บทที่ 18 จะทำอย่างไรถ้ามังกรน้อยที่มังกรร้ายเลี้ยงชนตายเสียก่องใช่หรือไม่?

อาหารกลางวันคือข้าวโพด

ข้าวโพดหวานที่มังกรร้ายแลนซ์ปลูกเอง เมื่อต้มสุกแล้วนั้นอร่อยนัก นางกินไปถึงสิบสองฝัก

มังกรร้ายกินไปกว่ายี่สิบฝัก

นางโยนซังข้าวโพดที่เหลือให้เอ้อโกวจื่อ แต่มันไม่ยอมกิน ยังแยกเขี้ยวขู่ใส่นางอีกด้วย

ซังข้าวโพดไม่อร่อยเท่ากระดูกชิ้นใหญ่หรือ?

หมาตัวนี้กินกระดูกชิ้นใหญ่ได้ ทำไมถึงกินซังข้าวโพดไม่ได้?

เอ้อโกวจื่อสุนัขนรกจดจำมังกรน้อยผู้มาใหม่ได้ หัวทั้งสองของมันปรึกษากัน ตัดสินใจว่าจะรอจังหวะงับหางมังกรน้อยสักครั้ง

ไม่ต้องกัดจนหางขาด แค่ให้เจ็บก็พอ

ถ้ากัดจนหางขาด มังกรร้ายแลนซ์อาจจะพามันไปฉีดวัคซีนพิษสุนัขบ้าอีก

มังกรน้อยก็ต้องฉีดด้วย

มังกรร้ายแลนซ์เคยบอกไว้ว่า ถูกหมากัดต้องฉีดวัคซีนพิษสุนัขบ้า

แม้ว่ามันจะไม่เคยถูกสุนัขนรกตัวอื่นกัด แต่เพื่อความปลอดภัย ก็ต้องฉีดวัคซีนพิษสุนัขบ้าตามกำหนดเวลา

อาหารกลางวันของเอ้อโกวจื่อคือปลาย่าง มังกรน้อยเห็นแล้วน้ำลายไหล อดใจไม่ไหวจึงกินปลาย่างไปหลายตัว

ปลาเหล่านั้นคือปลาทะเลที่ตายเพราะเสียงคำรามของมังกรร้ายเมื่อเช้านี้

หลังจากเวลาอาหารกลางวันสิ้นสุดลง ลูเซียคิดว่าต่อไปมังกรร้ายจะให้นางไปชนเต่า

แต่ผลคือ มังกรร้ายให้นางงีบกลางวัน

ช่างรู้วิธีบำรุงสุขภาพเสียจริง

วันที่สองหลังจากถูกมังกรร้ายจับตัวมา นางได้เรียนรู้การงีบกลางวัน

เต่าจะมีขนาดใหญ่แค่ไหนกัน?

หากถามลูเซียเมื่อช่วงเช้า เต่าคงใหญ่สุดก็แค่สามสี่เมตร

คิดว่าเพราะเต่าบนเกาะนี้เป็นเต่าที่มังกรร้ายเลี้ยง อาจจะเป็นเต่าประหลาดที่มีขนาดหกเจ็ดเมตร

หกเจ็ดเมตร เต่าขนาดนี้ก็ไม่เล็กแล้ว

กริฟฟินบางตัวในเมืองหลวง หากไม่กางปีก ก็มีขนาดประมาณนี้

อย่างไรก็ตาม เมื่อนางตื่นจากการงีบกลางวันและตามมังกรร้ายไปพบเต่าที่กำลังเดินเล่นอยู่บนเกาะ นางถึงกับตาลาย

เนินเขาเล็ก!

เต่าตัวหนึ่งที่มีขนาดเท่ากับเนินเขาเล็ก!!!

หกเจ็ดเมตร?

เต่าที่กำลังเดินเล่นอย่างเชื่องช้าตัวนี้ มีขนาดอย่างน้อยสามสิบกว่าเมตร

แม้แต่ตอนนอนราบ ก็ยังมีขนาดเกือบสามสิบเมตร

นางที่กลายเป็นมังกรน้อย มีขนาดแค่สิบกว่าเมตรเท่านั้น

สำคัญคือ เต่าที่มังกรร้ายเลี้ยงนั้นมีร่างกายมหึมา พอนอนราบลงบนพื้น ก็เหมือนเนินเขาเล็กที่หนักอึ้ง

ชนเต่าที่มีขนาดหนักเหมือนเนินเขาเล็กให้ตาย?

หากนางชนตาย เต่าตัวใหญ่นี้คงไม่รู้สึกอะไรด้วยซ้ำ

กระดองเต่านั้นมีการป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุด!

เต่าที่ใหญ่ขนาดนี้ กระดองของมันต้องแข็งกว่าหินและเพชรแน่นอน

ดีจัง

ไม่ต้องกังวลว่ามังกรร้ายจะตีนางแล้ว

บางทีมังกรร้ายอาจจะต้องกลับมากังวลว่านางจะชนตัวเองตายหรือไม่

"มันชื่อคุกุ นิสัยดีมาก เจ้าใช้กำลังทั้งหมดชนได้เลย รอจนกว่าเจ้าจะสามารถชนให้มันพลิกตัวได้ เจ้าก็จะแข็งแกร่งขึ้นมาบ้างแล้ว"

"จริงๆ ต้องใช้กำลังทั้งหมดเลยหรือ?"

