(แถม)บทที่ 23: ปล่อยทหาร 3,000 นาย นางสนมหวาดผวา!

(แถม)บทที่ 23: ปล่อยทหาร 3,000 นาย นางสนมหวาดผวา!

หลังจากปิดแผงควบคุมระบบ

จูโหยวเจี้ยนก็ไม่ลืมเรื่องเร่งด่วน คือการนำทหารในคลังสินค้าออกมา

ทหาร 3,000 นาย พร้อมกับผู้บัญชาการขั้นต้นสามคน

ต้องจัดการ!

ในพระราชวัง

มีสถานที่มากมายที่สามารถจุทหาร 3,000 นายได้

จูโหยวเจี้ยนพาขันทีไปยังสวนแห่งหนึ่งในวัง

เมื่อเห็นว่าสถานที่นี้เหมาะสม จูโหยวเจี้ยนก็สั่งการทันที

"ระบบ"

"รีบนำทหารทั้งหมดในคลังสินค้าออกมา"

"รับทราบ โฮสต์"

"นำทหารทั้งหมดออกมาสำเร็จ โปรดตรวจสอบ"

เมื่อระบบตอบกลับ

ในพื้นที่ว่างเปล่าต่อหน้าจูโหยวเจี้ยน ก็มีทหารปรากฏตัวขึ้นเรื่อยๆ

ผู้บัญชาการขั้นต้นสามคน พาทหาร 3,000 นายมายืนอย่างเป็นระเบียบต่อหน้าจูโหยวเจี้ยน

ทหารทุกนายล้วนมีออร่าที่แข็งแกร่ง

จิตวิญญาณของทหารแต่ละนาย ดีกว่าทหารทั้งหมดของต้าหมิง

แค่ดูจากลักษณะภายนอก ก็สามารถเอาชนะกองทัพใดๆ ของต้าหมิงได้

ทหารธรรมดาของระบบหนึ่งคน สามารถสู้กับทหารต้าหมิงสามคนได้สบายๆ

ยิ่งไปกว่านั้น

ทหาร 500 นายที่อยู่แถวหน้า ล้วนสวมชุดเกราะ

มีทั้งปืนคาบศิลาแบบบรรจุท้ายและดาบเหล็ก

มีทหารแบบนี้ ความปลอดภัยก็เพิ่มขึ้นมาก

จูโหยวเจี้ยนมองดูผู้บัญชาการขั้นต้นสามคน แล้วรีบแต่งตั้ง

"ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป"

"เราแต่งตั้งให้พวกเจ้าทั้งสาม เป็นขุนนางขั้นห้า ตำแหน่งผู้บัญชาการทหารหน่วยย่อยพันนาย!"

"บัญชาการทหาร 3,000 นายที่อยู่ตรงหน้า"

"รีบนำป้ายคำสั่งของเราไป รับช่วงการป้องกันพระราชวังทั้งหมด"

"รับด้วยเกล้า!"

"ตามพระบัญชาของฝ่าบาท จะรับช่วงการป้องกันพระราชวังทันที"

"ไป!"

ผู้บัญชาการทหารหน่วยย่อยพันนายทั้งสามพาทหาร 3,000 นาย แยกย้ายกันไปปฏิบัติภารกิจ

ผู้บัญชาการทหารหน่วยย่อยพันนายแต่ละคนถือป้ายคำสั่ง เข้าควบคุมกองกำลังรักษาการณ์ทั้งหมดของพระราชวัง

จูโหยวเจี้ยนมองดูเหล่าทหารที่จากไปด้วยความรู้สึกผ่อนคลาย

มีทหารจำนวนมากไปรับช่วงการป้องกันพระราชวัง

บวกกับขันทีที่จงรักภักดี ที่กำลังกวาดล้างวังหลังไปพร้อมกับหวังเฉิงเอิน

ทั้งพระราชวัง ทั้งภายในและภายนอก ล้วนอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา

ในฐานะฮ่องเต้ ไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยอีกต่อไป

หลังจากนี้ ก็ถึงเวลาจัดการเรื่องสถานการณ์ของต้าหมิงต่อแล้ว

...

