บทที่ 405 จับดาวเทียมของกองทัพ!

"ที่นี่เคยมีการต่อสู้เกิดขึ้นหรือ?" ซูยี่พึมพำกับตัวเอง เพราะเบื้องหน้าเขามีเศษซากกระจัดกระจายอยู่มากมาย ดูเหมือนสนามรบ

และเขายังเห็นเศษโลหะจำนวนมากด้วย

โลหะพวกนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ

แน่นอน อาจจะเป็นเศษซากดาวเทียมก็ได้

หลังจากเข้าสู่อวกาศ เขาก็ไม่เห็นร่องรอยของดาวเทียมเลย

ตอนนี้ซูยี่อยากมีพลังควบคุมโลหะและหินเป็นพิเศษ จะได้รวบรวมเศษซากพวกนี้เข้าด้วยกันทั้งหมด

อืม ซูยี่ก็มีอาการโรคจิตย้ำคิดย้ำทำอยู่บ้าง รู้สึกว่าเศษซากพวกนี้มีมากเกินไป ดูรกตามาก

ซูยี่บินขึ้นไปยังอวกาศชั้นนอกแล้วรออยู่พักหนึ่ง

ผ่านไปหลายสิบนาที ซูยี่ก็เห็นเงาของดาวเทียมดวงหนึ่ง

เขาเคยเห็นภาพของดาวเทียมดวงนี้ที่ฐานดาวเทียม จึงจำได้ทันทีว่านี่คือดาวเทียมของกองทัพ

จากนั้น ซูยี่ก็ขับยานกระสวยอวกาศไปหยุดรออยู่ในบริเวณที่ดาวเทียมจะบินผ่าน

เขาเตรียมจับดาวเทียม แล้วเก็บมันเข้าไปในพื้นที่เก็บของของตน

ซูยี่วางแผนจะจับมาก่อนหนึ่งดวง ถ้าแกะรหัสมันได้สำเร็จและได้สิทธิ์ควบคุมแล้วค่อยมาเอาดวงที่สองและสาม

ระหว่างที่ซูยี่รออยู่นั้น เขาก็นำดาวเทียมของตัวเองออกมาจากพื้นที่เก็บของ

ดาวเทียมดวงนี้ ซูยี่ใช้แต้มเอาชีวิตรอด 90,000 แต้มในการอัพเกรด

ในนั้น เขาใช้ 30,000 แต้มอัพเกรดฟังก์ชันล่องหน เพราะอยู่ในอวกาศ ยังมีดาวเทียมดวงอื่นๆ ซูยี่ไม่อยากให้คนหรือกลุ่มอื่นเห็นดาวเทียมของตน

นอกจากนี้ เขาใช้ 10,000 แต้มอัพเกรดระบบป้องกัน ทำให้มันหลบหลีกวัตถุและขยะในอวกาศได้ดี

ระบบขับเคลื่อน ซูยี่ก็ใช้ 10,000 แต้มในการอัพเกรดเช่นกัน ที่เหลือใช้อัพเกรดระบบสัญญาณทั้งหมด เพื่อให้รับสัญญาณจากดาวเทียมได้ตลอด 24 ชั่วโมง

ไม่ว่าจะเป็นการรับข้อมูลหรือการควบคุม ล้วนต้องอาศัยระบบสัญญาณ

ก่อนออกเดินทาง ซูยี่ได้จับคู่ดาวเทียมของตนกับระบบควบคุมดาวเทียมอัจฉริยะ

ด้วยวิธีนี้ คนอื่นก็ไม่มีทางควบคุมดาวเทียมของเขาได้ นอกจากจะแกะรหัสดาวเทียมของเขาได้

หลังจากเปิดใช้งานดาวเทียมแล้ว มันก็เริ่มทำงานเครื่องยนต์ และเริ่มปรับวงโคจรการบินของตัวเอง

จากนั้น ซูยี่ก็ออกมาจากยานกระสวยอวกาศ

ยานกระสวยอวกาศค่อนข้างสะดุดตา ดาวเทียมมีกล้องถ่ายภาพมากมาย ซูยี่ไม่อยากเปิดเผยยานกระสวยอวกาศของตน

