บทที่ 48 หยางหมิงต่อสู้หนึ่งต่อสี่!

"ฮึบ..." หยางหมิงปรับลมหายใจ มือกำดาบเฉือนนภาแน่น มองหาจังหวะที่จะโจมตีให้ได้ผลในครั้งเดียว

"ตอนนี้แหละ!"

ในที่สุด ขณะที่จางอี้หานหันศีรษะไปในชั่วขณะนั้น หยางหมิงก็พุ่งตัวออกไปอย่างรวดเร็วดุจสายฟ้าแลบ

เส้นทางที่พุ่งไปมีประกายไฟและสายฟ้าตามมา หยางหมิงยกดาบขึ้นฟันใส่จางอี้หานอย่างรุนแรง!

"โครม!"

เสียงดาบปะทะกันดังสนั่นขึ้นอย่างกะทันหัน

ชายชาวตะวันออกสองคนในชุดนักรบสีดำกระโจนออกมาจากซ้ายและขวา แต่ละคนถือดาบซามูไรคนละเล่ม สกัดการโจมตีของหยางหมิงไว้ได้

ในเวลาเดียวกัน ชาวตะวันออกอีกสองคนก็พุ่งเข้ามา คนหนึ่งโจมตีที่ท้อง อีกคนโจมตีที่ศีรษะ

หยางหมิงจำต้องถอยหลังเพื่อรักษาระยะปลอดภัย

"เป็นเจ้าหรือ?" จางอี้หานที่ถูกคนอื่นคุ้มกันอยู่ในที่สุดก็เห็นใบหน้าของหยางหมิงชัดเจน

จางอี้หานแลบลิ้นเลียริมฝีปากที่แห้งผาก ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์พลางกล่าว:

"หยางหมิง ไม่นึกว่าจะเป็นเจ้าที่มา ดีๆ ข้าได้ปลาตัวใหญ่เสียที ฮ่าๆๆๆๆ!"

หยางหมิงมองเขาอย่างเย็นชา ถามด้วยท่าทางสงบนิ่ง:

"เจ้ารู้จักข้าได้อย่างไร?"

จางอี้หานยักไหล่ หัวเราะเยาะพลางกล่าว:

"ข้อมูลของพวกเจ้าชาวหัวเซีย รวมถึงของเจ้าด้วย ข้าดูมาหมดแล้ว"

หยางหมิงแค่นเสียงหึ ที่แท้ไป่เสวียจีก็พูดถูก ในระดับสูงของหัวเซียมีคนภายในที่เป็นกบฏ ขายข้อมูลและพิกัดที่อยู่ของเจ้าผู้ครองให้กับศัตรู

น่าเสียดายที่ยังไม่รู้ว่าคนทรยศนั้นเป็นใคร

จางอี้หานมองสำรวจหยางหมิง พลางพูดว่า:

"จุ๊ๆๆ จริงๆแล้วข้าก็เดาได้ว่าหัวเซียต้องส่งคนมาช่วย แต่ข้าไม่คิดว่าหยางหมิงเจ้าจะบุกเข้ามาคนเดียว ข้าควรจะบอกว่าเจ้ากล้าหาญหรือโง่เขลาดีนะ?"

สีหน้าของหยางหมิงยังคงสงบนิ่ง พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย:

"อย่างไร เจ้าคิดว่าข้าคนเดียวฆ่าเจ้าไม่ได้หรือ"

จางอี้หานแค่นเสียงหึ เย้ยหยันว่า:

"ฮึ เพื่อดักรอพวกเจ้า ข้าเรียกเจ้าผู้ครองที่แข็งแกร่งที่สุดสี่คนของตะวันออกมารวมตัวกันที่นี่แล้ว บวกกับข้าด้วย รอให้พวกเจ้าเดินเข้ามาติดกับเอง เจ้าจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็เถอะ คนเดียวจะต่อกรกับทั้งตะวันออกของพวกเราได้หรือ?"

