บทที่ 337: พายุทราย
บทที่ 337: พายุทราย เฉินโส่วอี้หลับยาวจนถึงบ่าย เมื่อตื่นขึ้นมาก็รู้สึกสดชื่นและหมดความเหนื่อยล้า เขาแต่งตัวเรียบร้อย แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นโทรศัพท์เครื่องใหญ่บนโต๊ะหนังสือ ใจเขาแวบขึ้นมาคิดบางอย่าง จึงเดินไปหยิบหูโทรศัพท์และหมุนหมายเลขไปยังสำนักงานของไป่เสี่ยวหลิง เสียงปลายสายดังขึ้นอย่างรวดเร็ว “...
