บทที่ 15 โชว์ปืนใหญ่ 1200 มม. ของเราซะ!

พื้นที่ตัดสินการต่อสู้ยานอวกาศ

ผู้ชมมองดูยานทั้งสองลำที่มุ่งหน้าเข้าหากัน และพวกเขารู้ว่าการเผชิญหน้าระหว่างยานอวกาศทั้งสองกำลังจะเริ่มต้นขึ้น

“ดูสิ! มันคือปืนเลเซอร์หลักของยานลาดตระเวนเบา ระดับ T2 บอร์ดอีเกิ้ล! กำลังจะยิง!”

"จ้าวเฉินคงต้องพึ่งโชคแล้วล่ะ ฉันคิดว่ายานเก่าๆ ของเขาไม่น่าจะรับมือกับกระสุนยิงนี้ได้หรอก"

“ดูยานอวกาศของจ้าวเฉินสิ อาวุธบนตัวยานคืออะไร? มีเพียงปืนใหญ่ป้องกันระยะประชิดหลายสิบกระบอกและปืนใหญ่เลเซอร์ T2 ห้ากระบอก เท่านี้จะเอาไปสู้กับยานบอร์ดอีเกิ้ลได้ยังไง?”

ผู้ชมต่างยิ้มมุมปากและคิดว่าเรื่องนี้ไม่น่าจะมีอะไรพลิกผัน

ในมุมหนึ่งของห้องจ้าวหว่านเอ๋อร์กำหมัดแน่น ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความกังวล

“พลังของปืนเลเซอร์หลักของยานลาดตระเวนเบา ระดับ T2 บอร์ดอีเกิ้ล ไม่รุนแรงมากนัก ถ้ายิงโดนจากระยะนี้ ก็แค่ทำให้ยานเสียหายหนักเท่านั้น ตราบใดที่พี่ชายของเธอรู้จักยอมแพ้ในเวลาที่เหมาะสม ก็ไม่มีอันตรายอะไร” ซูหลานพูดจากด้านข้าง

ตอนนี้ซูหลานไม่คิดว่าจ้าวเฉินจะชนะได้อีกต่อไป เธอเพียงแค่ต้องการให้เขายอมรับความพ่ายแพ้

เธอไม่สนใจว่าชายคนนี้จะอยู่หรือตาย เธอแค่ไม่อยากเห็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอเศร้า

“พี่ชายหัวแข็ง อย่าเป็นอะไรไปนะ! ต้องรอดไว้ก่อน ถึงจะได้มีโอกาสกลับมาเริ่มต้นใหม่!” จ้าวหว่านเอ๋อร์พึมพำในใจ

ผู้ชมที่ดูถ่ายทอดสดมองเห็นว่าปืนเลเซอร์หลักของบอร์ดอีเกิ้ล ที่ติดตั้งอยู่ที่ส่วนหัวของยานกำลังเริ่มปล่อยประกายไฟ ซึ่งเป็นสัญญาณว่าจะยิงออกมาในไม่ช้า

ไม่กี่วินาทีต่อมา แสงเลเซอร์ที่พุ่งออกมาจากปืนยิงตรงไปที่ยานของจ้าวเฉิน

แต่ฉากที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

ในด้านของการถ่ายทอดสดยังมีการแสดงข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับการตรวจจับสเปคของยานทั้งสอง ซึ่งหนึ่งในนั้นคือการตรวจสอบความเร็วในการเคลื่อนที่ของยาน

ซีโร่บลิซซาร์ดซึ่งเดิมเคลื่อนที่ด้วยความเร็ว 40 นอต เริ่มหันไปทางขวาและเพิ่มความเร็ว

ภายในเวลาไม่ถึง 3 วินาที ความเร็วของมันเพิ่มจากเดิม 40 นอตเป็น 80 นอต

เส้นทางการเคลื่อนที่ของยานเหมือนกับการวาดวงโค้งไปรอบๆ โดยมียานบอร์ดอีเกิ้ลเป็นศูนย์กลาง

การเคลื่อนที่แบบนี้ทำให้ลำแสงเลเซอร์ที่ยิงจากปืนหลักของบอร์ดอีเกิ้ลพลาดไป และไม่ได้โดนยานซีโร่บลิซซาร์ด

ผู้ชมต่างพากันแตกตื่น

“เกิดอะไรขึ้น? เมื่อกี้ผมรู้สึกเหมือนมองเห็นผิดหรือเปล่า? ทำไมความเร็วของ ซีโร่บลิซซาร์ด ถึงเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหันขนาดนี้?”

“บังเอิญ! มันต้องเป็นเรื่องบังเอิญแน่ๆ! หรือว่าอุปกรณ์ตรวจจับของเราเกิดขัดข้อง ยานอวกาศโทรมๆ นั่นจะมีความเร็ว 80 นอตได้ยังไง! เป็นไปไม่ได้!

