ตอนที่ 944 ผมว่าคุณอาจจะไม่ได้มีมากขนาดนั้นนะ..

ในอีกด้านหนึ่ง ขณะที่ เย่เฉิน เพิ่งปิดการเจรจา และเซ็นสัญญากับ เบลิส ฮิลตัน เรียบร้อย จู่ๆ เขาก็ได้รับสายวิดีโอคอล

เมื่อ เย่เฉิน กดรับ เขาก็เห็นห้องประชุมฝั่งตรงข้ามเต็มไปด้วยผู้คน โดยมี เรดมอนด์ ฮิลตัน นั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ เขายิ้มด้วยสีหน้าท่าทางมั่นอกมั่นใจ และแสดงความเหนือกว่าออกมาราวกับผู้ชนะ

“ขอแนะนำตัวก่อนนะ ฉันคือ เรดมอนด์ ฮิลตัน และคนที่อยู่ข้างหลังฉันทั้งหมดนี้คือผู้ถือหุ้นของโรงแรมฮิลตัน อินเตอร์เนชันแนล กรุ๊ป”

เรดมอนด์ ฮิลตัน เปิดฉากพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ แนะนำตนเอง และผู้ถือหุ้นคนอื่นๆ ด้วยภาษาอังกฤษ

“วันนี้เราได้จัดประชุมผู้ถือหุ้น และเนื่องจาก คุณเย่ ซึ่งเป็นผู้ถือหุ้นของเราไม่ได้มาที่นี่ ผมเลยวิดีโอคอลหาคุณโดยตรง”

เย่เฉิน พยักหน้า ในใจคิดว่านี่เป็นจังหวะเหมาะเจาะเสียจริง เพราะเขาเพิ่งตกลงกับ เบลิส ฮิลตัน และกำลังคิดเรื่องจัดประชุมผู้ถือหุ้นเพื่อประกาศการเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของโรงแรมฮิลตัน อินเตอร์เนชันแนล กรุ๊ป พอดี

แต่ไม่ทันที่ เบลิส ฮิลตัน จะออกเดินทาง การประชุมนี้ก็เกิดขึ้นก่อนแล้ว ช่วยลดความยุ่งยากให้เขาไปได้ไม่น้อยจริงๆ

“คุณเย่ ผมกับผู้ถือหุ้นคนอื่นๆ ได้หารือกันแล้ว และเรามีเรื่องสำคัญจะประกาศ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับคุณโดยตรง”

เรดมอนด์ ฮิลตัน ไม่พูดพร่ำทำเพลง เขาเปิดประเด็นตรงๆ

“เรื่องอะไร?”

เย่เฉิน เลิกคิ้วเล็กน้อย

“คุณเย่ คุณคิดว่าการที่คุณแอบซื้อหุ้นของโรงแรมฮิลตัน อินเตอร์เนชันแนล กรุ๊ป ผมจะไม่สังเกตเห็นหรือ?”

“ฮ่าๆ ความตั้งใจของคุณ ผมรู้หมดแล้ว!”

เรดมอนด์ ฮิลตัน เลิกเสแสร้ง เขาเผยท่าทีเผชิญหน้าอย่างเต็มรูปแบบ

“ถึงคุณจะถือหุ้นในมืออยู่ 47% แต่ผมกับผู้ถือหุ้นคนอื่นๆ ได้รวมพลังกันแล้ว ตอนนี้เราถือหุ้นรวมกันได้ 53% ซึ่งมากกว่าคุณ”

“ตั้งแต่ตอนนี้ ในฐานะประธานคนใหม่ของโรงแรมฮิลตัน อินเตอร์เนชันแนล กรุ๊ป ผมขอประกาศในนามของผู้ถือหุ้นทั้งหมดว่า เราขอปลดคุณออกจากตำแหน่งกรรมการบริหารของบริษัททันที!!!”

เรดมอนด์ ฮิลตัน ประกาศอย่างเด็ดขาด

ผู้ถือหุ้น กับ กรรมการบริษัท เป็นคนละเรื่องกัน การเป็นผู้ถือหุ้นไม่ได้หมายความว่าจะมีสิทธิ์ดำรงตำแหน่งกรรมการโดยอัตโนมัติ

“คุณเย่ คุณไม่มีวันชนะผมได้หรอก คุณนะ..ยังอ่อนหัดเกินไป กลับไปฝึกอีกซักยี่สิบ หรือสามสิบปีเถอะ!”

เรดมอนด์ ฮิลตัน ไม่ลืมที่จะพูดจาเหน็บ เย่เฉิน อีกประโยค

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่เฉิน กลับหัวเราะออกมา เขาเข้าใจในทันทีว่า เรดมอนด์ ฮิลตัน พยายามจะกดดัน และกำจัดเขาออกจากบริษัทโดยสิ้นเชิง

“คุณบอกว่าคุณได้รับการสนับสนุนจากผู้ถือหุ้นส่วนใหญ่ แล้วคุณมีหุ้นอยู่เท่าไหร่ล่ะ?”

