บทที่ 302: ขายถุงมือทองคำ
เฉียวซางเอื้อมมือไปแตะบนหน้าจอสัมผัสของคอมพิวเตอร์ ข้อความส่วนตัวก็เด้งขึ้นมา [เจ้าของโพสต์เป็นนักเรียนในโรงเรียนมัธยมเซินซุ่ยเหรอ? ทำไมถึงรู้รายละเอียดดีขนาดนี้?] [มีราคาไหม? อยากได้อะไร? ทรัพยากร 10 ชิ้นพอไหม?] [อยากได้อะไรล่ะ?] [เสียดายที่ฉันดันไม่มีเงิน!] [แลกกับบริการสปากุ้งน้ำลึกสามครั้งเอาไหม...
