ตอนที่ 42 มันไม่ง่ายเลย

ด้วยความนิยมของ "มิติวิญญาณมหัศจรรย์" เพลง "always with me" ก็ได้ครองอันดับในชาร์ตเพลงใหม่

แต่เนื่องจาก "always with me" เพิ่งปล่อยออกมาในช่วงครึ่งหลังของเดือน นับถึงสิ้นเดือนก็มีเวลาเพียงสิบวันในการติดชาร์ต

แต่จำนวนการดาวน์โหลดเพิ่มขึ้นอย่างน่าตกใจ

ตอนนี้ยากที่จะบอกว่า "มิติวิญญาณมหัศจรรย์" ทำให้ "always with me" ดัง หรือ "always with me" ทำให้ "มิติวิญญาณมหัศจรรย์" ดัง

กล่าวได้ว่า ทั้งสองเป็นผลงานคุณภาพสูง ต่างก็ประสบความสำเร็จ

มั่วหรานก็ได้เดบิวต์อย่างเป็นทางการด้วยเพลง "always with me"

เดบิวต์ปุ๊บก็ดังปั๊บ

ไม่ได้เหมือนกับนักร้องหน้าใหม่คนอื่นๆ ที่ต้องเข้าร่วมรายการประกวด หรือรายการประกวดร้องเพลง เพลงประกอบภาพยนตร์เพียงเพลงเดียว ก็ทำให้ชีวิตเขาเปลี่ยนไป

รูปลักษณ์ที่ไม่ได้เปรียบของมั่วหราน กลับกลายเป็นจุดขายที่สำคัญ

เพราะเป็นเพลงประกอบภาพยนตร์ เกือบทุกคนที่ได้ยินเพลงนี้ ก็ยังไม่เคยเห็นหน้ามั่วหราน

เสียงของเขามีความพิเศษ ยากที่จะแยกแยะว่าเป็นเสียงผู้หญิงหรือผู้ชาย

แม้แต่ผู้หญิงก็ยังร้องเพลงได้ไพเราะและใสบริสุทธิ์ขนาดนี้ ไม่ต้องพูดถึงผู้ชาย

แล้วก็มาดูหน้าตาเขา

ความน่ารักที่แตกต่าง

มั่วหรานและ "always with me" ปรากฏในหัวข้อที่ได้รับความนิยมบนเว็บไซต์ต่างๆ

แม้แต่ดาราหลายคนก็ยังนำมาล้อเลียนเรื่องเสียงที่ไม่ตรงกับรูปลักษณ์

ในเวลาไม่นาน มั่วหรานก็โด่งดังไปทั่วประเทศจีน มีงานแสดงมากมาย

เซิ่งคงก็ช่วยโปรโมตอย่างแข็งขัน การประชาสัมพันธ์ก็เข้มข้นมาก

ออกรายการ เข้าร่วมงานเลี้ยง ให้สัมภาษณ์ ไม่มีพลาด

...

หลินอวี้อ่านข้อความในโทรศัพท์อย่างตั้งใจ

เงินเดือนออกแล้ว

เดือนที่แล้วได้เงินเดือนแสนหนึ่ง ค่าลิขสิทธิ์ของ "มิติวิญญาณมหัศจรรย์" ค่าลิขสิทธิ์ของ "ฟังฉันพูดขอบคุณ" รวมแล้วสองล้านกว่า

เดือนนี้มีเพลงเพิ่มอีกสองเพลง คือ "เด็กหนุ่ม" และ "always with me"

"เด็กหนุ่ม" ได้ส่วนแบ่ง 50% "always with me" มั่วหรานได้ไป 0.5 น่าเสียดาย แต่ก็ได้ 1.5 และสามเพลงแรกก็ยังคงมีคนดาวน์โหลด เงินเดือนของหลินอวี้เดือนนี้จึงค่อนข้างดี