หยางหมิงยักไหล่ พูดเรียบๆว่า:

"เจ้าผู้ครองที่แข็งแกร่งที่สุดสี่คนของพวกเจ้าอยู่ที่ไหน? ข้าไม่เห็นเลย ข้าเห็นแต่พวกไร้ค่าเท่านั้น"

"เจ้าช่างหยิ่งผยองเหลือเกิน ใกล้ตายแล้วยังปากแข็ง!" จางอี้หานโกรธจัดที่ถูกหยางหมิงดูถูกเช่นนี้

จางอี้หานโบกมือ สั่งการว่า:

"โคโยจิโร คาเมดะ อาคิโตชิ คาวาชิมะ คิโยโร อุจิวะ ทังฮวา พวกเจ้าโจมตีพร้อมกัน สั่งสอนคนหยิ่งผยองชาวหัวเซียคนนี้สักหน่อย ดูซิว่าเมื่อถูกซัดจนหมอบแล้วจะยังปากแข็งได้อีกไหม"

ในพริบตา เจ้าผู้ครองจากตะวันออกทั้งสี่ก็ล้อมหยางหมิงไว้จากทุกทิศ

จางอี้หานยังเสริมพลังบัฟฟ์ของนายพลแห่งสนามรบให้พวกเขาแต่ละคนด้วย

โคโยจิโร ตื่นพลังพรสวรรค์ระดับ B ฟื้นฟูตัวเองอย่างรวดเร็ว พลังต่อสู้ 136

คาเมดะ อาคิโตชิ ตื่นพลังพรสวรรค์ระดับ B ความสามารถลอกเลียนแบบด้วยการสัมผัส พลังต่อสู้ 121

อุจิวะ ทังฮวา ตื่นพลังพรสวรรค์ระดับ B สองอย่าง ดวงตาเลือดกลายพันธุ์และควบคุมเพลิง พลังต่อสู้ 147

คาวาชิมะ คิโยโร ตื่นพลังพรสวรรค์ระดับ B สองอย่าง ควบคุมสัตว์และติดต่อวิญญาณ พลังต่อสู้ 51

ทั้งสี่คนนี้ นอกจากจางอี้หานแล้ว เป็นเจ้าผู้ครองที่มีพลังต่อสู้สูงสุดของตะวันออกในปัจจุบัน

"เช่นนั้น ข้าก็ต้องจริงจังสักหน่อยแล้ว" เมื่อเผชิญกับการโจมตีจากสี่คน หยางหมิงก็ต้องเอาจริงเอาจัง

หยางหมิงค่อยๆชักดาบ พูดทีละคำว่า:

"มาเถอะ พวกเจ้าโจมตีพร้อมกันเลย วันนี้ข้าจะให้พวกเจ้าชาวตะวันออกได้เข้าใจความจริงข้อหนึ่ง: แต่โบราณกาล พวกเจ้าตะวันออกล้วนเป็นผู้พ่ายแพ้ให้กับพวกเราหัวเซียมาตลอด"

"ในอดีตก็เป็นเช่นนั้น ปัจจุบันก็เป็นเช่นนั้น อนาคตก็จะเป็นเช่นนั้น! ตราบใดที่หัวเซียยังไม่ล่ม พวกเจ้าตะวันออกก็จงหุบปากเงียบให้ดี!"

พูดจบ หยางหมิงก็เป็นฝ่ายบุกเข้าไปก่อน

หยางหมิงพุ่งเข้าไปดุจเสือร้ายลงจากเขา พุ่งเข้าหาโคโยจิโรอย่างรวดเร็ว

"เร็วจริง!" โคโยจิโรตกใจ เขาหลบหลีกตามสัญชาตญาณ

อย่างไรก็ตาม ทั้งที่เดิมทีทั้งสองยังห่างกันสิบเมตร แต่ในชั่วพริบตาหยางหมิงก็พุ่งมาอยู่ตรงหน้าโคโยจิโรแล้ว

พบหน้าก็ฟันดาบทันที!

"นั่นเงา เมื่อกี้นั้นเป็นเงา ความเร็วของเขาถึงขั้นที่เห็นได้แค่เงาเท่านั้น" โคโยจิโรตกใจจนขวัญหนี

เขายกแขนทั้งสองขึ้นป้องกันตามปฏิกิริยาตอบสนอง

เสียง "แครก" ดังขึ้น

พร้อมกับเสียงกระดูกหัก แขนทั้งสองข้างของโคโยจิโรก็ถูกฟันขาด

"ฟื้นฟู รีเซ็ต!" โคโยจิโรกัดฟันทนความเจ็บปวด เปิดใช้พรสวรรค์ของตน

แต่ไม่ทันไร ใบหน้าของโคโยจิโรก็แสดงความหวาดกลัวอย่างที่สุด

เพราะเขาพบว่า ความเร็วในการฟื้นฟูตัวเองของเขานั้นช้ากว่าความเสียหายที่หยางหมิงสร้างให้มาก

