บทที่ 96 อีกมุมมองหนึ่ง
เรื่องนี้จะมีตอนฟรีทั้งหมด 1-200 ตอน และ....ถ้ายอดกดไลก์เพิ่ม 100 ก็จะแถมให้ฟรี 20 ตอนครับ (ปล.เริ่มนับจาก 8700 นะ เช่นขึ้นไป 8800 ก็บวกให้ 20 ตอน ถ้ายอดมันขึ้นยันจบเรื่อง ก็เปิดให้ฟรีหมดอะ)
*ครบหมื่น แถม 100 ตอนไปอีก เอาเป็นว่าจำกัดวันด้วยแล้วกัน เพราะงี้ถ้าเกิดครบขึ้นมาแบบ 2 ปีต่อมาลืมแหง เอาถึง 1/4/2568 นะครับ ก็คือ 1 เมษายน*
แฟนเพจกดไลก์ได้ที่ ยักษาแปร | Facebook
บทที่ 96 อีกมุมมองหนึ่ง
ตูม!!!!!
ตูม!!!!!
ตูม!!!!!
ท่ามกลางรอยยิ้มที่มุมปากโค้งเป็นเสี้ยววงเดือน แสงสีขาวสว่างจ้าก็พุ่งเข้ามาอย่างรุนแรงในเวลา 00:42 เผาผลาญทุกสิ่งทุกอย่าง
……
……
……
มุมหนึ่งของห้องนอน หลินเสวียนลืมตาขึ้น
เขายังคงนอนอยู่บนเตียง
สายตาจับจ้องไปที่โคมไฟฝังฝ้าสีขาวที่ดับสนิท… เหมือนรอยยิ้มเสี้ยววงเดือนนั้นยังคงอยู่ตรงหน้า
「ซีซี。」
หลินเสวียนกระซิบแผ่วเบา
รู้สึกเหมือนได้พบกันอีกครั้ง หรืออาจเป็นความรู้สึกปลอดภัยที่ได้เจอเพื่อนเก่าในต่างแดนก็ได้
สรุปแล้ว
เขาได้พบกับซีซีอีกครั้งแล้ว
โลกอนาคตในความฝันครั้งที่สอง เปลี่ยนไปจริง ๆ เปลี่ยนไปมากมาย
หลายอย่างเปลี่ยนไป หลายอย่างก็ยังคงเดิม
เขาไม่รู้จะอธิบายเรื่องนี้ด้วยหลักการของกาลเวลาอย่างไร บางที… “กฎเกณฑ์” และ “กฎ” ทั้งหมด อาจซ่อนอยู่ในกฎแห่งกาลเวลาที่ยังไม่ถูกค้นพบก็ได้?
จริง ๆ แล้ว ตอนนี้ไม่ยากที่จะเดาเหตุผลที่ซีซีปรากฏตัวที่โรงงานกำจัดขยะ
เพราะเป้าหมายของเธอยังคงเหมือนเดิม…
ยังคงเป็นการเปิดตู้เซฟที่เขียนชื่อหลินเสวียนอยู่】
「นี่แหละคือความมุ่งมั่น ไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่ในความฝันแต่ละครั้ง」
นี่แสดงให้เห็นว่า ตู้เซฟนั้นมีความหมายมากกว่าความอยากรู้ หรือความต้องการที่จะรู้ความจริงสำหรับซีซีอย่างแน่นอน
เธอต้องมีอดีตที่พิเศษบางอย่าง…
มีประสบการณ์ที่พิเศษบางอย่าง…
มีเรื่องราวที่พิเศษบางอย่าง…
จนถึงขั้นที่เธอยอมเสี่ยงชีวิต เพื่อเปิดตู้เซฟนั้นให้ได้
ซีซี。
เธอยังคงลึกลับเหมือนเดิม น่าค้นหาเหมือนเช่นเคย
เธอรู้ได้อย่างไรว่าคืนนี้ตู้เซฟพวกนั้นจะโผล่มาที่โรงงานขยะแห่งนี้?