ในพระราชวัง~

ฮองเฮาโจว กุ้ยเฟยเทียน กุ้ยเฟยหยวน และคนอื่นๆ ได้ยินความเคลื่อนไหวในวังมานานแล้ว

ขันทีและนางกำนัลจำนวนมาก หายตัวไปจากวังหลัง

ฮองเฮาโจวและกุ้ยเฟยทั้งสอง มีสีหน้าหวาดกลัว

พวกนางรู้ถึงความเคลื่อนไหวในวัง บนใบหน้าที่งดงามของพวกนางเต็มไปด้วยความกังวล

"ฝ่าบาทเปลี่ยนไปแล้ว!"

"คืนนี้ในวัง คงจะมีการนองเลือดอีกครั้ง"

"เฮ้อ!"

"ท่านพ่อ ขอให้พวกท่านโชคดี"

เมื่อรับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงของจูโหยวเจี้ยน

ฮองเฮาโจวและคนอื่นๆ มองออกไปนอกวังด้วยความรู้สึกขมขื่นที่ยากจะปกปิด

ขันทีและนางกำนัลจำนวนมากในวังหายตัวไป

ส่วนพ่อของพวกนางที่เป็นพ่อตาของฮ่องเต้ สิ่งที่ทำลงไปในแต่ละวันก็ไม่สามารถปิดบังได้

หากจูโหยวเจี้ยนลงมือ ตระกูลของพวกนางก็จะถูกกำจัด

ในฐานะฮองเฮาและนางสนม

แม้แต่ฮองเฮาโจว กุ้ยเฟยเทียน และกุ้ยเฟยหยวน ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงผลลัพธ์ได้

โอกาสสุดท้าย ตระกูลโจว ตระกูลเทียน และตระกูลหยวนก็ไม่ได้คว้าไว้

นี่โทษใครไม่ได้

ในความหวาดกลัวและไม่สบายใจ

ขันทีและนางกำนัลในวังหลัง ต่างก็ตัวสั่นด้วยความกลัว

การกระทำที่เด็ดขาดของหวังเฉิงเอิน ทำให้ทุกคนหวาดกลัว

หวังเฉิงเอินกวาดสายตามองไปรอบๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"เห็นแล้วใช่ไหม!"

"ในฐานะนางกำนัลและขันทีในวังหลัง ต้องรู้จักเก็บความลับ"

"ไม่ว่าจะได้ยินอะไร ก็ต้องทำเป็นไม่ได้ยิน"

"อย่าไปยุ่งเรื่องที่ไม่ควรยุ่ง ไม่เช่นนั้นอย่าหาว่าข้าไม่เตือน"

"อ้อ"

"หวังหย่งจั้ว หวังเต๋อหัว เฉาหัวฉุน และคนอื่นๆ ยังคงโลภมากในวัง จึงถูกลงโทษตามพระบัญชาของฝ่าบาท"

"หากยังอยากมีชีวิตอยู่ ก็ต้องเชื่อฟัง"

"ไม่เช่นนั้น .. ก็ตาย!"

เสียงของหวังเฉิงเอินดังก้องไปทั่ววังหลัง

เหล่าขันทีและนางกำนัล รู้สึกหนาวสั่น

พวกเขารีบคุกเข่าลงกับพื้น แล้วตอบกลับด้วยความหวาดกลัว

"เจ้าค่ะ/ขอรับ!"

"พวกข้าน้อยจะเชื่อฟัง"

"จะไม่เปิดเผยความลับใดๆ และจะไม่โกงกินอีก"

ล้อเล่นหรือไง!