เย่เฉิน เอนกายบนเก้าอี้ทำงาน ถามด้วยน้ำเสียงสบายๆ

“แน่นอนว่า 53% อยู่แล้ว”

เรดมอนด์ ฮิลตัน ตอบอย่างมั่นใจ

“53%? ผมว่าคุณอาจจะไม่ได้มีมากขนาดนั้นนะ”

เย่เฉิน ส่ายหัวเล็กน้อย

เมื่อเห็น เย่เฉิน ไม่เชื่อ เรดมอนด์ ฮิลตัน จึงสั่งให้ผู้ถือหุ้นคนอื่นๆ ลงคะแนนเสียงต่อหน้า เย่เฉิน ทันที

ผู้ถือหุ้นทั้งหมดที่เตรียมการไว้ล่วงหน้าเริ่มลงคะแนนโดยเรียงลำดับจำนวนหุ้น เรดมอนด์ ฮิลตัน จึงเริ่มนับ

“17%... 24%... 29%...”

เรดมอนด์ ฮิลตัน นับตัวเลขต่อไปเรื่อยๆ จนถึง 48% ก่อนที่จะหยุดกะทันหัน เพราะตัวเลขกลับไม่ครบ 53% อย่างที่เขาคิด

“เดี๋ยวนะ! ทำไมถึงขาดไปอีก 5%?”

เขาพลันนึกถึง เบลิส ฮิลตัน ที่ยังไม่ได้เข้าร่วมประชุม

“เดี๋ยวก่อน! ยังมีผู้ถือหุ้นอีกคนหนึ่งที่ยังไม่ได้ลงคะแนน เดี๋ยวผมจะติดต่อเธอทันที”

พูดจบ เขาหยิบโทรศัพท์มือถืออีกเครื่องขึ้นมา และโทรหา เบลิส ฮิลตัน

อย่างไรก็ตาม..ในวินาทีต่อมา เสียงโทรศัพท์ของ เบลิส ฮิลตัน กลับดังขึ้นมาจากอีกฝั่งของหน้าจอวิดีโอคอลฝั่ง เย่เฉิน

เรดมอนด์ ฮิลตัน ถึงกับชะงักงัน เขาอึ้งไปชั่วขณะ

“นี่มันเรื่องอะไรกัน?”

ทันทีหลังจากนั้น ภายใต้สายตาอันตกตะลึงของ เรดมอนด์ ฮิลตัน และสมาชิกครอบครัวฮิลตันคนอื่นๆ เบลิส ฮิลตัน ก้าวเดินไปยืนอย่างนอบน้อมอยู่ด้านหลัง เย่เฉิน

“เรียนทุกท่านที่เคารพ ฉันได้โอนหุ้น 5% ที่ฉันถือครองอยู่ให้กับ คุณเย่ เรียบร้อยแล้วค่ะ”

เบลิส ฮิลตัน กล่าวด้วยรอยยิ้ม

เมื่อได้ยินประโยคนี้ เรดมอนด์ ฮิลตัน แทบจะกระอักเลือดออกมา

การที่ เบลิส ฮิลตัน โอนหุ้น 5% ให้กับ เย่เฉิน นั่นหมายความว่าจำนวนหุ้นในมือ เย่เฉิน จะเพิ่มขึ้นเป็น 52% ทันที ซึ่งแซงหน้าฝั่ง เรดมอนด์ ไปอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง

สีหน้าของ เรดมอนด์ ฮิลตัน พลันแข็งทื่อ เขานิ่งค้างอยู่ตรงนั้นพูดอะไรไม่ออก เช่นเดียวกับผู้ถือหุ้นฮิลตันคนอื่นๆ ที่ต่างเงียบกริบจนบรรยากาศชวนอึดอัด

“ตอนนี้ผมถือหุ้น 52% ของโรงแรมฮิลตัน อินเตอร์เนชันแนล กรุ๊ป และเป็น..ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของบริษัท”

เย่เฉิน กล่าวพลางกวาดสายตามองไปรอบๆ ก่อนจะหยุดที่ เรดมอนด์ ฮิลตัน :

“ในฐานะผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุด ผมขอเสนอให้ ปลด เรดมอนด์ ฮิลตัน ออกจากตำแหน่งในบริษัททุกตำแหน่ง และหลังจากนี้ผมจะดำรงตำแหน่งประธานคนใหม่ของโรงแรมฮิลตัน อินเตอร์เนชันแนล กรุ๊ป ในที่นี้ใครมีความคิดเห็นอย่างไรบ้างครับ?”

