ตอนที่ 24 เอาชนะอุปสรรค

ห้าสิบเปอร์เซ็นต์?

ก่อนหน้านี้ เขาทำหลายอย่าง ได้แค่ยี่สิบเปอร์เซ็นต์ ห้าสิบเปอร์เซ็นต์นั้น เทียบกันไม่ได้เลย

และรายได้จากเพลงก็ต่อเนื่อง

ทุกเดือนก็มีรายได้

บางครั้งเพลงเก่า หลายสิบปีแล้ว ก็ยังดังอีกครั้ง เพราะใช้ประกอบวิดีโอสั้น หรือเหตุผลอื่นๆ

นี่คือเหตุผลที่คนมักจะพูดว่า ถ้าแต่งเพลงดังได้หลายเพลง ก็ไม่ต้องห่วงเรื่องเงินอีกเลย

หลินอวี้กำลังเก็บเงินซื้อบ้านใกล้โรงเรียน ไม่ใจเต้นก็คงโกหก

ท่าทีของหลินอวี้ทำให้โอวเสี่ยวเจวียนสนใจ

“เป็นอะไรเหรอ?” โอวเสี่ยวเจวียนถาม

หนานกงหยางกำลังคิดเรื่องของตัวเอง ไม่สนใจหลินอวี้ โอวเสี่ยวเจวียนถาม จึงมองหลินอวี้

หลินอวี้ยิ้มมองโอวเสี่ยวเจวียน แล้วก็มองหนานกงหยาง พูดอย่างช้าๆ “ส่วนแบ่งห้าสิบเปอร์เซ็นต์ ไม่เปลี่ยนใช่ไหม?”

“แน่นอน ผู้จัดการหลี่พูดเอง และมีสัญญา” หนานกงหยางงง

หลินอวี้ยิ้มมุมปาก “งานนี้ ผมรับ”

“คุณเหรอ?”

“คุณเหรอ!”

หนานกงหยางและโอวเสี่ยวเจวียนพูดพร้อมกัน

ทั้งสองคนมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ

พวกเขาไม่ได้ประหลาดใจที่พูดพร้อมกัน แต่ประหลาดใจที่หลินอวี้จะรับงานนี้

พวกเขารู้ว่าหลินอวี้มีความสามารถ

ภายในหนึ่งเดือน แต่งเพลงดังสองเพลง ได้อันดับต้นๆ ในชาร์ตเพลงใหม่

เพลง《คนอย่างฉัน》และ《ฟังฉันพูดขอบคุณ》 เพลงไหนก็แข่งขันได้

แต่ถึงอย่างนั้น หลินอวี้ก็ยังเป็นมือใหม่

และไม่ได้เรียนจบจากมหาวิทยาลัยดนตรี

มาเซิ่งคงได้แค่สองเดือน ถึงแม้ว่าจะเป็นหุ่นยนต์ ก็คงแต่งเพลงดังไม่ได้อีกแล้ว

โอวเสี่ยวเจวียนรีบช่วยหลินอวี้ “มีความทะเยอทะยานเป็นเรื่องดี แต่อย่ารับงานยากๆ นะ”

ถึงแม้ว่าหนานกงหยางจะชื่นชมหลินอวี้ อยากได้ตัวเขาเข้าทีม แต่ก็ไม่คิดจะให้เขาทำ เพราะบอสใหญ่เรื่องมาก ทีมนักแต่งเพลงระดับสูงของเขาก็แต่งเพลงที่ผู้จัดการหลี่พอใจไม่ได้

หลินอวี้เป็นหนุ่มอายุ 25 ปี เพิ่งเริ่มต้นเส้นทางดนตรี จะรู้เรื่องราวของผู้จัดการหลี่ได้ยังไง

และการแต่งเพลง ไม่ใช่แต่งได้ทันที หลินอวี้แต่งเพลง《ฟังฉันพูดขอบคุณ》เร็ว แต่เป็นเพลงเด็ก อาจจะเพราะอยู่กับลูกสาว เพลงที่มีอารมณ์ จึงอยู่ในใจมานานแล้ว

แต่ผู้จัดการหลี่สั่งทำเพลงไม่เหมือนกัน หลินอวี้ได้ยินแค่ในโรงอาหาร ไม่ถึงยี่สิบนาที

สมัยก่อน กวีแต่งกลอนได้เจ็ดคำในเจ็ดก้าว

แต่ความเป็นจริง ไม่ง่ายขนาดนั้น

โดยเฉพาะเพลง

ต้องมีเนื้อร้อง ทำนอง และการเรียบเรียงเพลง

ต้องใช้หลายอย่าง

หนานกงหยางส่ายหัว “เสี่ยวหลิน ฉันรู้ว่าคุณอยากประสบความสำเร็จ หนุ่มๆ ก็เป็นแบบนี้ แต่งานนี้ยากเกินไป และเวลาก็ไม่เอื้ออำนวย ฉันต้องให้คำอธิบายกับผู้จัดการหลี่ภายในวันจันทร์หน้า อย่างช้าที่สุดและคุณจะไม่สามารถดำเนินการได้ทันเวลา”

“ผมจะทำให้เสร็จคืนนี้” หลินอวี้ไม่รู้ว่าโอวเสี่ยวเจวียนและหนานกงหยางคิดอะไร แต่เขาอยากได้ส่วนแบ่งห้าสิบเปอร์เซ็นต์

โอวเสี่ยวเจวียนคิดว่าตัวเองได้ยินผิด “คืนนี้เหรอ?”

