บทที่ 190 กลายเป็นก้อนน้ำแข็ง(ฟรี)

บทที่ 190 กลายเป็นก้อนน้ำแข็ง(ฟรี)

ลูกหมาป่าสีขาวโพลนน้ำตาคลอ ปากอ้าๆ หุบๆ ส่งเสียง ไม่หยุด

ทันใดนั้น มันจ้องนิ้วโป้งของเจียงอัน อ้าปากงับลงมาด้วยความเร็วสูง

ความเร็วของลูกหมาป่าเร็วเกินคาดคิด ทั้งเร็วและแม่นยำ

อย่างไรก็ตาม ความเจ็บที่คาดไว้กลับไม่มา เจียงอันประหลาดใจที่พบว่าลูกหมาป่าไม่ได้กัดนิ้วโป้งของเขา แต่กลับดูด

เจียงอันประหลาดใจ "หรือว่าตัวนี้ยังไม่หย่านม?"

หลังจากดูดอย่างแรงไปหลายที ลูกหมาป่าพบว่าไม่ถูกต้อง ดูดไม่ได้อะไรเลย จึงร้อนใจขึ้นมา มองเจียงอันอย่างน่าสงสารอีกครั้ง

ที่ลูกหมาป่าออกจากดาวสัตว์หมื่นพันธุ์ บินขึ้นมาในอวกาศก็เพราะหิว มาหาหมาป่ายักษ์สีขาวโพลนเพื่อขอนม

เจียงอันหยิบนมวัวออกมาจากแหวนเก็บของให้ลูกหมาป่าดื่ม ตอนแรก ตัวน้อยนั้นก็ทำท่ารังเกียจอยู่บ้าง

ลองชิมไปสองสามอึก มันก็ชอบ ยิ่งดื่มยิ่งชอบ ไม่นาน ก็ดื่มไปสามขวด

"ไม่หย่านมจริงๆ"

แม้ว่าลูกหมาป่าจะยาวครึ่งเมตร แต่เพิ่งเกิดได้สิบวัน อยู่ในช่วงทารก ไม่สามารถควบคุมพลังอันแข็งแกร่งในร่างกายได้อย่างชำนาญ

ไม่งั้น เจียงอันจะจับมันทั้งเป็นไม่ได้ง่ายขนาดนี้

ที่ไกลออกไป จ้าวฉางคงกับหมาป่ายักษ์สีขาวโพลนต่อสู้กันอย่างดุเดือด สู้กันจนฟ้าดินมืดมน ดวงอาทิตย์ดวงจันทร์ไร้แสง

หมาป่ายักษ์สีขาวโพลนตัวนั้นขนลุก ร่างกายแผ่ความหนาวเย็นสุดขั้ว เย็นจับหัวใจ

เสียงคำรามหนึ่ง ไอเย็นม้วนตลบ แช่แข็งอวกาศรอบด้านไปหลายหมื่นกิโลเมตรในทันที

คนกับหมาป่าต่อสู้กันไม่หยุด สู้กันอย่างยากจะแยกแพ้ชนะ

มุมปากของเจียงอันผุดรอยยิ้ม อุ้มลูกหมาป่าหันหลังเดินจากไป!

มาดาวสัตว์หมื่นพันธุ์ครั้งหนึ่ง เจียงอันได้ผลตอบแทนมากมาย ไม่เพียงขโมยไข่เจียวหลงได้ ยังจับลูกหมาป่าได้อีกตัว

"โชคดีของเจ้าช่างดีเหลือเกิน!"

กลับมาที่ดาวเซิ่งเจ๋อหลาน ฉู่ซิ่นเห็นลูกหมาป่าแล้วก็พูดเช่นนั้น

เจียงอันพูดว่า "ลูกหมาป่าตัวนี้ส่งตัวมาให้เอง ข้าไม่จับก็ไม่ไหวแล้ว"

พูดไปพลาง เจียงอันก็ส่งไข่เจียวหลงให้ฉู่ซิ่นไปพลาง

"ไข่เจียวหลงให้เจ้า เอาน้ำยาบำรุงมาให้ข้าก็พอ"

ฉู่ซิ่นพยักหน้าและพูดว่า "ได้"

การเปลี่ยนไข่เจียวหลงเป็นน้ำยาบำรุง ยังต้องผ่านการแปรรูปและผลิต เป็นกระบวนการที่ค่อนข้างซับซ้อน

ฉู่ซิ่นมองดูลูกหมาป่าและพูดว่า "ตรวจยีนให้มันหน่อย ดูว่ามันมีศักยภาพเท่าไหร่"

เจียงอันพูดว่า "ข้าก็คิดจะทำอย่างนั้นเหมือนกัน"

