บทที่ 295: ความสงบในใจที่ไม่ได้รู้สึกมานานแสนนาน
ลู่เป่าใช้เวลาสองนาทีในการค้นหาด้านนอก ไม่นานมันก็พบสิ่งที่มันต้องการตามหาในบริเวณที่มันเพิ่งถูกอัญเชิญเรียกออกมา "ลู่" ลู่เป่าเดินเข้ามาใกล้พร้อมส่งเสียงเรียก "เจียนเจียน..." นักสู้หนามแหลมที่กำลังกอดเข่าหมอบอยู่ตรงมุมกำแพงเงยหน้าขึ้นมา ใบหน้าของมันดูเหม่อลอย สายตาเลื่อนลอยราวกับไม่มีสติและจิตวิญญา...