ลูเซียพูดด้วยเสียงที่สั่นเครือ ใช้กำลังทั้งหมดชน... อาจจะตายได้นะ

นางเพิ่งอายุสิบกว่าปี ยังไม่เคยมีความรักเลย ถ้าชนตายไป... น่าเสียดายเหลือเกิน

"อืม ใช้กำลังทั้งหมด"

"ใช้กำลังครึ่งหนึ่งได้ไหม?"

"ไม่ได้"

"แลนซ์... จริงๆ แล้วความฝันของข้าคือการเป็นมังกรผู้ควบคุมสัตว์ ไม่เช่นนั้น... ท่านสอนวิชาควบคุมสัตว์ให้ข้าดีกว่า"

"ชนมันสิ ชนจนมันพลิกตัว เจ้าก็จะเป็นมังกรผู้ควบคุมสัตว์ระดับเริ่มต้นแล้ว"

"..."

ลูเซียรู้สึกสิ้นหวัง นางเห็นออกแล้วว่า ไม่ว่านางจะเรียนอะไร ขั้นตอนแรกคงต้องใช้กำลังทั้งหมดชนเต่าแน่ๆ

ถ้านางดื้อไม่ยอมชน มังกรร้ายจะทำอย่างไร?

คงจะผิดหวัง แล้วก็ไล่นางไป

ไล่นางไป?

ดีนี่!

ในฐานะองค์หญิงแห่งจักรวรรดิ นี่ไม่ใช่สิ่งที่นางรอคอยหรอกหรือ?

"ข้าไม่ชนข้า... เอ๊ะๆๆ แลนซ์ ท่านกำอุ้งเท้าเป็นกำปั้นทำไม? ยกสูงขนาดนั้นทำไม? ฮ่า... ฮ่าฮ่า ท่านช่างไม่มีอารมณ์ขันเลย ไม่เห็นหรือว่าข้ากำลังล้อเล่นกับท่าน ท่านสอนภาษามังกรให้ข้า ยังทำอาหารให้ข้ากิน...

ยังคิดถึงและหวังจะให้ข้าแข็งแกร่งขึ้น ข้าเข้าใจความปรารถนาดีของท่าน วางใจเถอะ ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง เต่าตัวนี้... ข้าจะชนมันแน่นอน!"

เมื่อเห็นกำปั้งมังกรที่มังกรร้ายยกสูง ลูเซียก็เข้าใจทันทีว่าตนควรทำอย่างไร

น่าโมโห!!!

ปฏิกิริยาของมังกรร้ายไม่เหมือนกับที่นางจินตนาการไว้เลย

นางดื้อ มังกรร้ายไม่ควรจะผิดหวังแล้วไล่นางไปหรอกหรือ?

ทำไมถึงได้ยกกำปั้งมังกรสูงโดยไม่พูดอะไร ทำท่าเหมือนจะตีนางแบบนี้?

ใช้กำลังทั้งหมดชนเต่าอาจจะเจ็บ แต่โดนมังกรร้ายตีเจ็บกว่า

ตอนนี้นางไม่อิจฉาเหล่าผู้แข็งแกร่งในโลกมนุษย์แล้ว

ก่อนที่จะกลายเป็นผู้แข็งแกร่ง ความทุกข์ทรมานและบาดแผลที่พวกเขาต้องผ่านนั้นไม่อาจจินตนาการได้

"ถ้าเจ้ารู้สึกว่าการชนเต่าไม่มีอะไรน่าสนใจ ข้าก็เปลี่ยนวิธีฝึกร่างกายให้เจ้าได้"

"เปลี่ยน โปรดเปลี่ยนวิธีฝึกร่างกายให้ข้าด้วย ที่ข้าพูดแบบนี้ไม่ใช่เพราะข้ากลัวเจ็บ แต่เพราะข้ากลัวจะชนเต่า... คุกุ ที่ท่านเลี้ยงเจ็บ"

อืม เป็นห่วงคุกุที่มังกรร้ายเลี้ยง

"การหล่อหลอมร่างด้วยสายฟ้า"

"???"

"การหล่อหลอมร่างด้วยสายฟ้าคืออะไร?"

"ง่ายมาก ก็แค่รอวันที่ฝนฟ้าคะนอง พาเจ้าบินไปยังพื้นที่ที่มีสายฟ้าหนาแน่น แล้วโยนเจ้าเข้าไป ให้เจ้ารับการโจมตีจากสายฟ้า

วิชาฝึกร่างกายนี้ค่อนข้างโรแมนติก อาจจะเจ็บปวดบ้างในระหว่างกระบวนการ แต่ถ้าเจ้าอดทนผ่านไปได้ ความแข็งแกร่งของร่างมังกร... อนาคตจะไม่ความแข็งแกร่งของร่างมังกร... อนาคตจะไม่แพ้มังกรแดง"

"..."

