ตอนที่ 5 เพราะเขายังไม่ร้องเพลง

เฉินเจียวแค่รู้สึกว่าเพลงของหลินอวี้เพราะดี จึงอัปโหลดวิดีโอเพลงหนึ่งนาทีขึ้นบัญชีส่วนตัวด้วยความตั้งใจที่จะแบ่งปัน

เพราะเธอมียอดผู้ติดตามหลายแสนคน วิดีโอสั้นๆ ที่เธออัปโหลดก่อนหน้านี้ก็มียอดไลค์และแชร์ที่ดี

แต่ไม่คาดคิดว่าวิดีโอนี้จะได้รับความนิยมอย่างมาก

อัปโหลดเพียงวันเดียว ก็ถูกแฟนๆ แชร์กันอย่างมากมาย

และยังได้แฟนๆ กลุ่มใหม่เพิ่มขึ้นอีกด้วย

ยอดไลค์และยอดแชร์สูงมาก

ตอนนี้เธอไม่กล้าเปิดแอปวิดีโอสั้น เปิดเมื่อไหร่ก็เจอแต่ข้อความขอเพลงเต็มๆ

【รีบปล่อยวิดีโอฉบับเต็มสิคะ】

【ฉันรอจนจะบ้าแล้ว ถ้าไม่ปล่อย ฉันจะแจ้งความนะ】

【ใช่ แจ้งความ แค่ต้องการดึงดูดความสนใจ ไม่ยอมปล่อยวิดีโอฉบับเต็ม ฉันต่อต้านพฤติกรรมแบบนี้】

【บอกว่าเป็นเพลงของคนอย่างฉัน แต่จริงๆ แล้วเป็นเพลงของคนอย่างพวกเราต่างหาก】

【ฉันค้นหาทุกเว็บไซต์เพลง ก็หาเพลงนี้ไม่เจอ ขอร้องให้ปล่อยฉบับเต็มเถอะ】

【ฉันดูวิดีโอนี้สามครั้งแล้ว คิดว่าจะมีคนอื่นปล่อยฉบับเต็ม แต่ปรากฏว่าทุกคนก็แชร์มาจากนี่】

ดังนั้นเมื่อเฉินเจียวได้ยินว่าหลินอวี้จะเข้าร่วมการแข่งขัน จึงรีบมาทันที

วันนี้ต้องอัปโหลดฉบับเต็มขึ้นวิดีโอสั้นให้ได้ ไม่งั้นอาจจะโดนแจ้งความและเสียผู้ติดตามจริงๆ

เฉินเจียวเบียดเสียดฝูงชน หาที่นั่งที่ดีที่สุด

…

การแข่งขันจะเริ่มขึ้นในไม่ช้า ผู้อำนวยการโรงเรียนทุกคนขึ้นไปบนเวทีเพื่อจับฉลาก

ไม่นาน เซียวฉีก็กลับมาด้วยสีหน้าที่ห่อเหี่ยว

“ฉันดวงซวยจริงๆ ได้ลำดับสุดท้าย”

หลินอวี้ไม่ค่อยสนใจว่าจะได้ลำดับที่เท่าไหร่ แต่เขาก็เข้าใจเหตุผลที่เซียวฉีรู้สึกหดหู่

เซียวฉีเชื่อมั่นในความสามารถของหลินอวี้มาก ไม่งั้นก็คงไม่โทรศัพท์ไปเชิญ และคืนค่าเล่าเรียนสามปีให้เขาเพื่อให้เขาเข้าร่วมการแข่งขัน

แต่จากประสบการณ์ในอดีตของเซียวฉี โดยทั่วไปแล้ว กรรมการจะดูการแสดงอย่างตั้งใจในช่วงครึ่งแรก หลังจากครึ่งแรก ความยุติธรรมในการให้คะแนนของกรรมการจะลดลงมาก

ดังนั้นทุกคนจึงไม่อยากได้ลำดับหลังๆ

ครั้งนี้เซียวฉีไม่เพียงแต่ได้ลำดับหลังๆ แต่ยังได้ลำดับสุดท้ายอีกด้วย

ในขณะที่จับฉลาก ผู้อำนวยการโรงเรียนที่อยู่ใกล้ๆ ต่างก็มองเธอด้วยสายตาเห็นใจ

“ผู้อำนวยการเซียว คุณได้ลำดับที่เท่าไหร่คะ?”

