ตอนที่ 46 ทลายชั้นที่ 21 กระดานอันดับศิษย์สายนอกเปิดฉาก

ตอนที่ 46 ทลายชั้นที่ 21 กระดานอันดับศิษย์สายนอกเปิดฉาก

"ข้าจะฆ่าเจ้าให้ได้!"

ฉินหานพุ่งทะยานขึ้นในชั่วพริบตา พลังวิญญาณอันดุเดือดระเบิดออก พุ่งเข้าใส่หลินเหยาที่อยู่เบื้องหน้าอย่างบ้าคลั่ง

หลินเหยาภาพมายายิ้มเย็นชา ก่อนจะโต้กลับด้วยพลังที่รุนแรงไม่แพ้กัน

"แค่พลังอย่างเจ้าก็หวังจะฆ่าข้า? เจ้าคิดหรือว่ามีสิทธิ์!"

ภายในชั้นที่ 21 พลังวิญญาณสาดกระจายไปทั่วฟ้าดิน การต่อสู้ของทั้งสองฝ่ายดูไร้ข้อแตกต่าง

ยิ่งฉินหานโกรธเกรี้ยวมากเท่าใด ภาพมายาที่อยู่เบื้องหน้าก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น

อีกด้านหนึ่ง

หนิงเหยียนเองก็มาถึงชั้นที่ 21 และสิ่งที่เขาเผชิญหน้าคือคนที่เขาไม่อาจลืมเลือนได้ไปตลอดชีวิต

"เซวียน..…เซวียนเอ๋อร์!"

"เจ้าอยู่ที่นี่ได้อย่างไร? เจ้าไม่ได้เดินทางไปยังดินแดนภาคกลางแล้วหรือ?"

"พี่ชายหนิงเหยียน ข้าจากเจ้าไม่ได้ รีบเข้ามาสิ ข้ามีบางอย่างอยากบอกเจ้า"

หญิงสาวในชุดผ้าฝ้ายสีเขียว ใบหน้าราวกับดอกท้อแรกบาน ปรากฏตัวอยู่ไม่ไกลนัก เรียกร้องให้หนิงเหยียนก้าวเข้าไปหา

"นี่คือภาพมายา เหยียนเอ๋อร์! จงทำลายมันเสีย มีเพียงการทำลายมันเท่านั้นจึงจะผ่านด่านนี้ไปได้"

เสียงเตือนของชายชราที่อยู่ในสร้อยคอของเขาดังขึ้น เมื่อเห็นเขาเริ่มลังเล

"ข้ารู้ ท่านอาจารย์...แต่ข้า...ข้าลงมือไม่ได้..."

เซียวเชวียนเอ๋อร์ คือหญิงสาวที่เติบโตมาพร้อมเขา แต่เมื่อสามปีก่อน นางถูกครอบครัวนำตัวไปยังดินแดนภาคกลาง

เมื่อเขาเห็นนางในภาพมายา ความคิดถึงที่เขาเก็บซ่อนมานานกลับพุ่งทะลักออกมาเหมือนสายน้ำที่ไม่อาจกักขัง

แม้จะรู้ว่านี่เป็นเพียงภาพลวงตา แต่เขาคิดในใจว่า "ต่อให้เป็นของปลอม ขอเพียงได้มองเจ้าอีกสักครั้ง ข้าจะตาย ก็ยินดี!"

นี่คือเหตุผลที่ศิษย์ส่วนใหญ่ติดอยู่ในชั้นที่ 21 หอทดสอบศิษย์ในชั้นนี้เจาะลึกเข้าสู่จิตใจของผู้ทดสอบ ดึงเอาสิ่งที่ยึดติดที่สุดในจิตใจออกมา

และยิ่งความยึดติดนั้นลึกซึ้งเท่าใด ภาพมายาที่เผชิญก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้น

บางคนยึดติดกับหญิงสาวที่รัก บางคนฝังใจในศัตรูคู่แค้นบางคนรู้สึกผิดกับคนที่ตนเองทำร้าย บางคนเสียใจกับความผิดพลาดในอดีต หรือแม้กระทั่งมารในจิตใจของตนเอง

