ตอนที่ 180 : บอกหมายเลขพนักงานของคุณมา!
ตอนที่ 180 : บอกหมายเลขพนักงานของคุณมา!
"ไม่เยอะเกินไปหรอก"
ฉู่เจียงยิ้มและพูด "อยากซื้อเท่าไรก็ซื้อได้เลย"
"ฉันชอบมันมากจริงๆ..."
หลี่จื่อฮุยไม่อยากรออีกต่อไป เธอจึงเรียกพนักงานธนาคารที่กำลังจัดของอยู่ใกล้ๆ และพูดกับอีกฝ่ายว่า "สวัสดีค่ะ ฉันขอรบกวนหน่อยได้ไหม? ฉันอยากดูชุดเหรียญที่ระลึกเทพแห่งดอกไม้สิบสองดอกชุดนี้ค่ะ!"
"อ้อ"
พนักงานธนาคารที่กำลังจัดของอยู่ดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจนัก เธอไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ออกมา เธอเดินตรงไปยังเคาน์เตอร์และหยิบเหรียญที่ระลึกเทพแห่งดอกไม้สิบสองดอกออกมาก่อนจะยื่นให้หลี่จื่อฮุย
แม้ว่าเธอจะแสดงท่าทีไม่ดีอย่างชัดเจน แต่หลี่จื่อฮุยที่กำลังอารมณ์ดีอยู่ก็ไม่อยากถือสาหาความอะไร
เธอถือเหรียญที่ระลึกเทพแห่งดอกไม้สิบสองดอกบนฝ่ามือของเธอและดูพวกมันทีละอัน พร้อมกับหันไปทางแสงเพื่อพิจารณาสักพักและชื่นชมฝีมือการแกะสลักเหรียญที่ระลึกนี้ที่ละเอียดและงดงามมาก เกสรดอกไม้บนเหรียญถูกแกะออกมาได้อย่างชัดเจนและดูเหมือนมีชีวิตจริงๆ
"ขอโทษนะคะ รบกวนถามหน่อยค่ะ ตอนนี้ธนาคารของคุณมีชุดเหรียญที่ระลึกเทพแห่งดอกไม้สิบสองดอกเหลืออยู่กี่ชุดคะ?"
"คุณจะถามไปทำไมว่าธนาคารเรามีเหรียญที่ระลึกกี่ชุด? ไม่รู้หรือไงว่ามันเป็นรุ่นลิมิเต็ดของปีนี้? มีเพียง 10,000 ชุดทั่วโลกและธนาคารของเราก็ไม่ได้มีเหลือเยอะด้วย ถ้าอยากได้ก็ซื้อชุดนี้ไปเลยก็แล้วกัน"
พนักงานธนาคารพูดอย่างไม่พอใจ
ก่อนหน้านี้ท่าทีของเธอก็ไม่ได้ดีอยู่แล้ว แต่ตอนนี้มันยิ่งชัดเจนแล้วว่าเธอกำลังตั้งใจยั่วยุ!
พนักงานแบบไหนกันพูดกับลูกค้าแบบนี้?
หลี่จื่อฮุยขมวดคิ้ว "ฉันแค่ถามเฉยๆ ทำไมคุณต้องมีท่าทีที่แย่แบบนี้ด้วย?"
"ทำไมฉันถึงมีท่าทีที่แย่เหรอ? เรื่องนี้มันเป็นความผิดของเธอเอง เธออยากซื้อฉันก็หยิบให้เธอดูแล้ว เธอสามารถจ่ายเงินได้เลยที่เคาน์เตอร์แล้วเธอจะถามฉันทำไมอีกว่าธนาคารของเรามีเหลือกี่ชุด? ฉันต้องเอาสต็อกทั้งหมดของธนาคารออกมาให้เธอเลือกจนกว่าเธอจะพอใจหรือยังไง?"
พนักงานพูดจบก็ยื่นมือออกมา "ดูเสร็จหรือยัง? ถ้าไม่ซื้อก็คืนมาให้ฉัน!"
"คุณ..."
"บอกหมายเลขพนักงานของคุณมา!"
ฉู่เจียงดึงหลี่จื่อฮุยมาอยู่ข้างหลังเขาและถามด้วยน้ำเสียงเรียบ
"หมายเลขพนักงานของฉันเขียนอยู่ที่หน้าอก ถ้าอยากร้องเรียนก็ร้องเรียนได้เลย"
พนักงานหญิงพูดด้วยท่าทางเหมือนคนที่ไม่กลัวอะไร
"ร้องเรียนเหรอ? หึๆ"
ฉู่เจียงมองพนักงานหญิงคนนั้นด้วยสายตาเย็นชาและพูดว่า "ฉันจะไม่ร้องเรียนหรอก แต่ฉันอยากถอนเงินเป็นเงินสด!"
