บทที่ 36 การต่อสู้อันดุเดือด!

ราชาก็อบลินไม่คิดมาก สั่งให้ลูกน้องสิบกว่าคนลากผู้หญิงทั้งหมดที่ถูกคุมขังในถ้ำออกมา

พวกผู้หญิงอยู่ในสภาพเสื้อผ้าขาดวิ่น ถูกทรมานจนแทบจำไม่ได้ ตามร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล

"ให้พวกเธอเข้ามา ฉันจะดูว่าพวกเธอเป็นคนของเผ่าฉันหรือไม่" หยางหมิงพูดเรียบๆ

ราชาก็อบลินไม่ใช่คนโง่ ชี้ไปที่หยางหมิงและพูดว่า:

"ไม่ได้ ถ้าอยากดูก็ต้องเดินมาดูคนเดียว คนอื่นห้ามตามมา ไม่งั้นเลิกคุยกัน"

หยางหมิงยักไหล่ เตะท้องม้าดำเบาๆ แล้วคนและม้าก็เดินไปข้างหน้ายี่สิบเมตร

เห็นดังนั้น ราชาก็อบลินจึงสั่งให้ก็อบลินยักษ์ตาเดียวสามตนนำตัวผู้หญิงมาที่หน้าหยางหมิง

"ใครในพวกนี้เป็นผู้หญิงจากเผ่าของพวกเจ้า?" ก็อบลินยักษ์ตาเดียวถาม

"ทุกคน" หยางหมิงยิ้มพูด

"หา?" ก็อบลินยักษ์ตาเดียวชะงัก

หยางหมิงเสียงดังขึ้น พูดย้ำอีกครั้ง:

"พวกเรา ผู้หญิงพวกนี้เป็นคนของเผ่าเราทั้งหมด เจ้าฟังภาษาคนไม่เข้าใจหรือ?"

ก็อบลินธรรมดาอาจจะโง่ แต่ราชาก็อบลินฉลาดกว่ามาก มันเข้าใจแล้วว่าหยางหมิงกำลังหลอก จึงตะโกนว่า:

"ถอยเร็ว พาผู้หญิงกลับไป มนุษย์คนนี้กำลังหลอกพวกเรา"

แต่หยางหมิงจะปล่อยให้พวกมันไปได้อย่างไร? เขาตั้งใจจะจัดการพวกก็อบลินทั้งหมดอยู่แล้ว การช่วยคนเป็นเพียงเรื่องที่ทำไปพลางๆ

"ฉึก!"

พร้อมกับเสียงชักดาบดังกังวาน ดาบเฉือนนภาถูกชักออก ร่างของหยางหมิงเริ่มมีสายฟ้าวาบ

"ดาบสายฟ้า!"

เพื่อจะกำจัดก็อบลินยักษ์ตาเดียวทั้งสามให้เร็วที่สุด หยางหมิงใช้ทักษะติดตั้งของดาบเฉือนนภาทันที

ดาบสายฟ้า ทักษะระดับ C ระเบิดพลังสามเท่าในทันที แสงดาบสามารถยืดออกไปได้ไกลสุดหนึ่งร้อยเมตร มีความเสียหายจากสายฟ้าเพิ่มเติม และยังทำให้ศัตรูเป็นอัมพาตต่อเนื่อง

แสงดาบจ้าฟันใส่ก็อบลินยักษ์ตาเดียวทั้งสาม

เพียงแค่ "แกร๊ก" เสียงเดียว ศีรษะของก็อบลินยักษ์ตาเดียวก็ถูกหยางหมิงฟันขาด

"พวกเจ้ายังยืนงงอะไรกันอยู่ รีบวิ่งมาทางนี้" หยางหมิงตะโกนบอกพวกผู้หญิง

"ขอบคุณท่าน ขอบคุณท่าน" พวกผู้หญิงกลิ้งและคลานวิ่งมาอยู่หลังหยางหมิง

เห็นภาพนั้น ราชาก็อบลินโกรธจนคอแดง มันไม่คิดว่าหยางหมิงจะเปลี่ยนหน้าเร็วกว่าพลิกหนังสือเสียอีก

"มนุษย์น่ารังเกียจ ข้าจะฆ่าพวกเจ้าให้หมด!"

