บทที่ 35 ราชาก็อบลิน!

เมื่อเห็นก็อบลินจำนวนมากวิ่งเข้ามาพร้อมกัน เฉินเจียนตัดสินใจทันที นำผู้ใต้บังคับบัญชาถอยทัพ

"มนุษย์น่ารังเกียจ หยุดอยู่ตรงนั้น!" นักบวชก็อบลินคำรามด้วยความโกรธ

เฉินเจียนไม่มีทางยอมจำนน นำทหารถอยกรูกันอย่างรวดเร็ว

ด้วยวิธีนี้ กลุ่มก็อบลินถูกเฉินเจียนล่อเข้ามาตามแผน

ค่อยๆ พวกก็อบลินเดินเข้ามาในระยะยิงของนักธนู

"ยิง!" หยางหมิงตะโกนสั่งเมื่อถึงจังหวะที่เหมาะสม

ในชั่วพริบตา สายฝนลูกธนูพุ่งออกไป พุ่งตรงไปยังกองทัพก็อบลิน

นักธนูผลัดกันยิงเป็นชุดๆ ส่งห่าฝนลูกธนูถล่มใส่ก็อบลิน

แม้ความแม่นยำของลูกธนูจะไม่สูงนัก แต่ด้วยจำนวนมากมายทำให้ก็อบลินส่วนใหญ่ล้มตายจากลูกธนูที่ยิงกันอย่างกระหน่ำ

"ยังมีก็อบลินบางตัวที่ยังไม่ตาย บุกเข้าไปจัดการพวกมัน" หยางหมิงออกคำสั่ง

เหล่าทหารรุกคืบหน้าเข้าไป จัดการก็อบลินที่ยังไม่ตาย

พื้นเต็มไปด้วยซากศพของก็อบลิน

"เฉินเจียน ใช้วิธีเดิมล่อก็อบลินออกมาอีก" หยางหมิงสั่ง

"รับทราบ!" เฉินเจียนตอบรับ

ด้วยวิธีการเดิมทุกประการ เฉินเจียนดำเนินการล่อศัตรูออกมาต่อ

แม้วิธีนี้จะสามารถกำจัดก็อบลินได้โดยง่าย แต่พวกก็อบลินก็ไม่ใช่คนโง่ หลังจากถูกหลอกสามครั้ง พวกมันก็เริ่มรู้ทัน ไม่ยอมหลงกลอีก

เมื่อเห็นว่าก็อบลินไม่หลงกลอีกแล้ว หยางหมิงจึงเรียกเฉินเจียนกลับมา

หยางหมิงจึงตัดสินใจเปิดการโจมตีครั้งใหญ่

"ทุกคนฟังคำสั่ง กองทัพทั้งหมดรุกคืบหน้า เตรียมพร้อมเข้าสู่การต่อสู้!"

หลังออกคำสั่ง หยางหมิงขี่ม้าดำ นำทหารรุกคืบเข้าใกล้สวนผลไม้จินหลิง

ในสวนผลไม้ ปรากฏกลุ่มก็อบลินถือดาบและโล่

เห็นได้ชัดว่าหัวหน้าก็อบลินรู้ว่ามีศัตรูโจมตีสวนผลไม้จินหลิง พวกมันจึงสร้างแนวป้องกันรอบๆ สวนไว้แล้ว

กองทัพก็อบลินและกองทัพของหยางหมิงยืนเผชิญหน้ากันในระยะห่างห้าสิบเมตร

หลังจากยืนประจันหน้ากันอยู่หลายชั่วโมง ก็อบลินร่างสูงใหญ่ผมสีทองตัวหนึ่งเดินออกมาจากสวนผลไม้จินหลิง และถามเสียงดัง:

"มนุษย์ พวกเราไม่ได้รังควานเจ้า ทำไมถึงมาโจมตีพวกเรา?"