"ถ้าอยากถอนเงินสด ก็เชิญไปที่เคาน์เตอร์ด้านโน้น ถ้าเกิน 100,000 หยวน ต้องนัดล่วงหน้าหนึ่งวัน"
พนักงานหญิงพูดจบก็ยื่นมือไปทางหลี่จื่อฮุย "ถ้าไม่ต้องการซื้อก็คืนของให้ฉันด้วย"
หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลี่จื่อฮุยก็ไม่มีอารมณ์จะซื้อเหรียญที่ระลึกอีกต่อไปและคืนเหรียญเทพแห่งดอกไม้สิบสองดอกให้กับพนักงานหญิงทันที
พนักงานหญิงกลอกตาแล้วหันหลังเดินออกไป!
ฉู่เจียงเดินตรงไปหาผู้จัดการล็อบบี้และทำการนัดหมายเพื่อถอนเงินทันที!
ผู้จัดการล็อบบี้ชี้ไปที่เครื่องที่อยู่ตรงประตูและพูดว่า “คุณสามารถทำนัดหมายได้ตรงนี้เลยครับ”
ขณะที่ฉู่เจียงกำลังจะทำการนัดหมาย เขาก็ถอนหายใจออกมา
“อย่าโกรธไปเลยนะครับ... ผู้หญิงคนเมื่อกี้เป็นพวกเด็กเส้น”
ผู้จัดการล็อบบี้ที่เห็นเหตุการณ์ก่อนหน้านี้และพยายามปลอบฉู่เจียง
หลังจากทำการนัดหมายเสร็จ ฉู่เจียงก็เดินออกไป
ผู้จัดการล็อบบี้ส่ายหัวและไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติมอีก
เพียงสองนาทีหลังจากนั้น ระบบหลังบ้านของธนาคารก็วุ่นวายไปหมด!
“จะถอนเงิน 5.3 พันล้าน?”
ผู้จัดการฝ่ายการเงินวิ่งออกมาจากห้องทำงานของตัวเองและพูดว่า “ทำไมลูกค้ารายใหญ่ขนาดนี้ถึงทำการนัดหมายที่ล็อบบี้? ไม่มีใครออกไปดูแลเลยหรือยังไง?”
“เขาจะถอนเงินจำนวนมากขนาดนี้ไปทำไม?”
เรื่องนี้ดูผิดปกติตั้งแต่แรก ผู้จัดการฝ่ายการเงินจึงรีบโทรหาประธานธนาคารหลี่เจิ้นเพื่อรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นทันที
หลี่เจิ้นที่กำลังดื่มกับคนอื่นอยู่รีบมายังธนาคารทันทีเมื่อได้ยินเรื่องนี้และเริ่มสอบถามผู้คนภายในธนาคารว่าเกิดอะไรขึ้น
ระหว่างนั้น ผู้จัดการฝ่ายการเงินก็ตรวจสอบภาพจากกล้องวงจรปิดในล็อบบี้ธนาคาร
เธอมองไปที่หลี่เจิ้นด้วยสีหน้าไม่ดีนักและพูดว่า “ท่านประธาน...คุณถามเธอเองเถอะค่ะ”
เธอชี้ไปที่พนักงานหญิงที่ยืนเงียบอยู่ข้างๆ
หลี่เจิ้นมองไปที่หลานสาวของเขา “บอกฉันมาว่าเกิดอะไรขึ้น!”
จางหยวนเบะปากอย่างไม่ใส่ใจและพูดว่า “ฉันก็แค่กำลังจัดของอยู่ในห้องโถง แต่อยู่ๆ ก็มีคน 3 คนเดินเข้ามาเพื่อขอดูเหรียญที่ระลึกชุดเทพแห่งดอกไม้สิบสองดอก แล้วพวกเขาบอกว่าฉันมีท่าทีที่แย่ใส่พวกเขา”
หลังจากพูดจบ เธอก็เริ่มพูดแก้ตัวว่า “เรื่องแบบนี้จะมาโทษฉันได้ยังไง? นี่มันไม่ใช่หน้าที่ของฉันเลยด้วยซ้ำ”
หลี่เจิ้นถามว่า “แล้วใครเป็นคนรับผิดชอบหน้าที่นี้?”
