บทที่ 93 เหมือนคนเคยรู้จักกัน
เรื่องนี้จะมีตอนฟรีทั้งหมด 1-200 ตอน และ....ถ้ายอดกดไลก์เพิ่ม 100 ก็จะแถมให้ฟรี 20 ตอนครับ (ปล.เริ่มนับจาก 8700 นะ เช่นขึ้นไป 8800 ก็บวกให้ 20 ตอน ถ้ายอดมันขึ้นยันจบเรื่อง ก็เปิดให้ฟรีหมดอะ)
*ครบหมื่น แถม 100 ตอนไปอีก เอาเป็นว่าจำกัดวันด้วยแล้วกัน เพราะงี้ถ้าเกิดครบขึ้นมาแบบ 2 ปีต่อมาลืมแหง เอาถึง 1/4/2568 นะครับ ก็คือ 1 เมษายน*
แฟนเพจกดไลก์ได้ที่ ยักษาแปร | Facebook
บทที่ 93 เหมือนคนเคยรู้จักกัน
ความคิดที่ยิ่งคิดยิ่งน่ากลัวแบบนี้……ทำให้หลินเสวียนรู้สึกอึดอัดใจเหลือเกิน
เขาไม่แน่ใจ
ที่ถามคำถามนี้ออกไป เขาหวังจะได้คำตอบแบบไหนจากแมวอ้วนกันแน่ หรืออยากได้ยินชื่อใครสักคนอยู่หรือเปล่า
จ้าวอิงจวิ้นงั้นหรือ?
ถ้าแมวอ้วนบอกว่า ตอนนี้ หรืออีก 600 ปีข้างหน้า ในเมืองตงไห่ใหม่ ตึกแฝดสูงตระหง่าน ประธานบริษัท MX……คือจ้าวอิงจวิ้น ยังคงเป็นจ้าวอิงจวิ้นอยู่……เขาจะรู้สึกยังไงนะ?
หลินเสวียนไม่รู้
เขาไม่เคยคิดถึงเรื่องที่ช็อกขนาดนี้มาก่อน
แต่อีกมุมหนึ่ง……
เขารู้สึกว่า การได้ยินชื่อจ้าวอิงจวิ้น มันก็ฟังขึ้นอยู่นะ
อย่างแรก
บริษัท MX คือบริษัทที่จ้าวอิงจวิ้นถือหุ้นทั้งหมด เป็นบริษัทที่เธอสร้างขึ้นมา เป็นบริษัทที่เธอทำให้เติบใหญ่ โลโก้ที่ออกแบบมาอย่างมีเอกลักษณ์ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง นั่นอาจจะเป็นหลักฐานชิ้นสำคัญที่แสดงว่าเธอยังคงบริหารบริษัทอยู่นั่นเอง
อย่างที่สอง…
ในปี 2624 (พ.ศ. 2023 + 601 = 2624) เทคโนโลยีแคปซูลจำศีลพัฒนาสำเร็จแล้ว ฉะนั้น จ้าวอิงจวิ้นจึงอาจใช้แคปซูลจำศีลเดินทางข้ามเวลาไปอนาคต 600 ปี สร้างบริษัท MX ให้รุ่งเรือง และก่อตั้งเมืองตงไห่ขึ้นมา
สุดท้ายนี้…
จ้าวอิงจวิ้นได้รับจดหมายเชิญจากสโมสรอัจฉริยะอย่างแน่นอน อาจเป็นสมาชิกไปแล้วด้วยซ้ำ ในฐานะองค์กรทรงอิทธิพลที่สามารถเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์ ถึงขนาดสลักสัญลักษณ์บนดวงจันทร์ได้…หลินเสวียนคิดว่าการข้ามเวลา 600 ปีไม่ใช่เรื่องยากสำหรับพวกเขาเลย
…
ฉะนั้น…
สรุปแล้ว…
มันเป็นไปได้ไหม…ที่เรื่องราวทั้งหมดนี้ รวมถึงเงาดำบนดวงจันทร์ การก่อตั้งเมืองตงไห่และเมืองใหม่ยุคใหม่ต่าง ๆ รวมถึงการพัฒนาที่ผิดปกติภายในและภายนอกกำแพงเหล็กสูงใหญ่…ล้วนเป็นฝีมือของสโมสรอัจฉริยะที่อยู่เบื้องหลัง?
