ตอนที่150 คำขอของอาจารย์เฟิง
อาจารย์เฟิงเห็นเย่ซิวหยูดูร้อนรน เขารีบพูด “อย่าเพิ่งรีบออกไป รออีกสองสามวันก่อนค่อยว่ากัน!”
“หา?” เย่ซิวหยูเงยหน้าขึ้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสับสน “มีปัญหาอะไรเหรอ อาจารย์?”
อาจารย์เฟิงอธิบายด้วยน้ำเสียงทุ้ม “อีกสามวัน โรงเรียนจะเรียกตัวผู้เข้าแข่งขันของการแข่งขันระดับชาติมาฝึกอบรมแบบปิด!”
เย่ซิวหยูได้ยินดังนั้น เขาก็มีสีหน้าครุ่นคิด
การฝึกอบรมแบบปิดหมายความว่าข่าวเกี่ยวกับนักเรียนที่เข้าร่วมการฝึกอบรมจะไม่ถูกเผยแพร่ออกไปทันที
ตอนนี้ทุกคนในมหาวิทยาลัยแห่งชาติรู้ว่าเขาเป็นหนึ่งในนักเรียนที่เข้าร่วมการฝึกอบรม
ถ้าเขาออกจากมหาวิทยาลัยแห่งชาติในวันนั้น คนข้างนอกจะคิดว่าเขาไปเข้าร่วมการฝึกอบรมแบบปิดของโรงเรียน
เย่ซิวหยูนึกถึงเรื่องนี้ เขาเงยหน้าขึ้นและพูดกับอาจารย์เฟิง “อาจารย์ ผมจะเชื่อฟังอาจารย์ ผมจะออกจากมหาวิทยาลัยแห่งชาติในอีกสามวัน!”
อาจารย์เฟิงเห็นสีหน้าของเย่ซิวหยู เขารู้ว่าศิษย์ของเขาเข้าใจความหมายของเขา
รอยยิ้มแห่งความพึงพอใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
จากนั้น อาจารย์และศิษย์ก็คุยกันอีกครั้ง
ในที่สุด สถานที่ฝึกฝนของเย่ซิวหยูก็ถูกกำหนดไว้ที่ประตูมิติสัตว์อสูรระดับสี่หมายเลข 69 ในเมืองชิงโจว
เมืองชิงโจวตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองแห่งชาติ และทางเหนือติดกับหยานจิง
ในฐานะแชมป์ของการแข่งขันระดับชาติครั้งที่แล้ว หยานจิงจึงกลายเป็นผู้จัดการแข่งขันครั้งนี้
ที่ให้เย่ซิวหยูไปฝึกฝนที่ชิงโจวก็เพราะสองเหตุผล
ประการแรก หลังจากการฝึกฝนเสร็จสิ้น เขาสามารถรีบไปหยานจิงเพื่อเข้าร่วมการแข่งขันได้
ประการที่สอง ต่อให้มีข่าวว่าเย่ซิวหยูออกจากมหาวิทยาลัยแห่งชาติ
ก็คงไม่มีใครคิดว่าเขาที่เป็นผู้เข้าแข่งขันจากเมืองแห่งชาติ จะเดินทางไปฝึกฝนที่ประตูมิติสัตว์อสูรในเมืองชิงโจวก่อนที่การแข่งขันจะเริ่มขึ้น
วิธีนี้สามารถปกปิดที่อยู่ของเย่ซิวหยูได้
“เอาล่ะ ในเมื่อตกลงกันได้แล้ว ฉันมีธุระ งั้นฉันไปก่อนนะ!”
อาจารย์เฟิงพูดจบ ก่อนที่เย่ซิวหยูจะทันได้พูดอะไร เขาก็เรียกประตูมิติและรีบออกจากบ้านพักของเย่ซิวหยู
เย่ซิวหยูยืนอยู่คนเดียว
เขามองไปทางที่อาจารย์เฟิงหายไปและถอนหายใจ “อาจารย์นี่เท่จริงๆ!”
อีกด้านหนึ่ง หลังจากที่อาจารย์เฟิงกล่าวลาเย่ซิวหยู เขาก็ไม่ได้กลับบ้าน แต่ไปที่ห้องทำงานของมู่เหอ
มู่เหอที่กำลังดื่มชาในห้องทำงาน เห็นอาจารย์เฟิงปรากฏตัวขึ้น
เขารีบวางถ้วยชาลงบนโต๊ะ ยืนขึ้นและถามด้วยความประหลาดใจ “อาจารย์เฟิง วันนี้มาทำอะไรที่นี่?”
อาจารย์เฟิงโบกมือให้เขา บอกว่าไม่ต้องสุภาพ
“ฉันมีเรื่องจะปรึกษานาย!”
มู่เหอชงชาให้อาจารย์เฟิง และถามด้วยความประหลาดใจ “มีเรื่องอะไร? บอกผมมาเลย!”
“ใครเป็นคนฝึกสอนนักเรียนที่เข้าร่วมการแข่งขันในอีกสามวันข้างหน้า?”
“อาจารย์จางชวงไง”
“เปลี่ยนคนอื่นเถอะ!”
“เปลี่ยนเป็นใคร?”
“ฉัน”
“พรวด!!!”
มู่เหอพ่นชาในปากออกมาใส่ อาจารย์เฟิง ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา
ถ้าอาจารย์เฟิงไม่ตอบสนองเร็วพอและใช้เกราะมิติป้องกันชา ตอนนี้เขาคงเปียก!
“หา?” อาจารย์เฟิงขมวดคิ้วและมองมู่เหอด้วยความไม่พอใจ
“ขอโทษๆ!”