หลินเสวียนเกาหัวเบา ๆ
ไม่ว่าจะเป็นการที่เธอแกล้งเป็นหลี่หนิงหนิง หรือการใช้จังหวะเหมาะเจาะกับพวกพี่แมวและอาจวงเป็นบันได ทุกอย่างล้วนวางแผนไว้ล่วงหน้าอย่างรอบคอบ
ดังนั้น…
เธอจึงไม่เหมือนกับพวกพี่แมว
ซีซีน่าจะมีข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับเมืองตงไห่ใหม่ จึงทำให้เธอรู้ได้อย่างแม่นยำว่าตู้เซฟจะมาโผล่ที่โรงงานขยะแห่งนี้ในคืนนี้
「แล้วก็…ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง…」
หลินเสวียนนึกถึงประโยคที่ซีซีพูดขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้ม หลังจากที่ถอดหน้ากากออกก่อนแสงสีขาวจะปรากฏขึ้นเวลา 00:42 น.
「ว่าแล้วเชียว…เป็นนายนี่เอง!」
น้ำเสียงนั้น…ฟังดูอบอุ่นเหมือนเพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอกันมานาน
นั่นหมายความว่า สำหรับซีซีในห้วงฝันครั้งที่สอง ใบหน้าของหลินเสวียนนั้นคุ้นเคย เคยพบเจอกันมาก่อน
นี่มันช่างน่าสนใจ…
แถมยังน่ากลัวอีกด้วย
หลินเสวียนดึงผ้าห่มออก ลุกขึ้นนั่ง
ซีซีไปเจอหน้าตัวเองที่ไหนกันนะ?
ตามหลักเหตุผลแล้ว ในห้วงฝันครั้งที่สอง นี่น่าจะเป็นการพบกันครั้งแรกของทั้งคู่ เธอไม่น่าจะจำหน้าตัวเองได้ขนาดนั้น
แต่ทำไม…
ซีซีในห้วงฝันครั้งที่สองถึงได้พูดว่า「ว่าแล้วเชียว…เป็นนายนี่เอง!」ล่ะ?
งั้นลองใช้การคิดย้อนกลับดูบ้าง
ถ้าเธอพูดประโยคนี้ได้ นั่นก็หมายความว่าซีซีเคยเจอหน้าตัวเองที่ไหนสักแห่งมาก่อนจริง ๆ
ความเย็นยะเยือกพัดผ่านมา
หรือว่า……
ในความฝันครั้งที่สองนั้น มีผู้ชายอีกคนหนึ่งที่หน้าตาเหมือนตนเองอยู่?
นี่มัน……
หลินเสวียนเกาหัวเบา ๆ ยิ่งคิดยิ่งขนลุก
ถึงแม้ความคิดนี้จะเหลือเชื่อ แต่ก็มีซีซีและฉู่อันฉิงเป็นตัวอย่างอยู่ก่อนแล้ว……ยากที่จะบอกจริง ๆ !
「ช่างมันเถอะ……พรุ่งนี้พอเข้าไปในความฝันแล้ว จะไปถามซีซีให้รู้เรื่องซะเลย」
ดีกว่ามานั่งคิดเรื่อยเปื่อยอยู่แบบนี้
ยังไงเสีย ครั้งหน้าที่เข้าไปในความฝัน ก็ควรจะรีบติดต่อกับซีซี เปิดเผยตัวตน แล้วถามซีซีให้รู้เรื่องทุกอย่างเสียที
คำถามที่หลินเสวียนอยากถามซีซีมีมากมายเหลือเกิน……
รวมถึง เธอและฉู่อันฉิงเป็นคนเดียวกันหรือเปล่า
เคยเจอตัวเขาเองเมื่อไหร่
และข่าวสารเกี่ยวกับเมืองตงไห่ใหม่
「ซีซีมีปริศนามากมาย แต่การไขปริศนาเหล่านั้นก็มีความสำคัญมาก จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องทำ」
หลินเสวียนลุกขึ้นยืน แล้วเหยียดกายอย่างสบายอารมณ์
ครั้งนี้ นอนหลับฝันไปนานจริง ๆ ……
นอนหลับตั้งแต่บ่ายห้าโมงหกโมง จนถึงตีสองสี่สิบสองนาที ตอนนี้เขารู้สึกกระปรี้กระเปร่า ไม่มีอาการง่วงนอนเลย
ต้องบอกเลยว่า ครั้งนี้ได้ประโยชน์จากความฝันมหาศาล เรียกได้ว่าเป็นการระเบิดของข้อมูลข่าวสาร ทำให้เขาได้รู้เรื่องราวมากมาย
ถ้าจะให้พูดถึงสิ่งที่ได้ประโยชน์มากที่สุด ก็คงเป็นค่าคงที่ของจักรวาล 42 นี่แหละ
ถึงแม้ว่าตอนนี้หลินเสวียนจะไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมค่าคงที่ของจักรวาลถึงเป็น 42 และ 42 นั้นมีความหมายอย่างไร
แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า นี่คือเบาะแสสำคัญอย่างยิ่ง
หรือว่า……
00:42 แสงสีขาวมาตรงเวลาเป๊ะ
สโมสรอัจฉริยะลึกลับที่ซ่อนตัวอยู่ในกระแสแห่งกาลเวลา
ความฝันประหลาดที่วนเวียนซ้ำแล้วซ้ำเล่าของฉัน
รวมถึงกฎเกณฑ์และความลับของกาลอวกาศ……
อาจเกี่ยวข้องกับตัวเลขลึกลับนี้อยู่ทั้งหมด!