ผู้จัดการฝ่ายการเงินตอบว่า “คนที่รับผิดชอบเรื่องนี้คือพนักงานตำแหน่งพนักงานให้คำปรึกษาประจำล็อบบี้ค่ะ ตอนนี้เรากำลังหาคนมาทำตำแหน่งนี้เพิ่ม ดังนั้นในปัจจุบันเราเลยมีแค่คนเดียวและเธอก็ทำงานโดยไม่ได้หยุดมาครึ่งเดือนแล้ว วันนี้เธอเพิ่งจะไปพักและไม่ได้มาทำงานค่ะ ในบรรดาพนักงานเคาน์เตอร์ จางหยวนเป็นคนที่มีความสามารถด้านงานบริการแย่ที่สุด ดังนั้นฉันเลยย้ายให้เธอมาดูแลส่วนนี้ชั่วคราวค่ะ”
“เห็นไหมว่าฉันไม่เชี่ยวชาญด้านนี้เลย เรื่องนี้มันความผิดของเธอตั้งแต่แรก จะมาโทษทุกอย่างที่ฉันได้ยังไง? นี่มันไม่น่าอายเกินไปหน่อยเหรอที่จะโยนความผิดทั้งหมดให้ฉัน?”
จางหยวนไม่ได้ตระหนักถึงความผิดของเธอเลย
ยังไงก็ตามลุงของเธอก็เป็นประธานของธนาคารสาขานี้ ดังนั้นโดยปกติแล้วการร้องเรียนที่เกี่ยวกับเธอจึงแทบไม่มีผลอะไรเลย เธอเลยไม่ได้สนใจธนาคารแห่งนี้แม้แต่น้อย
ผู้จัดการฝ่ายการเงินโกรธมากจนหยิบวิดีโอจากกล้องวงจรปิดที่ก็อปปี้ไว้ในโทรศัพท์มือถือขึ้นมาให้หลี่เจิ้นดู “ท่านประธานตะ คุณดูด้วยตัวเองเถอะค่ะ”
หลี่เจิ้นหยิบโทรศัพท์มือถือไปดู หลังจากดูจบเขาก็แทบจะปาโทรศัพท์ด้วยความโกรธ!
ถ้าไม่ติดว่ามีกล้องวงจรปิดในห้องทำงานและเขาไม่สามารถตีคนได้ เขาคงอยากจะคว้าหน้าหลานสาวของเขามาแล้วตบเธอแรงๆ ไปแล้ว!
ลูกค้ารายใหญ่ขนาดนี้เดินเข้ามาซื้อเหรียญที่ระลึก แต่เธอกลับแสดงท่าทีแบบ “จะซื้อก็ซื้อ ไม่ซื้อก็ช่าง”
นี่มันธนาคารนะ!
“5.3 พันล้าน! ฉันบอกเธอไปกี่ครั้งแล้วว่าให้ตั้งใจทำงาน แต่เธอก็ไม่เคยฟังเลย เธออยากจะฆ่าฉันใช่ไหม!”
5.3 พันล้าน!
หากเขาทำให้ลูกค้ารายใหญ่ขนาดนี้ไม่พอใจ เขาคงไม่ต้องทำงานอีกแล้ว!
ต้องรู้ว่าธนาคารของเขาก็ถูกแบ่งเป็นหลายระดับ สาขาขนาดเล็กในเมืองเล็กๆ โดยทั่วไปแล้วจะมีเงินฝากเพียงไม่กี่ล้าน สาขาใหญ่จะมีเงินฝากเพียงหนึ่งหรือสองร้อยล้าน แต่ธนาคารของเขามีผลงานที่ดีกว่าและตั้งอยู่ในทำเลที่ดี ดังนั้นจึงมีเงินฝากมากกว่าปกติ ซึ่งหมายถึงเขามีเงินสดสำรองประมาณ 1 พันล้าน!
ดังนั้นการถอนเงินสด 5.3 พันล้านในครั้งเดียวแบบนี้ก็ทำให้ทั้งธนาคารไม่ต้องทำงานอะไรกันอีกต่อไปแล้วเพราะทุกคนจะต้องเตรียมเงินให้ลูกค้นคนนี้มาถอนเงิน!
“มันจะร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ?”
จางหยวนเบิกตากว้างและพูดว่า “ฉันคิดว่าคนพวกนั้นเป็นแค่คนจน พวกเขายังลังเลอยู่นานด้วยซ้ำว่าจะซื้อเหรียญเทพแห่งดอกไม้สิบสองดอกราคา 70,000 หยวนไหม แถมยังอยากจะเลือกเพื่อให้ได้ของถูกอีก เขาจะไปถอนเงินสด 5.3 พันล้านในครั้งเดียวได้ยังไง? เขาจะไปมีเงินมากขนาดนั้นได้ยังไง?”
