ตอนที่ 320 เจาะรูให้ฉัน ฉันจะใส่อัญมณีเข้าไป!

ตอนที่ 320 เจาะรูให้ฉัน ฉันจะใส่อัญมณีเข้าไป!

ไนดาเวลเลียร์ยังคงเต็มไปด้วยความวุ่นวายเหมือนเคย ในช่วงที่เอริคครองราชย์ เขาเคยมอบหมายงานให้อีทรี่มากมาย โดยมีกำหนดเวลาที่กระชั้นชิด นับเป็นการแก้แค้นที่อีทรี่เคยปล่อยข่าวลือว่าเขาเป็นลูกนอกสมรสของโอดิน

ตอนนี้อีทรี่ไม่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่มาหลายวันแล้ว หากง่วงก็ฟุบหลับไปบนแท่นหลอมโลหะ หิวหรือกระหายก็แค่ยกถังเหล้าขึ้นดื่มให้เต็มที่ ส่วนเวลาที่เหลือเขาก็ใช้ไปกับการแกว่งค้อนของช่างตีเหล็ก

ไม่เพียงแค่เขา แต่เหล่าคนแคระทุกคนในที่แห่งนี้ก็ใช้ชีวิตแบบเดียวกัน สิ่งเดียวที่พวกเขาใช้เพื่อผ่อนคลาย คือการรวมตัวกันดื่มเหล้าและหยอกล้อกันระหว่างพักจากงานตีเหล็ก แน่นอนว่าชีวิตที่ซ้ำซากไม่ได้ทำให้พวกเขารู้สึกเบื่อหน่าย ทุกคนต่างมีความสุขกับสิ่งที่ทำอยู่ การตีเหล็กคือชีวิตของพวกเขา และมันเป็นสิ่งที่พวกเขาภาคภูมิใจ

“อีทรี่!” เมื่อมาถึงที่นี่ เอริคก็ไม่จำเป็นต้องซ่อนตัวอีกต่อไป ทำให้เขายกเลิกการปลอมตัวจากฝูงผึ้งกินดาวทันที

“เอริค!” อีทรี่ ราชาคนแคระที่มีร่างกายแข็งแกร่งราวกับหมี โยนค้อนของเขาทิ้งแล้ววิ่งมาหาเอริคอย่างกระตือรือร้น ทำให้เสียงฝีเท้าของเขาดังก้องในทุกย่างก้าว

เอริคยิ้มและส่ายหัว เขารับรู้ได้ว่าอีทรี่ถือว่าเขาเป็นเพื่อนอย่างแท้จริง เขาโบกมือเรียกเอาไหเหล้าที่แอบเก็บมาจากไฮม์ดัลออกมาวางเรียงกัน แม้ไม่รู้ว่าข้างในยังมีเหล้าเหลืออยู่หรือไม่ แต่เมื่อวางเรียงกันแล้วมันก็ดูน่าประทับใจเป็นอย่างมาก “นี่เป็นของขวัญสำหรับนาย!”

“ฮ่า ๆ! ขอบใจมาก สหายข้า!” อีทรี่หัวเราะเสียงดังจนฝุ่นหลุดออกจากเคราหนา ๆ ที่ดูเหมือนจะไม่ได้ล้างมานานจนเอริคต้องถอยไปสองสามก้าวและปัดฝุ่นออกจากเสื้อด้วยความรังเกียจ

อีทรี่เห็นการกระทำของเอริคเข้าก็โกรธจัดทันที เขากำหมัดแล้วต่อยไปที่เอริค “เจ้า! ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้ามอบหมายงานมากมายให้ข้า ข้าคงไม่ยุ่งจนไม่มีเวลาอาบน้ำ!”