มีเพียงการทำลายความยึดติดนี้ และยึดมั่นในจิตใจอันแน่วแน่ของตนเอง จึงจะสามารถผ่านด่านนี้ไปได้

นอกหอทดสอบศิษย์

ทุกอย่างเป็นไปตามที่เหล่าศิษย์คาดไว้ แม้ยอดอัจฉริยะอย่างสองศิษย์พี่ จะผ่านด่านต่างๆอย่างดุดันดุจพยัคฆ์ ทว่าก็ต้องมาติดอยู่ที่ชั้นที่ 21

ทุกคนที่เคยผ่านประสบการณ์นี้ต่างเข้าใจดีว่าชั้นที่ 21 มีอะไรรออยู่

โดยเฉพาะศิษย์ที่เคยบ่นว่าหลังชั้นที่ 21 เหมือนตกนรกเขาเข้าใจอย่างลึกซึ้งในตอนนี้

ที่ชั้นนี้ เขาต้องเผชิญหน้ากับคนที่เขาไม่อยากพบเจออีกตลอดชีวิดชีวิต และเขาก็ตระหนักได้ว่านั่นคือสิ่งที่ยึดติดในใจเขา

หากเขาไม่สามารถก้าวข้ามสิ่งนี้ไปได้ เส้นทางแห่งการบ่มเพาะของเขาจะไม่มีวันประสบความสำเร็จยิ่งใหญ่ในชาตินี้

ฝั่งของฉินหาน

เขายิ่งต่อสู้ก็ยิ่งสงบจิตใจลง

ด้วยสภาวะจิตของผู้ที่เคยเป็นมหาจักรพรรดิ การควบคุมอารมณ์ของเขาจึงเหนือชั้นกว่า เมื่อแรกพบหลินเหยาภาพมายา แม้จะรู้ว่านี่เป็นเพียงภาพลวงตา แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะระเบิดความโกรธออกมา

มนุษย์ยามถูกกดดันถึงขีดสุด ย่อมต้องหาทางระบาย

ความอัดอั้นบ้าง

"อืม? ทำไมไม่สู้ต่อเล่า? หรือหมดแรงเสียแล้ว?"

"เจ้ามิใช่อยากฆ่าข้าหรอกหรือ? ด้วยพลังแค่นี้ เจ้าฆ่าข้ามิได้หรอก สู้ต่อสิ!"

หลินเหยาภาพมายาพยายามยั่วยุเขาเมื่อเห็นว่าเขาเริ่มสงบลง

ฉินหานหัวเราะเยาะก่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"ภาพมายาเล็กๆเช่นเจ้า ยังกล้าคิดจะขังข้าไว้หรือ?“

"ดูเถิด ข้าจะทำลายเจ้าให้สิ้นซาก

หลินเหยา เจ้ารอข้าไว้เถิด สักวันหนึ่งข้าจะฉีกเจ้าด้วยมือของข้าเอง เหมือนที่ข้าจะฉีกภาพมายานี้ให้แหลกเป็นเสี่ยงๆ!"

เมื่อกล่าวจบ ฉินหานเริ่มใช้เคล็ดวิชาเซียนชิงหยุน

พลังวิญญาณสีเขียวเข้มปรากฏขึ้นด้วยตาเปล่า พลังนั้นทะลักออกมาอย่างบ้าคลั่ง

"หมัดสายฟ้าชิงหยุน!"

ฝ่ามือที่รวดเร็วปานสายฟ้าและพริ้วไหวดุจเมฆครามพุ่งเข้าใส่หลินเหยาภาพมายา

เสียงระเบิดดังสนั่น ภาพมายาของหลินเหยาถูกทำลายจนสิ้นพร้อมกับชั้นที่ 21 ที่พังหลายลง

ฉินหานก้าวเข้าสู่ชั้นที่ 22 ทันที

"ดูสิ ดูสิ!"

“ชั้นที่ 22 สว่างขึ้นแล้ว!”

“น่ากลัวเกินไป!”

