บทที่ 2: รับประกันความเจ็บปวดไหม?
บทที่ 2: รับประกันความเจ็บปวดไหม?
ไม่มีทางออก?
เมื่อกลับมาที่โกดัง ฟู่เฉียนก็รู้ว่าเขาอาจประเมินความยากของงานนี้ต่ำเกินไป
ในเวลาเพียงไม่กี่นาที แต้ม SAN ของเขาก็ลดลงเหลือ 17 และด้วยอัตรานี้ การกลายเป็นบ้าก็คงเป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้น
ประเด็นสำคัญคือเขาต้องทำยังไงถึงจะผ่านปัญหานี้ไปได้!
เดี๋ยวก่อนนะ!
เมื่อพิจารณาถึงความแข็งแกร่งในการต่อสู้ที่ยากจะเข้าใจของชายชราแล้ว การเผชิญหน้ากับเขาโดยตรงนั้นคงไม่ได้ผลอย่างแน่นอน
แต่สำหรับแนวทางการประณีประนอม.. เมื่อพิจารณาจากปฏิกิริยาสุดท้ายของชายชราแล้ว อย่างน้อยมันก็ยังมีที่ว่างสำหรับการเจรจา
ตราบใดที่สามารถสื่อสารได้ การโน้มน้าวใจเขาด้วยเหตุผลก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้
เพียงแต่ดวงตาของชายคนนี้มีความกระตือรือร้นอย่างเห็นได้ชัด
แม้ว่าเขาจะกัดฟันแน่นและอ้างว่าไม่ได้เจ็บปวด แต่การแสดงออกของเขาก็ยังทรยศต่อตัวเขาเอง
การแสดงออก... การแสดงออก...
ทันใดนั้น ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัวของฟู่เฉียน และเขาก็ดึงบัตรพนักงานของตัวเองออกจากอก
ในชั่วพริบตา เขาก็กลับมาถึงบ้านที่คุ้นเคยแล้ว
โดยไม่ลังเล เขาคว้าโทรศัพท์มือถือและออกจากบ้าน
“ท่านครับ ท่านกำลัง… มองหาใครอยู่รึเปล่า”
ครึ่งชั่วโมงต่อมา มีใครบางคนที่โต๊ะต้อนรับของศูนย์คลอดบุตรจ้องมองฟู่เฉียนอย่างระมัดระวัง
“ผมได้ยินมาว่าที่นี่คุณมีอุปกรณ์สำหรับสัมผัสความเจ็บปวดจากการคลอดบุตรอยู่ใช่ไหม?”
“…ค่ะ คุณต้องการลองใช้หรอ?”
ดวงตาของพนักงานต้อนรับเป็นประกายขึ้นทันที
“คุณเป็นผู้ชายที่ดีจริงๆ ใครก็ตามที่ได้เป็นภรรยาของคุณจะถือว่าโชคดีมาก”
“มันรับประกันความเจ็บปวดไหม?”
ฟู่เฉียนขัดจังหวะเธอ โดยถามคำถามที่เขาสนใจมากที่สุด
“รับประกันความเจ็บปวด?”
คำถามของเขาทำให้พนักงานต้อนรับตกใจอย่างเห็นได้ชัด มันทำให้รอยยิ้มของเธอแข็งทื่อ
“…แน่นอนว่าอุปกรณ์ของเราเป็นเกรดสูงสุดในตลาดตอนนี้ พร้อมเอฟเฟกต์จำลองชั้นยอด”
“งั้นเรามาเริ่มกันเลย”
ฟู่เฉียนกะพริบตา
“ผมรอไม่ไหวแล้ว”
ไม่นาน ฟู่เฉียนก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียง หรืออีกนัยหนึ่งก็คืออุปกรณ์ทรมาน
ผู้หญิงวัยกลางคนสองคนมารวมตัวกันรอบเขา โดยมีคนหนึ่งที่ดูเหมือนหัวหน้ากำลังพลิกดูเอกสารของเขา
“คุณฟู่ ระดับความเจ็บปวดของอุปกรณ์ของเรามีตั้งแต่หนึ่งถึงสิบ เราจะเริ่มจากระดับต่ำสุดแล้วค่อยๆ เพิ่มขึ้น ถ้ามันมากเกินไปสำหรับคุณ แค่บอกว่าหยุด ถ้าคุณพร้อมแล้ว เราจะเริ่มจากระดับหนึ่งกันก่อน”
“ไม่จำเป็น เริ่มที่ระดับสิบเลย”
ฟู่เฉียนหาว
นี่เป็นเรื่องตลก เพราะเมื่อเข้าไปข้างในฉากกักกันแล้ว มันก็จะไม่มีเวลาให้เตรียมพร้อมอะไรทั้งนั้น
ด้วยเหตุนี้เอง สิ่งสำคัญคือความสามารถในการปรับตัวให้เข้ากับแรงกระแทกที่รุนแรงได้โดยทันที
“คุณแน่ใจหรอ?”