「พ่อของพี่แมวอ้วนทุ่มเทค้นคว้าหนังสือ ‘รู้เบื้องต้นเกี่ยวกับค่าคงที่จักรวาลวิทยา’ มาหลายปีก็ไม่พบอะไร ดันถูกคนเมืองตงไห่จับตัวไปหลังจากคำนวณได้เลข 42 ไม่นาน」
「ดังนั้น……ตัวเลขนี้ไม่ธรรมดาแน่ ๆ 」
อย่างที่ฉันคิดไว้
สโมสรอัจฉริยะฆ่าสวี่ยหยุน แต่กลับไม่สนใจผลงานวิจัยของเขาเลย
แต่ทางฝั่งพ่อของพี่แมวอ้วน ไม่ใช่แค่ฆ่าคนเท่านั้น แม้แต่เศษกระดาษร่างวิจัยก็ไม่เหลือไว้สักชิ้น
หลินเสวียนคิดว่า ถ้าไม่กลัวจะเปิดเผยเป้าหมายมากเกินไป……สโมสรอัจฉริยะคงอยากจะเผาบ้านพ่อของพี่แมวอ้วนทิ้งให้ราบคาบ
แต่พวกเขาคงไม่ทำอย่างนั้นหรอก
ตอนนี้ทั้งหมู่บ้านรู้กันหมดแล้วว่าพ่อของพี่แมวอ้วนพึมพำอยู่ทุกวันว่า "42 อยู่ทุกหนทุกแห่ง" ยิ่งไปเผาบ้านเขาตอนนี้ มันก็เหมือนกับบอกว่า "มีอะไรในกอไผ่" ยิ่งทำให้คนสงสัยว่าทำไมต้องเผาบ้านเขา
นี่ไม่ใช่สไตล์ของสโมสรอัจฉริยะ การปกปิด การซ่อนเร้น การไม่เปิดเผยตัว นั่นคือหลักการสำคัญของพวกเขา
ปัจจุบัน……
ฉันยังงงกับปริศนาเลข 42 อยู่เลย ยังไม่มีเบาะแสอะไรเลย ต้องค้นหาต่อไป
โชคดีที่ตอนนี้ฉันไม่เพียงแต่ติดต่อกับพี่แมวอ้วนได้แล้ว แต่ยังได้ร่วมทีมกับหลี่เฉิงอีกด้วย
ในฝันครั้งที่สอง พี่แมวอ้วนและหลี่เฉิงกลายเป็นพันธมิตรผู้พิทักษ์ความยุติธรรม พวกเขากำลังวางแผนขโมยประวัติศาสตร์และความรู้จากเมืองตงไห่ใหม่
ตรงจุดนี้ทำให้ฉันรู้สึกโล่งใจขึ้นมาก
ถึงแม้ว่าฉันกับพี่แมวอ้วนและหลี่เฉิงจะต่อสู้กันมาหลายปีแล้วก็ตาม
แต่ทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องราวในฝันครั้งแรก ในฝันครั้งที่สองพวกเรา กลายเป็นพวกเดียวกันที่มีเป้าหมายเดียวกันเสียแล้ว
หนังสือ "รู้เบื้องต้นเกี่ยวกับค่าคงที่จักรวาลวิทยา" ของพ่อพี่แมวอ้วน ถูกขโมยมาจากโรงงานกำจัดขยะ นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เขาได้สัมผัสกับความรู้ลึกซึ้งขนาดนี้
แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าพรสวรรค์ของพ่อพี่แมวอ้วนนั้นสูงมาก อาจจะเป็นเพราะหนังสือเล่มนี้เป็นเพียงตัวเร่งปฏิกิริยา ก็เป็นไปได้ว่าเขากำลังศึกษาเรื่องนี้อยู่แล้ว