“เฮ้ นั่นมันเป็นเพราะนายเองที่ขี้เกียจไม่ยอมอาบน้ำ อย่าโทษฉันไปหน่อยเลย! ฉันได้ยินมาว่าสถิติไม่อาบน้ำขของนายคือ 16 ปี!” เอริคดีดนิ้วและใช้พลังส่งอีทรี่ถอยหลังกลับไป

“เจ้า!” เส้นเลือดบนหน้าผากของอีทรี่ปูดขึ้น “ถ้าเจ้าพูดอีก ข้าจะไม่ทำงานให้เจ้าแล้ว! โอ้สวรรค์! เกราะกว่า 5,000 ชุด! เจ้าจะฆ่าข้าหรืออย่างไร!”

“ก็แล้วแต่นาย เพราะตอนนี้ฉันไม่ได้เป็นราชาแห่งแอสการ์ดอีกต่อไปแล้ว!” เอริคยักไหล่เหมือนไม่สนใจ

“เจ้า!” อีทรี่ถอนหายใจและหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเดินมานั่งข้างเอริค “เกราะ 5,000 ชุดที่เจ้าสั่ง ยังต้องมีความยืดหยุ่นสูงและติดตั้งพลังงานแกมมาอีก เจ้าคิดจะทำอะไร? แม้แต่ชาวแอสการ์ดยังไม่สามารถใช้อาวุธที่มีพลังงานแกมมาได้ทุกวัน! และข้าเห็นแบบที่เจ้าวาดมาแล้ว มันใหญ่เกินไป แม้แต่ข้าใส่ยังหลวม!”

เอริคหัวเราะเบา ๆ “อย่าถามมาก นี่เป็นอาวุธลับของฉัน มันมีคนที่เหมาะสมจะใช้ และฉันยังต้องการดาบอีก 5,000 เล่ม เร่งสร้างให้ฉันด้วย”

“เจ้าเอามีดแทงข้าให้ตายเลยดีกว่า!” อีทรี่คำราม “ตอนนี้เจ้าก็ไม่ได้เป็นราชาแห่งแอสการ์ดแล้ว ข้าทำของให้เจ้า ถือว่าข้าทำงานผิดกฎ! แล้วข้าจะไปหาวัสดุทั้งหมดนั่นมาจากไหน?”

“วัสดุ?” เอริคขมวดคิ้ว นั่นเป็นเรื่องที่เขายังไม่ได้คิด แต่เขาไม่เชื่อว่าการหาวัสดุโลหะจะเป็นเรื่องยากสำหรับเขา

“ฉันจะให้สูตรที่ช่วยชดเชยค่าใช้จ่ายสำหรับวัสดุและค่าแรงนาย” เอริคหยิบแผ่นโลหะขึ้นมาและใช้นิ้วแทนปากกาแกะสูตรการสร้าง อะดาแมนเทียม ลงไป พร้อมทั้งแปลให้เป็นภาษาของไนดาเวลเลียร์

อีทรี่อ่านสูตรด้วยความตั้งใจ “สูตรนี้ข้าไม่เคยเห็นมาก่อน มันมีค่ามากขนาดนั้นจริงหรือ?”

“ลองดูสิ” เอริคยิ้มและนำวัสดุจำนวนมากที่จำเป็นสำหรับสร้างอะดาแมนเทียม เช่น ไวเบรเนียม ซึ่งเป็นวัสดุหายากในจักรวาลออกมา

อีทรี่ไม่พูดมาก เขาลองสร้างอะดาแมนเทียมทันทีและได้ผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยม ดาบที่ทำจากอะดาแมนเทียมสามารถตัดโลหะธรรมดาได้เหมือนตัดเต้าหู้ แม้แต่โลหะอูรูยังถูกตัดขาดได้ง่ายมาก

“นี่มัน! สมบัติวิเศษชัด ๆ!” อีทรี่ตาเป็นประกายขณะทดสอบดาบ ก่อนจะเริ่มสงบสติอารมณ์และกลับไปทำงานด้วยความตื่นเต้นที่ลดลงเล็กน้อย

