(อ่านฟรีชั่วคราว) บทที่ 1323 วันแรก: ไม่มีอะไรเลย

“แล้วเขาคนนี้มีภูมิหลังอะไรกันแน่?”

เหวินผิงยิ้มเล็กน้อย ราวกับไม่ได้ยินคำเตือนของหลิวจ้าน ก่อนจะพยายามชักชวนเขาเข้าไปในศาลาจื่อฉี

“ข้ายอมรับว่าข้าไม่ใช่คนเมืองเทียนฉี แต่ข้านำของสามชิ้นที่แม้แต่ครึ่งก้าวหยวนหยางในเมืองเทียนฉีก็ยังต้องสนใจมา”

“ของที่แม้แต่ครึ่งก้าวหยวนหยางยังสนใจ?” หลิวจ้านยังคงสงสัย แต่ก็จับจ้องเหวินผิงอย่างระมัดระวัง พยายามมองหาความผิดปกติจากแววตาและท่าทางของเขา แต่สิ่งที่เห็นกลับเป็นความมั่นใจและสงบนิ่ง

เหวินผิงพูดกระตุ้นต่อ “มั่นใจหรือไม่ที่จะไม่ลองดู? มีแค่สามชิ้น ขายหมดแล้วจะไม่มีอีก”

“ตกลง!”

หลิวจ้านก้าวเข้าไปในศาลาจื่อฉีอย่างมั่นใจ เพราะมีผู้สนับสนุนอยู่ด้านหลัง เขาไม่กลัวว่าจะมีเล่ห์กลใด ๆ

เขาต้องการดูว่าชายคนนี้มีอะไรซ่อนอยู่ในน้ำเต้า

เมื่อเดินผ่านอสูรวานรหินดำและน่าหลานมู่หง อสูรวานรหินดำก้มตัวลงเล็กน้อย ทำให้หลิวจ้านสะดุ้งไปเล็กน้อย

“ยินดีต้อนรับ”

แต่ที่จริงอสูรวานรหินดำแค่เลียนแบบมนุษย์

“ขอบคุณ” หลิวจ้านโค้งตอบ แต่ความเคารพนี้ไม่ได้มอบให้อสูร หากแต่เป็นเพราะความเคารพต่อศาลาจื่อฉี

มีครึ่งก้าวหยวนหยางสองคนเฝ้าประตู นี่ไม่ใช่เรื่องธรรมดา!

เมื่อก้าวเข้าสู่ศาลาจื่อฉี หลิวจ้านมองไปรอบ ๆ สังเกตว่าผู้คนในศาลาล้วนเป็นผู้ฝึกตนระดับเซียนสวรรค์และเจิ้นเยว่ แต่สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจที่สุดคือภาษาที่พวกเขาใช้ ซึ่งไม่ใช่ภาษาของฉีหยุนเทียน

“ไม่ทราบว่าท่านมีอะไรดี บอกมาได้เลย” หลิวจ้านพูดขึ้นทันทีหลังเข้ามาในศาลาจื่อฉีโดยไม่เดินไปต่อ

เหวินผิงยิ้มเจื่อน “เรานั่งคุยกันดีกว่า”

“ไม่จำเป็นต้องนั่ง” หลิวจ้านปฏิเสธทันที

เหวินผิงได้แต่ยิ้มแห้ง ไม่คิดจะบังคับ

จากนั้นเขาพูดว่า “สองแผนภาพวังวนเจ็ดเกลียววังวน ธาตุทองและธาตุไม้ และอีกหนึ่งเกลียววังวนสังหารที่ไร้ธาตุ”

“แค่นั้น?”

แม้หลิวจ้านจะไม่รู้ว่าเกลียววังวนสังหารคืออะไร แต่สำหรับแผนภาพวังวนเจ็ดเกลียววังวน เขาคิดว่าเหวินผิงอาจไม่เคยเห็นของที่มีค่าเท่าไรนัก

แม้แผนภาพวังวนเจ็ดเกลียววังวนจะหายาก แต่สำหรับผู้ฝึกตนครึ่งก้าวหยวนหยาง มันก็เป็นเพียงสิ่งล้ำค่าที่ไม่จำเป็น

“ใช่ แค่นี้ แต่ของเหล่านี้แตกต่างจากแผนภาพวังวนเจ็ดเกลียววังวนทั่วไป…” เหวินผิงยังพูดไม่จบ หลิวจ้านก็ขัดขึ้น

“ท่านขายในราคาครึ่งหนึ่งหรือ?” หลิวจ้านถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ไม่ ขายราคาเต็ม”

