ตอนที่ 937 ข่าวดีที่รอคอยมานาน
ชายหนุ่มวัยยี่สิบปี แถมยังเป็นมือใหม่อีกด้วย เขาเขียนบทภาพยนตร์เอง แต่จะเป็นไปได้อย่างไรที่บทภาพยนตร์ของเขาจะทำให้คนอย่าง เหล่าหยาง ถึงกับตกตะลึงขนาดนั้น?!
หลิว เหวินชิว แสดงสีหน้ารังเกียจอย่างเห็นได้ชัด
“เหล่าหลิว อย่าพึ่งไม่เชื่อเลย ลองดูเองเถอะ”
หยาง อี้อวี่ ส่งบทภาพยนตร์ในมือให้ หลิว เหวินชิว โดยตรง
ตอนแรกเขาก็คิดเหมือน หลิว เหวินชิว ไม่มีทางมองบทภาพยนตร์ของมือใหม่คนนี้เข้าตา
แต่พออ่านจนจบ เขาก็รู้ตัวว่าตัวเองคิดผิด และผิดอย่างมหันต์มาก บทภาพยนตร์นี้มันสุดยอดจริงๆ!
ในมุมมองของเขาที่เป็นบรรณาธิการผู้เชี่ยวชาญ เขากลับไม่สามารถหาข้อบกพร่องอะไรได้เลย
ถ้าหากไม่ได้รับการบอกมาก่อนว่านี่คือบทภาพยนตร์ที่เขียนโดยมือใหม่วัยหนุ่ม แล้วมาบอกเขาว่านี่คือผลงานของนักเขียนบทระดับโลกที่เคยได้รับรางวัลออสการ์ เขาก็เชื่ออย่างแน่นอน!!!
ภายในใจของ หยาง อี้อวี่ ยังคงตื่นเต้นไม่หาย
“ก็ลองดูสิ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าบทภาพยนตร์ของมือใหม่มันจะดีขนาดนั้น…”
หลิว เหวินชิว รับบทภาพยนตร์มาอ่านด้วยความไม่เชื่อ
แต่เพียงแค่อ่านหน้าแรก สีหน้าที่เคยดูแคลนของเขาก็หายวับไปทันที
หลิว เหวินชิว อ้าปากค้าง มองบทภาพยนตร์ด้วยความตกตะลึงปนความประหลาดใจอย่างเด่นชันทางสีหน้า
เขาพลิกหน้าต่อไปอย่างรวดเร็วด้วยความไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง บทภาพยนตร์นี้ช่างสมบูรณ์แบบเหลือเกิน..
จนถึงตอนนี้เขาไม่สนใจอะไรอีกแล้ว สิ่งเดียวที่เขาคิดคือการหาข้อผิดพลาดในบทนี้ให้ได้ อย่างน้อยๆ ก็ขอแค่ข้อเดียวก็พอ
แต่แม้แต่ความต้องการเล็กๆ นั้น หลิว เหวินชิว ก็ยังทำไม่สำเร็จ
ตั้งแต่หน้าแรกจนถึงหน้าสุดท้าย เขากลับไม่พบข้อผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว
เมื่ออ่านจบบทภาพยนตร์ หลิว เหวินชิว ก็ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ราวกับกลายเป็นรูปสลักไม้
“เป็นยังไงบ้าง เหล่าหลิว ยังคิดว่าบทนี้ไม่เข้าท่าอยู่ไหม?”
หยาง อี้อวี่ ถามขึ้น
“เฮ้อ…”
หลิว เหวินชิว ถอนหายใจเบาๆ
“ต้องขอโทษด้วย ท่านประธานเย่ ผมขอถอนคำพูดก่อนหน้านี้ไปทั้งหมด ผมมันกบก้นบ่อจริงๆ บทนี้ไม่ได้ไร้สาระอย่างที่ผมพูดเลย”
หลิว เหวินชิว แก้ไขคำพูด :
“บทนี้ภาษาสละสลวย มีการพลิกผันที่น่าทึ่ง และสร้างความคาดหวัง และความน่าตื่นเต้นได้อย่างยอดเยี่ยม นี่เป็นบทภาพยนตร์ที่หายากในรอบสิบปีเลยทีเดียว ถ้าสร้างเป็นภาพยนตร์ขึ้นมา มีหวังคว้ารางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยมทั้งหมดได้แน่ๆ”
ได้ยินแบบนี้ เย่เฉิน ก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ ดูเหมือนว่าบทของเขาไม่มีปัญหาอะไรแล้ว คุณภาพสูงจริงๆ ความพยายามตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมาของเขาไม่ได้สูญเปล่า
“ท่านประธานเย่ ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหม?”
