บทที่ 104 ซีซีกับอันฉิง
เรื่องนี้จะมีตอนฟรีทั้งหมด 1-200 ตอน และ....ถ้ายอดกดไลก์เพิ่ม 100 ก็จะแถมให้ฟรี 20 ตอนครับ (ปล.เริ่มนับจาก 8700 นะ เช่นขึ้นไป 8800 ก็บวกให้ 20 ตอน ถ้ายอดมันขึ้นยันจบเรื่อง ก็เปิดให้ฟรีหมดอะ)
*ครบหมื่น แถม 100 ตอนไปอีก เอาเป็นว่าจำกัดวันด้วยแล้วกัน เพราะงี้ถ้าเกิดครบขึ้นมาแบบ 2 ปีต่อมาลืมแหง เอาถึง 1/4/2568 นะครับ ก็คือ 1 เมษายน*
แฟนเพจกดไลก์ได้ที่ ยักษาแปร | Facebook
บทที่ 104 ซีซีกับอันฉิง
ความทรงจำที่ไม่ใช่ของโลกนี้?
หลินเสวียนได้ยินประโยคคุ้นหูนี้ ครั้งก่อนที่เจอซีซีในภพแรก ซีซีเคยบอกว่า ในหัวของเธอมีเศษความทรงจำมากมายที่ไม่ใช่ของตัวเอง ส่วนหนึ่งของความทรงจำนั้นคือ “คำประกาศของราชาโจรสลัดวันพีซ” ของชายวัยกลางคน ผมยาวเคราดก… เขาพูดว่า ถ้าอยากรู้ความจริงทั้งหมดและเรื่องราวในอดีต ก็มาเปิดตู้เซฟของหลินเสวียนดูสิ! นี่คือฉากเดียวในเศษความทรงจำของซีซีที่เกี่ยวข้องกับหลินเสวียน เธอเคยบอกว่า เสียงของชายผมยาวเคราดกคนนั้นคล้ายกับตัวเองมาก แค่นั้นเอง
ในฝันแรก หลินเสวียนเคยถามซีซีหลายครั้งว่าจำเขาได้ไหม เคยเห็นหน้าเขาบ้างหรือเปล่า คำตอบของซีซีแต่ละครั้งหนักแน่นมาก ไม่เคย แม้กระทั่งตอนที่ถูกปืนจ่อหัวก็ยังพูดอย่างมั่นคงว่าไม่เคย แต่… ทำไมซีซีในฝันที่สองถึงเปลี่ยนคำพูดไป? เธอยอมรับทันทีว่าเคยเห็นเขาในเศษความทรงจำ ดังนั้น… ซีซีในฝันแรกโกหกหรือเปล่า? หรือว่า… มีเงื่อนงำอื่นซ่อนอยู่?
“อธิบายรายละเอียดให้ฉันฟังหน่อยสิ” หลินเสวียนเปลี่ยนมาถามบ้าง อยากฟังคำอธิบายจากซีซีเสียก่อน
“ตั้งแต่เด็ก ๆ ความทรงจำของฉันก็สับสนมากแล้ว” ซีซีพูดเสียงเบา ๆ
「ฉันอธิบายความรู้สึกนั้นไม่ถูก มันเหมือนกับว่าในหัวของฉันมีหลายความทรงจำที่ไม่ใช่ของฉัน แต่ก็เหมือนเป็นชีวิตที่ฉันเคยผ่านมา มันเหมือนกับ…อีกโลกหนึ่ง อีกชีวิตหนึ่งของฉัน」
「ก่อนหน้านี้ฉันไม่เข้าใจเลยว่าเศษเสี้ยวความทรงจำที่กระจัดกระจายเหล่านี้มันคืออะไร พวกมันช่างสมจริงเหลือเกิน เด็กหญิงในความทรงจำก็คือฉัน แต่คนเหล่านั้น เรื่องราวเหล่านั้น ฉันมั่นใจว่าฉันไม่เคยเห็น ไม่เคยประสบพบเจอมาก่อน จนกระทั่ง——」
ซีซีจ้องมองหลินเสวียนตรง ๆ ：
「จนกระทั่งฉันได้พบกับนายวันนี้ ความทรงจำที่กระจัดกระจายของฉัน มีเรื่องราวเกี่ยวกับนายอยู่ด้วย」
