บทที่ 339: กองทัพพลันล้มไม่เป็นท่า
ภูตมารพูดพล่อยในฐานะสัตว์อสูรระดับนายพล การใช้สะกดจิตของมันแทบจะทำให้เป้าหมายตกอยู่ในภวังค์ได้ทันทีที่สบตา และเมื่อมีบางสิ่งปรากฏขึ้นตรงหน้า การมองไปที่มันก็เป็นเรื่องธรรมชาติที่เลี่ยงไม่ได้ ทันทีที่ภูตมารพูดพล่อยเคลื่อนตัวออกมา เฉียวซางก็เผลอหันไปมองตามสัญชาตญาณ แม้ว่าในเสี้ยววินาทีที่เห็นดวงตาสีม่...
