ตอนที่ 205
ตอนที่ 205
ทันใดนั้น ก็มีเสียงอุทานดังขึ้น ทุกสายตาต่างก็จับจ้องไปที่สวนที่เต็มไปด้วยสีสัน
สวนสมุนไพรที่เคยแห้งแล้ง ตอนนี้กลับเขียวขจี เต็มไปด้วยพืชพรรณ
ผ่านไปแค่สามวัน สมุนไพรวิญญาณก็เติบโตเต็มที่ พร้อมเก็บเกี่ยว
ความเร็วระดับนี้ เกินความคาดหมายของทุกคน
หลายคนถึงกับไม่อยากจะเชื่อ ต้องขยี้ตา
“งอกขึ้นมาจริงๆ ด้วย!”
“เยี่ยมไปเลย! ต่อไปนี้เมืองนิรันดร์ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องสมุนไพรวิญญาณแล้ว!”
นายกเทศมนตรีเหลียงตื่นเต้นมาก รีบวิ่งเข้าไปในสวน แล้วตรวจสอบทีละต้น เพื่อให้แน่ใจว่าไม่ใช่ของปลอม
คนอื่นๆ เห็นดังนั้นก็รีบเข้าไป ตรวจสอบสมุนไพรวิญญาณ
มีแต่เทียนเต๋าที่ไม่ขยับ เพราะเขาเห็นจนชินแล้ว
จริงๆ แล้ว สมุนไพรวิญญาณพวกนี้ไม่ใช่รุ่นแรกที่โตเต็มที่
แต่เป็นรุ่นที่สี่...
รุ่นแรกโตเต็มที่หลังจากที่นายกเทศมนตรีเหลียงกับคนอื่นๆ กลับไปแล้ว โดยเทพารักษ์แห่งเขาจ้าววัว
สุดท้ายเทียนเต๋าก็เป็นคนเก็บเกี่ยวเอง
หลังจากเก็บเกี่ยวแล้ว เทียนเต๋าก็ปลูกสมุนไพรวิญญาณล้มลุกใหม่
ส่วนสมุนไพรวิญญาณยืนต้น ก็ปล่อยให้มันออกดอกออกผล
ปรากฏว่าพอถึงวันรุ่งขึ้น สมุนไพรวิญญาณรุ่นนี้ก็โตเต็มที่อีกครั้ง
ครั้งนี้ เทียนเต๋าไม่ต้องลงมือเก็บเกี่ยวเอง แต่ใช้ความสามารถของผู้ดูแลโลก เก็บเกี่ยวสมุนไพรวิญญาณทั้งหมดโดยอัตโนมัติ แล้วปลูกใหม่
วันที่สามก็เหมือนกัน
วันนี้เป็นวันที่สี่ สมุนไพรวิญญาณตรงหน้าก็เป็นรุ่นที่สี่
ก็คือ ก่อนหน้านี้เทียนเต๋าเก็บเกี่ยวสมุนไพรวิญญาณไปแล้วสามรุ่น แถมแต่ละรุ่นก็ยัดเต็มกระเป๋าเขา
“ไม่ใช่แค่เรื่องสมุนไพรวิญญาณ!”
อาจารย์ใหญ่ตรวจสอบแล้วก็ตื่นเต้น “ต่อไปนี้เมืองนิรันดร์ก็ไม่ต้องกังวลแล้ว”
สมุนไพรวิญญาณเป็นยุทธปัจจัย ไม่เพียงแต่จะเอามาทำยาได้ ยังเอาไปให้ นักพรต ให้ นักเล่นแร่แปรธาตุ เป็นวัตถุดิบได้
มีประโยชน์มาก
มีสมุนไพรวิญญาณพวกนี้ จะเอาไปขาย หรือเอาไปแลกของกับเมืองอื่น ก็ดี
การปรากฏตัวของสมุนไพรวิญญาณพวกนี้ ก็เหมือนกับการที่เมืองนิรันดร์เจอเหมืองทอง ต่อไปก็จะมีเงินไม่ขาดมือ!
“อาจารย์ใหญ่พูดถูก!”
