ตอนที่ 192 เหตุผลที่ตามหลอก

ในวิดีโอไม่ได้พูดถึงว่าใครอยู่ข้างหน้า

แต่ข้างหน้าที่เธอพูดถึง..  นาจะเป็นคุณยายที่นั่งอยู่ในตะกร้า

"ผู้ดำเนินรายการ วิดีโอจบแล้วค่ะ”

เสี่ยวเม่ยพูด ห้องถ่ายทอดสดเงียบกริบ รวมถึงเจียงเย่ที่ไม่ได้พูดอะไร

แต่ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดคิดว่าคนข้างหน้า.. จะเป็นคนที่อยู่ในทางเดินหรือเปล่า?

"ผู้ดำเนินรายการ เฉินหยาก็บ้าไปแล้วเหรอ?”

ตอนนี้ มีคนในห้องถ่ายทอดสดถาม ไม่รู้ว่าประโยคนี้ถูกต้องหรือเปล่า แต่อาการทางจิตของเฉินหยาไม่คงที่หลังจากที่สามีเสียชีวิต

ถ้าเธอปกติ เธอคงไม่ซ่อนศพสามีไว้ที่บ้าน

แต่เจียงเย่กำลังรอข่าวจากตำรวจหลัวหู ระหว่างรอ เจียงเย่มองดูเสี่ยวเม่ย "คุณไม่เคยเจอเธอจริงๆ เหรอ?”

เสี่ยวเม่ยอึ้งไป "ไม่ค่ะ ฉันไม่รู้จักเธอ”

"คิดดูดีๆ เธอหาคุณก่อน แล้วก็หาอาเฟิน ก่อนหลังยังไงก็ต้องมีเหตุผล นอกจากเฉินหยาที่คุณเจอแล้ว มีคนอื่นมาหาคุณไหม?”

เสี่ยวเม่ยส่ายหัว "ฉันไม่รู้ ฉันเจอแค่คนขับแท็กซี่ คนขับรถบรรทุกแล้วก็เฉินหยา คืนนั้น เธอนั่งอยู่ข้างหน้ารถของฉัน คืนต่อมา เธอก็เคาะประตู ใช่ กระดิ่งลมดัง”

"คุณแน่ใจเหรอว่าคนที่เคาะประตูคืนนั้นคือเฉินหยา? ทำไมไม่ใช่.. ผู้ชายคนนั้นละ?”

"ฉัน..ฉันไม่รู้..   ผู้ดำเนินรายการ ฉันไม่รู้จริงๆ!”

เสี่ยวเม่ยคิดไม่ออก เธอกำลังจะร้องไห้

"งั้นคุณลองจำเฉินหยากับอาฉางสามีของเธอดีๆ ผมรู้สึกว่าคุณกับพวกเขาน่าจะเกี่ยวข้องกัน ลองดูดีๆ”

เจียงเย่พูดจบ เสี่ยวเม่ยก็ต้องเก็บความกังวลและความกลัว เปิดวิดีโอของเฉินหยากับอาฉาง ยิ่งดู เสี่ยวเม่ยก็ยิ่งรู้สึกคุ้นเคย เธอเลื่อนไปข้างหน้า แล้วก็เจอรูปของอาฉางในมือถือของผู้หญิงคนนั้น

พอเห็นรูปนั้น ความคิดของเสี่ยวเม่ยก็เหมือนกับฟ้าผ่า

"ฉัน..จำได้แล้ว เป็น..พี่คนนั้น พี่ที่ช่วยฉัน!”

เสี่ยวเม่ยจำได้ เจียงเย่ถาม "เขาช่วยอะไรคุณ?”

"เดือนมกราคมปีที่แล้ว ฉันยังไม่ได้ทำงาน ยังเรียนอยู่ คืนหนึ่ง ฉันเดินอยู่บนถนน ก่อนถึงสี่แยก ถนนมืดมาก เพราะว่าต้นไม้เยอะ แสงไฟส่องไม่ถึง”

"ตอนนั้น ยังเช้าอยู่ ฉันเดินช้าๆ แต่อยู่ๆ ก็มีคนวิ่งไล่ฉัน เขามาแย่งกระเป๋าเงินกับมือถือของฉัน พอแย่งไปแล้ว ฉันก็ตะโกน แล้วก็มีพี่คนหนึ่งขับรถหรู ไล่ตามคนร้าย เขาช่วยฉันจับคนร้าย ต่อยเขา แล้วก็แจ้งตำรวจ”

"ตอนนั้น ในรถของเขามีคนอยู่ เขาเดินไปที่รถ บอกกับคนในรถ แล้วฉันก็ไปสถานีตำรวจกับเขา”

"เป็นเขา ที่แท้ก็เป็นเขา ทำไมพี่ชายถึงตายละ? เขาป่วยเหรอ? ฉันเกือบจะลืมผู้มีพระคุณแล้ว เกิดอะไรขึ้น? ทำไมแค่ 1 ปี เขาก็..   เปลี่ยนไปขนาดนี้!”