“หรือว่ามันเพิ่มพลังได้ห้าเท่า?” หลิวจ้านเริ่มตกใจ

แผนภาพวังวนเจ็ดเกลียววังวนที่เพิ่มพลังได้สูงสุดถึงห้าเท่าเป็นสิ่งที่มีค่ามาก จนถึงตอนนี้แม้แต่ช่างฝีมือแผนภาพวังวนศักดิ์สิทธิ์ในฉีหยุนเทียนก็ยังไม่สามารถสร้างขึ้นได้

เหวินผิงตอบ “เพิ่มพลังได้แค่ 3.5 เท่า แต่มีคุณสมบัติพิเศษที่แผนภาพวังวนทั่วไปไม่มี ซื้อแค่ชิ้นเดียวก็จะรู้เอง อย่าพลาดโอกาสนี้ เพราะครั้งหน้าข้าไม่รู้ว่าจะมีอีกเมื่อไร”

“คุณสมบัติพิเศษอะไร? ราคาเท่าไรต่อหนึ่งแผนภาพ?” หลิวจ้านถาม แต่สีหน้าของเขากลับแสดงให้เห็นว่าไม่ได้สนใจแผนภาพที่เพิ่มพลังได้ 3.5 เท่าเลย

เหวินผิงตอบกลับ “เจ้าต้องการธาตุอะไร? บอกมาแล้วข้าจะบอกคุณสมบัติพิเศษของมัน”

หลิวจ้านส่ายหัวอย่างไม่เต็มใจจะสนทนาต่อ “ข้าไม่ต้องการ แค่ถามดูเท่านั้น”

“เช่นนั้น คุณสมบัติพิเศษของแผนภาพก็ไม่อาจบอกได้” เหวินผิงกล่าวต่อ “แต่ข้าบอกคุณสมบัติพิเศษของเกลียววังวนสังหารให้เจ้าได้”

เมื่อพูดจบ เหวินผิงหยิบเกลียววังวนสังหารเจ็ดเกลียววังวนออกมาจากแหวนมิติ มันคือดาบยักษ์ที่เปล่งไฟสีดำลุกโชติช่วง

“เกลียววังวนสังหารเจ็ดเกลียววังวนนี้มีคุณสมบัติพิเศษสามอย่าง สองในนั้นคือเพิ่มระดับของเคล็ดวิชาลมปราณประจำสายหนึ่งขั้น หากอยู่ในระดับต้น ก็จะถึงระดับสมบูรณ์ หากอยู่ในระดับสมบูรณ์ ก็จะเข้าสู่ระดับสูงสุดที่เปลี่ยนแปลงได้ ราคาเพียงพลังหยวนหยางหนึ่งสายเท่านั้น!”

เมื่อได้ยิน หลิวจ้านถึงกับตกตะลึง ราวกับได้ยินข่าวว่าหลานชายผู้โง่เขลาของเขาเพิ่งทะลวงสู่ฐานขอบเขตหยวนหยาง

พลังหยวนหยางหนึ่งสาย!

นี่มันบ้าไปแล้วหรือ?

“สหาย ข้าขอร้องอย่ามาล้อเล่นกับข้า” หลิวจ้านจ้องเหวินผิงด้วยความโกรธ แต่เพราะมีครึ่งก้าวหยวนหยางสองคนอยู่ด้านหลัง เขาจึงไม่กล้าเปิดประตูชีพจรวิญญาณอย่างบุ่มบ่าม

เหวินผิงตอบด้วยเสียงเรียบ “ข้าไม่ได้ล้อเล่น หากเจ้าคิดว่าแพงก็ไม่ต้องซื้อ การพลาดโอกาสนี้ไม่ใช่ความสูญเสียของข้า”

เมื่อพูดจบ เหวินผิงเก็บดาบเข้าสู่แหวนเก็บของ

ตามจริงแล้ว เหวินผิงได้คาดการณ์สถานการณ์เช่นนี้ไว้แล้ว จึงไม่ได้รู้สึกแปลกใจหรือเร่งรีบแต่อย่างใด เพราะยังมีเวลาอีกสามวัน เขาใช้โอกาสนี้ให้หลิวจ้านนำข่าวเรื่องเกลียววังวนสังหารและแผนภาพวังวนไปบอกต่อแก่ครึ่งก้าวหยวนหยางคนอื่น ๆ

หลิวจ้านจ้องเหวินผิงด้วยความไม่พอใจ

“ท่านเป็นใครกันแน่?”