"T2 บอร์ดอีเกิ้ล มีความเร็วเพียง 65 น็อตเท่านั้น!"

“แต่...มันหลบปืนเลเซอร์หลักของ T2 บอร์ดอีเกิ้ล ได้ยังไง?”

เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของคนๆ นี้ ทุกคนที่ดูถูกจ้าวเฉินในตอนแรกก็เงียบลง

“เกิดอะไรขึ้น... เมื่อกี้” สาวน้อยหางม้าสองข้างเซว่เสี่ยวเซียว กวาดตามองไปที่สองเพื่อนสาวของเธอ

“ความเร็ว 80 น็อต...เป็นไปได้ยังไง...” จ้าวหว่านเอ๋อกลืนน้ำลาย

สายตาของซูหลานก็เริ่มจริงจังขึ้นในเวลานี้ จ้องไปที่หน้าจอถ่ายทอดสด

หลังจากการเคลื่อนที่เป็นวงโค้งเสร็จแล้ว ซีโร่บลิซซาร์ดก็เลี้ยวซ้ายอีกครั้ง โดยกำหนดเป้าหมายไปที่ยานลาดตระเวนเบา ระดับ T2 บอร์ดอีเกิ้ลอีกครั้ง ในขณะที่ความเร็วของมันยังเพิ่มขึ้นอีก

ความเร็วดาว 85 น็อต... ความเร็วดาว 90 น็อต... ความเร็วดาว 95 น็อต...

ทุกคนจ้องไปที่คอลัมน์ข้อมูลที่วัดความเร็วของซีโร่บลิซซาร์ดโดยตรง

ในท้ายที่สุด ความเร็วก็ถูกกำหนดไว้ที่ 100 น็อต!

น่าเหลือเชื่อ!

น่าเหลือเชื่อ!

นี่คือสิ่งที่ทุกคนกำลังคิด

แม้แต่อาจารย์ในทีมผู้ตัดสินก็ดูประหลาดใจ

เป็นเรื่องจริงที่ยานอวกาศ T2 สามารถทำความเร็วได้ถึง 100 นอต แต่ยานอวกาศเหล่านี้ล้วนเป็นของหายาก หรืออาจเป็นยานอวกาศที่ดัดแปลงเป็นพิเศษ

ยานอวกาศที่ประกอบขึ้นอย่างเรียบง่ายลำนี้สามารถบินด้วยความเร็ว 100 นอตได้จริง ๆ

เป็นไปได้อย่างไร?

จ้าวเฉินซึ่งอยู่บนยานซีโร่บลิซซาร์ดในขณะนี้ไม่มีเจตนาจะสนใจความอยากรู้อยากเห็นของผู้ชม

ลมหายใจของเขาค่อนข้างเร็ว เมื่อกี้เขากำลังจ้องไปที่เรดาร์ ดูวิถีการโจมตีด้วยเลเซอร์ที่ผ่านส่วนท้ายของซีโร่บลิซซาร์ด

แม้ว่าจะดูเหมือนว่าอยู่ไกลออกไปมาก

แต่จากการคำนวณของระบบยานอวกาศ หากอีกแค่เพียงหนึ่งวินาทีเท่านั้น!

ซีโร่บลิซซาร์ดของพวกเขาอาจถูกโจมตี แม้ว่ามันจะไม่ถูกทำลายด้วยการยิงนัดเดียว แต่ความเสียหายที่เกิดกับตัวยานนั้นหลีกเลี่ยงไม่ได้

"ตามมารยาท ตอนนี้ถึงเวลาสู้กลับแล้ว"

“โชว์ปืนใหญ่ขนาด 1,200 มม. ของเราหน่อย!” จ้าวเฉินตื่นเต้นเล็กน้อย เขาจึงลุกขึ้นยืนทันที เหยียบเก้าอี้กัปตันด้วยเท้าข้างหนึ่ง และชี้ไปข้างหน้า!

รองกัปตันชาร์ล็อตต์ออกคำสั่ง “เล็งยานศัตรูแล้วเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงสุด พร้อมกันนั้น ให้เปิดใช้งานปืนใหญ่หนักเดวิลคร็อกโคได T2 ขนาด 1200 มม.”

"รับทราบ! กำลังเร่งความเร็วเต็มที่!"

“เปิดใช้งานปืนใหญ่หนักเดวิลคร็อกโคได T2 ขนาด 1200 มม. จะใช้เวลาสิบวินาที...สิบ...”