ร่างมังกรจะแข็งแกร่งไม่แพ้มังกรแดง?

ฮึ

แต่นางต้องมีอนาคตก่อนสิถึงจะได้แข็งแกร่งขนาดนั้น

รับการโจมตีจากสายฟ้า...

คงจะยังไม่ทันจบรอบแรกของสายฟ้า นางก็คงสลายไปแล้ว...

"ให้ข้าชนคุกุเถอะ ข้าขอร้องล่ะ..."

"จริงๆ แล้ว... ข้าว่าการหล่อหลอมร่างด้วยสายฟ้าเหมาะกับเจ้ามากกว่า..."

"ไม่ๆๆ ชนเต่าเหมาะกับข้า หลังจากข้าชนเต่าจนพลิกได้แล้ว ข้าจะไปชนภูเขาต่อ ได้ไหม?"

สายฟ้าเชียวนะ

พลังสายฟ้านั้นน่ากลัวที่สุด ในโลกมนุษย์ จอมเวทที่ควบคุมพลังสายฟ้าได้ล้วนเป็นผู้แข็งแกร่ง

ในการต่อสู้ เพียงปล่อยเวทสายฟ้าออกไป คนก็ระเหยเป็นควันแล้ว

มังกรร้ายช่างเกินไป ให้นางหล่อหลอมร่างด้วยสายฟ้าเลย สายฟ้าแบบนั้นน่ากลัวกว่าสายฟ้าที่จอมเวทควบคุมได้มากนัก สายฟ้าสามสี่สายก็ทำให้นางบาดเจ็บสาหัส หนึ่งรอบสายฟ้าผ่านไป คงไม่เหลือแม้แต่กระดูก

ชนเต่า!

เจ็บแค่ไหนนางก็เลือกชนเต่า!

"งั้นเจ้าก็ไปชนคุกุเถอะ"

ดวงตาสีทองแดงของแลนซ์ฉายแววเสียดาย การหล่อหลอมร่างด้วยสายฟ้าดีกว่า

ถ้าเขาอยู่ด้วย มังกรน้อยจะไม่ตายในสายฟ้าหรอก แม้จะต้องทนความเจ็บปวดจากการที่ผิวหนังฉีกขาดและเนื้อแยกออก

แต่หลังจากนั้นเขาจะเอามังกรน้อยไปแช่ในถังยา ใช้น้ำยารักษาอาการบาดเจ็บของนาง

การหล่อหลอมร่างด้วยสายฟ้า เป็นวิถีการฝึกร่างกายที่เขาทดลองด้วยตัวเองเพื่อให้แข็งแกร่งขึ้น

เพื่อที่จะสามารถดูดซับพลังสายฟ้ามาใช้เป็นของตัวเอง เขายังเคยไปศึกษาในโลกมนุษย์ช่วงหนึ่ง

ใช้เวลาถึงสองร้อยปีเต็มๆ จึงได้พัฒนาวิชาหล่อหลอมร่างด้วยสายฟ้าของเขาจนสมบูรณ์

บางครั้งเมื่อความคิดกระจัดกระจาย เขาก็สงสัยว่า ถ้าฝึกฝนต่อไปแบบนี้ สักวันเขาจะได้ขึ้นสวรรค์กลางวันแสกๆ หรือไม่

การขึ้นสวรรค์กลางวันแสกๆ เป็นไปไม่ได้หรอก การฝึกฝนอย่างมากก็แค่ทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

ให้มังกรน้อยชนเต่าก่อนแล้วกัน

รอจนนางสามารถชนคุกุจนพลิกได้ ค่อยให้นางไปชนภูเขา รอจนนางสามารถชนภูเขาจนแตกได้ สุดท้ายค่อยหล่อหลอมร่างด้วยสายฟ้า

อยากแข็งแกร่ง ไม่ทนความเจ็บปวดบ้างได้อย่างไร?

มังกรน้อยเริ่มชนเต่าด้วยเสียง 'ตึง ตึง ตึง'

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกลัวมังกรร้ายจะให้นางไปหล่อหลอมร่างด้วยสายฟ้าหรือเปล่า ตอนชนเต่า นางจึงใช้แรงเป็นพิเศษ

"อย่าใช้หัวชนโดยตรง ใช้ร่างมังกร"

ให้มังกรน้อยเพิ่มความแข็งแกร่งของร่างมังกร ไม่ใช่ให้นางฝึกวิชากังฟูหัวเหล็ก

เด็กคนนี้ใช้หัวชนเต่า เดินยังไม่มั่นคงแล้ว

ต้องไปต้มยาแล้ว รอมังกรน้อยเสร็จ จะได้ดื่มยาได้เลย

"ชนสามร้อยครั้ง ชนครบแล้วพัก"

"ได้"

หัวเวียนจัง...

แลนซ์ไปต้มยา ระหว่างต้มยา ยังแกะสลักไม้เป็นรูปมังกรสวรรค์ผู้ยิ่งใหญ่

พุทธะ

เขาไม่เชื่อหรอกว่าจะสอนการออกเสียง "พุทธะ" ที่ถูกต้องให้มังกรน้อยไม่ได้

(จบบท)