บทที่ 1 พิธีบูชา

บทที่ 1 พิธีบูชา

“คำนับครั้งที่หนึ่ง!”

“คำนับครั้งที่สอง!”

“คำนับครั้งที่สาม!”

“กราบ!”

……….

เสียงจอแจจากฝั่งตะวันตกของราชวงศ์โจวดังแว่วเข้ามา จี้หยางพยายามลืมตาขึ้นเพื่อดูว่ามันคืออะไร

ไม่นานนัก สติอันเลือนรางก็เริ่มกลับคืนมา

สิ่งแรกที่เห็นคือศาลเจ้าประหลาดแห่งหนึ่ง เบื้องล่างมีเงาคนจำนวนมากนั่งคุกเข่าบนพื้นหินอ่อนสีเขียว และก้มกราบมาทางเขา

จี้หยางพึมพำในใจ:

“ข้าตายแล้วหรือ?”

ก็น่าจะใช่ รถบรรทุกคันใหญ่ที่เสียการควบคุมย่อมไม่ปล่อยให้เขามีโอกาสรอดชีวิต

อย่างไรก็ดี ก่อนหมดสติ เขาพยายามรวบรวมแรงทั้งหมดเพื่อคลานไปที่กลางทางม้าลาย หวังว่าค่าชดเชยจะไม่น้อย

ถือว่าเป็นการทำสิ่งสุดท้ายเพื่อครอบครัวก่อนจากไป

เขาถอนหายใจเฮือกหนึ่ง แต่ในขณะนั้นเอง ก็รู้สึกถึงบางอย่างที่ผิดปกติ

ทั้งที่เขายังอายุน้อย ไม่มีลูกหลาน

แล้วเหตุใดถึงมีคนมาร่วมงานศพจำนวนมากขนาดนี้?

ที่สำคัญกว่านั้น เขาตายแล้วจริงๆ หรือ? แล้วทำไมยังมีสติอยู่?

ก่อนที่เขาจะได้คิดอะไรมากกว่านี้ ความรู้สึกบางอย่างก็แล่นเข้าสู่จิตใจ

มันคือ... ความทรงจำที่สืบทอดมา!

สติของเขาที่เคยเลือนรางพลันกระจ่างชัดขึ้นทันที!

รวมถึงการมองเห็นก็กลับมาแจ่มชัดเช่นกัน!

เมื่อมองลงไปที่เบื้องล่างอีกครั้ง เขาพบสิ่งที่ต่างออกไป เพราะคนที่ก้มกราบอยู่เบื้องล่าง เขาไม่รู้จักสักคนเดียว!

คนเหล่านี้สวมชุดทำจากหนังสัตว์โบราณ ลักษณะการแต่งกายแปลกประหลาด!

จี้หยางก้มมองตัวเอง อยากรู้ว่าร่างกายปัจจุบันของเขาอยู่ในสภาพใด

เขากลายเป็นวิญญาณที่ขึ้นสวรรค์หรือเปล่า?

แต่สิ่งที่เห็นทำให้เขาพูดไม่ออกเป็นเวลานาน...

เขากลายเป็น "ต้นไม้" จริงๆ!

ไม่ใช่แค่คำเปรียบเปรย แต่คือความจริง!

ต้นไม้ที่ดูไร้ชีวิตชีวา กิ่งก้านแห้งเหี่ยว มีเพียงความแห้งกรอบสีเทาเหลืองเป็นเครื่องยืนยันถึงสภาพที่ย่ำแย่!

ขณะเดียวกัน ความทรงจำที่แล่นเข้าสู่จิตใจ ทำให้เขาเข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้

...

“พิธีเสร็จสิ้น!”

“เริ่มบูชา!”

ผู้คนลุกขึ้นยืน บางคนยกซากสัตว์หลายตัววางบนดินที่ไร้หินปู

เมื่อจัดเตรียมเครื่องบูชาเสร็จสิ้น ชายชราสวมเสื้อผ้าสีซีดจางเดินออกมา เขาถือหนังสัตว์สีเหลืองซีดในมือหนึ่ง และชูขึ้นสูง กล่าวคำพูดแปลกๆ ด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า:

“ข้าแต่เทพเจ้าแห่งต้นไม้ผู้ยิ่งใหญ่ โปรดประทานพลังศักดิ์สิทธิ์แก่เรา

มอบความหวังแห่งชีวิต และแสดงรัศมีอันไม่มีที่สิ้นสุดของท่านเถิด...”