「มันเป็นเรื่องราวแบบไหนเหรอ？」หลินเสวียนถาม
「ความทรงจำช่วงนั้นสั้นมากและไม่ต่อเนื่อง แต่โดยคร่าว ๆ แล้วก็คือ…นาย ฉัน และแมวอ้วนสามคน ใช้ปืนพ่นไฟเผาตู้เซฟ แต่สุดท้ายก็เผาไม่เปิด」
「มันรู้สึกแปลกมาก…ฉันรู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องที่ฉันเคยเจอ ไม่น่าจะเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในโลกแห่งความเป็นจริงนี้ได้ ถึงแม้ว่าเศษเสี้ยวความทรงจำนี้จะสมจริงในทุก ๆ ด้าน แต่ความคิดของฉันก็รู้ว่ามันไม่ใช่ความจริง มันขัดแย้งกัน」
「แต่นายกลับปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าฉันอย่างมีตัวตนจริง ๆ และดูเหมือนว่านายจะไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับฉัน นายช่วยบอกฉันทีได้ไหมว่าเศษเสี้ยวความทรงจำนั้นมันคืออะไรกันแน่？」
อืม…
หลินเสวียนไม่พูดอะไร
เขารู้สึกประหลาดใจมาก
ก่อนหน้านี้เขาคิดไปหลายอย่างแล้วว่าซีซีจะมาพบเขาได้ยังไง…แต่สิ่งที่เขาไม่คิดมาก่อนเลยก็คือแบบนี้!
ในความฝันครั้งที่สองของซีซี ความทรงจำบางส่วนจากความฝันครั้งแรกกลับผุดขึ้นมาในหัวอย่างไม่น่าเชื่อ!
เธอเหมือนคนที่มองมดที่กำลังไต่ขึ้นจากรัง มองดูหนวดของพวกมันสัมผัสกันก่อนมุดเข้ารังอีกแห่งหนึ่ง…
ฉาก “ไฟไหม้ตู้นิรภัย” ที่ซีซีพูดถึง เป็นเพียงหนึ่งในหลายฉากที่วนเวียนซ้ำแล้วซ้ำเล่าในความฝันครั้งแรก
สำหรับหลินเสวียน นั่นเป็นเรื่องราวที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่กี่วันมานี้เอง
แต่จากที่ซีซีเล่า เธอรู้สึกว่าความทรงจำเหล่านี้ฝังอยู่ในใจมาตั้งแต่เกิด
เธอคิดเสมอว่าความทรงจำเหล่านั้นเป็นเพียงเศษเสี้ยว ไม่ใช่เรื่องจริง อย่างน้อย…ก็ไม่ใช่เรื่องจริงในโลกปัจจุบันของเธอ
แต่…
หลังจากได้พบฉันในวันนี้ ความเชื่อที่เธอเคยยึดถือก็เริ่มสั่นคลอน
เพราะฉัน คน ๆ นี้ ได้ปรากฏตัวออกมาจากความทรงจำเลือนลางของเธอ สู่โลกแห่งความเป็นจริง
สำหรับเธอ นี่คงเป็นเรื่องที่กระทบจิตใจไม่น้อย
“นี่ นายพูดอะไรหน่อยสิ”
ซีซีสะกิดแขนหลินเสวียน ขมวดคิ้วถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง:
“เศษความทรงจำที่กระจัดกระจายของฉันมันเกิดอะไรขึ้น นายรู้เรื่องอะไรบ้างหรือเปล่า?”