1,580,000 หยวน

สำหรับคนทั่วไปแล้ว พนักงานที่ทำได้ขนาดนี้ ก็ถือว่าสุดยอดแล้ว

แต่สำหรับหลินอวี้ ยังไม่พอ

ต้องซื้อบ้านในเขตโรงเรียนภายในหกเดือน และย้ายทะเบียนบ้านของลูกสาวมาด้วย เพื่อไม่ให้การเรียนของหมางกั่วน้อยเสียไป

หลินอวี้ถอนหายใจ

ค่าลิขสิทธิ์ดีจริงๆ

ค่าลิขสิทธิ์ที่ขายไปแล้ว เป็นเงินที่ได้มาอย่างแน่นอน ถึงแม้จะไม่ได้ไหลมาเรื่อยๆ เหมือนกับการดาวน์โหลดเพลง

แต่ได้เงินเร็วดี

หลินอวี้เก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า

อาหารในโรงอาหารก็อร่อย ฟรีก็อร่อย

หมูแดงเป็นอาหารโปรดของหลินอวี้

เขาเป็นคนกินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วน

สูง 183 เซนติเมตร หนักเพียง 65 กิโลกรัม

สำหรับผู้ชายวัยทำงานแล้ว ถือว่าผอม

หลินอวี้คีบหมูแดงชิ้นหนึ่ง กำลังจะใส่ปาก

"อาจารย์หลิน อาจารย์ชอบกินหมูแดง หนูพาอาจารย์ไปกินหมูแดงอร่อยๆ ทั่วปักกิ่งได้นะคะ"

หลินอวี้เคี้ยวหมูแดงอย่างสงบ

เวินหลิงนั่งอยู่ตรงข้าม

หลังจากการบันทึกเสียงครั้งที่แล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่หลินอวี้ได้เจอเวินหลิง

จริงๆ แล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเสียงของมั่วหรานดีเกินไป เวินหลิงก็เป็นตัวเลือกที่ดี

แต่การเปรียบเทียบทำให้เห็นข้อแตกต่าง

เพลงนั้นควรจะเป็นผู้หญิงร้อง แต่กลับถูกผู้ชายเสียงห้าวแซงหน้า เวินหลิงรู้สึกไม่พอใจก็เป็นเรื่องปกติ

เวินหลิงมองหลินอวี้อย่างจริงใจ ดวงตาที่ใสปิ๊ง ดูมีชีวิตชีวา เหมือนกับชื่อของเธอ

หลินอวี้มองเวินหลิง แล้วก็กินต่อ

ในบริษัท ถึงแม้ว่าเธอยังไม่เดบิวต์ แต่ก็เป็นที่นิยมในหมู่นักร้องหน้าใหม่

หน้าตาดี รูปร่างดี นิสัยดี

เวินหลิงไม่เคยเจอคนที่มองข้ามเธอแบบหลินอวี้มาก่อน

บรรยากาศค่อนข้างอึดอัด เวินหลิงขบริมฝีปาก "หนูพูดจริงนะคะ"

หลินอวี้รู้สึกงง

ผู้หญิงคนนี้บ้าไปแล้วหรือเปล่า

ถึงแม้ว่าใครจะชอบกินอะไร ก็ไม่ใช่ว่าอยากกินทุกวัน

หลินอวี้ไม่พูดอะไร กินข้าวอย่างตั้งใจ เขารู้ว่าเวินหลิงไม่ใช่มาหาเขาโดยไม่มีเหตุผล

เวินหลิงเริ่มร้อนใจ เธอรู้จักหลินอวี้อยู่แล้ว แต่หลินอวี้ค่อนข้างเงียบๆ จึงทำให้เธอไม่รู้จักชื่อกับหน้าตา

ก่อนหน้านี้ เธอก็แค่ชื่นชมความสามารถของหลินอวี้

แต่โอกาสครั้งนี้ ใกล้จะได้ร้องเพลงที่หลินอวี้แต่งแล้ว แต่กลับแพ้คนอ้วน

ถึงแม้ว่าเธอจะยอมรับความพ่ายแพ้

แต่ก็อยากจะพยายาม ดูว่าจะมีโอกาสร่วมงานกับหลินอวี้อีกหรือไม่

มั่วหรานดังมาก ทั้งบริษัทต่างก็พูดถึงเขา แม้แต่ชิวหวานถิง ซูเปอร์สตาร์ของบริษัท ก็ยังชมเสียงของมั่วหรานในโซเชียลมีเดีย