แม้คำพูดเหล่านี้จะเป็นภาษาแปลกใหม่ แต่จี้หยางกลับเข้าใจความหมายได้อย่างชัดเจน

จากความทรงจำที่หลั่งไหลเข้ามา ทำให้เขาเข้าใจสถานการณ์ทุกอย่าง

เขาไม่เพียงแต่กลายเป็นต้นไม้ แต่ยังกลายเป็น "ต้นไม้เทพเจ้า" ที่ชนเผ่านี้บูชา!

เป้าหมายของพิธีกรรมนี้คือเขา

จากความทรงจำที่ได้รับ จี้หยางได้รู้ว่าที่นี่ไม่ใช่โลกเดิมของเขา แต่เป็นโลกใหม่

โลกนี้เป็นโลกที่การฝึกตนด้วยพลังเลือดเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง

และได้พัฒนาจนกลายเป็นระบบการฝึกตนที่เป็นเอกลักษณ์

ที่นี่ คนสามารถทำลายภูเขา ตัดหิน และบางคนก็สามารถบินบนฟ้าได้!

สิ่งที่เคยเป็นไปไม่ได้ในชีวิตก่อน กลับกลายเป็นจริงในโลกใบนี้!

นอกจากนี้ ยังมีสิ่งที่เรียกว่า "วัตถุศักดิ์สิทธิ์" สำหรับบูชา

จี้หยางยังไม่รู้รายละเอียดมากนัก แต่สิ่งที่แน่ชัดคือ ตอนนี้เขากลายเป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์สำหรับบูชาของชนเผ่านี้ไปแล้ว

แม้ว่าเขาจะยอมรับเรื่องการข้ามมิติได้อย่างรวดเร็ว แต่การกลายเป็น "ต้นไม้"

แม้จะเป็นต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ ก็ยังทำให้เขารู้สึกต่อต้านอยู่ลึกๆ

เขาพยายามขยับร่างกายของตัวเอง แต่ไม่ว่าจะพยายามอย่างไร กิ่งก้านของเขาก็ไม่ขยับแม้แต่น้อย มีเพียงสายลมที่พัดผ่าน ทำให้กิ่งที่เหี่ยวแห้งของเขาไหวไปมาเบาๆ เท่านั้น

…………………………………………………

จี้หยางที่ลองขยับร่างกายซ้ำๆ แต่ไม่เป็นผล ทำได้เพียงถอนใจยอมแพ้

ก่อนก้มมองดูพิธีกรรมเบื้องล่างอย่างเงียบๆ

สังเกตทุกการกระทำของกลุ่มคนที่มาร่วมบูชา

หลังจากชายชราเบื้องล่างกล่าวคำบูชาเสร็จเรียบร้อย

คนกลุ่มหนึ่งก็ใช้มีดเชือดคอสัตว์ที่วางอยู่บนพื้นดิน เลือดสดๆ

ไหลทะลักออกมาท่วมดินจนกลายเป็นสีแดงฉาน

แม้เขาจะไม่มีร่างกายแล้ว แต่ภาพที่เห็นยังทำให้จี้หยางขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว

นี่ถึงกับต้องใช้ "พิธีสังเวยด้วยเลือด" เลยหรือ?

สิ่งที่บูชาอยู่นี่จะเป็นอะไรที่ดีได้จริงหรือ?

แต่เมื่อคิดได้ว่าเป้าหมายของพิธีคือเขาเอง ความกังวลนั้นก็พลันหายไป

เมื่อเลือดซึมลึกลงไปใต้ดิน

ร่างกายของจี้หยางกลับสัมผัสได้ถึงความรู้สึกแปลกประหลาด

แม้จะไม่รู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ดีหรือร้าย แต่ด้วยความเป็นคนที่ยึดมั่นในเหตุผล