ตามฉู่ซิ่นไป เจียงอันอาศัยอุปกรณ์ของค่ายรบ ทำการตรวจยีนเชิงลึกให้ลูกหมาป่า

ครึ่งชั่วโมง ผลก็ออกมา

มองดูผลตรวจ ฉู่ซิ่นพูดว่า "ในร่างกายมันมียีนของฟีนิกซ์น้ำแข็งจริงๆ สามารถควบคุมพลังน้ำแข็งได้ มีศักยภาพสูงมาก การจะเป็นราชาหมาป่าระดับแปดเก้าไม่ใช่ปัญหาเลย ถ้ามันสามารถปลุกยีนของฟีนิกซ์น้ำแข็งได้อย่างสมบูรณ์ ยังอาจจะทะลุถึงระดับสิบได้ มันเพิ่งเกิดได้ไม่นาน ไม่สามารถใช้พลังในร่างกายได้ ตอนนี้สิ่งแรกคือ ฝึกให้มันใช้พลังในร่างกาย เมื่อมันสามารถใช้พลังในร่างกายได้อย่างสมบูรณ์ เจ้าจะจัดการมันก็ยากแล้ว"

อย่าดูว่ามันตัวเล็ก แต่พลังที่ซ่อนอยู่ในร่างกายมัน แรงกว่าเจียงอันมากนัก

เจียงอันพาลูกหมาป่าออกจากค่ายรบของสหพันธ์โรงเรียนหมื่นแห่ง กลับไปยังค่ายหมายเลขสิบ

ความจริงพิสูจน์แล้วว่า มีนมก็เป็นแม่ได้

แค่ให้อาหารมากพอ ลูกหมาป่าก็ไม่ร้องไม่อาละวาด เชื่องมาก!

ลูกหมาป่ากินอิ่มดื่มอิ่ม ก็นอนกรน กินแล้วนอน นอนแล้วกิน วนเวียนอยู่อย่างนั้น ไม่ยากเลยที่จะดูแล

ในกลุ่มสามคน

หัวตงหยาง: พรุ่งนี้เป็นวันเกิดจ้าวจื่อฉี พวกนายสองคนคิดจะให้ของขวัญอะไรเธอหรือ?

ฉีเฟิง: คิดไว้นานแล้ว น้ำยาบำรุง

หัวตงหยาง: ข้าตั้งใจจะให้ยาเพิ่มยีนหนึ่งขวด เจียงอัน เจ้าล่ะ?

เจียงอัน: จริงๆ จนถึงตอนนี้ฉันถึงรู้ว่าพรุ่งนี้เป็นวันเกิดเธอ

หัวตงหยาง: เจียงอัน นายต้องตั้งใจหน่อยนะ ระวังเธอจะใส่นายในบัญชีดำ

ฉีเฟิง: เห็นด้วย 1

เจียงอันมองลูกหมาป่าที่กำลังนอนกรนแล้วมุมปากก็กระตุก

ตอนกลางคืน เจียงอันก็อดใจไม่ไหว ใช้ยาเพิ่มพลังชีวิตระดับห้าร้อยล้านที่ได้รางวัลมา

ผลก็คือ เกือบทั้งคืนเขาอยู่ในความเจ็บปวดทรมาน

ไม่กี่วันก่อน เขาใช้ยาเพิ่มพลังชีวิตระดับร้อยล้านไปหนึ่งขวด ร่างกายก็แข็งแกร่งขึ้นมากแล้ว

และเขายังก้าวขึ้นถึงระดับม่วงทองสองดาว ร่างกายก็แข็งแกร่งขึ้นอีก

แต่ว่า ตอนใช้ยาเพิ่มพลังชีวิตระดับห้าร้อยล้าน ร่างกายเขาก็ยังรับไม่ไหวอยู่บ้าง

เลือดของลิงยักษ์ทองดุดัน แม้จะทำเป็นยาเพิ่มพลังชีวิตแล้ว ฤทธิ์ก็ยังคงเป็นเช่นนั้น

ในช่วงที่รุนแรงที่สุด เจียงอันรู้สึกเหมือนทั้งตัวอยู่ในทะเลเพลิง ถูกเผาไหม้ ทรมานอย่างแสนสาหัส

ภายใต้ฤทธิ์ของเลือดลิงยักษ์ทอง ทั้งตัวของเจียงอันแดงก่ำ ระอุไปด้วยความร้อน อุณหภูมิในห้องพุ่งสูงขึ้นในทันที

การเปลี่ยนแปลงนี้ปลุกลูกหมาป่าที่กำลังหลับสนิทให้ตื่นขึ้น มันลืมตามองเจียงอันอย่างสงสัย แล้วอ้าปากพ่นไอเย็นใส่เจียงอัน

มันตั้งใจดี อยากช่วยให้เจียงอันเย็นลง

พ่นเสร็จแล้ว ลูกหมาป่ากะพริบตา ดูเหมือนจะบอกว่า: ชมข้าเร็ว!