ทุกครั้งที่เวินหลิงเห็นข่าวเกี่ยวกับมั่วหราน ก็จะนึกถึงตัวเอง รู้สึกเสียใจมาก

อิจฉา ริษยา

หลินอวี้กินข้าวเที่ยงเสร็จแล้ว

เวินหลิงมองจานของหลินอวี้ที่ว่างเปล่า น้ำตาจะไหล

"มีอะไรเหรอ?" หลินอวี้ถามด้วยความสุภาพ เพราะเป็นคนในบริษัทเดียวกัน เดินผ่านไปเฉยๆ ก็ดูไม่สุภาพ

"อาจารย์หลิน หนูชื่นชมอาจารย์มาก เสียใจที่พลาดโอกาสร่วมงานกับอาจารย์ อยากร่วมงานกับอาจารย์มากค่ะ" เวินหลิงพูดออกมาทั้งหมดโดยไม่หยุด

หลินอวี้เดาว่าเวินหลิงมาทำไม

ตั้งแต่เธอมาพูดแบบนั้น จนถึงตอนที่พูดไม่ออก

เขากับเวินหลิงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน นอกจากการขอเพลง ก็ไม่มีเหตุผลอื่นที่จะมาหาเขา

เวินหลิงเห็นหลินอวี้ไม่ตอบ รีบพูด "หนูไม่รีบค่ะหนูรู้ว่าการแต่งเพลงไม่ใช่เรื่องง่าย"

เขามีเพลงของผู้หญิงเยอะมาก

เพลงที่เหมาะกับเวินหลิงก็มี

แต่...หลินอวี้กำลังคิด

เวินหลิงรู้สึกว่าหลินอวี้ลังเล แต่ไม่รู้ว่าทำไม เธอรู้อยู่แล้วว่าหลินอวี้ไม่ใช่เพราะเงิน คนที่มีความสามารถอย่างหลินอวี้ คงไม่สนใจเงิน การกระทำของเธออาจทำให้หลินอวี้ไม่พอใจ แต่เวินหลิงก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว

เวินหลิง "หนูไม่เอาเงินก็ได้ค่ะ ส่วนแบ่งของนักร้อง หนูให้คุณหมดเลยค่ะ"

หลินอวี้รู้สึกดีใจ เข้าใจเรื่องมาก

"อืม ฉันมีเพลงอยู่เพลงหนึ่ง เหมาะกับเธอ"

เวินหลิงลุกขึ้นจากเก้าอี้

เธอไม่คิดว่าการมาหาหลินอวี้แบบนี้ จะได้เพลงจริงๆ

และการขอเพลง ปกติต้องรอนานมาก

สองสามเดือนถือว่าเร็ว รอครึ่งปีขึ้นไปก็เป็นเรื่องปกติ

อาจารย์หลินมีเพลงสำรองเหรอ?

เวินหลิงไม่คิดอะไรมาก ขอบคุณอย่างมาก

...

วันรุ่งขึ้น โอวเสี่ยวเจวียนมาหาหลินอวี้

"always with me ดูเหมือนจะดังมาก เพลงก่อนหน้านี้ของคุณก็ดี"

หลินอวี้พยักหน้าอย่างสงบ "มิติวิญญาณมหัศจรรย์" ทำรายได้ดี เพลงประกอบดังบ้างก็เป็นเรื่องปกติ

"มั่วหรานก็ดัง ตอนนี้มีงานเยอะมาก มีสปอนเซอร์ติดต่อมาสามรายการ ปีนี้เขาอาจจะเป็นคนอ้วนที่ประสบความสำเร็จที่สุด"

หลินอวี้ก็รู้ ตอนนี้ทุกคนในบริษัทต่างก็พูดถึงมั่วหราน

โอวเสี่ยวเจวียนมองหลินอวี้อย่างไม่แสดงสีหน้า "แล้วคุณล่ะ?"