“แต่ไม่รู้ว่าเป็นศิษย์พี่ฉินหรือศิษย์พี่หนิงที่ผ่านไปได้”

เหล่าศิษย์ที่กำลังมุงดูกันอยู่ต่างพากันตกตะลึง เมื่อเห็นแสงจากชั้นที่22 สว่างขึ้น

ทุกคนต่างกล่าวชื่นชม “ศิษย์พี่ก็คือศิษย์พี่จริงๆ แม้ชั้นที่ 21 จะยากเย็นปานใดก็ไม่อาจหยุดพวกเขาได้”

อีกด้านหนึ่ง ที่หนิงเหยียน

เขากำลังเดินเข้าไปหาหญิงสาวในชุดผ้าฝ้ายสีเขียว ภาพมายาของเซียวเชวียนเอ๋อร์ทีละก้าว

จนกระทั่งหยุดอยู่เบื้องหน้านาง

เขาเอื้อมมือขึ้นมา ลูบเส้นผมที่พลิ้วไหวของนางเบาๆ

“เซวียนเอ๋อร์ เจ้ารู้หรือไม่? ข้าคิดถึงเจ้ามากเหลือเกิน

ทุกวันข้าคิดถึงแต่เจ้า ข้าคิดว่าเมื่อใดที่ข้าฝึกฝนจนสำเร็จ ข้าจะแข็งแกร่งพอที่จะเดินทางไปยังดินแดนภาคกลางเพื่อพบเจ้า

ข้าคิดเสมอว่า หากข้ากลายเป็นผู้ที่แม้แต่ตระกูลเซียวต้องเกรงใจ ข้าจะขอเจ้าเป็นภรรยา

ตอนนี้ข้ามีอาจารย์ผู้แข็งแกร่ง และได้เข้าสำนักอันทรงพลัง เซวียนเอ๋อร์ วางใจเถิด ข้าจะไม่ทำให้เจ้าต้องรอนานเกินไป”

“ข้ารู้ พี่ชายหนิงเหยียน ข้าก็คิดถึงเจ้าเช่นกัน”

เซียววียนเอ๋อร์พูดขัดเขา ก่อนจะโผเข้ากอดเขาแนบแน่น

คำพูดนี้ทำให้หนิงเหยียนยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ไม่ว่าเส้นทางการฝึกฝนจะยากลำบากเพียงใด สำหรับเขาคำพูดนี้เพียงพอแล้ว

ทันใดนั้นเอง เซียวเซวียนเอ๋อร์ล้วงเอามีดสั้นคมกริบออกมา และกำลังจะปักลงที่หัวใจของหนิงเหยียนจากด้านหลัง

แต่ด้วยการเตรียมพร้อม หนิงเหยียนคว้าข้อมือของนางไว้ได้ทัน พร้อมกับจับมันแน่นไม่ยอมปล่อย

“พี่ชายหนิงเหยียน ท่าน…”

“หุบปากเสีย! เจ้าไม่ใช่นาง

ไม่ว่าเจ้าจะเลียนแบบได้เหมือนเพียงใด แต่ในสายตาของข้า เซวียนเอ๋อร์คือผู้ที่ไม่อาจมีใครแทนที่ได้”

ก่อนหน้านี้ หนิงเหยียนเพียงต้องการระบายความคิดถึงที่เก็บกดมาเป็นเวลาสามปีเท่านั้น

การระบายความยึดติดในใจของข้า… มันเกินไปตรงไหนกันเล่า?

“ข้าไม่อนุญาตให้ใครเลียนแบบนางได้ ไม่ว่าจะเป็นภาพมายาหรือสิ่งใดก็ตาม!”