หลินเสวียนเงยหน้าขึ้นมองซีซี:
“แล้วในเศษความทรงจำของคุณล่ะ มีฉากที่ผู้ชายผมยาว ไว้หนวดเครา อายุกลางคน บอกคุณว่าความจริงและเรื่องราวทั้งหมดอยู่ในตู้นิรภัย ด้วยหรือเปล่า?”
“มีสิ นายรู้อะไรเยอะแยะจัง”
ซีซีมองหลินเสวียนด้วยความแปลกใจ:
「นายยังรู้เรื่องอะไรอีกไหม? บอกฉันเกี่ยวกับความจริงของเศษเสี้ยวความทรงจำเหล่านี้หน่อยได้ไหม？」
「ได้ แต่ขอให้ผมได้คิดก่อนนะ」
หลินเสวียนยื่นมือออกไป ทำท่าทางให้ซีซีสงบลง แล้วเริ่มรวบรวมความคิดของตัวเอง ตอนนี้ดูเหมือนว่า มีเรื่องหนึ่งที่ยืนยันได้แล้ว—— ในความทรงจำของซีซีในฝันที่สอง มีฉากบางส่วนจากฝันแรกที่เธอได้เคยประสบมาจริง ๆ เรื่องนี้มันเหลือเชื่อมาก
ในฝันแรก การร่วมมือกันครั้งที่สัมพันธ์ระหว่างหลินเสวียนกับซีซีดีที่สุดและความรู้สึกที่ดีที่สุด ก็คือภารกิจเผาตู้เซฟครั้งนั้น ในภารกิจนั้น ทุกคนร่วมมือกันอย่างเต็มที่ ร่วมใจกันเป็นหนึ่งเดียว ถึงแม้สุดท้ายจะเปิดตู้เซฟไม่ได้ แต่ความไว้วางใจและมิตรภาพระหว่างกันก็ถึงจุดสูงสุด ซีซีก็เปิดใจกับตัวเอง และยังยิ้มให้ตัวเองเป็นครั้งแรกในชีวิตอีกด้วย บางทีอาจเป็นเพราะเศษเสี้ยวความทรงจำนี้… เลยทำให้วันนี้ซีซีถึงได้ปฏิบัติกับตัวเองดีขนาดนี้ ยินดีที่จะตอบคำถามอย่างร่วมมือ
แต่ว่า…กลับกัน ฝันแรกมันวนซ้ำมาแล้วหลายรอบ ทำไมความทรงจำของซีซีถึงมีแค่เศษเสี้ยวความทรงจำในรอบที่เผาตู้เซฟเท่านั้นล่ะ? นี่คือคำถามที่หลินเสวียนคิดไม่ออกที่สุด ไม่ต้องพูดมาก แค่เรื่องราวระหว่างเขากับซีซี ก็มีอยู่ห้าหกเวอร์ชั่นแล้ว ต่างกันไปหมด คิดดูแล้วฉากนี้ก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษนี่นา แม้จะมองจากมุมมองของความผันผวนของกาลเวลา ก็หาหลักการอะไรไม่ได้เลย
ฝันร้ายครั้งแรก ความผันผวนของกาลเวลาเกิดขึ้นหลายครั้งแล้ว แมวไรน์ ศาสตราจารย์เกาเหวิน วัสดุของตู้เซฟ... ฯลฯ แค่ที่ฉันแน่ใจว่าพบเจอก็สามครั้งแล้ว อาจจะมีมากกว่านั้นอีกที่ฉันยังไม่รู้ตัว
ถ้าทุกครั้งที่ความผันผวนของกาลเวลานั้นเกิดขึ้น มันจะทิ้งเศษเสี้ยวความทรงจำไว้ในหัวซีซี งั้นความทรงจำเกี่ยวกับฝันร้ายครั้งแรกในหัวเธอน่าจะเยอะกว่านี้นะ ไม่ใช่แค่เศษเดียวแบบนี้ และเศษความทรงจำชิ้นเดียวที่มีอยู่นี้ ก็ยังไม่สมบูรณ์ด้วย
