บทที่ 165 : พรสวรรค์ของเรย์ลี่
เรย์ลี่ถอดโซ่ที่คล้องคอออกอย่างง่ายดาย บิดแท่งเหล็กของกรงด้วยมือเปล่า และก้าวออกมา ชายชรามองชายหนุ่มตรงหน้าแล้วยิ้ม “ฉันรู้จักนาย ปิศาจนัวร์” นัวร์หัวเราะเบาๆ “ดูเหมือนว่าฉันจะมีชื่อเสียงแล้วสินะ” เรย์ลี่ปัดฝุ่นออกจากเสื้อผ้า “จริงแท้ล่ะ ลักพาตัวพวกมังกรฟ้าไปเรียกค่าไถ่… มีแต่นายเท่านั้นที่คิดแบบนี้...