บทที่ 9 วิกฤต
บทที่ 9 วิกฤต
การฟื้นฟูความหวังของตระกูลเฉิน
หลังจากที่ได้รับพลังชีวิตจากต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์
เฉินซิงเจิ้นรู้สึกสดชื่นและเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง
"แม้ตระกูลเฉินจะลำบาก แต่ตอนนี้ยังไม่สายเกินไป!"
ด้วยพลังของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ เขามั่นใจว่าตระกูลจะสามารถฟื้นฟู
และเอาชนะวิกฤตได้
เงามืดจากตระกูลหหลี่่
ในขณะเดียวกัน ภายในห้องประชุมของตระกูลหหลี่่
ทุกคนต่างรวบรวมกำลังเพื่อวางแผนการโจมตีครั้งใหม่
“พวกเราพร้อมแล้ว เมื่อไรจะโจมตีตระกูลเฉิน?”
ชายร่างใหญ่ผู้มีหนวดเคราร้องถาม
หหลี่่หย่งเฉิง หัวหน้าตระกูลหหลี่่ มองรอบห้องประชุมด้วยสายตาเย็นชา:
“พวกเจ้ามัวแต่คิดจะบุกตระกูลเฉินอย่างเดียว
แต่ลืมคิดถึงตระกูลหลิวที่ยังคอยจับตามองเราอยู่หรือ?”
การวางแผนอย่างรอบคอบ
หลี่หย่งเฉิงกล่าวต่อ:
"ตระกูลหลิวแม้จะสัญญาว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยว
แต่พวกเขาเพียงรอให้เรากับตระกูลเฉินสู้จนหมดแรง
เพื่อที่จะโจมตีเราในภายหลัง!"
ชายในที่ประชุมต่างเริ่มเข้าใจสถานการณ์
และลดความกระตือรือร้นในการบุกโจมตีลง
“เราต้องใช้กลยุทธ์ที่รอบคอบ ค่อยๆ กดดันตระกูลเฉินจนถึงจุดที่พวกเขาไม่สามารถต้านทานได้ แล้วเราค่อยจัดการอย่างเด็ดขาด!”
วิกฤตสองด้านของตระกูลเฉิน
ในขณะที่เฉินซิงเจิ้นรู้สึกมั่นใจในพลังของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ เขายังไม่รู้เลยว่าเงามืดที่แท้จริงกำลังคืบคลานเข้ามา…
………………………………………………………..
"หัวหน้า แล้วเราต้องรอถึงเมื่อไหร่?"
เสียงถามดังขึ้นจากสมาชิกตระกูลหหลี่่ด้านล่าง
หลี่หย่งเฉิงไม่ตอบในทันที แต่หันไปถามคนหนึ่งแทนว่า:
"ช่วงนี้ มีใครจากตระกูลเฉินออกมาไหม?"
"มีครับ แต่พวกเราจับได้และขับไล่กลับไปแล้ว!"
หลี่หย่งเฉิงพยักหน้าด้วยความพอใจ:
"ดีมาก ตอนนี้ตระกูลเฉินปิดตัวเองอยู่แต่ในบ้าน
ไม่สามารถออกล่าสัตว์ในป่ารกชัฏได้ และไม่สามารถไปตลาดได้เหมือนกัน พวกเขาถูกตัดขาดจากโลกภายนอกโดยสมบูรณ์
อีกทั้งเสบียงอาหารที่สะสมไว้ก็ใกล้หมดแล้ว"
เขากล่าวเสริมด้วยน้ำเสียงเย็นชา:
"พวกเราก็แค่ล้อมไว้โดยไม่ต้องโจมตี รออีกไม่กี่วัน
ตระกูลเฉินก็จะหมดแรง ไม่สามารถสู้กับพวกเราได้อีก เมื่อนั้น
ตระกูลเฉินจะล่มสลายโดยไม่ต้องต่อสู้!"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สมาชิกคนอื่นในตระกูลหหลี่่เหมือนตาสว่าง
ต่างพากันพยักหน้าเห็นด้วย
"การต่อสู้ไม่ใช่สิ่งน่ากลัว แต่การต่อสู้ในขณะที่ท้องว่างต่างหากที่น่ากลัว!"
"ท่านหัวหน้าเฉหลี่ยวฉลาดยิ่งนัก!"
การวางแผนอย่างรอบคอบ
หลังจากได้รับคำชมมากมาย หลี่หย่งเฉิงยิ้มเล็กน้อย จากนั้นสั่งการให้คนไปเฝ้าทางออกทุกทางของตระกูลเฉิน เพื่อไม่ให้ใครหลุดออกไปได้
เมื่อทุกคนออกไปทำงาน หลี่หย่งเฉิงนั่งพิจารณาแผนของเขาอีกครั้ง
"โชคดีที่ตระกูลหหลี่ยังมีข้า ไม่เช่นนั้นเราคงไม่ต่างจากตระกูลเฉิน"
เขามั่นใจว่า หลังจากยึดครองพื้นที่ของตระกูลเฉินแล้ว
ตระกูลหหลี่่จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น
โดยเฉพาะ "ความลับแห่งการบูชาร่างบรรพชน" ของตระกูลเฉิน
ที่เขาหมายตาไว้นานแล้ว
"ถึงแม้การบูชาจะลดระดับพลังของร่างไปหนึ่งขั้น
แต่ก็ยังเป็นวิชาที่หายากในป่ามรณะนิรันดร์
ข่าวร้ายที่มาถึงตระกูลเฉิน
เช้าวันรุ่งขึ้น เสียงตะโกนดังก้องหน้าห้องของเฉินซิงเจิ้น:
"ท่านหัวหน้า! เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!"
เฉินซิงเจิ้นเปิดประตูออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง:
"ตระกูลหหลี่โจมตีพวกเราอีกแล้วหรือ?"
ชายหนุ่มที่มาส่งข่าวส่ายหน้า:
"ไม่ใช่ครับ แต่พวกเขาดักโจมตีคนของเราในป่ามรณะนิรันดร์"
เฉินซิงเจิ้นถอนหายใจโล่งอกเล็กน้อยก่อนถามต่อ:
"พวกเราสูญเสียอะไรมากหรือเปล่า?"
"โชคดีที่เราระวังตัวและถอยออกมาทัน มีเพียงไม่กี่คนที่บาดเจ็บเล็กน้อย แต่ไม่มีผู้ใดเสียชีวิต"
สถานการณ์ที่ยังคงกดดัน
เฉินซิงเจิ้นขมวดคิ้ว แม้ข่าวจะไม่ได้เลวร้ายที่สุด
แต่เขารู้ดีว่าตระกูลหหลี่่จะไม่หยุดแค่นี้
"ถึงแม้ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์จะช่วยเราได้
แต่เรายังต้องเตรียมพร้อมสำหรับการปะทะครั้งใหญ่ที่จะมาถึง"
เสียงกระซิบของลมที่พัดผ่าน ใบไม้ของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ยังคงไหวพลิ้วราวกับเตือนถึงบททดสอบอันหนักหน่วงที่รออยู่ข้างหน้า
ความขัดแย้งของสองตระกูลกำลังจะถึงจุดเดือด ติดตามต่อในบทถัดไป!