ราชาก็อบลินคำรามด้วยความโกรธ ตะโกนว่า: "บุก! ให้พวกมนุษย์หยิ่งผยองพวกนี้ดูความร้ายกาจของเผ่าก็อบลินพวกเรา!"

กองทัพก็อบลินบุกเข้ามาพร้อมกัน!

ส่วนทางด้านหยางหมิง เหล่านักรบทั้งหมดก็เตรียมพร้อมรบตั้งแต่แรกแล้ว

หยางหมิงชูดาบเฉือนนภาขึ้นสูง ตะโกนว่า:

"ทุกคนฟังคำสั่ง เริ่มบุก!"

"บุก!"

พร้อมกับเสียงแตรดังก้อง ขวัญกำลังใจของเหล่านักรบพุ่งสูง พวกเขาพุ่งเข้าใส่กองทัพก็อบลินราวกับม้าที่หลุดบังเหียน

หยางหมิงนำหน้าอยู่แถวหน้าสุด

ไม่นาน กองทัพทั้งสองฝ่ายก็ปะทะกัน จุดชนวนสงครามครั้งใหญ่ขึ้นทันที

ในพริบตา เสียงการฆ่าฟัน เสียงคำราม ดังก้องฟ้า

ทุกครั้งที่ดาบเฉือนนภาในมือหยางหมิงฟันลง ร่างของก็อบลินสิบกว่าตนก็ล้มลง

ด้วยกำลังเพียงคนเดียว หยางหมิงฉีกกองทัพก็อบลินออก ราวกับมีดแทงเข้าไปในฐานที่มั่นของศัตรู

"รุกคืบหน้า ตามท่านเจ้าผู้ครอง!"

"บุก! ฉีกพวกมันให้แหลก!"

ในเวลาเดียวกัน เหล่านักรบก็กล้าหาญไม่แพ้กัน ตามหลังหยางหมิง

แม้จำนวนนักรบจะน้อยกว่ากองทัพก็อบลินเกือบครึ่ง แต่หลังจากเริ่มรบก็ไม่ได้เสียเปรียบแต่อย่างใด

ผ่านไปสิบนาที ทั้งสองฝ่ายยังคงสู้กันอย่างดุเดือด

เมื่อร่างผู้เสียชีวิตล้มลงทีละร่าง เลือดก็ย้อมพื้นดินเป็นสีแดง

"จับหัวหน้าก่อน ต้องหาทางกำจัดราชาก็อบลินให้ได้"

สายตาของหยางหมิงจับจ้องไปที่ราชาก็อบลิน

หากต้องการชัยชนะในสงครามโดยเร็ว วิธีที่ดีที่สุดคือกำจัดราชาก็อบลิน

ดังนั้น หยางหมิงจึงทิ้งม้า กระโดดพุ่งตัว บุกเดี่ยวไปหาราชาก็อบลิน

ก็อบลินที่ขวางทางถูกหยางหมิงฟันขาดเป็นสองท่อน

เมื่อหยางหมิงค่อยๆ บุกเข้าใกล้ ก็ดึงดูดความสนใจของราชาก็อบลิน

"หัวหน้ามนุษย์บุกเข้ามาแล้ว!"

"ปกป้องราชา!"

"มันไม่กลัวตายหรือ? กล้าบุกเข้ามาคนเดียว ล้อมมันไว้!"

ตามคำสั่งของราชาก็อบลิน ผู้อาวุโสก็อบลินห้าตน นักบวชก็อบลินหกตน ก็อบลินยักษ์ตาเดียวเจ็ดตน พร้อมใจกันมาขวางหน้าราชาก็อบลินไว้

หยางหมิงยิ้ม พูดเรียบๆ ว่า:

"หึ แค่พวกตัวใหญ่ไร้สมองพวกนี้จะขวางข้าได้หรือ?"

จากนั้น หยางหมิงก็ไม่สำรองพลังอีกต่อไป เขาจะลงมือจริงจังแล้ว

ด้วยพลังเสริมจากดาบเฉือนนภา ค่าพลังรบของหยางหมิงพุ่งจาก 165 เป็น 231

"รับไปซิ สายฟ้าสวรรค์!"