“จักรพรรดิหยก วังสวรรค์!” เหวินผิงกล่าวก่อนจะหันไปสั่งฮูหลานที่ยืนรออยู่ด้านข้าง

“ส่งแขก”

“จักรพรรดิหยก วังสวรรค์…ข้าจะจดจำไว้” หลิวจ้านกล่าวพลางหมุนตัวออกจากศาลาจื่อฉี ก่อนจะเร่งจากไปอย่างรวดเร็ว

ฮูหลานและคนอื่น ๆ ในศาลาจื่อฉีไม่กล้าถามอะไรมาก เพราะเพียงแค่กลิ่นอายที่ผู้มาเยือนทิ้งไว้ก็ทำให้รู้สึกกดดันอย่างยิ่ง เห็นได้ชัดว่าเป็นยอดฝีมือระดับสูง

ฮูหลานถามเพียงว่า “เจ้าสำนัก ทำไมคำพูดของเขาข้าถึงฟังไม่เข้าใจ?”

เหวินผิงตอบอย่างเรียบง่าย ทำให้ฮูหลานและคนในศาลาจื่อฉีประหลาดใจ

“เพราะนั่นไม่ใช่ภาษาของช่องเขาเฉาเทียน”

หลังจากหลิวจ้านจากไป เหวินผิงกลับขึ้นไปบำเพ็ญเพียรบนชั้นบนของศาลา รอคอยผู้มาเยือนคนที่สองอย่างสงบ

อย่างไรก็ตาม เมื่อค่ำคืนมาถึงก็ยังไม่มีครึ่งก้าวหยวนหยางคนที่สองมาปรากฏตัว แต่รอบ ๆ ศาลาจื่อฉีกลับมีครึ่งก้าวหยวนหยางเพิ่มขึ้นอีกหลายคน

เหวินผิงอดพึมพำไม่ได้ “พวกเจ้าเข้ามากันหน่อยสิ”

เมื่อไม่มีใครยอมเข้ามา เหวินผิงจึงสั่งให้น่าหลานมู่หงเขียนข้อความเพิ่มเติมลงบนป้ายหน้าศาลา

“หนึ่งพลังหยวนหยางต่อหนึ่งชิ้น”

หลังจากเพิ่มข้อความดังกล่าว ไม่นานก็มีครึ่งก้าวหยวนหยางเข้ามาสอบถาม แต่เมื่อได้ยินว่าราคาคือหนึ่งพลังหยวนหยาง พวกเขาก็จากไปทันที

แต่ละคนที่มาเหมือนจะมาเพื่อสอบถามเท่านั้น

ดูเหมือนว่าคำพูดที่หลิวจ้านนำไปบอกนั้นยังไม่มีใครเชื่อ

ในขณะเดียวกัน ข่าวการปรากฏตัวของยอดฝีมือนอกช่องเขาเฉาเทียนในศาลาจื่อฉีก็เริ่มแพร่กระจายไปในเมืองเสินเฟย รวมถึงในสำนักต่าง ๆ

เมื่อหยุนเลี่ยว เฉินเซี่ย และคนอื่น ๆ ได้ยินข่าวนี้ พวกเขารีบมาหาเหวินผิงเพื่อขอคำยืนยัน แต่ก็ถูกไล่กลับไป

ไม่นาน จื่อหรันและหยูเยว่ก็มาที่ศาลาจื่อฉี นางทั้งสองมีจุดประสงค์ต่างจากหยุนเลี่ยว เพราะต้องการออกไปดูโลกภายนอกและพบปะช่างฝีมือแผนภาพวังวนศักดิ์สิทธิ์ เพื่อเรียนรู้ทักษะของพวกเขา

เหวินผิงไม่ได้ขัดขวางพวกนาง เพราะเคยรับปากไว้แล้ว แต่เพื่อความปลอดภัย เขาสั่งให้น่าหลานมู่หงติดตามไปด้วย

การมีน่าหลานมู่หงอยู่ด้วยจะช่วยป้องกันไม่ให้ใครกล้าก่อเรื่อง หากมีคนคิดไม่ดี นางก็สามารถยื้อเวลาได้สักพัก ซึ่งเพียงพอให้เหวินผิงและอสูรวานรหินดำมาช่วย

เมื่อจื่อหรัน หยูเยว่ และจ้านไถชิงเสวียนก้าวออกจากศาลาจื่อฉี ความรู้สึกของครึ่งก้าวหยวนหยางหลายคนก็พุ่งมาจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวของพวกนาง

เหวินผิงตอบโต้ด้วยพลังจิตวิญญาณของเขา ทำให้ครึ่งก้าวหยวนหยางเหล่านั้นตกใจจนต้องรีบเก็บสัมผัสกลับและหลบหนีไป

ด้วยพลังจิตวิญญาณและการรับรู้ที่เหวินผิงมี แม้แต่ยอดฝีมือฐานขอบเขตหยวนหยางยังอาจไม่เทียบเท่า ครึ่งก้าวหยวนหยางจึงไม่กล้าเผชิญหน้าเลยแม้แต่น้อย

“ฐานขอบเขตหยวนหยาง!”