หลินเสวียนยังไม่เข้าใจสโมสรนี้ดีนัก
ตอนนี้ยิ่งมองไม่ทะลุเลย
พวกเขามีจุดประสงค์อะไรกันแน่?
และทำไมต้องทำแบบนี้?
คิดไม่ออกจริง ๆ
ไม่มีแม้แต่เบาะแสเลย
“ฉันไม่รู้…”
แมวอ้วนส่ายหัวงง ๆ :
“เกี่ยวกับเรื่องราวในเมืองตงไห่ เรารู้แค่เล็กน้อยเท่านั้น”
「อย่าคิดว่าพวกเราแอบเอาของมาตั้งหลายปีแล้วจะได้ของมีค่าเยอะนะ... จริง ๆ แล้วได้ของที่มีประโยชน์น้อยมากจริง ๆ เดี๋ยวนายไปหาหนังสือในโกดังนั้นก็จะเข้าใจเอง จำนวนมันก็ไม่เยอะอยู่แล้ว ส่วนใหญ่ก็เป็นแต่หนังสือไร้สาระทั้งนั้น」
……
ฉันไม่ได้ยินชื่อจ้าวอิงจวิ้นจากปากพี่แมวอ้วน พูดตามตรง หลินเสวียนรู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก
แต่ว่า...
เขาหันไปมองตึกแฝดที่กดทับสัตว์ประหลาดเหล็กขนาดมหึมา มองไปที่ไฟนีออนรูปตัว MX ส่องแสงอยู่ตรงกลางตัวตึก... แต่การไม่ได้ยินชื่อจ้าวอิงจวิ้น ก็ไม่ได้หมายความว่าประธานบริษัทคนนั้นไม่ใช่เธอ
ถ้าไม่ใช่จ้าวอิงจวิ้น แล้วจะเป็นใครกัน? ทำไมบริษัท MX ถึงเลิกขายเครื่องสำอางไปทำเมืองใหม่ตงไห่ได้ล่ะ? ปริศนา...เป็นปริศนาที่นับไม่ถ้วน
「พี่แมวอ้วน ผมจะหาประวัติความเป็นมาของบริษัท MX หรืออะไรประมาณหนังสือแนะนำบริษัทได้จากที่ไหนบ้างครับ? 」
พี่แมวอ้วนชี้ไปที่โกดังเมื่อครู่: 「ไม่รู้ว่าในโกดังของเฮียหลี่จะมีเอกสารหรือหนังสือพวกนั้นอยู่รึเปล่า... หนังสือพวกนั้นเก็บมาจากโรงงานกำจัดขยะเมืองใหม่ตงไห่ทั้งนั้น ถ้าโชคดีก็อาจจะเจอหนังสือเกี่ยวกับบริษัท MX บ้างแหละ」
「เอาล่ะ นายก็ต้องไปโกดังหาหนังสือเล่มนั้นของพ่อฉันอยู่ดี 《รู้เบื้องต้นเกี่ยวกับค่าคงที่จักรวาลวิทยา》นี่นา งั้นไปด้วยกันเลยดีกว่า」
「ถ้าหาไม่เจอที่ไหนเลยล่ะก็... คงไม่มีทางอื่นแล้ว นายก็ลืมเรื่องนี้ไปซะ มีแค่ร้านหนังสือในเมืองใหม่ตงไห่เท่านั้นแหละที่หาหนังสือประวัติศาสตร์แบบนี้ได้... แต่เราเข้าเมืองนั้นไม่ได้ คิดไปก็เท่านั้น」
「ถ้าเจอพ่อฉันเร็วกว่านี้หน่อย อาจจะขอให้แกเอาหนังสือมาให้เราสองสามเล่มตอนกลับก็ได้ แต่คงเป็นไปไม่ได้หรอก เมืองใหม่ตงไห่เชิญแกไปประชุมวิชาการก็ถือว่าเหลือเชื่อแล้ว จะให้แกเอาหนังสือออกมาด้วยได้ยังไง？」
หลินเสวียนไม่ได้พูดอะไรต่อ
เขาและแมวอ้วนเดินมาถึงโกดังที่หลี่เฉิงเก็บ "หนังสือที่ขโมยมา" ไว้
ซี้ด…
เมื่อประตูเหล็กเปิดออก กลิ่นเหม็นตุ ๆ ก็โชยเข้ามาทันที
มันเป็นกลิ่นที่บอกไม่ถูก
เหมือนขยะเน่าหมักหมื่นปี ซากกระต่ายเน่าหมื่นปี และอุจจาระแห้ง ๆ ...