“คุณก็ได้ยินแล้วนี่”
ยอกย้อน!
ผู้หญิงทั้งสองสบตากัน ดวงตาของพวกเธอเต็มไปด้วยความโมโห และคนที่พูดก็กัดฟันแน่น
“จัดให้เขาหน่อย!”
....
นี่มันใช่หรอ?
มันดูไม่ต่างอะไรจากการถูกเตะผ่าหมากเลย!
เมื่ออุปกรณ์ถูกเปิดใช้งาน ความเจ็บปวดอันรุนแรงก็พุ่งพล่านไปทั่วร่างของเขา
ฟู่เฉียนจดจ่อกับการกระตุ้นที่เจ็บปวดของกระแสไฟฟ้าอย่างตั้งใจ พยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อให้การแสดงออกของเขาดูเป็นธรรมชาติให้ได้มากที่สุด
ไม่กี่นาทีต่อมา ผู้หญิงที่จ้องมองเขาต่างมีเครื่องหมายคำถามขนาดใหญ่บนใบหน้า และอดไม่ได้ที่จะตรวจสอบอุปกรณ์
แปลกจริง มันพังแล้วหรอ?
“คุณเจ็บรึเปล่า?”
พยาบาลหลักถามอย่างระมัดระวัง
“แน่นอนว่ามันเจ็บ คุณไม่เห็นรึไง”
“ก็ไม่เห็นน่ะสิ…”
ใบหน้าของคุณดูเหมือนคนที่กำลังเพลิดเพลินกับการอาบน้ำอุ่น ใครจะรู้ว่าคุณเจ็บอยู่!
ฟู่เฉียนขมวดคิ้ว เขายังคงรู้สึกว่ามันยังไม่เพียงพอ!
ในแง่ของระดับความเจ็บปวด มันยังคงไม่เพียงพอต่อการทดสอบในสถานการณ์การกักกัน
“สิบคือระดับสูงสุดแล้วใช่ไหม?”
เมื่อได้ยินคำถามของฟู่เฉียนโดยไม่คาดคิด พยาบาลหลักก็ตกตะลึงเล็กน้อย
“อุปกรณ์นี้มีถึงระดับ 12 แต่ว่า…”
“เอาเป็นระดับ 12 เลย”
ฟู่เฉียนไม่ให้โอกาสเธอคัดค้าน
อยากได้ก็จัดไป!
พยาบาลหลักกัดฟันและส่งสัญญาณด้วยสายตาไปยังคนข้างๆ
“เพิ่มระดับเป็นระดับ 12”
“แต่...”
“ไม่เป็นไร อุปกรณ์อาจจะพัง นี่เป็นโอกาสดีที่จะทดสอบมัน”
ใบหน้าของพยาบาลหลักไม่มีอารมณ์ใดๆ
อ้ากกกกก...
ฟู่เฉียนควบคุมกล้ามเนื้อทุกมัดในร่างกายของเขา เติมเต็มจิตใจตัวเองด้วยความเมตตา ความสงบ และความบริสุทธิ์
“ใช่แล้ว วันนี้ผมรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว ผมคิดว่าผมไม่ต้องการการรักษาอีกต่อไปแล้ว”
“เป็นอย่างนั้นจริงๆ หรอ?”
ชายชราพิจารณาฟู่เฉียนอย่างระมัดระวังเป็นเวลานานก่อนจะพึมพำในที่สุด
“งั้นก็ดีเลย”
ขณะที่เขายกมือขึ้น เข็มฉีดยายาวก็ถูกดึงออกจากหลังมือของฟู่เฉียน
“คืนนี้พระจันทร์สวยเป็นพิเศษนะ เธอออกไปดูสักหน่อยสิ”
ความพากเพียรย่อมได้รับผลตอบแทน!
ในที่สุดความทุกข์ทรมานของเขาก็ได้รับผลตอบแทน!
