บทที่ 211 ความเมตตาไม่ควบคุมทัพ ความดีไม่บริหารงาน
โครม! เปลวเพลิงทะลุฟ้า พื้นดินเผาไหม้ ท่ามกลางควันขาวหนาทึบ... ร่างหนึ่งเดินมาทางฝูงชน ผู้ผนึก!! ท่ามกลางความพร่ามัว ดวงตาของเขาเปล่งประกายผ่านควันฝุ่น แสงทองรุนแรง ราวกับเตาหลอมนิรันดร์ที่กำลังลุกไหม้ ในขณะนี้ คนที่ถูกสายตานี้จ้องมอง ไม่ว่าจะเป็นผู้บุกรุกหรือเจ้าหน้าที่สมาคม... ต่างขนลุกซู่ อยากถอย...