「เพ่ย! เหม็นฉุนชะมัด! 」แมวอ้วนบีบนิ้วจมูก เปิดไฟในโกดัง เสียงแหลมสูง：
「ไอ้น้อง หนังสือเนี่ยนะ ถ้าขุดมาจากถังขยะ มันจะเหม็นขนาดนี้! ติดโน่นติดนี่สารพัด... แล้วก็ล้างไม่ได้ด้วย เลยต้องตากแห้ง แล้วค่อยใช้มือขุดเศษขยะออก——」
「เอาล่ะ พี่แมวอ้วน พี่อย่าพูดเลยนะ」
หลินเสวียนขมวดคิ้ว เดินเข้าไป มองชั้นวางหนังสือที่เรียงรายอยู่สองข้างทาง
「เราเร่งหาดีกว่า รบกวนพี่ด้วยนะ เวลาหาอย่ามัวแต่สนใจแต่หนังสือเล่มนั้น 《รู้เบื้องต้นเกี่ยวกับค่าคงที่จักรวาลวิทยา》 ลองดูหนังสือหรือรายงานเกี่ยวกับบริษัท MX ด้วยนะ ผมอยากรู้จริง ๆ ว่าประธานบริษัทคนนั้นเป็นใคร」
「ได้」
ทั้งสองคนแยกย้ายกันหา คนละด้าน
จริง ๆ แล้วหลินเสวียนคิดว่าโกดังแห่งนี้จะมีหนังสือเยอะ เหมือนห้องสมุดเลย……แต่ผิดคาด ที่นี่มีหนังสืออยู่น้อยมาก
ฝั่งของหลินเสวียนมีชั้นวางหนังสือประมาณสามชั้น ฝั่งพี่แมวอ้วนมีประมาณห้าชั้น รวม ๆ แล้วก็ไม่กี่เล่ม
นั่นหมายความว่า……พวกเขาคงขโมยของได้ไม่ง่าย ไม่ได้ร่ำรวยทุกครั้งไป
หลินเสวียนก็คิดถึงสาเหตุอื่น ๆ อีกอย่าง
ตามยุคสมัยที่เขาอยู่ ปี 2023 ตามที่หนังและเกมแนวไซไฟบรรยายไว้……เหมือนกับว่าคนในโลกอนาคตจะไม่ค่อยอ่านหนังสือกันแล้ว พวกเขาใช้เทคโนโลยีล้ำสมัยอย่างแว่นตาโฮโลแกรม VR หรือไอแพดกระดาษบาง ๆ แทน
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุผลนี้หรือเปล่า เลยทำให้เมืองตงไห่แห่งใหม่นี้มีคนซื้อหนังสืออ่านหนังสือน้อย จึงทำให้หนังสือที่โรงงานกำจัดขยะมีน้อย พวกเขาจึงขโมยหนังสือได้น้อยตามไปด้วย
หลินเสวียนค้นหาอย่างละเอียดถี่ถ้วน
จริงอย่างที่พี่แมวอ้วนพูดไว้ หนังสือที่อยู่ตรงนี้แทบไม่มีเล่มไหนมีค่าเลย……
มีแต่สมุดสูตรอาหาร สมุดแบบฝึกหัด สมุดงาน แต่ไม่มีหนังสือเล่มไหนใช้การได้เลยสักเล่มเดียว
「พี่แมวอ้วน หนังสือที่มีประโยชน์ คุณหลี่คงส่งไปให้คนอื่นหมดแล้วใช่ไหมครับ อย่างเช่นหนังสือ ‘รู้เบื้องต้นเกี่ยวกับค่าคงที่จักรวาลวิทยา’ ของพ่อพี่น่ะ」
「ใช่แล้ว」พี่แมวอ้วนบีบจมูกตอบพลางว่า：
「ข้อมูลที่มีประโยชน์จริง ๆ หนังสือที่ใช้การได้ คุณลุงหลี่คงให้แต่กับคนที่อ่านออก ส่วนที่เหลือที่นี่ก็คือของเหลือใช้ ของที่ไม่มีประโยชน์น่ะ」
พอได้ยินอย่างนั้น