ในเหตุการณ์วันนั้น ซีซีได้เล่าเรื่องราวหลายอย่างให้ฉันฟังแล้ว แต่พอวันนี้ฉันพูดถึงเรื่องผู้ชายเคราหนาขึ้นมา ซีซีกลับดูประหลาดใจที่ฉันรู้เรื่องนี้ นั่นหมายความว่า... เศษความทรงจำชิ้นเดียวของเธอนั้น ไม่สมบูรณ์อย่างที่ควรจะเป็น มันแปลกมาก หลินเสวียนยังจับต้นชนปลายไม่ถูกว่านี่มันกลไกอะไรกันแน่
「ผมคิดออกแล้วล่ะ」 หลินเสวียนเงยหน้าขึ้น มองเงาสีดำรูปมือชี้ขึ้นฟ้าที่อยู่บนดวงจันทร์กลมโต 「จากความเข้าใจของผม เศษความทรงจำในหัวคุณ น่าจะมาจากมิติคู่ขนานอื่น ๆ 」
「ไม่ใช่สิ... ที่จริงคำว่ามิติคู่ขนานมันก็ไม่ค่อยถูกต้องเท่าไหร่ น่าจะพูดว่า มาจากกาลเวลาที่ถูกเปลี่ยนแปลงไปแล้ว หรือ กาลเวลาที่ยังไม่ถูกเปลี่ยนแปลง」
「รายละเอียดผมก็อธิบายเธอไม่ถูกหรอก แต่มีอย่างนึงที่ผมว่าคุณเดาถูกแล้ว——」
หลินเสวียนก้มลงมองซีซีที่ตั้งใจฟังอยู่
「ความทรงจำพวกนั้นในหัวของคุณ มันมาจากโลกอื่น เป็นชีวิตอีกแบบที่คุณเคยมี มันเป็นเรื่องจริงทั้งหมด」
「แต่ทำไมความทรงจำพวกนั้นถึงได้แตกกระจาย ไม่สมบูรณ์ แล้วทำไมต้องเป็นความทรงจำช่วงนั้นด้วย... ตอนนี้ผมเองก็ยังไม่เข้าใจ」
…
…
ซีซีพยักหน้ารับฟัง
「ฉันก็เคยคิดแบบนั้นเหมือนกัน แต่ไม่มีหลักฐาน แต่หลังจากคุยกับนายวันนี้...ฉันว่าน่าจะเป็นอย่างที่นายพูดจริง ๆ 」
「ที่จริงแล้ว นี่แหละคือเหตุผลที่ฉันมาที่นี่」
ซีซีหันไปมองกำแพงของโรงงานกำจัดขยะ กำแพงเหล็กสูงหลายร้อยเมตร มองตึกระฟ้าของเมืองใหม่ตงไห่ที่สูงตระหง่านทะลุไปถึงกลุ่มเมฆ
「ฉันอยากเปิดตู้เซฟนั้น อยากรู้ความจริงทั้งหมด อยากรู้เรื่องราวทั้งหมด อยากรู้ว่าฉันเป็นใครกันแน่」
หลินเสวียนมองตามสายตาของเธอ มองตึกสูงระฟ้าที่ระยิบระยับท่ามกลางกลุ่มเมฆ
จากมุมนี้มองไม่เห็นตึกแฝด MX ใจกลางเมืองใหม่ตงไห่ แต่สำหรับหลินเสวียนแล้ว...จริง ๆ แล้วตึกแต่ละตึกก็ไม่ต่างอะไรกับตึก MX หรอก
มันลึกลับ มันยากจะคาดเดา มันทำให้รู้สึกไม่สบายใจ เหมือน ๆ กัน
「แต่ว่า...มันเสี่ยงเกินไปไหม สำหรับคุณ」
หลินเสวียนหันกลับมามอง พูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