หลี่ฮุยเดินมาด้วยรอยยิ้ม ด้านหลังยังมีผู้ปกครองชายสวมสูทอีกคน

เซียวฉีรู้สึกผิดที่ได้ลำดับสุดท้าย ลืมควบคุมสีหน้า จึงรีบยิ้มอย่างเป็นทางการ

“ลำดับสุดท้ายค่ะ” แม้ว่าจะไม่พอใจ แต่ก็ต้องควบคุมสีหน้าให้ดี

“โอ้ ดวงซวยจัง ดูเหมือนปีนี้โรงเรียนเหม่ยเป่ย…ฮ่าๆ” หลี่ฮุยพูดอย่างมีเลศนัย แล้วหัวเราะเบาๆ

“ยังไม่รู้เลยว่าใครจะหัวเราะคนสุดท้าย” เซียวฉีก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน

โรงเรียนนานาชาติซิงเทียนได้อันดับเจ็ด ถ้าคะแนนของผู้ปกครองในตอนบ่ายมากกว่าโรงเรียนเหม่ยเป่ย ก็จะผลักพวกเขาออกจากอันดับสามได้ทันที

แม้จะพูดอย่างมั่นใจ แต่เซียวฉีก็ไม่มั่นใจนัก ปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้ในการแข่งขันมีมากมาย

การแข่งขันเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ

การแข่งขันของผู้ปกครองดุเดือดกว่าการแข่งขันของเด็กๆ

เด็กๆ พยายามเพื่อตัวเอง แต่ผู้ใหญ่ นอกจากจะรักษาหน้าตาตัวเองแล้ว ยังทำเพื่อลูกๆ อีกด้วย

พวกเขาสามารถทำสิ่งที่ “บ้าคลั่ง” เพื่อลูกๆ ได้

มีคนใส่ชุดไดโนเสาร์ ร้องเพลงและเต้นบนเวที

มีคนร้องเพลงเสียงสูง

มีคนแสดงละครตลก แกล้งทำเป็นตลกเพื่อให้คนหัวเราะ

แต่ส่วนใหญ่ยังคงอยู่ในระดับสมัครเล่น

การแสดงของผู้ปกครองไม่ได้สร้างความเปลี่ยนแปลง โดยพื้นฐานแล้ว ก็เหมือนกับการแข่งขันของเด็กๆ ในตอนเช้า มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย

หลี่ฮุยมีความมั่นใจในผู้ปกครองของโรงเรียนมาก

“พ่อของชิวชิว เราแค่แสดงตามปกติ ไม่ต้องพูดถึงอันดับสองเลย ได้อันดับหนึ่งก็เป็นไปได้”

“ผู้อำนวยการหลี่สบายใจได้ครับ ผมจะพยายามอย่างเต็มที่”

ชิวชิวซนมากในโรงเรียน มักจะแย่งของและทะเลาะกับเพื่อนๆ บ่อยครั้งที่ถูกเรียกผู้ปกครอง ลูกเพิ่งเรียนชั้นอนุบาล ยังต้องเรียนอีกสามปี นี่เป็นโอกาสที่ดี ต้องคว้าไว้ให้แน่น

ดวงตาของพ่อชิวชิวดูจริงจังขึ้น ไม่เพียงแต่ต้องแสดงตามปกติ แต่ต้องแสดงให้ดีกว่าปกติ นี่สำคัญกว่าการแสดงในวงการมาก

พ่อชิวชิวเป็นตัวแทนโรงเรียนสองภาษาซิงเทียนขึ้นเวทีแสดง

“เก่งจริงๆ” เซียวฉีชมอย่างจริงใจ

ก่อนหน้านี้หลี่ฮุยมาอวด เซียวฉีก็ไม่สนใจ

แต่ตอนนี้เห็นการแสดงบนเวที

ไม่ว่าจะเป็นช่วงเสียง ลมหายใจ หรือความเสถียรในการแสดงสด ก็สมบูรณ์แบบ

แม้แต่คนนอกอย่างเธอที่ไม่รู้เรื่องการร้องเพลง ก็ฟังออกว่าร้องเพลงได้ดีจริงๆ

ถ้าอันดับของโรงเรียนอื่นๆ ไม่เปลี่ยนแปลง โรงเรียนสองภาษาซิงเทียนเข้าสู่หกอันดับแรก โรงเรียนเหม่ยเป่ยก็จะไม่ได้รับรางวัลที่สามเลย