นายกเทศมนตรีเหลียงพยักหน้า แล้วก็เดินไปหาเทียนเต๋าด้วยความตื่นเต้น จับมือเขา “เทียนเต๋า เรื่องนี้เธอมีส่วนมากที่สุด! ถ้าเธอไม่ค้นพบ ก็จะไม่มีแผนปลูกสมุนไพรวิญญาณ ถ้าเธอไม่เสนอ ก็จะไม่เจอสวนสมุนไพรที่เหมาะสมแบบนี้”
“ว่ามาสิ เธออยากได้รางวัลอะไร?”
“เอ่อ...” เทียนเต๋าเกาหัว
พูดตามตรง เขาก็ไม่รู้ว่าจะเอาอะไร
อุปกรณ์ทั่วไปกับหนังสือทักษะ เขาก็ไม่ได้สนใจ
กำลังลังเลอยู่ หัวหน้าหลี่ก็พูดขึ้น “ในเมื่อนายกเทศมนตรีเหลียงบอกว่า เรื่องนี้เป็นเพราะเทียนเต๋า งั้นผลผลิตที่นี่ก็น่าจะมีส่วนของเขาด้วยใช่ไหมครับ?”
“ใช่!”
นายกเทศมนตรีเหลียงพยักหน้าต่อหน้าทุกคน พูดอย่างจริงใจ
“ข้าพเจ้าขอประกาศว่า ต่อไปนี้ผลผลิตสมุนไพรวิญญาณทั้งหมดที่นี่ ครึ่งหนึ่งเป็นของเทียนเต๋า!”
“เยอะขนาดนั้นเลย!”
พอได้ยินแบบนี้ ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็เบิกตากว้าง
สวนสมุนไพรตรงหน้านี่ไม่เล็ก ถ้าเก็บเกี่ยวทั้งหมด ก็มีสมุนไพรวิญญาณอย่างน้อยพันกว่าต้น
แบ่งครึ่ง เทียนเต๋าก็ได้อย่างน้อยห้าร้อยต้น!
ถึงแม้เขาจะไม่รู้วิธีทำยา แต่แค่เอาไปขายก็ได้เงินหลายแสนแล้ว
“เยอะเหรอ? ไม่เยอะเลย”
นายกเทศมนตรีเหลียงยิ้ม พูดต่อ “นี่เป็นแค่รางวัลพิเศษ ถ้าเธอยังมีข้อเรียกร้องอื่นๆ ก็บอกมาได้”
“ผมไม่มีข้อเรียกร้องแล้ว” เทียนเต๋าครุ่นคิด แล้วส่ายหน้า
“ไม่ได้!”
เห็นเทียนเต๋าส่ายหน้า นายกเทศมนตรีเหลียงก็ไม่พอใจ แกล้งทำเป็นโกรธ “มีคำกล่าวว่า มีคุณก็ต้องให้รางวัล มีความผิดก็ต้องลงโทษ! เธอสร้างคุณงามความดี ทางการก็ต้องให้รางวัล ไม่งั้นต่อไปใครจะตั้งใจสร้างคุณงามความดี?”
“นี่...” เทียนเต๋ายิ้มแห้งๆ
ตามที่เขาพูด ไม่รับรางวัลก็ไม่ได้สินะ
“งั้นเอาแบบนี้”
เห็นเขาลำบากใจ นายกเทศมนตรีเหลียงก็พูดขึ้น “หัวหน้าหลี่ เทียนเต๋าเป็นคนของหน่วยภาคสนาม ให้หน่วยภาคสนามให้รางวัลเขา เป็นไง?”
“นายกเทศมนตรีเหลียงกำลังทำให้ผมลำบากใจนะครับ” หัวหน้าหลี่พูดแล้วยิ้มแห้งๆ
นายกเทศมนตรีเหลียงโยนปัญหาให้เขา แต่เขาก็ต้องรับ ใครให้เขาเป็นหัวหน้าของเทียนเต๋าล่ะ
“งั้นเอาแบบนี้”
หัวหน้าหลี่มองเทียนเต๋า ดูเลเวลของเขา แล้วพูดอย่างจริงจัง “ตอนนี้เธอเลเวล 25 แล้ว ฉันรับรองกับเธอว่า ถ้าเธอเลเวล 30 เมื่อไหร่ จะตั้งทีมพิเศษให้ ให้เธอเป็นหัวหน้าทีม”
“เหมือนกับลู่คังงั้นเหรอครับ?” เทียนเต๋าถาม
“ใช่!” หัวหน้าหลี่พยักหน้า “แถมยังให้เธอรับสมัครสมาชิก เลือกรับภารกิจเองได้ด้วย!”