หลินเสวียนรู้สึกหมดแรงไปครึ่งตัว
เขาหาเองไม่เจอ เลยไปช่วยพี่แมวอ้วนหาต่อ
ผลก็คือ……
หาไม่เจอ
หาหนังสือ ข้อมูล หรือเบาะแสที่มีประโยชน์อะไรไม่ได้เลยสักอย่าง
หลินเสวียนถอนหายใจ
เสียเวลาไปรอบนึง สุดท้ายก็หนีไม่พ้นทางที่คิดไว้ตั้งแต่แรก—
วิธีเดียวที่จะหาหนังสือประวัติศาสตร์จริง ๆ ที่จะหาหนังสือ ‘รู้เบื้องต้นเกี่ยวกับค่าคงที่จักรวาลวิทยา’ ที่จะหาพ่อของพี่แมวอ้วน ที่จะหาชื่อประธานบริษัท MX และประวัติความเป็นมาของบริษัท ก็คือการแอบเข้าไปในเมืองใหม่ตงไห่เท่านั้น
วนไปวนมา
ถ้าอยากรู้คำตอบทั้งหมด ไม่มีทางลัดหรอกนะ ต้องหาทางแอบเข้าไปในเมืองตงไห่ให้ได้ด้วยตัวเองเท่านั้นแหละ
「ไปกันเถอะน้องชาย กลับบ้านไปกินข้าวกัน ภรรยาผมทำกับข้าวรอไว้แล้วนะ」
แมวอ้วนปิดประตูโกดัง ปราดเข้ามาชวนหลินเสวียนขึ้นมอเตอร์ไซค์
「เรารีบกลับบ้านไปกินข้าวให้เต็มท้องก่อน แล้วคืนนี้สี่ทุ่มต้องมาเจอกันที่นี่อีก...เพื่อเริ่มปฏิบัติการยามค่ำคืน!」
หลินเสวียนพยักหน้า ขึ้นไปนั่งบนมอเตอร์ไซค์
จริง ๆ แล้วเขาไม่ค่อยสนใจแผนการขโมยขยะที่โรงงานกำจัดขยะสักเท่าไหร่...
เขาแค่สงสัยเฉย ๆ ว่าแมวอ้วนกับพวกไอ้สองแอบไปทำอะไรกันทุกคืน ตอนนี้ความจริงเปิดเผยแล้ว ก็เลยไม่ค่อยตื่นเต้นอะไรแล้ว
แต่ว่า...
มาถึงขนาดนี้แล้ว
ไหน ๆ ก็เข้าร่วมแก๊งแล้ว เจอหัวหน้าแก๊งแล้ว หนีไปตอนนี้ก็ดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่
ยิ่งไปกว่านั้น...
เป้าหมายสูงสุดของเขาคือการแอบเข้าไปในเมืองตงไห่
ตอนนี้ยังไม่มีเบาะแสอะไรเลย ทำไมไม่ลองไปดูสถานการณ์การเข้าออกของเมืองตงไห่ใกล้ ๆ กับพวกเขาดูละ?
อาจจะเจอเบาะแสหรือโอกาสที่จะแอบเข้าไปได้แถวโรงงานกำจัดขยะก็ได้
……
มาถึงบ้านแมวอ้วน
พี่สะใภ้ก็ต้อนรับอย่างอบอุ่น อุ่นอาหารขึ้นมาเสิร์ฟใหม่
แมวอ้วนเปิดเหล้าขึ้นมาขวดหนึ่ง บอกว่าจะให้หลินเสวียนกล้า ๆ เพราะเป็นครั้งแรกที่เข้าร่วมปฏิบัติการ ไม่ต้องกังวล
「ไม่ต้องกังวลหรอกหลินเสวียน」
แมวอ้วนกับหลินเสวียนชนแก้วกัน แล้วก็หัวเราะชอบใจ
「ฟังพี่แมวอ้วนสั่งการก็พอแล้วนะ นายกับอาจวงกับไอ้สองคนนั้นยังไม่ค่อยสนิทกัน ค่อย ๆ คุ้นเคยไปเถอะ พวกเขาก็เป็นพี่น้องที่ดีนะ」
หลินเสวียนยิ้มในใจ
ไม่สนิท?