หยางหมิงชูดาบไปข้างหน้า ไม่พูดพร่ำทำเพลงก็ปล่อยท่าไม้ตายเลย

สายฟ้าสวรรค์ ทักษะระดับ B ปล่อยความเสียหายสายฟ้าวงกว้างโดยใช้ตัวเองเป็นจุดศูนย์กลาง ไม่เลือกเป้าหมาย

โครม!

โครมครืน!

ในขณะนี้ หยางหมิงราวกับเทพสายฟ้าลงมาจุติ สายฟ้ารุนแรงแผ่รัศมีงดงาม

ในเวลาเดียวกัน ทักษะติดตั้งคริติคอลทุกดาบทำงาน เพิ่มความเสียหายของสายฟ้าสวรรค์เป็นสองเท่า

"อ๊ากกก!!"

กองทัพก็อบลินได้รับความเสียหายหนัก ส่งเสียงร้องโหยหวนซ้ำแล้วซ้ำเล่า

หนึ่งนาทีผ่านไป รอบตัวหยางหมิงในรัศมีห้าสิบเมตรเต็มไปด้วยร่างก็อบลินที่ถูกสายฟ้าเผาจนไหม้

หยางหมิงชูดาบ ชี้ปลายดาบไปที่ราชาก็อบลิน ยิ้มเย็นพูดว่า:

"ต่อไป ก็ถึงตาเจ้าแล้ว!"

ราชาก็อบลินไม่ใช่คนอ่อนแอ มันหยิบกระบองหนามหมาป่ายาวสองเมตรออกมา คำรามด้วยความโกรธว่า:

"มนุษย์ เจ้าอย่าได้ลำพองนัก ดูข้าสังหารเจ้าเถอะ"

พูดจบ ราชาก็อบลินก็หมุนกระบองหนามหมาป่ายักษ์พุ่งเข้ามา

หยางหมิงไม่คิดจะหลบ แต่กลับเลือกที่จะฟันดาบสวนไป รับมือกับการโจมตีของราชาก็อบลิน

"โครม!"

ทั้งสองฝ่ายปะทะกัน เสียงดังสนั่น

หยางหมิงและราชาก็อบลินต่างถูกแรงสะท้อนกลับผลักให้ถอยหลังไปสองสามก้าว

"สนุกดี มาอีก" มือทั้งสองข้างที่จับดาบของหยางหมิงสั่น เพราะถูกแรงกระแทกสะท้อนกลับ

แต่เขาไม่ได้กลัว กลับรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา

ในส่วนลึกของจิตใจ หยางหมิงโหยหาการต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งมาตลอด

ดังนั้นครั้งนี้ หยางหมิงจึงเป็นฝ่ายเริ่มโจมตีก่อน

ไม่มีท่าทีประดิษประดอย หยางหมิงเลือกที่จะปะทะกันตรงๆ

ฟันดาบขวาง

ตามด้วยฟันหนักลงมา

แล้วก็ฟันจากฟ้าลงมา!

"ฮ่าๆๆ มาอีก มาอีก มาต่อสู้กันสามร้อยยก!" หยางหมิงส่งเสียงหัวเราะอย่างห้าวหาญ

"มนุษย์ เจ้ากล้าดูถูกข้า ข้าจะฉีกเจ้าเป็นชิ้นๆ ถลกหนังควักเนื้อเจ้า!" ราชาก็อบลินถูกยั่วยุจนโกรธสุดขีด ผิวทั่วร่างเปลี่ยนเป็นสีแดง

ใช้ทักษะระดับ: ร่างราชาอสูร!

หยางหมิงและราชาก็อบลินปะทะกันอีกครั้ง ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันอย่างดุเดือด

แม้ว่าค่าพลังรบของราชาก็อบลินจะเหนือกว่าหยางหมิง แต่หยางหมิงมีพลังเสริมจากดาบเฉือนนภา ทำให้ความสามารถในการต่อสู้เพิ่มขึ้นเท่าตัว ด้วยเหตุนี้ทั้งสองฝ่ายจึงสู้กันอย่างสูสี

นี่คือพลังของอาวุธระดับดี ที่ทำให้หยางหมิงมีความมั่นใจที่จะท้าทายศัตรูที่แข็งแกร่งกว่า

(จบบท)