อยู่ๆ หยาง อี้อวี่ ก็ถามขึ้นอย่างระมัดระวัง
“เรื่องอะไรล่ะ?”
เย่เฉิน พยักหน้า
“ผมอยากรู้ว่าใครเป็นคนเขียนบทนี้กันแน่?”
“ผมอยากพบตัวคนเก่งคนนี้สักครั้ง”
หยาง อี้อวี่ ถามขึ้น
“ไม่สิ พูดให้ถูกต้องคือเขามันสัตว์ประหลาดต่างหาก คนที่อายุเพียงยี่สิบปี แต่เขียนบทได้ขนาดนี้ เขาเกิดมาเพื่อเป็นนักเขียนบทโดยแท้”
หลิว เหวินชิว เสริม และชื่นชมคนเขียนบทนี้อย่างมาก
เมื่อได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว เย่เฉิน ก็ไม่ได้ปิดบังอีกต่อไป และตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ :
“บทนี้ผมเขียนเอง”
คำพูดของ เย่เฉิน ราวกับสายฟ้าฟาดลงหูของนักเขียนบทระดับเหรียญทองระดับประเทศทั้งสองคน
ทั้งคู่ถึงกับอ้าปากค้าง พวกเขามอง เย่เฉิน ด้วยสายตาเหม่อลอย
“ท่านประธานเย่ บทนี้คุณเขียนเองหรือครับ ไม่น่าเชื่อ ไม่น่าเชื่อจริงๆ!”
หยาง อี้อวี่ อุทานด้วยความตกใจ
และใช่.. ท่านประธานเย่ ยังหนุ่มยังแน่น ไม่เพียงแต่เป็นเจ้าของบริษัทภาพยนตร์ และโทรทัศน์แล้ว แต่ยังมีพรสวรรค์ที่น่าทึ่งขนาดนี้!
“ท่านประธานเย่ สุดยอดมาก!!!”
หยาง อี้อวี่ มอง เย่เฉิน ด้วยความชื่นชมอย่างลึกซึ้ง
ทางด้าน หลิว เหวินชิว เขาถึงกับตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก
ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงสิ่งที่ตัวเองเคยพูดก่อนหน้านี้ ที่เขายังไม่ได้อ่านบทภาพยนตร์เลย แต่กลับวิจารณ์ และตำหนิอย่างรุนแรง
ใบหน้าของ หลิว เหวินชิว แดงก่ำด้วยความอับอาย วันนี้เขาอายจนแทบอยากแทรกแผ่นดินหนี!!!
“ท่านประธานเย่ บทภาพยนตร์นี้คุณเตรียมไว้นานแค่ไหนครับ?”
หยาง อี้อวี่ อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา
เขาอยากรู้ว่าคนเก่งระดับอัจฉริยะอย่าง ท่านประธานเย่ ใช้เวลาสร้างสรรค์บทภาพยนตร์ที่ไร้ที่ติแบบนี้นานแค่ไหน
ถ้าเป็นตัวเขาเอง การเขียนบทละคร หรือภาพยนตร์หนึ่งเรื่องมักจะใช้เวลามากกว่าหนึ่งปี
แต่ถ้าถูกผู้สนับสนุนเร่งรัดให้เร็วที่สุด อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาแปด ถึงเก้าเดือน ซึ่งคุณภาพอาจลดลงเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะใช้เวลาเขียนบทที่ดีที่สุดของเขาถึงปีครึ่ง แต่ก็ยังเทียบคุณภาพบทของ ท่านประธานเย่ ไม่ได้เลย
หยาง อี้อวี่ เดาในใจว่า ท่านประธานเย่ น่าจะใช้เวลาเขียนบทนี้ประมาณแปดเดือน ถึงหนึ่งปี หากเร็วหน่อยก็น่าจะหกเดือนขึ้นไป
“ตั้งแต่คิดแนวทางจนถึงตอนนี้ก็ราวๆ ยี่สิบกว่าวัน..”