"โคโยจิโร-คุง อดทนไว้! ข้ามาช่วยเจ้าแล้ว" คาเมดะ อาคิโตชิพุ่งเข้ามาอย่างกล้าหาญ

คาเมดะ อาคิโตชิแสร้งทำเป็นจะช่วยเพื่อน แต่จุดประสงค์ที่แท้จริงคือต้องการสัมผัสหยางหมิง เพื่อลอกเลียนพรสวรรค์ของหยางหมิงชั่วคราว

หยางหมิงย่อมไม่โง่ปล่อยให้เขาพุ่งเข้ามา จึงฟันดาบตามสัญชาตญาณ

"สัมผัสได้แล้ว" อย่างไรก็ตาม คาเมดะ อาคิโตชิก็เป็นคนที่เด็ดเดี่ยว เขายอมเสียแขนข้างหนึ่งเพื่อให้ได้สัมผัสมือของหยางหมิง

ในที่สุด เขาก็ทำสำเร็จตามที่ต้องการ

"ลอกเลียน!" คาเมดะ อาคิโตชิตะโกนขึ้น

แต่หลังจากนั้น คาเมดะ อาคิโตชิก็จมดิ่งสู่ความสิ้นหวังอย่างสมบูรณ์

เพราะผ่านการลอกเลียน เขารู้สึกถึงพลังที่ยิ่งใหญ่จนไม่อาจจินตนาการได้

คาเมดะ อาคิโตชิคิดไม่ออกว่า ต้องเป็นพรสวรรค์ที่ทรงพลังขนาดไหน ถึงจะก่อกำเนิดพลังที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ได้

"หยางหมิง บนโลกนี้จะมีคนที่สามารถเอาชนะชายผู้นี้ได้จริงๆหรือ?" นี่คือความคิดสุดท้ายก่อนความตายของคาเมดะ อาคิโตชิ

แม้ว่าคาเมดะ อาคิโตชิจะลอกเลียนสำเร็จ แต่เขาทนรับพรสวรรค์ที่ทรงพลังเกินไปนั้นไม่ไหว ร่างจึงระเบิดกลายเป็นเศษเนื้อ

"กระสุนมังกรเพลิง!"

ขณะที่คาเมดะ อาคิโตชิและโคโยจิโรกำลังพัวพันกับหยางหมิง อุจิวะ ทังฮวาที่อยู่ด้านหลังก็เริ่มโจมตี

อุจิวะ ทังฮวามีพรสวรรค์สองอย่าง ดวงตาเลือดกลายพันธุ์และควบคุมเพลิง อย่างแรกทำให้เธอจับการเคลื่อนไหวของหยางหมิงได้ อย่างหลังทำให้เธอควบคุมเพลิงโจมตีได้ตามใจ

"คำราม!"

ในพริบตา มังกรไฟขนาดมหึมาสามตัวที่เกิดจากเปลวเพลิง กางเขี้ยวงาพุ่งเข้าใส่หยางหมิง

มังกรไฟปิดกั้นเส้นทางถอยทั้งหมดของหยางหมิง

"แค่นี้เอง? พ่นไฟแค่นี้คิดจะมาทำให้ข้ารู้สึกอะไรหรือ?" แต่หยางหมิงไม่คิดจะหลบหลีกเลย

ห่างออกไปสิบกว่าเมตร ดาบเฉือนนภาของหยางหมิงฟันลงเป็นครั้งที่สาม

ดาบเฉือนนภาเหวี่ยง ก่อให้เกิดคมดาบที่ทรงพลัง ฉีกมังกรไฟทั้งสามตัวให้แตกกระจายเป็นชิ้นๆ

"หา?" อุจิวะ ทังฮวาชะงักงัน

กระสุนมังกรเพลิงของเธอเคยเผาสังหารสัตว์ร้ายระดับดีถึงสิบตัว

แต่ตอนนี้ กลับถูกหยางหมิงฟันดาบเพียงครั้งเดียวก็พัดกระจายไป

จะสู้ต่อไปอย่างไรกัน?

ชายผู้นี้ แข็งแกร่งเกินธรรมดาเหลือเกิน!

"ในการต่อสู้ เจ้ายังกล้าเหม่อลอย? ช่างไม่รู้จักความตายจริงๆ!" เสียงของหยางหมิงดังขึ้นที่ด้านหลังของอุจิวะ ทังฮวาอย่างกะทันหัน

อุจิวะ ทังฮวาตกใจ เธอเพิ่งจะคิดจะรีบหลบ ก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดแล่นทะลุที่ท้อง

"จบกัน" หยางหมิงปรากฏตัวที่ด้านหลังของเธอ ดาบเฉือนนภาได้แทงทะลุร่างของเธอไปแล้ว

(จบบท)