ควบคุมลูกบอลอากาศ ซูยี่เริ่มเก็บรวบรวมเศษซากในบริเวณใกล้เคียง นำมารวมกัน แล้วห่อหุ้มตัวเองเอาไว้

แบบนี้ถึงดาวเทียมจะถ่ายภาพเขาได้ ก็จะไม่สงสัยตัวเขา

เพราะมีเศษซากมากมาย ซูยี่จึงใช้ลูกบอลอากาศเก็บรวบรวมเศษซากได้มากในเวลาอันรวดเร็ว ห่อหุ้มตัวเองอย่างมิดชิด เหมือนเศษซากชิ้นใหญ่ชิ้นหนึ่ง

ผ่านไปสักพัก ดาวเทียมก็บินมาหาซูยี่อย่างรวดเร็ว

เมื่อใกล้เข้ามา ซูยี่ก็เก็บดาวเทียมเข้าไปในพื้นที่เก็บของของตน

ในเวลาเดียวกัน หน้าจอหนึ่งในศูนย์บัญชาการใต้ดินของกองทัพโลกสีน้ำเงินก็ดับลง

"เกิดอะไรขึ้น ภาพจากดาวเทียมหมายเลข 2 หายไปได้ยังไง?" ชายที่มีแขนเหล็กคนหนึ่งลุกขึ้นยืน ใบหน้าแสดงความโกรธ

เขาเป็นหัวหน้านักออกแบบดาวเทียม มีพลังพิเศษด้านอิเล็กทรอนิกส์

แขนของเขาเป็นสิ่งที่เขาสร้างขึ้นเอง สามารถเพิ่มพลังได้หลายเท่า แสดงศักยภาพที่น่าตกใจ แต่เพราะต้นทุนสูงมาก แม้แต่ในยามสงบก็ผลิตได้ยาก ไม่ต้องพูดถึงในยามที่ขาดแคลนทรัพยากรเช่นปัจจุบัน

"ดูเหมือนเราจะเสียสัญญาณดาวเทียมไปแล้วครับ" เจ้าหน้าที่เทคนิคคนหนึ่งออกมาพูด ใบหน้าแสดงความงุนงง

"เป็นไปไม่ได้ ระบบสัญญาณเป็นสิ่งที่ฉันอัพเกรดเอง จะเสียสัญญาณได้ยังไง ต้องถูกขยะอวกาศชนแน่ๆ แล้วระบบป้องกันการชนของเราไม่ทำงาน"

"ไป สั่งดาวเทียมหมายเลข 1 ไปตรวจสอบตำแหน่งที่ดาวเทียมหมายเลข 2 ขาดการติดต่อซะ" เขาไม่ยอมเชื่อว่าเป็นปัญหาจากระบบสัญญาณ ต้องมีสาเหตุอื่นแน่

"ขออภัยครับ ร้อยตรีหลิน ผมไม่สามารถเปลี่ยนวงโคจรดาวเทียมโดยพลการได้ถ้าไม่มีคำสั่งจากผู้บังคับบัญชา" มีคนปฏิเสธคำขอของเขาทันที

"ดาวเทียมพวกนี้ล้วนเป็นฉันที่อัพเกรด ทำไมฉันถึงไม่มีสิทธิ์เปลี่ยนวงโคจร รีบสั่งดาวเทียมหมายเลข 1 เดี๋ยวนี้ ไม่งั้นแกก็ออกไป ฉันจะทำเอง!"