เย่เฉิน ตอบอย่างเรียบง่าย
ความสามารถ [ความสามารถสร้างสรรค์ระดับปรมาจารย์ระดับโลก] ที่เขาได้รับจากเกม ไม่ได้เป็นเรื่องเกินจริงแต่อย่างใด
ยี่สิบกว่าวัน?!!!
หยาง อี้อวี่ และหลิว เหวินชิว ถึงกับอึ้งไปอีกครั้ง
แม้ หยาง อี้อวี่ จะเตรียมใจไว้แล้ว แต่เขาก็ยังตกตะลึงจนพูดไม่ออก
ยี่…ยี่สิบกว่าวัน?!
บทภาพยนตร์ที่สมบูรณ์แบบจนสามารถชิงรางวัลออสการ์ได้ ท่านประธานเย่ ใช้เวลาเพียงยี่สิบกว่าวันเท่านั้น เขายังไม่ทันใช้เวลาเป็นเดือนด้วยซ้ำ?!
นี่มันเรื่องล้อเล่นหรือเปล่า?!
แค่ยี่สิบกว่าวันก็สร้างบทภาพยนตร์ที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้
ท่านประธานเย่ ไม่ใช่แค่สุดยอดสัตว์ประหลาดธรรมดาๆ แล้ว เขาแทบจะเป็นเทพเจ้าเลยทีเดียว!
“ท่านประธานเย่ ผมชื่นชมคุณมากจริงๆ”
ในตอนนี้ หยาง อี้อวี่ มอง เย่เฉิน ด้วยสายตาเต็มไปด้วยความทึ่ง และนับถืออย่างถึงที่สุด
“ด้วยการมี ท่านประธานเย่ บริษัทภาพยนตร์ และโทรทัศน์ของคุณต้องก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดของประเทศได้อย่างแน่นอน”
หลิว เหวินชิว กล่าวด้วยความชื่นชมอย่างมากเช่นกัน
เมื่อนึกถึงตัวเองที่ก่อนหน้านี้อวดดีเพราะความอาวุโสกว่า โดยพูดจาอวดเก่งออกไป หลิว เหวินชิว ก็ยิ่งรู้สึกอับอายจนไม่กล้าอยู่ต่อ เขาจึงหาข้ออ้างแล้วรีบออกไปอย่างเงียบๆ
แต่ทางด้าน หยาง อี้อวี่ เขากลับขอร้องอย่างจริงจัง อยากทำงานในบริษัทภาพยนตร์ และโทรทัศน์ของ เย่เฉิน แม้เงินเดือนจะน้อยกว่าเดิมก็ไม่เป็นไร
เขาชื่นชม ท่านประธานเย่ เกินกว่าจะพูดอะไรออกมาได้อีก
เมื่อเทียบกับ หลิว เหวินชิว เย่เฉิน มีความประทับใจในตัว หยาง อี้อวี่ มากกว่า ดังนั้นเขาจึงตอบรับคำขอของ หยาง อี้อวี่ และบอกว่าจะให้ทดลองงาน และสังเกตการณ์สักระยะหนึ่ง
ถ้าหลังจากนี้ไม่มีปัญหาอะไร เขาก็จะให้ หยาง อี้อวี่ ร่วมงานในบริษัท เพราะในตอนนี้บริษัทของเขายังขาดนักเขียนบท และเขาเองในฐานะเจ้าของบริษัทแล้วก็ไม่สามารถเขียนบททุกเรื่องได้ เพราะไม่มีเวลามากพอ
หยาง อี้อวี่ ในฐานะนักเขียนบทชื่อดังระดับประเทศยังมีความสามารถสูง และเย่เฉิน เองก็เคยดูภาพยนตร์ และละครที่ หยาง อี้อวี่ เป็นผู้เขียนบท ซึ่งเขาประทับใจมาก
เย่เฉิน มอบบทภาพยนตร์ให้บริษัทภาพยนตร์ และโทรทัศน์ พร้อมสั่งให้พวกเขารีบประชุม และวางแผนดำเนินงานตามบทนี้ให้เรียบร้อย พร้อมส่งตารางงานมาให้เขาอ่านดู
หลังจาก เย่เฉิน ออกจากบริษัทภาพยนตร์ และโทรทัศน์ไม่นาน เขาก็ได้รับข่าวดีครั้งใหญ่!
ข่าวดีที่เขารอคอยมานาน!!!