เพราะวิชาคณิตศาสตร์แตกต่างจากวิศวกรรมศาสตร์สาขาอื่น ๆ มันวัดกันที่ไอคิวและความคิดล้วน ๆ
คณิตศาสตร์เป็นพื้นฐานของวิทยาศาสตร์ทุกแขนง
นี่คือขอบเขตที่เฉพาะอัจฉริยะตัวจริงเท่านั้นที่จะก้าวเข้าไปถึงได้ เกณฑ์มันสูงมากขนาดนั้น
แต่ก็เสียดาย……
จากสภาพที่หลินเสวียนสำรวจในโรงงานขยะ ดูเหมือนว่าชาวเมืองตงไห่ใหม่จะอ่านหนังสือน้อยมาก น่าจะมีอุปกรณ์อ่านหนังสือที่ทันสมัยกว่านี้อย่างแน่นอน
ทริปสำรวจโรงงานขยะครั้งนี้ ไม่ได้พบหนังสือ “รู้เบื้องต้นเกี่ยวกับค่าคงที่จักรวาลวิทยา” และ “ข้อมูลบริษัท MX” เลยสักเล่มเดียว
「คิดจะค้นหาหนังสือสองเล่มนี้จากโรงงานขยะเนี่ย
มันยากเกินไปจริง ๆ เหมือนกับหาเข็มในมหาสมุทรเลยนะ」
หลินเสวียนตัดสินใจว่าคราวหน้าที่เข้าไปในฝัน จะลองติดต่อซีซีดูก่อน ว่าจะได้ข้อมูลการลักลอบเข้าเมืองตงไห่ใหม่จากซีซีหรือไม่ หรือว่าจะลองหาหนังสือสองเล่มนี้ในเมืองตงไห่ใหม่เลย น่าจะได้ผลกว่า
พอคิดถึงเมืองตงไห่ใหม่ ภาพตึกแฝด X ที่ยิ่งใหญ่เหมือนเข็มในมหาสมุทรก็ผุดขึ้นมาในหัวหลินเสวียนทันที
นี่ก็เป็นอีกหนึ่งความจริงที่น่าประหลาดใจที่สุดในฝันครั้งที่สอง…แม้กระทั่งเรื่องค่าคงที่ของจักรวาลที่เท่ากับ 42 ก็ยังทำให้หลินเสวียนประหลาดใจน้อยกว่าเรื่องนี้
เพราะเรื่องค่าคงที่ของจักรวาลและสโมสรอัจฉริยะ พูดตรง ๆ ก็คือมันไกลตัวเขามาก มันไม่มีความรู้สึกที่จับต้องได้เลย
แต่บริษัท MX ไม่เหมือนกันนะ
เขาทำงานในบริษัทนี้มาครึ่งปีแล้ว แถมยังได้เลื่อนตำแหน่งเป็นรองผู้จัดการอีกต่างหาก
ตอนนี้เขาเพิ่งรู้ว่าบริษัท MX ไม่ได้ล้มละลายไปในช่วง 600 ปีที่ผ่านมา แต่กลับยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายเป็นยักษ์ใหญ่ที่สร้างเมืองไซไฟเหล็กขนาดมหึมาได้ด้วยตัวเอง
「อึ้งไปเลยสิ」
ความรู้สึกของหลินเสวียนตอนนี้บรรยายไม่ถูกจริง ๆ
ยิ่งกว่านั้น ยังมีเรื่องที่ยิ่งคิดยิ่งขนลุกอยู่ตลอดเวลา...
จะเป็นไปได้ไหม...
ประธานบริษัท X ในอีก 600 ปีข้างหน้า ยังคงเป็นจ้าวอิงจวิ้นอยู่หรือเปล่า?