การแสดงของพ่อชิวชิวได้รับเสียงปรบมืออย่างกึกก้องจากผู้ชม

ทำให้ผู้ชมตื่นเต้น

กรรมการพยักหน้า ปากกาเขียนคะแนนบนกระดานอย่างรวดเร็ว

หลังจากนับคะแนน

สุดท้ายพ่อชิวชิวได้คะแนนสูงสุดในรอบนี้ 9.78 คะแนน

เซียวฉีใจเสีย

เธอเคยฟังหลินอวี้ร้องเพลง เพลง《คนอย่างฉัน》เวอร์ชั่นเล่นกีตาร์บนเวทีทำให้เธอประทับใจมาก

แต่จะเทียบชั้นกับนักร้องเดี่ยวมืออาชีพของกลุ่มศิลปะปักกิ่งได้หรือไม่?

เซียวฉีไม่มั่นใจ

พ่อชิวชิวไม่เพียงแต่มีเทคนิคการร้องเพลงที่ยอดเยี่ยม แต่ยังเลือกเพลงที่มีพลังอีกด้วย

ที่โดดเด่นที่สุดคือเอฟเฟกต์บนเวที เพราะใช้ดนตรีประกอบเป็นเพลงซิมโฟนี ดูยิ่งใหญ่

น่าจะเป็นเพลงที่แสดงมาหลายครั้งแล้ว การแสดงของพ่อชิวชิวดูเป็นธรรมชาติมาก

เซียวฉีถอนหายใจเบาๆ

ผู้ปกครองขึ้นเวทีแสดงทีละคน

เซียวฉีเป็นห่วงไม่ผิด

กรรมการเริ่มหมดความอดทน ผู้ปกครองที่ขึ้นเวทีแสดงในช่วงหลัง เพราะต้องรอเวลานาน จึงมีสภาพไม่ดี แสดงไม่ดีบ่อยครั้ง

“ไม่มีอะไรต้องสงสัยแล้ว ผู้ปกครองของโรงเรียนซิงเทียนต้องได้อันดับหนึ่งในรอบบ่ายแน่ๆ”

“ดูเหมือนโรงเรียนเหม่ยเป่ยจะไม่ได้รับรางวัลปีนี้”

“ปีหน้าจะรับนักเรียนยากขึ้น จำนวนนักเรียนของพวกเขาลดลงอยู่แล้ว”

“ใช่ ก่อนหน้านี้ชั้นอนุบาลและชั้นเรียนพิเศษสามารถรับได้แปดห้อง ปีที่แล้วรับได้แค่เจ็ดห้อง”

ผู้อำนวยการโรงเรียนพูดคุยกันเบาๆ ในโซนผู้ชม

คำพูดเหล่านี้เข้าหูเซียวฉีและหลี่ฮุย สร้างความรู้สึกที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงในใจของทั้งสองคน

หลี่ฮุยที่มั่นใจในชัยชนะ ไม่สนใจการแสดงที่เหลือ ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ

การแสดงลำดับที่สองจากสุดท้ายจบลงแล้ว

เซียวฉีอธิษฐานในใจ ขอแค่รักษาอันดับหกไว้ได้ ก็พอใจแล้ว

หลินอวี้ส่งดนตรีประกอบให้กับทีมงานล่วงหน้า

ตกลงกับเซียวฉีว่าจะเข้าร่วมการแข่งขัน เพราะเงินคืนเจ็ดหมื่นแปดพันหยวน ใครจะปฏิเสธเงินล่ะ

แต่เนื่องจากเป็นการแข่งขัน หลินอวี้จะไม่ประมาท

เขาไม่สนใจผลลัพธ์ แต่การทำงานอย่างจริงจังเป็นสไตล์ของเขา

ก่อนหน้านี้ ร้องเพลงในงานฉลองครบรอบ เขาจึงใช้กีตาร์เล่นเพลงประกอบ

การแข่งขันครั้งนี้มีเวลาเตรียมตัวหนึ่งสัปดาห์ หลินอวี้ทำดนตรีประกอบที่บ้าน เขาเคยอยู่ในโลกเดิมมานานหลายสิบปี มีความสามารถรอบด้าน