คนที่ชอบพูดมาก ชอบโกงกิน ล้วนหายไปหมดแล้วในคืนนี้

ขันทีและนางกำนัลที่ได้รับบทเรียน ต่างก็หวาดผวา

พวกเขารู้ดี ว่าคนพวกนั้นตายอย่างไร

ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พระราชวังแห่งนี้จะเปลี่ยนไป

หากยังทำเหมือนเดิม เปิดเผยความลับและโกงกินเหมือนคนอื่นๆ

พวกเขาก็จะไม่มีจุดจบที่ดี

คืนนี้เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นมากมาย

แม้แต่ขันทีใหญ่ๆ อย่างเฉาหัวฉุนและหวังเต๋อหัว ก็ยังถูกฝ่าบาทสั่งประหาร

ส่วนพวกเขาที่เป็นนางกำนัลและขันทีน้อย ก็เหมือนมดปลวกในวังหลัง

ต้องใช้ชีวิตอย่างระมัดระวัง

ทุกย่างก้าวล้วนเต็มไปด้วยอันตราย

แน่นอน

เหล่าขันทีและนางกำนัลก็รู้ว่า

ตั้งแต่คืนนี้เป็นต้นไป หวังเฉิงเอินจะได้รับความไว้วางใจจากฝ่าบาท

ต่อไปพวกเขาก็ต้องเคารพหวังเฉิงเอิน

หวังหย่งจั้ว หวังเต๋อหัว และเฉาหัวฉุน กลายเป็นอดีตไปแล้ว

หวังเฉิงเอินก้าวขึ้นสู่อำนาจ

ขันทีและนางกำนัลที่แสดงความเคารพ ไม่กล้าคิดอะไรอีก

หวังเฉิงเอินมองดูขันทีและนางกำนัลทั้งหมดด้วยความพึงพอใจ

"ดีมาก"

"พวกเราล้วนเป็นคนในวัง ข้าก็หวังว่าทุกคนจะปลอดภัย"

"เอาล่ะ ลุกขึ้นเถอะ"

"ตั้งใจทำงาน ฟังให้มาก ดูให้มาก พูดให้น้อย"

"รีบทำความสะอาดพื้น"

"อย่าให้ฝ่าบาทและเหล่านางสนมเห็น"

หลังจากสั่งสอนขันทีและนางกำนัลทั้งหมดแล้ว

หวังเฉิงเอินก็ให้พวกเขาลุกขึ้นมาทำความสะอาด

"เจ้าค่ะ/ขอรับ!"

เหล่าขันทีและนางกำนัลรีบลงมือทำอย่างตื่นเต้น

พวกเขานำศพออกไป ทำความสะอาดคราบเลือดในวัง

ทุกคนต่างก็หวาดกลัว ทำงานอย่างระมัดระวัง

กลัวว่าหากพลาดพลั้งไป ก็จะกลายเป็นศพเหมือนคนอื่นๆ

...

นอกพระราชวัง

ผู้บัญชาการทหารหน่วยย่อยพันนายทั้งสามพาลูกน้องมาถึง พร้อมกับหยิบป้ายคำสั่งออกมา

พูดกับทหารรักษาการณ์ด้วยน้ำเสียงที่หยิ่งยโสและจริงจัง

"พระบัญชาของฝ่าบาท!"

"ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป"

"การรักษาความปลอดภัยในพระราชวัง จะเป็นหน้าที่ของพวกเรา"

"ส่วนพวกเจ้า รีบส่งมอบหน้าที่ให้พวกเราเดี๋ยวนี้"

เหล่าทหารรักษาการณ์: "..."

"?"

เมื่อเห็นป้ายคำสั่งของผู้บัญชาการทหารหน่วยย่อยพันนาย และได้ยินพระบัญชาของฝ่าบาท

นายทหารและทหารที่รับผิดชอบการรักษาความปลอดภัย ก็ตกตะลึง

หลังจากที่ตรวจสอบแล้วว่าป้ายคำสั่งเป็นของจริง

และเห็นทหารที่แข็งแกร่ง

ถึงแม้ว่านายทหารและทหารจะสงสัย แต่ก็รีบส่งมอบหน้าที่

พวกเขาถอนตัวออกจากพระราชวังอย่างรวดเร็ว

ในใจของทหารหลายคน ต่างรู้สึกหนักอึ้ง

พระราชวังแห่งนี้ --กำลังจะเปลี่ยนไปแล้ว!