“นี่...”
เทียนเต๋าลังเล
เขารู้ว่าคำว่า “ทำได้เอง” สามคำของหัวหน้าหลี่ มีความหมายมาก
นั่นหมายความว่า ทีมที่เขาตั้งขึ้น จะมีอิสระโดยสมบูรณ์
เหมือนกับกองกำลังอิสระในกองทัพ
ถึงแม้จะดูไม่ยิ่งใหญ่ แต่มีอำนาจมาก มีโอกาสพัฒนาที่กว้างไกลกว่า
“แล้วผมต้องทำอะไรบ้าง?”
เทียนเต๋าคิดอยู่นาน ก็ถามขึ้น
สิทธิและหน้าที่ต้องเท่าเทียมกัน
หัวหน้าหลี่ให้อำนาจเขามากขนาดนี้ ก็ต้องแลกมา นั่นก็คือหน้าที่ของเขา
“แค่รับรองว่าทำภารกิจของหน่วยภาคสนามสำเร็จก็พอ” หัวหน้าหลี่ตอบแล้วยิ้ม
“ผมเข้าใจแล้ว” เทียนเต๋าพยักหน้า
ทำภารกิจให้สำเร็จ... คำนี้พูดออกไปง่ายๆ แต่ทำได้ยากนะ!
ดูเหมือนหัวหน้าหลี่จะคาดหวังกับเขามาก
“งั้นเธอตกลงไหม?” หัวหน้าหลี่ถาม
“ได้ครับ”
เทียนเต๋าพยักหน้าอีกครั้ง “ผมตกลง”
ถึงแม้เขาจะอยากทำอะไรคนเดียว แต่ก็รู้ว่าทีมสำคัญแค่ไหน
ประสบการณ์การลงดันเจี้ยนกับหลี่เม่ยเม่ยกับคนอื่นๆ ครั้งที่แล้ว ทำให้เขารู้ว่า บางครั้งต่อให้คนๆ เดียวจะเก่งแค่ไหน ก็ไม่สามารถแทนที่ทีมได้
“แต่ผมมีข้อแม้อยู่ข้อหนึ่ง” เทียนเต๋าพูดต่อ
“ว่ามาสิ”
“ผมต้องเลือกคนจากทีมอื่นได้”
“หา?” หัวหน้าหลี่อึ้งไป พูดอย่างขมขื่น “แบบนี้เธอจะกลายเป็นคนมีศัตรูนะ”
สมาชิกในทีมอื่นๆ ก็เป็นคนที่หัวหน้าทีมเลือกมา ถ้าเธอไปดึงตัวมาต่อหน้า... มันจะไม่เสียหน้าเหรอ?
ถ้าทำแบบนั้น ไม่เพียงแต่จะมีศัตรู ยังอาจจะทำให้หัวหน้าทีมคนอื่นไม่ชอบ
“ไม่เป็นไรครับ” เทียนเต๋ายักไหล่ ยิ้ม “คนที่ตั้งใจทำงาน ไม่กลัวที่จะมีศัตรูหรอกครับ”
“ก็ได้”
เห็นเขาพูดอย่างชอบธรรม หัวหน้าหลี่ก็เลยตกลง
“แต่ก่อนที่เธอจะดึงตัวใคร ก็ไปบอกหัวหน้าทีมคนนั้นก่อน... อย่าแอบทำเชียว”
“ไม่ต้องห่วงครับ” เทียนเต๋ายิ้ม
เห็นทั้งสองตกลงกันได้ นายกเทศมนตรีเหลียงก็พอใจ พูดว่า “งั้นก็ตกลงเรื่องรางวัลของเทียนเต๋าตามนี้นะ ต่อไป พวกเราไปเก็บเกี่ยวสมุนไพรวิญญาณกันเถอะ”
“ไป ไปเก็บสมุนไพรวิญญาณกัน!”
อาจารย์ใหญ่พูด แล้วเดินนำไปที่สวนสมุนไพรทันที