มู่เหออธิบายอย่างตื่นตระหนก “ผมไม่ได้ตั้งใจ!”
“เอาล่ะ เข้าเรื่องกันเถอะ!”
มู่เหอเห็นว่าอาจารย์เฟิงไม่โกรธ เขาก็ถามอย่างระมัดระวัง “เมื่อกี้อาจารย์บอกว่าจะเป็นคนฝึกสอนนักเรียนที่เข้าร่วมการแข่งขันปีนี้…จริงเหรอ?”
อาจารย์เฟิงพูดอย่างเยาะเย้ย “นายคิดว่าฉันล้อเล่นกับนาย?”
“หืม~” มู่เหอสูดหายใจเข้าลึกๆ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
มาตรฐานการสอนของอาจารย์เฟิงเป็นที่รู้จักกันดีทั่วมหาวิทยาลัยแห่งชาติ
เขาไม่ชอบเรื่องวุ่นวาย
ดังนั้น เขาจึงรับศิษย์แค่ไม่กี่คนในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
คนที่แย่ที่สุดในหมู่พวกเขาก็เป็นถึงปรมาจารย์ระดับเจ็ดขั้นกลาง
ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา คนเดียวที่เขารับเป็นศิษย์คือเย่ซิวหยู!
มู่เหอนึกถึงเย่ซิวหยู เขาก็คาดเดาได้!
อาจารย์เฟิงยอมเป็นอาจารย์ผู้ฝึกสอนก็เพราะเย่ซิวหยู?
“ใช่! ต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ!”
มู่เหอรู้สึกตื้นตันใจ อาจารย์เฟิงทำลายธรรมเนียมมากมายเพื่อเย่ซิวหยู
แต่มู่เหอนึกถึงพรสวรรค์และความแข็งแกร่งของเย่ซิวหยู
เขาก็รู้สึกว่าการกระทำของอาจารย์เฟิงก็ไม่แปลก
อาจารย์เฟิงเห็นว่ามู่เหอไม่ตอบ
เขาก็เร่ง “เอาล่ะ ตอบฉันมา!”
มู่เหอกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง เขารีบพยักหน้าและพูดว่า “ได้! แน่นอน! ผมจะโทรหาจางชวงเดี๋ยวนี้!”
พูดจบ มู่เหอก็รีบหยิบโทรศัพท์ออกมา หาเบอร์โทรศัพท์ของจางชวง และกดโทรออก
เขากลัวว่าอาจารย์เฟิงจะเปลี่ยนใจ
“ตื๊ด…ตื๊ด…”
“ฮัลโหล ผมจางชวงครับ อธิการบดีมู่ มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ?”
“จางชวง ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย!”
“เรื่องอะไรครับ? บอกมาเลย!”
“นายไม่ต้องฝึกสอนนักเรียนที่เข้าร่วมการแข่งขันแล้ว ฉันมีคนอื่นแล้ว!”
“อย่านะ!” เสียงของจางชวงร้อนรนขึ้น “อธิการบดีมู่ เรื่องนี้ตกลงกันไว้แล้ว ทำไมจู่ๆ ถึงเปลี่ยนใจ? ผมทำอะไรผิดหรือเปล่า?”
จางชวงร้อนใจ!
การเปลี่ยนตัวโค้ชกะทันหันไม่ใช่เรื่องดี!
ถ้าเขาไม่เข้าใจเรื่องนี้ เขาคงนอนไม่หลับในสองสามวันนี้
อาจารย์เฟิงยืนอยู่ข้างๆ มู่เหอไม่สามารถพูดตรงๆ ได้
เขาทำได้แค่บอกใบ้ให้จางชวงทางโทรศัพท์ “อย่าคิดมาก แค่เบื้องบนมีแผนอื่น!”
มู่เหอเน้นคำว่า “เบื้องบน”
แต่กลับทำให้เกิดความเข้าใจผิดที่ใหญ่กว่าเดิม
เบื้องบน?
ไม่ใช่อธิการบดีที่อยู่เหนืออธิการบดีมู่เหรอ?
หรือว่าเขาทำอะไรบางอย่างที่ทำให้ท่านอธิการบดีเข้าใจผิด?
นี่มันเรื่องใหญ่!
จางชวงนึกถึงเรื่องนี้ เขารีบอธิบายทางโทรศัพท์ “อธิการบดีมู่ ผมเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า? ผมซื่อสัตย์สุจริตมาตลอด ผมไม่เคยทำอะไรผิด! ท่านอย่ากล่าวหาผมผิดๆ!”
ตอนนี้มู่เหอก็ปวดหัว
ในขณะที่เขากำลังคิดว่าจะอธิบายให้จางชวงอย่างไร
อาจารย์เฟิงก็เดินไปข้างหน้าสองก้าวและพูดเสียงดังทางโทรศัพท์ “จางชวง ฉันจะเป็นคนฝึกสอนสำหรับการแข่งขันครั้งนี้ นายมีปัญหาอะไรไหม?”
ทำไมเสียงนี้ถึงคุ้นๆ?
จางชวงนึกอยู่ครู่หนึ่ง ใบหน้าของเขาก็ตกตะลึง
“อาจารย์เฟิง? นั่นอาจารย์เหรอ?”
“ใช่ ฉันเอง!”
“ผมไม่คิดว่าอาจารย์จะมาฝึกสอนพวกเขา! เยี่ยมมาก นี่มันเยี่ยมมาก!”
“เลิกพูดไร้สาระ ได้หรือไม่ได้?”
จางชวงตัวสั่น เขารีบตอบทางโทรศัพท์ “ได้สิครับ ตามที่อาจารย์ว่าเลยครับ ไม่มีปัญหา!”
