีคำถามอะไร คุณสามารถมาหาผมได้ตลอดเวลา ตอนนี้ ผมจะให้ใครสักคนพาคุณกลับไปพักผ่อน"

ในเวลานี้ ในสำนักงานที่หรูหราของซูตง ชายคนหนึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะ และเขาคือผู้ดูแลที่เคยมารับหลิน เซียว ก่อนหน้านี้

เขานั่งอยู่บนเก้าอี้โยกไม้ โยกขึ้นโยกลง

เขาสูบบุหรี่และพ่นควันเป็นวงกลมออกจากปาก ซึ่งค่อยๆ จางหายไปในอากาศ

ผู้ดูแลมองนาฬิกาของเขา เวลาผ่านไปนานแล้ว

"ทำไมครั้งนี้ใช้เวลานานจัง ก็แค่กินข้าวเท่านั้นไม่ใช่หรอ? หลังจากผ่านไปหลายปี ขั้นตอนที่ยุ่งยากและซับซ้อนเหล่านี้ไม่สามารถทำให้ง่ายขึ้นได้เลยหรอ?" ผู้ดูแลถอนหายใจอย่างหมดหนทางและบ่นอย่างอ่อนแรง