หลินอวี้อึ้งไป "ผมเหรอ?"

โอวเสี่ยวเจวียนพูดอย่างจริงใจ "เซ็นสัญญาได้สองเดือน คุณสร้างผลงานเยอะมาก แต่งเพลงไปสี่เพลงแล้ว แต่สี่เพลงนี้ นอกจากเพลงแรกที่คุณร้องเอง ที่เหลือก็ให้คนอื่นร้อง"

หลินอวี้ไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้มาก ได้เงินก็พอ ตัวเองร้องหรือคนอื่นร้องก็เหมือนกัน สำคัญคือสองเดือนนี้มีโอกาส ถึงแม้ว่าคนอื่นร้องจะได้ส่วนแบ่งน้อยลง แต่โดยรวมแล้วก็ถือว่าดี

โอวเสี่ยวเจวียนพูดต่อ "และการแต่งเพลงให้คนอื่น ก็ไม่ใช่ว่าจะมีไอเดียตลอด การแต่งเพลงไม่ใช่เรื่องง่าย ไม่ใช่แค่คุณ แม้แต่นักแต่งเพลงชื่อดังในสังกัดหนานกงหยาง ปีหนึ่งก็แต่งได้ไม่กี่เพลง

มั่วหรานก่อนหน้านี้ไม่ค่อยมีชื่อเสียง ร้องเพลงเพลงเดียว ตอนนี้มีงานเยอะ ออกรายการ มีคนพูดถึงเยอะ"

หลินอวี้เข้าใจแล้ว โอวเสี่ยวเจวียนอยากให้เขาออกรายการ ให้คนรู้จักมากขึ้น เพื่อโปรโมต

ก่อนหน้านี้ โอวเสี่ยวเจวียนค่อนข้างสบายๆ หลินอวี้ก็อยากจะทำงานเงียบๆ เพราะลูกยังเล็ก เขาอยากใช้ชีวิตปกติ

จึงปฏิเสธการออกรายการ โอวเสี่ยวเจวียนก็ไม่ได้ขัด และเข้าใจ

ความดังของมั่วหราน ไม่ใช่แค่กระตุ้นเวินหลิง แต่ยังกระตุ้นโอวเสี่ยวเจวียนด้วย

โอวเสี่ยวเจวียนถอนหายใจ "ตอนนี้การแข่งขันสูงมาก ดูสิ บริษัทยังมีนักร้องหน้าใหม่ที่ยังไม่เดบิวต์อีกเยอะ ลำบากกันมาก เด็กผู้หญิงคนนั้น เวินหลิง

รูปร่างดี เสียงก็ดี แต่ไม่มีโอกาส เลยต้องรอ ได้ยินว่ารอมาปีหนึ่งแล้ว"

โอวเสี่ยวเจวียนอยากให้หลินอวี้เข้าใจ การเดบิวต์ไม่ใช่เรื่องง่าย และเขามีทรัพยากรดีๆ เยอะ บริษัทดันเขา หนานกงหยางก็ชอบเขา ควรจะพัฒนาตัวเอง ดังก็เป็นเรื่องง่าย แต่จะดังมากแค่ไหน ก็ขึ้นอยู่กับตัวเขา

หลินอวี้ทำท่าคิด "งั้นผมช่วยเวินหลิงเดบิวต์ก็ได้"

โอวเสี่ยวเจวียนอ้าปากค้าง "ห๊ะ?"

"ตอนนี้นักร้องหน้าใหม่ลำบากจริงๆ การรอเพลงที่เหมาะสมยากมาก"

โอวเสี่ยวเจวียนอึ้งไป เธอไม่ได้หมายความอย่างนั้น

หลินอวี้ "ผมบังเอิญมีเพลงอยู่เพลงหนึ่ง ที่เหมาะกับเธอ"