“เอริค โลหะผสมของเจ้าช่างแข็งแกร่งเหลือเชื่อ! มันทนทานต่อความร้อนของแกนดาวได้เลย แต่ปัญหาคือมันไม่สามารถเสริมพลังเทพได้ ใช้ได้แค่ในการต่อสู้ระยะประชิด น่าเสียดายจริง ๆ” อีทรี่พูดด้วยแววตาเสียดายเล็กน้อย

“บนโลกนี้ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบหรอก!” เอริคยิ้ม “ใช้โลหะผสมนี้สร้างอาวุธ ส่วนวัสดุที่เหลือสำหรับชุดเกราะ ฉันจะให้นายคิดหาวิธีเอง และที่เหลือของโลหะผสมกับสูตร ฉันจะมอบให้เป็นค่าตอบแทน ว่าอย่างไร?”

“ตกลง!” อีทรี่ตอบรับทันที นี่เป็นข้อเสนอที่เขาไม่มีวันขาดทุน ไม่ตกลงก็คงโง่เต็มที

“ยินดีร่วมงาน!” เอริคยื่นมือออกไปพร้อมรอยยิ้ม “นายต้องการเวลาเท่าไร?”

“หนึ่งปี!”

“ลาก่อน!” เอริคดึงมือกลับและเริ่มเก็บของเอาไวเบรเนียมกลับไที่เดิม

“เดี๋ยว ๆ! อย่าเพิ่งไป! สิบเดือน! ไม่สิ แปดเดือน! ลดอีกไม่ได้แล้ว! กระบวนการสร้างโลหะผสมนี้ซับซ้อนเกินไป ถ้าเวลาไม่พอข้าคงทำไม่สำเร็จ!” อีทรี่พูดอย่างร้อนรนและยอมถอยครึ่งก้าว

เอริคแสยะยิ้มเล็กน้อย “แปดเดือนก็แปดเดือน! อาวุธ 5,000 ชุด กับอาวุธตามที่ฉันสั่ง ต้องเสร็จตามกำหนด!”

“ตกลง!” อีทรี่กัดฟันรับคำด้วยความหงุดหงิด

เอริคยิ้มอย่างพอใจ และตบแขนอีทรี่เบา ๆ “นายนี่ไว้ใจได้เสมอจริง ๆ!”

อีทรี่ถอนหายใจ “ข้าขอพูดก่อนเลยนะ ถ้าเกิดแอสการ์ดมีภารกิจด่วน งานของเจ้าจะต้องเลื่อนไปก่อน”

เอริคเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนพยักหน้าด้วยความไม่ใส่ใจ “ได้ ฉันจะจัดการไม่ให้แอสการ์ดสั่งงานนายภายในแปดเดือนแล้วกัน”

อีทรี่อึ้งไปชั่วครู่ ก่อนส่ายหัวพลางหัวเราะเบา ๆ ด้วยความขมขื่น “ข้าไม่เข้าใจเจ้าเลยจริง ๆ ทิ้งตำแหน่งราชาแห่งทวยเทพดี ๆ ไป และยังไปช่วยบอร์อีก บอร์ไม่ใช่คนดีอะไรนักหรอก!”

พูดจบอีทรี่ก็หดคอเล็กน้อยและมองไปรอบ ๆ ด้วยความระมัดระวัง

เอริคหัวเราะกับท่าทางของเขา “ไม่ต้องกังวล ฉันรู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไร และนายเองก็ไม่ต้องกลัว ถ้าฉันอยู่ที่นี่ แม้แต่ไฮม์ดัลก็ยังไม่ได้ยินสิ่งที่นายพูดเลย”

“อย่างนั้นก็ดี” อีทรี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ว่าแต่ เจ้าเดินทางมาไกลถึงนี่ เพียงเพื่อเร่งงานหรือ?”

“แน่นอนว่าไม่ใช่!” เอริคเปลี่ยนสีหน้าเป็นจริงจังก่อนจะเรียกหอกแห่งวัฏจักรออกมา “ช่วยเจาะรูให้ฉันหน่อย ฉันต้องการฝังมณี!”

โปรดติดตามตอนต่อไป …