หลินอวี้พยักหน้า

หนานกงหยางหัวเราะ “แค่พูดไปสิบนาที คุณก็แต่งเพลงได้เหรอ?”

“ตอนนี้ทำไม่ได้ เพราะการเรียบเรียงเพลง ต้องใช้คอมพิวเตอร์ แต่คืนนี้ทำได้”

หนานกงหยางยิ้ม “ได้ งั้นเตรียมตัว ทำเสร็จแล้ว ส่งให้ฉัน”

โอวเสี่ยวเจวียนรู้ว่าหลินอวี้ต้องเลี้ยงลูก คิดว่าเขาอยากได้เงินเยอะๆ หนานกงหยางบอกว่าได้ห้าสิบเปอร์เซ็นต์ หลินอวี้จึงรับงานนี้

เธอเห็นใจหลินอวี้มาก อายุน้อย ศิลปินคนอื่นยังพยายามเป็นไอดอล เขาต้องเลี้ยงลูก รับผิดชอบหน้าที่ของพ่อ

โอวเสี่ยวเจวียนปลอบ “ทำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร คุณไม่ใช่คนฝ่ายดนตรี เราเป็นศิลปิน พึ่งพาหน้าตาได้”

หนานกงหยางรู้สึกว่าโอวเสี่ยวเจวียนพูดไม่ถูก “คุณหมายความว่าไง ฝ่ายดนตรีพึ่งพาหน้าตาไม่ได้เหรอ?”

“ฉันไม่ต้องพูด ลองดูกระจกสิ” โอวเสี่ยวเจวียนเบ้ปาก

“ฉันใช้ความสามารถปกปิดความหล่อของฉัน” หนานกงหยางแก้ตัว

ทั้งสองคนทะเลาะกัน แล้วก็แยกย้าย

ก่อนจากไป โอวเสี่ยวเจวียนกระซิบกับหลินอวี้ “ทำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร หนานกงหยางยังทำไม่ได้เลย”

หลินอวี้พยักหน้า เขารู้ว่าโอวเสี่ยวเจวียนหวังดี

…

หลินอวี้กลับบ้าน เขาบอกว่าคืนนี้ แต่จริงๆ แล้วคืนนี้ไม่มีเวลา

เพราะหมางกั่วน้อยเลิกเรียนบ่ายสี่โมงครึ่ง

เขาต้องทำเพลงให้เสร็จก่อนหมางกั่วน้อยเลิกเรียน แล้วส่งให้หนานกงหยาง

หลินอวี้รู้ความหมายของผู้จัดการหลี่

เขาเป็นตัวแทนของคนกลุ่มหนึ่ง อายุ 39 ปี ประสบความสำเร็จ นึกถึงตอนหนุ่มๆ ที่ดิ้นรน มีความฝัน รู้สึกมากมาย

ถึงแม้ว่าอายุจะมากขึ้น แต่ก็อยากรักษาจิตใจเหมือนตอนหนุ่มๆ

ทำไมถึงบอกว่าผู้จัดการหลี่เป็นตัวแทนของคนกลุ่มหนึ่ง?

เพราะเขาประสบความสำเร็จ

และอีกกลุ่มหนึ่ง คือคนที่ไม่ประสบความสำเร็จ

อายุมากแล้ว ก็ยังดิ้นรน ไม่ประสบความสำเร็จ

ยังต้องทำงานหนัก

แต่ก็ยังมีความฝัน

พวกเขาเจออุปสรรคมากมาย แต่ยังไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง

ถ้าเป็นหนุ่มอายุไม่ถึงยี่สิบ อาจจะคิดแค่ว่าต้องพุ่งไปข้างหน้า

เพราะวัยรุ่นคือทุน สามารถผิดพลาด สามารถเริ่มต้นใหม่ เมื่อชีวิตกดปุ่มหยุด ก็ยังมีกำลังใจที่จะก้าวไปข้างหน้า

แต่คนวัยกลางคนล่ะ?

พวกเขายังกล้าพุ่งไปข้างหน้าไหม?

ยังกล้าที่จะไม่ลังเลเมื่อต้องเลือกทางไหม?

คำตอบไม่แน่นอน

เพราะพวกเขาไม่ใช่เด็กแล้ว ไม่ใช่เด็กหนุ่มคนนั้นอีกแล้ว

พวกเขาจะลังเล กลัว หรือถอยหลัง

แต่ความยากลำบากชอบคนเข้มแข็ง

ยิ่งพุ่งไปข้างหน้า ยิ่งอยากจะขัดขวาง แต่เบื้องหลังความยากลำบาก ก็คือความสำเร็จ

บางคนอาจจะพูดว่า

ไม่ใช่ ฉันดิ้นรน ฉันพยายาม แต่ฉันก็ไม่เห็นอนาคตของฉัน

เพราะคุณยังวิ่งไม่ไกลพอ ยังไม่นานพอ ยังไม่ถึงจุดหมาย

ดังนั้น ไม่ว่าจะเจออุปสรรคอะไร ก็อย่าหยุด เชื่อมั่นในตัวเอง ยังเป็นเด็กหนุ่มที่สามารถผจญภัยได้

ถ้าอดทน ก็จะมีอนาคตของตัวเอง

เพลงเสร็จเร็วมาก เสียงเป็นเสียงของหลินอวี้

หลินอวี้ดูเวลา เสร็จก่อนเลิกเรียนครึ่งชั่วโมง

เขาเข้ารหัสไฟล์ ใช้อีเมลของบริษัทส่งให้หนานกงหยาง

ชื่อไฟล์มีแค่สองคำ 《เด็กหนุ่ม》

[เพลง:少年]