หยางหมิงกวาดตามองมันอย่างไม่ตั้งใจ

[ชื่อ]: ราชาก็อบลิน

[คุณภาพ]: ระดับยอดเยี่ยม

[พลังต่อสู้]: 328

[พรสวรรค์]: การสืบพันธุ์ไร้ขีดจำกัด (ระดับ F พลังงานล้นเหลือ สามารถสืบพันธุ์ได้ต่อเนื่องหนึ่งวัน และทำให้ตัวเมียตั้งครรภ์ได้ทุกครั้ง)

[ทักษะ]: ร่างกายแห่งความชั่วร้าย (ระดับ E ร่างกายที่ชั่วร้าย สามารถต้านทานผลกระทบด้านลบส่วนใหญ่ได้)

หัวใจราชาก็อบลิน (ระดับ B บารมีความเป็นราชาที่ติดตัวมาแต่กำเนิดของก็อบลิน สามารถบัญชาก็อบลินระดับต่ำทั้งหมด และเพิ่มคุณสมบัติโดยรวมของพวกมัน 10%)

หยางหมิงเริ่มระแวดระวังโดยไม่รู้ตัว: นี่มันราชาก็อบลินระดับยอดเยี่ยมนี่นา!

หยางหมิงครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วหาข้ออ้างส่งๆ ตอบราชาก็อบลิน:

"พวกเจ้าก็อบลิน จับผู้หญิงของเผ่าเราไป ยังจะมีหน้ามาถามว่าทำไมเราถึงโจมตีพวกเจ้าอีก?"

"ผู้หญิงของพวกเจ้า? ถูกจับไปเมื่อไหร่?" ราชาก็อบลินถาม

หยางหมิงยิ้มเย็น แล้วขู่:

"เกิดขึ้นเมื่อสองวันนี้เอง ข้าเตือนเจ้าครั้งสุดท้าย รีบปล่อยคนของเราไป ไม่อย่างนั้น วันนี้ปีหน้าจะเป็นวันรำลึกของพวกเจ้า"

ราชาก็อบลินจ้องหยางหมิงอย่างเขม็ง

พูดตามตรง มันไม่ได้กลัวหยางหมิง แต่กลัวดาบในมือเขาต่างหาก

ดาบเฉือนนภาในมือหยางหมิง ทำให้ราชาก็อบลินรู้สึกถึงอันตรายอย่างยิ่ง สัญชาตญาณบอกมันว่าดาบเล่มนี้สามารถฆ่ามันได้

ราชาก็อบลินลังเลอยู่นาน สุดท้ายก็เลือกที่จะประนีประนอม มันถามอย่างระแวง:

"สองวันก่อน พวกเราจับผู้หญิงกลุ่มหนึ่งมาจริง ถ้าข้าปล่อยพวกนาง เจ้าจะถอยทัพใช่ไหม?"

หยางหมิงพยักหน้า:

"แน่นอน ข้าแค่ต้องการช่วยคนในเผ่าของข้า ถ้าเจ้าปล่อยพวกนาง ข้าจะไปทันที"

"ได้ ข้าจะปล่อยพวกนาง แต่หลังจากช่วยคนได้แล้ว เจ้าต้องไปทันที" ราชาก็อบลินกล่าว

"ตกลง!" หยางหมิงพยักหน้า

ราชาก็อบลินโบกมือ เรียกลูกน้องสิบคนให้นำผู้หญิงที่ถูกขังในถ้ำออกมา

กลุ่มหญิงสาววัยสาวถูกพาออกมา

"นี่คือผู้หญิงจากเผ่าของเจ้าหรือไม่?" ก็อบลินชี้ไปที่หญิงสาวกว่าห้าสิบคนที่เพิ่งถูกพาออกมาและถาม

หยางหมิงก้มมองพวกนาง

หญิงสาวหน้ารูปไข่ในชุดเหลืองรีบวิ่งมาหมอบที่เท้าของหยางหมิง นางร้องไห้น้ำตานองหน้า วิงวอน:

"ท่าน ได้โปรดช่วยข้าด้วย ข้าคือเจ้าหญิงแห่งราชอาณาจักรเอลดอร่า หากท่านช่วยข้า ข้าจะตอบแทนท่าน"

ทันใดนั้น ระบบส่งเสียงแจ้งเตือน:

[เรียนท่านเจ้าผู้ครองหยางหมิง ยินดีด้วยที่ท่านได้เปิดภารกิจระดับ B: ช่วยเหลือเจ้าหญิงที่ตกทุกข์]

[ข้อกำหนดภารกิจ]: ช่วยเจ้าหญิงให้พ้นจากเงื้อมมือก็อบลิน ปกป้องความปลอดภัยของนาง หลังจากภารกิจสำเร็จ ดินแดนของท่านจะสามารถสถาปนาความสัมพันธ์ทางการทูตกับราชอาณาจักรเอลดอร่า

[รางวัลภารกิจ]: เหรียญทอง 500 เหรียญ

หยางหมิงไม่คาดคิดว่าโชคของตนจะดีถึงเพียงนี้ ไม่เพียงแต่ได้พบเจ้าหญิงแห่งราชอาณาจักรตัวจริง แต่ยังได้เปิดภารกิจระดับ B อีกด้วย

รางวัลจากการทำภารกิจนี้สำเร็จมีถึง 500 เหรียญทอง!

หยางหมิงไม่ต้องคิดนาน ก็รับภารกิจทันที

"นางคือหนึ่งในคนที่ข้าตามหา ข้าจะพานางไป" หยางหมิงชี้ไปที่หญิงสาวที่อ้างว่าเป็นเจ้าหญิง

เมื่อเห็นเช่นนั้น หญิงสาวหน้ารูปไข่ในชุดเหลืองร้องไห้ด้วยความซาบซึ้ง นางรีบวิ่งไปอยู่ด้านหลังหยางหมิง

หญิงสาวค้อมตัวคำนับหยางหมิงไม่หยุด พร่ำขอบคุณ:

"ท่าน ขอบคุณที่ช่วยข้า เมื่อข้ากลับถึงราชอาณาจักรเอลดอร่า ข้าจะมอบเหรียญทอง 500 เหรียญเพื่อขอบคุณท่าน"

เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ หญิงสาวคนอื่นๆ ก็แย่งกันเข้ามาข้างหน้า วิงวอนให้หยางหมิงช่วยพาพวกนางไปด้วย

เหล่าหญิงสาวคุกเข่าลงกับพื้น ร้องไห้พลางวิงวอนหยางหมิง:

"ท่านผู้สูงศักดิ์ ช่วยข้าด้วยเถิด ขอโอกาสให้ข้าได้รับใช้ท่าน!"

"ท่าน ข้าสามารถซักผ้า ทำอาหาร ทั้งยังปรนนิบัติท่านยามค่ำคืน หากท่านช่วยข้า ข้าจะเป็นสาวใช้รับใช้ท่านทุกอย่าง"

"ท่าน ข้าเต้นรำได้ ให้ข้าเต้นรำให้ท่านชมได้หรือไม่?"

"ท่าน หญิงน้อยอยากเป็นสุนัขรับใช้ของท่าน ได้โปรดพาข้ากลับไปด้วยเถิด!"

"ท่านผู้มีน้ำใจ ข้าคือเอลฟ์แห่งรัตติกาลที่มีอายุ 500 ปี หากท่านช่วยข้า ข้าจะทำสัญญาเป็นผู้รับใช้ของท่าน"

หยางหมิงมองพวกนางแวบหนึ่ง แต่ไม่ตอบรับคำขอของพวกนาง แล้วหันไปถามราชาก็อบลิน:

"เฮ้ ในกลุ่มพวกนางยังไม่มีคนจากเผ่าของข้าเลย ในถ้ำของพวกเจ้ายังมีผู้หญิงคนอื่นซ่อนอยู่อีกใช่หรือไม่?!"

ราชาก็อบลินขมวดคิ้ว สุดท้ายก็พยักหน้า: "มี แต่พวกนางตั้งครรภ์กันหมดแล้ว"

หยางหมิงไม่สนใจเรื่องนั้น เขาเรียกร้องอีกครั้ง:

"ยังไงก็ตาม พาผู้หญิงทั้งหมดที่อยู่ในถ้ำออกมา ข้าจะตรวจสอบทุกคน"

(จบบท)