ที่ส่วนหน้าของซีโร่บลิซซาร์ด เกิดช่องเปิดขึ้น และเผยให้เห็นลำกล้องปืนใหญ่ขนาดยักษ์

ทันใดนั้น ผู้ชมทั้งหมดในสนามก็ไม่สามารถนั่งอยู่ได้ ทุกคนลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ

แม้กระทั่งอาจารย์บางท่านก็ยืนขึ้นมาด้วยความตกตะลึง

อาจารย์คนหนึ่งพูดด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ "นั่น... นั่น... ปืนใหญ่ขนาด 1200 มม. ของยานประจัญบาน ระดับ T2 เดวิลคร็อกโคได เหรอ มัน... ปรากฏอยู่บนยานรบลำนี้ได้ยังไง?"

"นำบันทึกของนักศึกษาคนนี้ในสถาบันมาให้ฉันหน่อย!" หัวหน้ากรรมการสั่งการกับผู้ช่วย

ไม่นานข้อมูลจากฐานข้อมูลก็ถูกเรียกขึ้นมา

หัวหน้ากรรมการมองดูข้อมูลและในที่สุดก็นึกออกว่า: "T2 เกรย์วูล์ฟ...T2 เดวิลคร็อกโคได... T2 ไฮยีนา...ทั้งหมดมารวมกัน! เขาเอายานทั้งสามแบบมาประกอบกัน และเอาปืนใหญ่จากยานประจัญบาน T2 เดวิลคร็อกโคได มาใส่ไว้ที่หัวยานของเขาด้วย!"

ผู้ชมที่มีหูดีและมีความรู้เกี่ยวกับระบบยานอวกาศในสนามเริ่มสะดุ้งเมื่อได้ยินคำพูดนี้

"โอ้พระเจ้า! จริงๆ แล้วมันคือปืนหลักของยาน ระดับ T2 เดวิลคร็อกโคได!"

"ยาน ระดับ T2 เดวิลคร็อกโคได งั้นเหรอ? นี่มันยานอวกาศอะไรกันไหนเนี่ย”

“พวกนายไม่เคยศึกษามาก่อนหรือ? นี่เป็นยานประจัญบาน T2 ที่เปิดตัวเมื่อศตวรรษก่อน เพื่อมุ่งเป้าไปที่อาวุธที่มีพลังทำลายล้างสูง ปืนใหญ่ที่หัวยานขนาด 1200 มม. ซึ่งมีลำกล้องใหญ่ที่สุดในเวลานั้นติดตั้งโดยตรงบนยานประจัญบานลำนี้ ตำนานเล่าขานว่ามันทรงพลังมากจนยานอวกาศ T2 ไม่สามารถป้องกันปืนใหญ่นี้ได้”

“ลำกล้องขนาด 1200 มม.... นี่ไม่ใช่การกำหนดค่าที่มีเฉพาะในยานอวกาศ T3 เท่านั้นหรือ? แล้วทำไมฉันถึงยังไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับยานอวกาศลำนี้เลย”

“เนื่องจากมีข้อบกพร่องด้านการออกแบบมากมาย ในขณะที่มุ่งเน้นไปที่อาวุธ มันไม่ได้พิจารณาว่าระบบอื่นๆ ของยานอวกาศ T2 สามารถรับมือกับระบบอาวุธที่มีพลังทำลายล้างสูงเช่นนี้ได้หรือไม่ บ่อยครั้งที่มันมีปัญหาเรื่องเครื่องยนต์หรือระบบต่างๆ นอกจากนี้ ต้นทุนการก่อสร้างยังสูงเกินไป สูงกว่ายานรบอวกาศ T2 ทั่วไปมากจนไม่คุ้มกับการผลิต และในที่สุดก็ถูกยกเลิกไปในเวลาไม่ถึงสามสิบปีหลังจากเปิดตัว”

ซูหลานตอนนี้เริ่มตกใจเช่นกัน เธอมองไปที่จ้าวหว่านเอ๋อ: "ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้บอกว่าพี่ชายของเธอติดตั้งปืนใหญ่นี้บนยานอวกาศ?"

"ฉัน... ไม่รู้..." การแสดงออกของจ้าวหว่านเอ๋อก็แปลกมากเช่นกัน พี่ชายของเธอทำอะไรอยู่กันแน่?

"ปืนใหญ่! ปืนใหญ่! ฉันชอบปืนใหญ่มาก!" เซว่เสี่ยวเซียว โลลิต้าหางม้าคู่กระโดดโลดเต้นขึ้นลงในเวลานี้ ดวงตาของเธอเป็นประกายด้วยความตื่นเต้น!

ซูหลานและจ้าวหว่านเอ๋อรู้สึกหมดหนทางเมื่อเห็นสิ่งนี้ นั่นเป็นเพราะเซว่เสี่ยวเซียวป่วยอีกแล้ว

เธอมีความหลงใหลในปืนใหญ่ยักษ์อย่างมาก และปืนใหญ่ที่เธอโปรดปรานคือการผสมผสานระหว่างยานรบอวกาศและปืนใหญ่ขนาดใหญ่!