เสี่ยวเม่ยร้องไห้ ร้องจนพูดไม่รู้เรื่อง

รูปร่างของคนเราจะเปลี่ยนไปก่อนและหลังความตาย โดยเฉพาะคนที่ตายด้วยโรคภัยไข้เจ็บ คนส่วนใหญ่ที่ตายด้วยโรคภัยไข้เจ็บจะผอมลงเรื่อยๆ ก่อนตาย จนกระทั่ง..   น้ำมันหมดตะเกียงดับ

อาฉางในวิดีโอกับตอนมีชีวิตอยู่..   ต่างกันมาก ถ้าเสี่ยวเม่ยไม่ได้เปิดดูวิดีโอก่อนหน้านี้ เธอก็คงจะจำไม่ได้

แต่พอเสี่ยวเม่ยนึกได้ เธอก็เริ่มหวาดกลัว

"ผู้ดำเนินรายการ ฉันเป็นคนฆ่าพวกเขาหรือเปล่า? เมื่อกี้ เฉินหยาพูดในวิดีโอว่าเธอจำผีที่อยู่นอกประตูได้ เขาคือคนที่พี่อาฉางส่งไปสถานีตำรวจปีที่แล้ว เขาใช่คนที่ปล้นฉันหรือเปล่า? ต่อมา เขากระโดดตึกตาย ก็เลยมาแก้แค้นพี่ชายกับภรรยา!”

"พอภรรยาของพี่ชายตาย เขาก็เริ่มมาหาฉัน!”

น้ำเสียงของเสี่ยวเม่ ซับซ้อนมาก มีความกลัวและความรู้สึกผิด

เจียงเย่มองดูห้องถ่ายทอดสด "ยังไม่เจอเหรอ?”

"กำลังตรวจสอบครับ คุณเจียง รอสักครู่”

"แปลก ตอนที่เฉินหยาเกิดอุบัติเหตุ พวกเรามาตรวจสอบแล้ว บนเตียงไม่มีใคร แถมยังไม่เจอตู้แช่แข็งด้วย!”

"คุณเจียง ตรวจสอบแล้วครับ เฉินฉางเคยทำความดี จับคนร้าย อีกฝ่ายที่เกี่ยวข้องในคดีตอนนั้นเป็นนักเรียนหญิง เสี่ยวเม่ย ผู้ต้องสงสัยชื่อเจิงตง อายุเกือบ 18 ปี เป็นคนว่างงาน”

"หลังจากเกิดเรื่อง เขาก็ถูกจับ ต่อมา เขาทำตัวดีในเรือนจำ ก็เลยติดคุกแค่ 1 ปี เหตุผลที่โทษเบาเป็นเพราะว่าอายุของผู้เสียหาย และครอบครัวผู้เสียหายได้รับค่าชดเชยเล็กน้อย เพราะความเข้าใจของเสี่ยวเม่ยกับอาฉาง เขาก็เลยติดคุกแค่ 1 ปี แล้วก็ออกมาเมื่อเดือนมกราคมปีนี้”

"สาเหตุของการกระโดดตึกน่าจะมาจากครอบครัวของเขาและเหตุผลส่วนตัว เขาเผชิญหน้ากับการเลือกปฏิบัติเพราะประวัติอาชญากรรม ก็เลยกระโดดตึกตาย!”

อีกฝ่ายพูดจบ เจียงเย่ถาม "การตายของอาฉางเกี่ยวข้องกับเขาไหม?”

"ถ้าเขาป่วย ก็น่าจะป่วยก่อนเกิดเรื่องนั้น อ้อ.. พอเฉินหยาเกิดอุบัติเหตุ พวกเราก็เจอบันทึกการรักษาที่บ้านของเธอ ผมจำได้แล้ว ตอนนั้น อาฉางป่วยมานานแล้ว ตอนที่ให้ปากคำ เขายังบอกว่าตัวเองเป็นมะเร็ง ต้องกินยา”

"ตอนนั้น พวกเราได้ยินว่าอยากจะเผยแพร่เรื่องดีๆ นี้ แต่อาฉางปฏิเสธ ผมไม่คิดเลยว่าเรื่องทั้งหมดจะเกี่ยวข้องกัน นอกจากนี้ ตอนที่เราติดต่อพ่อแม่ของเฉินหยา พวกเขายังบอกว่าต้องหาอาฉาง บอกว่าเขาหายไป อาจจะไปต่างประเทศ”

"แต่ตอนนั้น พวกเราไม่ได้สนใจ พ่อแม่ของเธอยังบอกว่าลูกสาวบอกพวกเขาว่าอาฉางไปต่างประเทศหลายปีแล้ว  แบบนี้ พอเราติดต่ออาฉางไม่ได้ พวกเราก็ค่อยๆ ลืมเรื่องนี้ไป ไม่คิดเลยว่าเฉินหยาจะซ่อนศพเขาไว้ที่บ้าน"

พอรู้เรื่องทั้งหมด เจียงเย่พูดเสียงทุ้ม "ตอนนี้ ให้ทุกคนออกจากบ้านของเฉินหยาเลย จำไว้ว่าห้ามเคลื่อนย้ายศพ ตอนนี้ เขานอนอยู่บนเตียงหรืออยู่ในตู้แช่แข็ง?”

"อยู่ในตู้แช่แข็งครับ”

"อย่าขยับ เสี่ยวเม่ย คุณกับเพื่อนร่วมห้อง เก็บของทั้งหมด แล้วไปที่บ้านของเฉินหยา..เคาะประตู!”