เสียงของ เย่เฉิน ดังผ่านการประชุมไปยังอีกฝั่งของจอภาพ

หลังจากนิ่งอึ้งไปไม่กี่วินาที ผู้ถือหุ้นฮิลตันคนอื่นๆ ก็เริ่มพูดขึ้นทีละคน

“ฉันเห็นด้วย”

“ฉันสนับสนุน!!”

“ฉันขอสนับสนุน ท่านประธานเย่!!!”

ในพริบตาเดียว กลุ่มผู้ถือหุ้นเหล่านี้ก็เปลี่ยนข้างทันที บางคนถึงขั้นเรียก เย่เฉิน ว่า ‘ท่านประธาน’ ด้วยน้ำเสียงประจบประแจง

“พวกคุณ...พวกคุณ...”

เรดมอนด์ ฮิลตัน ชี้นิ้วไปที่กลุ่มคนเหล่านี้ด้วยความโกรธจัด ตัวเขาแทบจะระเบิดออกมา การเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็วจนเขาตั้งตัวไม่ทันนี้ทำให้เขาเดือดดาลราวกับเตาไฟที่กำลังจะปะทุ

“เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบริษัทอยู่ไหน? คนภายนอกอย่างหมอนี่มีสิทธิ์อะไรมาเข้าร่วมการประชุมภายในของเรา รีบไล่เขาออกไปเดี๋ยวนี้!”

เย่เฉิน หัวเราะเล็กน้อยก่อนจะตะโกนออกคำสั่งเสียงดัง

หลังจากคำสั่งดังกล่าว หนึ่งในผู้ถือหุ้นที่เข้าข้าง เย่เฉิน ก็เรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมา เมื่อได้ทราบสถานการณ์จากผู้ถือหุ้น เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ไม่รีรอ พวกเขาจับตัว เรดมอนด์ ฮิลตัน ออกไปทันที

ไม่กี่นาทีต่อมา เรดมอนด์ ฮิลตัน ผู้พ่ายแพ้ ถูกหิ้วตัวก่อนจะถูกโยนออกมาจากอาคารสำนักงานของโรงแรมฮิลตัน อินเตอร์เนชันแนล กรุ๊ป อย่างน่าอับอาย

บรรดาพนักงานที่เดินเข้าออกต่างชี้นิ้ววิพากษ์วิจารณ์อดีตประธาน ครั้งนี้ชื่อเสียงของ เรดมอนด์ ฮิลตัน พังพินาศอย่างไม่มีชิ้นดี!

อีกด้านหนึ่ง เย่เฉิน ได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานคนใหม่ของโรงแรมฮิลตัน อินเตอร์เนชันแนล กรุ๊ป ไปได้อย่างราบรื่น ทุกคนต่างทยอยเข้ามาแสดงความยินดี และความเคารพต่อเขาทีละคน

แม้ เย่เฉิน จะรับคำแสดงความยินดีเหล่านั้นไว้โดยไม่พูดอะไร แต่เขาไม่ได้วางใจผู้ถือหุ้นพวกนี้แม้แต่น้อย เขารู้ดีว่าคนเหล่านี้เป็นเพียงพวก ‘ลมเปลี่ยนทิศ’

อย่างไรก็ตาม เย่เฉิน ไม่ได้รีบร้อนเปลี่ยนแปลงทั้งหมดในทันที

การได้ถือหุ้น 52% และก้าวขึ้นเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดยังไม่ใช่เป้าหมายสุดท้ายของเขา

เป้าหมายที่แท้จริงของ เย่เฉิน คือ การครอบครองโรงแรมฮิลตัน อินเตอร์เนชันแนล กรุ๊ป แบบ 100% และรวมมันเข้าไปในอาณาจักรธุรกิจของเขาโดยสมบูรณ์

เรื่องนี้ต้องดำเนินการอย่างค่อยเป็นค่อยไป ส่วนผู้ถือหุ้นที่ไร้ความภักดีเหล่านี้ เย่เฉิน ไม่มีวันปล่อยไว้แน่นอน

หลังการประชุมวิดีโอจบลง เบลิส ฮิลตัน กล่าวลาพร้อมรอยยิ้ม และเรื่องราวทั้งหมดในครั้งนี้จึงจบลงเพียงเท่านี้

เช้าวันเสาร์ เย่เฉิน ขับรถไปสนามบินในเมืองเซี่ยงไฮ้ เพื่อรับคนรู้จักคนหนึ่ง

เขารออยู่ประมาณสิบกว่านาที จู่ๆ เงาร่างที่คุ้นเคยก็ปรากฏตัวออกมาจากด้านในสนามบิน

เมื่อคนๆ นั้นเห็น เย่เฉิน เธอรีบวางกระเป๋าเดินทางลงแล้วพุ่งเข้ามาสวมกอด เย่เฉิน แน่นๆ ทันที….