ในห้องโถง เสียงโต้เถียงก็ปะทุขึ้นทันที

ซูยี่เก็บดาวเทียมเรียบร้อยแล้ว หลังจากแน่ใจว่าไม่มีดาวเทียมดวงอื่น ก็สลัดหินที่ห่อหุ้มตัวออกทันที จากนั้นเข้าไปในยานกระสวยอวกาศ บินกลับไปยังโลกสีน้ำเงิน

ภารกิจของเขาสำเร็จแล้ว ตอนนี้ต้องกลับไปนครเหล็กนิรันดร์ มอบระบบอัจฉริยะของตนให้กับคนของกรมข่าวกรอง

ขณะนี้ ห้องสถานการณ์รบได้ขยายแล้ว ขยายใหญ่ขึ้นห้าเท่าจากฐานเดิม กลายเป็นศูนย์บัญชาการใหม่

ห้องสถานการณ์รบแต่เดิมก็สร้างอยู่ใต้ดิน ถ้าไม่มีนักรบพลังพิเศษที่ควบคุมหินและดินได้ การขยายก็ยุ่งยากพอสมควร งานก่อสร้างมากไม่พอ ยังยากด้วย

ยามสงบยังพอได้ แต่ตอนนี้การหาอุปกรณ์ให้ได้มากขนาดนั้นก็ไม่ง่าย คนธรรมดาจะสร้างก็ยากจริงๆ

แต่พอมีนักรบพลังพิเศษก็ต่างกัน การขยายก็ง่ายขึ้นมาก ใช้เวลาน้อยด้วย

หลังเข้าสู่ชั้นบรรยากาศ ซูยี่ก็เก็บยานกระสวยอวกาศ แล้วเหยียบอากาศค่อยๆ ลดระดับความสูงลงมา

พอซูยี่อยู่ในชั้นเมฆ ก็หยุดโดยไม่รู้ตัว แล้ววิ่งไปมาในชั้นเมฆ

ภาพแบบนี้เคยเห็นแต่ในภาพยนตร์ ไม่เคยคิดว่าสักวันตัวเองจะทำได้

ซูยี่เล่นอยู่ในชั้นเมฆกว่าชั่วโมง ลองสัมผัสความรู้สึกของการเหาะเหินเดินอากาศ แล้วค่อยมุ่งหน้ากลับนครเหล็กนิรันดร์

เมื่อซูยี่กลับถึงนครเหล็กนิรันดร์ เมืองค่อนข้างเงียบ เพราะทุกคนออกไปล่าสัตว์กัน

กองกำลังรบทางทะเลไปชายทะเลไปล่าสัตว์ทะเลกลายพันธุ์ ส่วนนักรบพลังพิเศษคนอื่นๆ ก็ออกนอกเมืองไปล่าสัตว์กลายพันธุ์

นอกจากนักรบพลังพิเศษที่รับผิดชอบป้องกันนครเหล็กนิรันดร์และนักรบพลังพิเศษในศูนย์วิจัยแล้ว ในนครเหล็กนิรันดร์ก็เหลือแต่นักรบธรรมดาของกองทัพเจ็ดสังหาร

ซูยี่มาถึงห้องบัญชาการใหม่โดยตรง แล้วนำระบบควบคุมดาวเทียมอัจฉริยะของตนออกมา

ในห้องบัญชาการได้จัดเตรียมพื้นที่สำหรับระบบนี้ไว้แล้ว ซู่รุ่ยกำลังนำคนกลุ่มหนึ่งฝึกอยู่ เพราะคนเหล่านี้ต้องรับผิดชอบควบคุมดาวเทียม

ซู่รุ่ยสงสัยมาตลอดว่าดาวเทียมที่ซูยี่ได้มาครั้งนี้จะเป็นอย่างไร มีฟังก์ชันอะไรบ้าง และสงสัยว่าเมื่อไหร่จะได้ใช้งานดาวเทียมดวงนั้น

ซู่รุ่ยเคยใช้ดาวเทียมทางทหารบ่อยๆ มีมันก็เหมือนมีดวงตาเพิ่มอีกคู่ สามารถเพิ่มศักยภาพของฝ่ายตนได้มาก

แต่ซู่รุ่ยไม่เคยคิดเลยว่า ซูยี่จะนำระบบควบคุมดาวเทียมออกมาเร็วขนาดนี้ และบอกเขาว่าพร้อมจะเริ่มทดสอบฟังก์ชันของดาวเทียมแล้ว

(จบบท)