"บ้าเอ๊ย ร้อนเย็นสองขั้ว!"

เจียงอันได้สัมผัสความรู้สึกร้อนเย็นสองขั้วอย่างแท้จริง ความรู้สึกนั้น รู้ได้แต่ใจ พูดไม่ถูก

โชคดีที่ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี เจียงอันทนผ่านมาได้สำเร็จ

ครึ่งแรกของคืนเป็นความทรมาน ครึ่งหลังก็ดีขึ้น

สภาพร่างกายของเจียงอันเพิ่มขึ้นอย่างมาก ความแข็งแกร่งของร่างกายถึงระดับที่ไม่เคยมีมาก่อน เหนือกว่านักรบระดับม่วงทอง แม้แต่เทียบกับนักรบระดับดาวระยิบก็ยังได้

"ทนทรมานมาขนาดนี้ คุ้มแล้ว!"

เจียงอันอาบน้ำ นอนสองชั่วโมง ก็เป็นวันใหม่อีกวัน

"ลูกเอ๋ย พ่อตั้งใจจะจับลูกหมาป่าหิมะมาให้เป็นของขวัญวันเกิดอายุ 18 ปีของลูก ไม่คิดว่าจะถูกคนแย่งไป"

"พ่อ ใครเก่งขนาดนั้น ถึงกับแย่งของจากมือพ่อได้?"

"เป็นนักเรียนใหม่ของค่ายหมายเลขสิบของเรา ไม่ใช่ว่าเขาเก่งอะไร แค่เก็บของได้ดี ตอนที่พ่อกำลังต่อสู้กับราชาหมาป่าหิมะ เขาก็พาลูกหมาป่าไป"

"พ่อ ก็ไม่เป็นไรหรอก ลูกหมาป่าหายก็หายไป เดี๋ยวพ่อค่อยจับตัวใหม่ก็ได้ จริงๆ แล้วของขวัญวันเกิดที่หนูอยากได้ที่สุด คืออาหารที่พ่อทำเองนั่นแหละ"

"ลูก ตอนบ่ายฝึกเสร็จแล้วรีบมาจากค่ายรบ พ่อจะเตรียมอาหารเย็นให้ ล้วนเป็นอาหารที่ลูกชอบทั้งนั้น"

"ขอบคุณค่ะพ่อ"

ตอนเที่ยงฝึกปกติเสร็จ หว่านเซิ่งพูดกับเจียงอันว่า "เจียงอัน บ่ายนี้ถึงเวรเจ้ายืนเวร"

เจียงอันพยักหน้าและพูดว่า "ครับ"

กินข้าวเที่ยงเสร็จ เจียงอันก็เดินไปที่ประตูใหญ่ของค่าย เปลี่ยนเวรขึ้นยาม

หลินซิ่งเห็นเจียงอันก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้และพูดว่า "แย่แล้ว ทำไมข้าถึงโชคร้ายขนาดนี้ แม้แต่ยืนเวรก็ต้องอยู่กับเจ้า แถมเจ้าจะยืนเวรก็ยืนเวรไป ยังพาสัตว์เลี้ยงมาด้วย จะอวดว่าข้าไม่มีสัตว์เลี้ยงหรือ? แต่ว่า ลูกหมาป่าของเจ้าก็น่ารักดี แค่ไม่รู้ว่าศักยภาพเป็นยังไง"

เจียงอันยืนเวร ลูกหมาป่าสีขาวโพลนยืนข้างเจียงอันอย่างเป็นระเบียบ ไม่ขยับเขยื้อน เชื่องมาก

เจียงอันมองลูกหมาป่าแวบหนึ่ง แล้วชูกำปั้นทำท่าโจมตีใส่หลินซิ่ง

"เสี่ยวไป๋ จัดการมัน ให้มันรู้ความร้ายกาจของเจ้า!"

ลูกหมาป่ามองหลินซิ่งอย่างเซ่อๆ สองสามที ไม่ขยับ

หลินซิ่งเห็นแล้วก็หัวเราะและพูดว่า "ดูเหมือนความสามารถในการฝึกสัตว์เลี้ยงของเจ้าจะไม่เท่าไหร่ มันยังไม่สนใจเจ้าเลย อ๊า ตายแล้ว!"

หลินซิ่งจู่ๆ ก็เห็นลูกหมาป่าอ้าปากพ่นไอเย็นอันน่ากลัวออกมาในทันที พลังนั้นรุนแรงเกินไป เขาต้านทานไม่ไหวเลย

"ข้าถูกลูกหมาป่าเปลี่ยนให้เป็นน้ำแข็งแท่งได้ยังไง?!"