ฟู่เฉียนถอนหายใจในใจ แต่ใบหน้าของเขาก็ยังคงไร้ความรู้สึก
ฟู่เฉียนค่อยๆ ควบคุมร่างกายของเขาเพื่อลุกขึ้นจากเตียง ทักทายชายชราอย่างเป็นกันเองและมุ่งหน้าไปในทิศทางที่เขาชี้
ตอนนี้เขามองเห็นห้องทั้งหมดแล้ว
ห้องนี้เมื่อมองแวบแรกก็ดูเหมือนคลินิกโรงพยาบาลร้างแห่งหนึ่ง
ถ้าพูดกันตามจริงแล้ว พื้นที่นั้นไม่ได้เล็กจนเกินไป แต่ปัญหาคือพื้นที่ส่วนใหญ่เต็มไปด้วยของความรกรุงรังสารพัด
แม้แต่การเดินบนพื้นก็ยังได้ยินเสียงเอี๊ยดอ๊าด
แม้จะบ่นอยู่ในใจ แต่ฟู่เฉียนก็รีบไปถึงประตูและพบว่าไม่เพียงแต่สภาพจะทรุดโทรมเท่านั้น แต่ยังถูกของรกรุงรังบดบังเกือบครึ่งด้วย
“รีบหน่อย พระจันทร์กำลังจะลับไปแล้วนะ”
ขณะที่เขากำลังคิดจะมองออกไปข้างนอก เสียงของชายชราก็ดังมาจากด้านหลังอย่างน่าขนลุก
เขาขู่ฉันหรอ?
สายน้ำเกลือถูกถอดออกแล้ว ถ้าฉันไม่ออกไปข้างนอก มันจะสับฉันเป็นชิ้นๆ อีกรึไง?
ฟู่เฉียนสูดหายใจและในชั่วพริบตา เขาก็เหลือบไปเห็นชายชรากำลังยืนขึ้น
เคียวขนาดใหญ่ในมือของชายชรากำลังส่องแสงเย็นวับที่ทำให้ดวงตาของเขาเป็นประกาย
ฟู่เฉียนก้าวออกไปโดยไม่ลังเลเพราะขนลุก
งะ…งดงาม!
ผืนผ้าใบสีน้ำเงินโคบอลต์ที่เต็มไปด้วยดวงดาวที่แผ่ขยายอยู่เหนือศีรษะ ลึกล้ำและไร้ขอบเขต โดยมีดวงจันทร์ที่ใหญ่และสว่างไสวไร้คู่เป็นศูนย์กลาง
ชายชราไม่ได้โกหกเขา
ฟู่เฉียนไม่เคยเห็นดวงจันทร์เต็มดวงที่ดูสวยเช่นนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนว่าดวงจันทร์เต็มดวงกินที่ไปครึ่งหนึ่งของท้องฟ้า
คนที่กลัวสิ่งของขนาดใหญ่คงจะล้มลงกับพื้นจากความรู้สึกอันท่วมท้นนี้
และที่สำคัญที่สุด เมื่อแสงจันทร์สีขาวราวกับหิมะสาดส่องลงมาที่เขา ฟู่เฉียนก็รู้สึกว่าความเจ็บปวดในร่างกายของเขาได้จางหายไปอย่างรวดเร็ว
นี่คือวิธีบรรเทาความเจ็บปวด!
สรรเสริญพระจันทร์… ฟู่เฉียนก้าวไปข้างหน้าสองก้าว ไม่อาจต้านทานแรงกระตุ้นที่จะโพสท่ารับแสงจันทร์ได้
พรึ่บ!
แต่ทันใดนั้นลมกระโชกแรงก็พัดเข้าโจมตีเขา พร้อมกับเลือดที่พุ่งกระเซ็นออกมา!
ฟู่เฉียนรู้สึกเจ็บจี๊ดที่หลัง ขณะที่ทิวทัศน์เบื้องหน้าของเขาจางหายไปอย่างรวดเร็ว
ในช่วงเวลาสุดท้ายของเขา ฟู่เฉียนใช้พละกำลังทั้งหมดของเขาเพื่อหันศีรษะกลับไปมอง เขาอยากรู้ว่าใครเป็นคนซุ่มโจมตีเขาอย่างไร้เกียรติเช่นนี้
ไม่มี!
[การจัดเก็บล้มเหลว ระยะเวลาเอาชีวิตรอด: 5 นาที]
[การประเมิน: แวบหนึ่งสู่ประสบการณ์ที่เหมือนฝัน ความทุกข์ทรมานสามารถกลั่นกรองความรู้สึกได้ พระจันทร์ทำให้คุณหลงใหล]
[รางวัล: แรงบันดาลใจ +1]
[แรงบันดาลใจ: เพิ่มความสามารถในการรับรู้ของคุณต่อสิ่งที่จับต้องไม่ได้]
[แต้ม SAN ปัจจุบัน: 16]