งั้นผมนี่สนิทมากไปซะอีก……
อาจวงมือไม่สะอาด ไอ้สองมันเจ้าชู้ ไอ้อ้วนสามทรยศองค์กร ในความฝันครั้งแรกฉันจัดการพวกมันไปแล้วนับไม่ถ้วน
ตอนนี้ดูเหมือนอาจวงกับอ้วนสามจะกลับตัวกลับใจใหม่แล้ว
แต่ไอ้สองนี่สิ……
ดูเหมือนยังคงคิดถึงพี่สะใภ้อยู่ นิสัยเสียไม่เปลี่ยนแปลง
เผลอแป๊บเดียวก็ดึกแล้ว
ลูกชายลูกสาวของแมวอ้วนหลับไปแล้ว พี่สะใภ้เริ่มหั่นแครอทในครัว เตรียมทำผักดองไว้กินตอนเช้า
แมวอ้วนเหลือบดูนาฬิกา ดื่มเหล้าจนหมดแก้ว แล้วตบไหล่หลินเสวียนเบา ๆ :
「น้องชาย เอาหน้ากากไป เราไปกันได้แล้ว！」
……
ขึ้นมอเตอร์ไซค์ของแมวอ้วน ยี่สิบนาทีต่อมาพวกเขาก็มาถึงหลี่เฉิงเจีย
ในบริเวณบ้านหลังใหญ่ อาจวง ไอ้สองและอ้วนสาม ได้สวมหน้ากากพร้อมแล้ว
หลินเสวียนไม่รู้จักหน้ากากที่ทั้งสามสวม ดูเหมือนจะเป็นรูปการ์ตูนสัตว์ต่าง ๆ
หน้ากากของแมวอ้วนเป็นหมวกกันน็อคหุ่นยนต์ ดูเท่ดี ครั้งนี้หน้ากากใหญ่พอที่จะปิดบังใบหน้าเขาได้สนิท ไม่เห็นหน้าเต็มไปด้วยเนื้อเยอะ ๆ อีกแล้ว
หลินเสวียนมองหน้ากากแมวตัวเล็ก ๆ ในมือตัวเอง……
รู้สึกบอกไม่ถูกจริง ๆ
ตอนนี้เขาเป็นสมาชิกแก๊งหน้ากาก เป็นเพื่อนสนิทกับแมวอ้วน เป็นลูกน้องคนสนิทของหลี่เฉิง และเป็นสุดยอดฝีมือที่อาจวงและอ้วนสามยอมรับ
แต่ทั้งหมดนี้มีอายุแค่ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น
พอถึงพรุ่งนี้ เมื่อเข้าไปในความฝันอีกครั้ง
คนเหล่านั้นก็จะกลายเป็นคนแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จักเขา จะสงสัยเขา จะตั้งคำถามกับเขา……
ถ้ามองจากมุมของหลินเสวียน การที่เพื่อนฝูงที่เคยสนิทสนม กลับใช้สายตาแปลก ๆ ระแวง ๆ มองมา ก็รู้สึกแปลก ๆ ไม่ค่อยสบายใจอยู่เหมือนกัน
「ถ้า……เวลาสามารถไหลต่อไปได้ก็คงจะดี」
หลินเสวียนถอนหายใจด้วยความรู้สึกจริงใจ
แม้ว่าเวลาจะยืดออกไปแค่หนึ่งวัน หนึ่งวันก็ยังดี……
พอเขาเข้าไปในความฝัน ก็จะได้ไปบ้านแมวอ้วนอย่างสบาย ๆ เรียกพี่แมว แล้วให้พี่เขาพาไปขี่มอเตอร์ไซค์เที่ยว
หรือจะนั่งแทะเมล็ดทานตะวัน ดูอาจวง ไอ้สอง และอ้วนสาม ทะเลาะกันเถียงกัน สนุกสนานกับความบ้าบอของแก๊งหน้ากาก