หนิงเหยียนหลับตาลง ก่อนจะยกดาบขึ้น และฟันลงอย่างเด็ดขาด

เสียงแตกสลายของชั้นที่ 21 ดังกึกก้อง

ทั้งฉินหานและหนิงเหยียนต่างทะลวงผ่านชั้นที่ 21 และเดินหน้าต่อไปอย่างไร้สิ้นสุด

ไม่นานนัก ทั้งสองก็เดินออกมาจากหอทดสอบศิษย์

กระดานอันดับการทดสอบได้รับการอัปเดตทันที

อันดับที่หนึ่ง: ฉินหาน ชั้นที่ 41

อันดับที่สอง: หนิงเหยียน ชั้นที่ 40

เหล่าศิษย์ที่มุงดูอยู่ต่างตกตะลึงอย่างที่สุด

“ศิษย์พี่ทั้งสองนี่มันเก่งเกินไปแล้ว ผ่านชั้นที่ 21 แล้วยังทะลวงไปอีกยี่สิบชั้นเต็มๆก่อนจะหยุด”

“ข้าขออภัย ศิษย์พี่ ข้ายอมรับว่าคำพูดของข้าก่อนหน้านี้ดูจะเกินไป ข้าขอถอนคำพูด”

“มันควรจะเป็นทะลวงด่านดุดันดุจพยัคฆ์ และติดอันดับหนึ่งของกระดานต่างหาก!”

หนิงเหยียนมองไปยังกระดานอันดับ ก่อนจะเหลือบสายตาไปที่ฉินหาน

ในใจเขาคิดว่า “ฉินหานคงจะเป็นคู่แข่งที่แข็งแกร่งที่สุดของข้าในกระดานศิษย์สายนอกในอนาคต”

ตำแหน่ง “ศิษย์พี่ใหญ่แห่งศิษย์สายนอก” ในอนาคตคงจะต้องเป็นการชิงชัยระหว่างเขากับฉินหาน

เขาตระหนักดีถึงความยากของชั้นที่ 40 ซึ่งเป็นจุดที่เขาหยุดอยู่ แต่ฉินหานกลับสามารถผ่านมันไปได้

“ไม่ได้แล้ว ข้าต้องรีบฝึกฝนให้มากขึ้น!”

หนิงเหยียนคิดในใจ ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังห้องบ่มเพาะทันที

“ศิษย์พี่ พรสวรรค์สูงล้ำขนาดนี้ ยังขยันฝึกฝนขนาดนี้อีก”

“แล้วพวกเราจะมีข้ออ้างใดมาขี้เกียจได้อีกเล่า”

“ไป! มุ่งหน้าสู่ห้องฝึกฝน เป้าหมายคือฝึกฝนต่อเนื่องหนึ่งเดือน!”

“อย่าเลย ศิษย์พี่ ข้าขอร้อง!”

การกระทำของหนิงเหยียนสร้างแรงบันดาลใจให้เหล่าศิษย์คนอื่นๆ ศิษย์พี่ยังพยายามถึงเพียงนี้ พวกเราจะปล่อยตัวตามสบายได้อย่างไร!

การแข่งขันรอบใหม่จึงเริ่มขึ้น…

ศิษย์ทุกคนต่างเร่งฝึกฝน แม้แต่ศิษย์รับใช้ ที่กำลังหลับใหล ก็ถูกปลุกขึ้นมาด้วยแรงกระตุ้น

“หลับอะไรอีก เราต้องลุกขึ้นมาฝึกฝนให้ได้เด่นกว่าคนอื่น!”

วันรุ่งขึ้น สำนักชิงหยุนทั้งสำนักก็เต็มไปด้วยความคึกคัก

ภายใต้การอนุมัติของเจ้าสำนักเฟิงชิงหยาง กระดานอันดับศิษย์สายนอก และ กระดานอันดับศิษย์รับใช้ ถูกเปิดใช้อย่างเป็นทางการ

ศิษย์ทุกคนต่างเข้าร่วมด้วยความกระตือรือร้น นี่คือเส้นทางเดียวที่จะนำพวกเขาสู่ความก้าวหน้าในสำนัก

อยากได้ทรัพยากร? อยากได้รับความสำคัญจากสำนัก? อยากสร้างชื่อเสียงไปทั่วดินแดนภาคตะวันออก? อยากก้าวสู่จุดสูงสุดของชีวิต?

จงแสดงพลังของเจ้ามาให้เห็น!