บทที่ 81 พันธนาการแห่งโลกมนุษย์ที่ขังขอบเขตแห่งตน
ท้องฟ้ามืดครึ้มราวกับถูกตอนจนสิ้นพลัง สายฝนโปรยปรายเบาบางดุจเลือดที่ไหลริน หลังถูกตอน แต่ไม่มีผู้ใดโรยขี้เถ้าไม้เพื่อห้ามเลือด "อย่าโมโห อย่าโมโห" กงจื้อหัว รีบเข้าไปขวางหน้าเมิ่งเหวียน พลางค้อมกายคำนับต่อเซี่ยเซิน กล่าวว่า "คุณชายเซี่ย ความดีความชอบครั้งนี้เป็นของพวกท่านทั้งหมด พวกเราไม่ต้องการอะไ...