หรืออาจจะใช้สถานะที่ได้เข้าร่วมปฏิบัติการลับแล้ว ไปที่บ้านหลี่เฉิง ไปขโมยของเล่นสนุก ๆ ในโกดังมาเล่น
แต่ว่า……
ไม่ได้แล้ว
เวลาหยุดอยู่ที่ 00:42 ของคืนนี้
นี่คือกำแพงที่ข้ามไปไม่ได้ ทำให้ความพยายามทั้งหมดของหลินเสวียนกลายเป็นโมฆะ ต้องเริ่มต้นใหม่หมด
「ฮ่า ๆ ๆ ……วันนี้มาเร็วกันจังเลยนะ！」
หลี่เฉิงหัวเราะร่าออกมาจากบ้าน มองไปยังกลุ่มคนสวมหน้ากากที่อยู่ภายในลานบ้าน
「โอ้โฮ กลุ่มคนสวมหน้ากากมีสมาชิกใหม่แล้วเหรอเนี่ย！」
หลี่เฉิงยืนอยู่ด้านหลัง
หญิงสาวรูปร่างสง่างาม ผิวพรรณเปล่งปลั่ง สวมชุดกี่เพ้า เดินตามออกมา เธอสง่างาม ยิ้มแย้ม ใบหน้าประดับด้วยเครื่องสำอางบางเบา หลินเสวียนคุ้นเคยกับหญิงสาวคนนี้ดี
พี่แมวอ้วนหัวเราะร่วน ๆ ผลักหลินเสวียนออกมาข้างหน้า
「หลินเสวียน ขอแนะนำให้รู้จักหน่อยนะ! ท่านนี้คือ——」
「เมียเก็บ」หลินเสวียนพูดออกไปโดยไม่คิด
「ไอ้บ้า！！」
พี่แมวอ้วนตบหัวหลินเสวียนอย่างแรง แล้วหัวเราะแหย ๆ มองไปยังหญิงสาวในชุดเช่า
「พี่สะใภ้ครับ น้องชายผมคนนี้อาจจะโง่ ๆ หน่อย แต่ฝีมือใช้ได้เลยล่ะครับ! แบบว่า แข็งแรงแต่หัวไม่ค่อยดีน่ะครับ…อย่าถือสาคำพูดไร้สาระของมันเลยนะครับ！」
หญิงสาวดูเป็นคนใจกว้าง มองไปยังหลี่เฉิงแล้วหัวเราะ
「นี่มันจะเรียกว่าพูดไร้สาระได้ยังไงล่ะ ก็พูดความจริงของฉันออกมาเสียอย่างนั้น เมียไหนจะสู้สาว ๆ ที่แอบคบ สาว ๆ แอบคบก็สู้ไม่ได้กับเมียเก็บหรอก!」
หลี่เฉิงหัวเราะชอบใจ ปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไป
「คนครบแล้วใช่ไหม？」หลินเสวียนมองซ้ายมองขวา 「เมื่อไหร่จะออกเดินทางครับ？」
「ยังขาดอีกคนอยู่」พี่แมวอ้วนเหลือบมองซ้ายมองขวา ชี้ไปยังหญิงสาวที่เดินมาจากทางระเบียงด้านตะวันออก
「พูดถึงพอดีเลย มาแล้ว! นี่คือตัวเด็ดของเรา！」
หลินเสวียนมองไปยังทางระเบียงด้านตะวันออก
นั่นเป็นหญิงสาวรูปร่างอรชร ผอมเพรียวราวกับนางแบบ กำลังเดินเข้ามาอย่างไม่เร่งรีบ
หญิงสาวสวมชุดรัดรูปสีดำ รูปร่างที่สวยสง่าอยู่แล้วก็ยิ่งดูโดดเด่นสะดุดตาขึ้นไปอีกเมื่อสวมชุดนี้ ผมของเธอถูกเกล้าสูงไว้ด้านหลัง ดูเป็นทรงฟู ๆ
และบนใบหน้าของเธอ……
สวมหน้ากากอุลตร้าแมนสุดเท่ห์อยู่!