「แค่เพราะอยากรู้ แค่สงสัยเรื่องที่ไม่น่าจะกระทบอะไร ถึงกับเอาชีวิตไปเสี่ยงเพื่อเปิดตู้นิรภัย...มันไม่ค่อยสมเหตุสมผลไปหน่อยเหรอ？」
「อาจจะนะ」
ซีซีตอบเรียบ ๆ :
「แต่ฉันต้องทำอย่างนั้น」
เธอมองตรงไปยังกำแพงสูงของโรงงานกำจัดขยะ ดวงตาคมเข้มและใสราวกับทะลุผ่านกำแพง มองเห็นภาพรถขนขยะและตู้นิรภัยที่ยังมาไม่ถึงอยู่ภายใน:
「ฉันไม่ได้มาเพราะความอยากรู้เพียงอย่างเดียว ฉันมีเรื่องสำคัญที่ต้องตรวจสอบ เรื่องนี้สำคัญกับฉันมาก」
「สำคัญกว่าชีวิตเหรอ？」หลินเสวียนถาม
「สำคัญกว่าชีวิต」
ซีซีตอบอย่างมั่นใจ ไม่ลังเลเลยสักนิด:
「สิ่งของในตู้นิรภัย...อาจจะเป็นความหมายของชีวิตฉันก็ได้」
……
หลินเสวียนมองซีซี คิดไม่ออกจริง ๆ กับปริศนานี้
สิ่งของในตู้นิรภัยใบนั้น...
มันยิ่งคลุมเครือขึ้นเรื่อย ๆ ใช่ไหม？
ซีซีคิดว่าสิ่งของในตู้นิรภัยนั้นเป็นของเธอ
หลินเสวียนคิดว่าตู้นิรภัยใบนี้เป็นของที่เขาเก็บไว้
ถ้าสถานการณ์ที่ทั้งคู่เดานั้นถูก ตู้นิรภัยใบนี้อาจจะเป็นตู้นิรภัยที่เขาเก็บไว้ ตั้งรหัสไว้ล่วงหน้า แล้วเอาสิ่งของใส่ไว้ เพื่อมอบให้กับซีซี
แต่ถ้าคิดตามเรื่องเวลา มันก็ดูไม่สมเหตุสมผล
ความทรงจำเกี่ยวกับการเกิด การเติบโตของซีซีสมบูรณ์ เธอเกิดในโลกนี้ราว ๆ ปี 260X
แล้วเขาไปเก็บตู้นิรภัยไว้ตอนไหนกัน？
หรือว่าเขาใช้แคปซูลจำศีล หรือวิธีการอะไรบางอย่างเดินทางข้ามเวลาไปยังอนาคต？
เขาเอาอะไรไปเก็บไว้ให้ซีซีนะ?
ในความทรงจำของซีซี ผู้ชายวัยกลางคนผมยาวเคราดกคนนั้น เป็นไปได้ยังไงที่จะเป็นตัวเขาเอง?
เขาหันกลับไปมอง
และมองไปที่กำแพงสูงใหญ่ของโรงงานกำจัดขยะพร้อมกับซีซี นึกถึงภาพรถขนขยะคันนั้นที่ขนตู้เซฟโลหะผสมฮาฟเนียมลงมาเมื่อวานนี้
ดูเหมือนคำตอบของคำถามทั้งหมดของฉัน…
อาจจะซ่อนอยู่ในตู้เซฟนั่นแหละ
…
「คุณยังมีคำถามอะไรอีกไหม? 」หลินเสวียนถามซีซี
ซีซีส่ายหัว:
「ถึงตานายแล้ว เปลี่ยนนายมาถามบ้างสิ」
หลินเสวียนพยักหน้า
เขามีคำถามมากมายที่อยากจะถามซีซี
แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ…
「ซีซี」
หลินเสวียนมองอุลตร้าแมนที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่กลับห่างไกลถึง 600 ปี ข้ามสองมิติเวลา ผ่านหน้ากากแมวไรน์:
「ชื่อจริงของคุณ…คือ ฉู่อันฉิง ใช่ไหม？」