เมื่อนึกถึงว่าเธอได้รับบัตรเชิญจากสโมสรอัจฉริยะและกลายเป็นสมาชิกคนหนึ่ง และนึกถึงแคปซูลจำศีลที่ในอนาคตมีการพัฒนาสำเร็จจริง... จ้าวอิงจวิ้นก็มีโอกาสที่จะจำศีลมาถึง 600 ปีข้างหน้าได้
「และที่สำคัญ เมืองไซไฟเหล็ก เมืองใหม่ตงไห่ การก่อสร้างก็เป็นปริศนา」
หลินเสวียนหมุนปากกาไปมา ปิดตาแล้วคิดอย่างหนัก
ทำไมต้องสร้างเมืองที่ถูกกำแพงสูงล้อมรอบแบบนี้ด้วย?
ทำไมต้องเป็นบริษัท MX ที่สร้างเมืองนี้ด้วย?
แล้วเมืองใหม่ ๆ ที่คล้ายคลึงกันอย่าง นครใหม่ต้าจิง นครใหม่หางโจว... มันเป็นยังไงบ้าง?
โลกในความฝันครั้งที่สอง ยังมีข้อมูลอีกมากมายรอให้ฉันค้นหา
แต่ต้องยอมรับว่า การปรากฏตัวของซีซี เป็นจุดที่คาดไม่ถึงจริง ๆ
ฉันไม่คิดเลยว่าจะได้เจอซีซีในความฝันครั้งที่สอง... ถึงแม้จะแอบหวังไว้บ้าง แต่ลึก ๆ ก็รู้สึกว่าโลกมันกว้างใหญ่ขนาดนี้ จะเจอกันได้ยังไงกันเนี่ย?
ผลลัพธ์...หลายอย่างอธิบายไม่ถูก มันบังเอิญเหลือเกิน
ราวกับว่าในมิติของเวลาและประวัติศาสตร์ มีชะตาลิขิตบางอย่าง มีจุดเชื่อมโยงเป็นเงื่อนไข จุดเชื่อมโยงเหล่านั้นเหมือนด้ายที่ใช้ร้อยเข็ม... ทอเส้นใยของโลกอนาคตขึ้นมาเป็นภาพวาดใหม่บนพื้นฐานเดิม
หลินเสวียนคาดเดา
ตู้เซฟที่เขียนชื่อของตัวเอง...อาจมีอยู่มาอย่างยาวนานในประวัติศาสตร์แล้ว
และด้วยวัสดุที่แข็งแรงทนทาน จึงสามารถผ่านกาลเวลา 600 ปีมาได้โดยไม่ชำรุดเสียหาย ไม่สูญหาย ยังคงใหม่เอี่ยมเหมือนเดิม
「หรือว่า...ตู้เซฟนี้สร้างขึ้นมาไม่นานจากปี 2023 ที่ฉันอยู่ตอนนี้」
「ตู้เซฟนี้อาจเป็นฉันในอีกหลายปีข้างหน้า หรือสิบกว่าปีข้างหน้า ที่เก็บมันเอาไว้」
หลินเสวียนหมุนด้ามปากกาอีกครั้ง ครุ่นคิดถึงความเป็นไปได้นี้
มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้
แต่ถ้าเป็นตู้เซฟที่ตัวเขาในอนาคตเก็บไว้ รหัสผ่านก็ไม่น่าจะยากขนาดนี้
ก็คนกันเอง จะมาลำบากตัวเองทำไมกัน
ถึงแม้จะไม่ตั้งเป็น 19990320 ซึ่งเป็นรหัสที่ใช้บ่อยที่สุด ก็ควรตั้งเป็นรหัสที่เกี่ยวข้องกับตัวเองบ้างสิ
「ถ้าตู้เซฟนี้เป็นของฉันในอนาคตจริง ๆ ที่เก็บของเอาไว้และตั้งรหัสผ่าน...จริง ๆ แล้วก็มีวิธีหนึ่งที่จะรู้รหัสผ่านได้ด้วยการคิดย้อนกลับ」
หลินเสวียนก้มลงมองกระดาษที่วางอยู่บนโต๊ะ กระดาษนั้นเต็มไปด้วยข้อสรุปและผลลัพธ์ต่าง ๆ
เขาเก็บกระดาษแผ่นนั้นไว้ข้าง ๆ ก่อนจะหยิบกระดาษแผ่นใหม่ขึ้นมา
เขาตัดสินใจ...
เขียนจดหมายถึงตัวเองในอนาคต!