การเรียบเรียงเพลงเป็นเรื่องง่ายๆ สำหรับเขา ฮาร์โมนิกาในช่วงต้นเพลง และเปียโนในช่วงดนตรีประกอบ ล้วนเป็นผลงานของหลินอวี้

ครั้งนี้เขาใช้ดนตรีประกอบ ไม่ใช่แค่เล่นกีตาร์อย่างเดียว

หลินอวี้ยืนอยู่บนเวที

แนะนำตัวอย่างสั้นๆ

เสียงฮาร์โมนิกาดังขึ้น

“ฉันรู้สึกว่าคนคนนี้คุ้นๆ นะ”

“เหมือนกับคนที่เล่นกีตาร์ร้องเพลงในวิดีโอสั้นที่คุณแชร์ก่อนหน้านี้”

“ใช่ เหมือนจริงๆ”

กรรมการรอคอยผู้ปกครองคนสุดท้ายขึ้นเวที ให้คะแนนเสร็จก็กลับบ้านได้ ปากกาของกรรมการบางคนวางอยู่บนกระดาษแล้ว ถ้ายังไม่ร้องเพลงก็ให้คะแนน กลัวว่าจะเกิดปัญหา จึงรอให้ร้องเพลงหนึ่งหรือสองประโยค แล้วให้คะแนน เสร็จสิ้น

“คนเก่งอย่างฉัน

ควรจะเปล่งประกายไปตลอดชีวิต

ทำไมถึงยี่สิบกว่าปีแล้ว

ยังคงลอยไปลอยมาในมหาสมุทรผู้คน…”

เสียงเพลงดังขึ้น กรรมการก็ตกใจ

พวกเขารู้จักกัน เคยเห็นวิดีโอสั้นที่กรรมการคนหนึ่งแชร์

“นี่มันเพลงนั้นนี่นา”

“ไม่แปลกใจเลยที่ฉันรู้สึกว่าเขาหน้าคุ้นๆ”

“ไม่ใช่แค่คุ้นๆ นี่คือตัวจริงเลย”

“ก่อนหน้านี้บอกว่าไม่มีฉบับเต็มใช่ไหม?”

“ครั้งนั้นเป็นเวอร์ชั่นเล่นกีตาร์ ครั้งนี้ใช้ดนตรีประกอบ”

“ในที่สุดก็ได้ฟังฉบับเต็มแล้ว”

“บันทึกวิดีโอสิ”

“ตอนนี้บันทึกก็ไม่ทันแล้ว ฟังเพลงอย่างตั้งใจเถอะ”

หลังจากที่กรรมการตื่นเต้น ก็เงียบลง

ผู้ชมทุกคนดื่มด่ำกับเสียงเพลง

บางคนเคยเห็นวิดีโอฉบับไม่สมบูรณ์

บางคนเป็นครั้งแรกที่ได้ฟัง

เสียงเพลงก้องกังวานไปทั่วอากาศ

เซียวฉีเบิกตาโพลง ดื่มด่ำกับเสียงเพลงที่ไพเราะ

ถ้าก่อนหน้านี้เธอถูกดึงดูดด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำและเนื้อเพลงที่กินใจของหลินอวี้ ครั้งนี้ นอกจากปัจจัยข้างต้นแล้ว เธอยังถูกดึงดูดด้วยทำนองเพลงที่ไพเราะอีกด้วย

เพลง《คนอย่างฉัน》เวอร์ชั่นมีดนตรีประกอบ ยิ่งสมบูรณ์แบบ เอฟเฟกต์ภาพและเสียงดีขึ้น สมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น

พ่อชิวชิวกำลังส่งข้อความให้ภรรยา บอกว่าได้อันดับหนึ่ง แน่นอนแล้ว

ข้อความที่พิมพ์ไว้ครึ่งทางหยุดลงทันที

“ที่รัก เราได้อันดับสองเป็นอย่างมาก”

“เกิดอะไรขึ้น ผู้อำนวยการหลี่เพิ่งบอกในกลุ่มผู้ปกครองว่า คุณได้อันดับหนึ่งแน่ๆ”

“ฮ่าๆ ตอนแรกได้อันดับหนึ่ง เพราะเขายังไม่ร้องเพลง”

…