จี้หยางรู้สึกว่าควรปฏิเสธ

แต่ทันทีที่เลือดแทรกซึมถึงรากไม้ใต้ดิน

จิตวิญญาณของเขากลับเกิดความสั่นสะเทือน

มันเป็นความกระหาย ความต้องการจากสัญชาตญาณที่ไม่อาจต้านทาน

รากไม้หลายเส้นใต้ดินเริ่มดูดซึมเลือดจนหมดสิ้น

เมื่อไม่มีเลือดหลงเหลือให้ดูดอีก จึงหยุดลง

ชายชราเงยหน้ามอง "ต้นไม้เทพเจ้า" ตรงหน้า เห็นว่ามันยังคงนิ่งเงียบเหมือนเดิม เขาเผยสีหน้าผิดหวังและสับสน ก่อนก้มกราบขอพรอีกครั้ง

แต่คนอื่นๆ ในกลุ่มกลับแสดงความรู้สึกหลากหลาย

บางคนมองต้นไม้เทพเจ้าด้วยสายตาแห่งความรังเกียจและเกลียดชัง

จี้หยางที่กำลังตกอยู่ในห้วงความสุขจากความรู้สึกแปลกประหลาดนั้น

ไม่ทันได้สังเกตท่าทีของคนเหล่านี้

หลังจากรากไม้ดูดซับเลือดเสร็จสิ้น เสียง "ติ้ง!" ก็ดังขึ้นในหัวของเขา

ตัวอักษรลอยๆ ปรากฏตรงหน้าอย่างช้าๆ

[ชื่อ]: จี้หยาง

[เผ่าพันธุ์]: ต้นไม้ผีเสื้ออ่อนแอ

[พลังชีวิต]: 0.5

[พลังพิเศษ]: ดวงตาแห่งการหยั่งรู้

[วิชา]: ไม่มี

[ทักษะการต่อสู้]: ไม่มี

[พลังเลือด]: 5 (สามารถแปลงเป็นพลังชีวิตได้)

[พลังวิญญาณ]: 2

[สถานะ]: ต้นไม้เทพเจ้าผู้ซึ่งใกล้ดับสูญ ไม่มีพลังเหลือ!

[การพัฒนา]: ???

[กรุณาผูกพันกับตระกูลเพื่อปลดล็อกฟังก์ชันเพิ่มเติม!]

จี้หยางที่เคยอ่านนิยายออนไลน์มาไม่น้อย เข้าใจได้ทันทีว่านี่คือ

"ตัวช่วยพิเศษ" ของเขาเอง!

แต่คำว่า "ต้นไม้ผีเสื้ออ่อนแอ" นี่มันหมายความว่ายังไง?

พลังพิเศษที่เรียกว่า "ดวงตาแห่งการหยั่งรู้"

ช่วยให้เขามองเห็นข้อมูลพื้นฐานของเป้าหมาย

นับว่าเป็นความสามารถเดียวที่เขามีในตอนนี้

ส่วน "พลังชีวิต" คืออายุขัยของเขา ซึ่งตอนนี้เหลือเพียง 0.5 หรือใกล้หมดเต็มที!

"พลังเลือด" ที่สามารถแปลงเป็นพลังชีวิตได้ ให้ความหวังใหม่ว่าเขาอาจยืดอายุขัยได้ โดยไม่ต้องจบชีวิตเร็วเกินไป

เขาใช้จิตของตนแตะไปที่ช่อง "พลังเลือด" เพื่อเปลี่ยนมันเป็นพลังชีวิต

ทันใดนั้น ข้อความตัวใหญ่สีแดงก็ปรากฏขึ้น

"การใช้ฟังก์ชันนี้จำเป็นต้องผูกพันกับตระกูล ตรวจพบตระกูลเฉิน ต้องการผูกพันหรือไม่?"

"หากผูกพันแล้ว จะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้! 

ไม่สามารถย้ายร่างหลักได้!"

"ตกลง?" "ไม่ตกลง?"

จี้หยางลังเล แม้การผูกพันจะช่วยให้เขายืดอายุได้

แต่คำเตือนตัวแดงก็ทำให้เขารู้ว่าผลกระทบอาจรุนแรง

ก่อนที่เขาจะตัดสินใจ เสียงตะโกนของชายหนุ่มที่วิ่งเข้ามาก็ดังขึ้น

“หัวหน้าตระกูล! แย่แล้ว! ตระกูลหลี่บุกมาถึงประตูแล้ว!”