“ข้า…ท่านผู้อาวุโส ข้าผิดไปแล้ว!”

“ท่านผู้อาวุโส! ท่านผู้อาวุโส!”

ครึ่งก้าวหยวนหยางหลายคนร้องด้วยความหวาดกลัว ก่อนจะถอยหนีไปอย่างรวดเร็ว พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่า เรื่องน่าตกใจยิ่งกว่าการขายแผนภาพวังวนเจ็ดเกลียววังวนในราคาหนึ่งพลังหยวนหยางยังมีอยู่อีก

ศาลาจื่อฉีเล็ก ๆ แห่งนี้ไม่เพียงแต่มีครึ่งก้าวหยวนหยางต้อนรับแขก แต่ยังมียอดฝีมือฐานขอบเขตหยวนหยางนั่งดูแลอยู่ภายในด้วย

หลังจากที่ครึ่งก้าวหยวนหยางที่แอบมองจื่อหรันและพวกพากันถอยหนี คนอื่น ๆ ที่อยู่รอบ ๆ ศาลาจื่อฉีก็เริ่มสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติ แม้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเขาก็ถอยออกไปยังระยะที่คิดว่าปลอดภัย

เหวินผิงไม่ได้ใส่ใจกับผลลัพธ์นี้นัก สิ่งที่เขาใส่ใจคือเหตุใดถึงไม่มีใครเข้ามาเลย แม้แต่จะสอบถามเพิ่มเติมก็ไม่มี จะให้เขายืนเหมือนแม่ค้าขายแตงที่ต้องโฆษณาสินค้าตัวเองก็คงดูไม่เหมาะสม และระบบก็คงไม่ยอมเช่นกัน

หลังจากรอคอยอยู่พักใหญ่ ในที่สุดเขาก็ไม่ได้รอแขกคนอื่น แต่กลับได้เจอกับหลงเยว่ผู้มีความกล้าหน้าหนา

หลงเยว่ที่รู้ว่าหยุนเลี่ยวและคนอื่น ๆ ถูกไล่ออกไปก็รีบมาที่ศาลาจื่อฉีอย่างตั้งใจ

“ท่านเจ้าสำนัก ได้โปรดให้ข้าอยู่ที่นี่เถิด ฮูหลานเป็นเพียงชายซุ่มซ่าม เขาจะดูแลท่านได้อย่างไร ข้าไม่เหมือนเขา ข้าเกิดมาเพื่อดูแลผู้คนโดยแท้”

เหวินผิงเหลือบมองหลงเยว่ที่ทำหน้าจริงจัง คำเดียวที่เขาเห็นได้จากนางคือ “ไร้สาระ”

แต่เขาก็ไม่ได้ไล่นางออกไปเหมือนหยุนเลี่ยวและคนอื่น ๆ

“หากเจ้าไม่ออกไปไหน จะอยู่ที่นี่ก็แล้วแต่เจ้า”

“ท่านเจ้าสำนักช่างกรุณา!”

หลงเยว่ดีใจจนยิ้มไม่หุบ เพราะในทั้งสำนัก นางเป็นเพียงคนเดียวที่ได้อยู่ต่อ

ไม่ให้ออกไปก็ช่างเถิด อย่างน้อยก็ได้เห็นยอดฝีมือจากนอกช่องเขาเฉาเทียน

เมื่อข่าวนี้กลับไปถึงสำนัก หยุนเลี่ยวและคนอื่น ๆ ต่างอิจฉา แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ก้มหน้าก้มตาทำงานของตนเอง

เหตุผลที่เหวินผิงให้หลงเยว่าอยู่ต่อก็ง่ายมาก

เพราะหลงเยว่จัดการงานในสำนักได้ดี เหวินผิงจึงคิดว่าในอนาคตงานของสำนักส่วนใหญ่สามารถมอบหมายให้นางจัดการได้ การที่นางได้พบปะยอดฝีมือนอกช่องเขาเฉาเทียนจึงมีแต่ข้อดี