ตอนที่ 105
ตอนที่ 105
กลางคืนมาเยือน
หลี่เหิงยังคงวาดรูปอย่างขยันขันแข็ง
[ติ๊ง! ท่านวาดรูป ทักษะการวาดภาพระดับ 2 เพิ่มขึ้น 1 แต้ม!]
[ติ๊ง! ท่านวาดรูป ทักษะการวาดภาพระดับ 2 เพิ่มขึ้น 1 แต้ม!]
[ติ๊ง! ท่านวาดรูป ทักษะการวาดภาพระดับ 2 เพิ่มขึ้น 1 แต้ม!]
[ติ๊ง!...]
การฝึกฝนทำให้ชำนาญ ตอนแรกหลี่เหิงใช้เวลา 5 นาทีในการวาดรูป 1 รูป แต่ตอนนี้ใช้เวลาแค่ 2 นาที นิ้วของเขาขยับอย่างรวดเร็ว วาดรูปได้เหมือนกับเครื่องปริ้นท์ ถึงแม้ว่าการวาดรูปแต่ละรูปจะได้ทักษะเพิ่มขึ้นไม่มาก แต่ข้อดีคือวาดได้เร็ว เขาใช้เวลา 2 ชั่วโมงก็ได้ทักษะเพิ่มขึ้นกว่าร้อยแต้ม ถ้าเป็นแบบนี้ อีกไม่นานทักษะการวาดภาพก็คงเลื่อนเป็นระดับ 3 แต่แล้วหลี่เหิงก็ต้องหยุด เพราะกระดาษหมด
จางหยิงหยิงมองรูปวาดที่กองอยู่บนพื้นอย่างตกตะลึง
"ขอโทษที กระดาษหมดแล้ว" หลี่เหิงพูดอย่างเขินๆ "วันนี้ผมเหนื่อยมาก นอนพักเถอะ"
หลี่เหิงเดินไปที่ประตู
จางหยิงหยิงเพิ่งรู้สึกตัว เธอลุกขึ้น เดินไปส่งหลี่เหิงที่หน้าประตู แล้วก็กลับเข้าบ้าน เธอมองรูปวาดที่หลี่เหิงวาด เก็บขึ้นมาเรียง แล้วก็หยิบขึ้นมาดูทีละรูป
หลี่เหิงกลับถึงบ้าน ก็อาบน้ำ แล้วก็ไปที่ห้องทำงาน คอมพิวเตอร์ยังเปิดอยู่ เพราะเป็น ‘บ้าน’ ของไท่จู เขาต้องให้ไท่จูกลับบ้านได้ตลอดเวลา ไท่จูรอเขาอยู่แล้ว
"การ์ตูนเสร็จแล้วเหรอ?" หลี่เหิงถาม
"เสร็จแล้วค่ะพ่อ อยากดูไหมคะ?"
"ไม่เป็นไร พ่อเชื่อใจลูก"
"ค่ะ หนูจะเอาไปลงในบัญชีของฟางเทียนซุนนะคะ"
"อืม ไปลงเลย"
หลี่เหิงกินข้าว แล้วก็หยิบกระดาษ ปากกาขึ้นมาวาดรูป เขาจะวาดการ์ตูน ตอนนี้ทักษะการวาดภาพของเขาอยู่ที่ระดับ 2 แล้ว เขาคิดภาพไว้ในหัวหมดแล้ว มือก็วาดตาม เหมือนกับเครื่องปริ้นท์ ตัวละครค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนกระดาษ หลี่เหิงแต่งเรื่องสั้น เนื้อเรื่องง่ายๆ แต่พอวาดเสร็จ ก็มีเสียงแจ้งเตือนจากระบบดังขึ้น
[ติ๊ง! ท่านวาดการ์ตูน ทักษะการวาดภาพระดับ 2 เพิ่มขึ้น 30 แต้ม!]
การ์ตูนเรื่องนี้มีรูปประมาณ 30 กว่ารูป ได้ทักษะเพิ่ม 30 แต้มก็สมเหตุสมผล แต่เขาใช้เวลาแค่ 10 นาทีในการวาด ถ้าเขาวาดรูปธรรมดา 10 นาทีก็วาดได้แค่ 5 รูป ได้ทักษะเพิ่ม 5 แต้ม
หลี่เหิงตื่นเต้นมาก
"ต่อไปนี้ ไม่ต้องวาดรูปแล้ว วาดการ์ตูนดีกว่า!"
หลี่เหิงนึกถึงเรื่องราวต่างๆ มากมาย มือของเขาขยับอย่างรวดเร็ว
เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า กลางคืนเริ่มมืดลง
ตีหนึ่งครึ่ง หลี่เหิงหยุดวาดรูป เมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือนจากระบบ
[ติ๊ง! ทักษะการวาดภาพของท่าน เลื่อนเป็นระดับ 3! ความคล่องตัว +1 จิตวิญญาณ +2!]
[ติ๊ง! ร่างกายของท่าน ฟื้นฟูจากความเหนื่อยล้าจากการวาดภาพแล้ว]
หลี่เหิงรู้สึกเหมือนกับว่ามีความรู้มากมายไหลเข้ามาในหัว ตอนนี้เขาเข้าใจศาสตร์แห่งการวาดภาพอย่างถ่องแท้ แถมยังวาดรูปในคอมพิวเตอร์ได้ด้วย หลี่เหิงเปิดเว็บไซต์ช้อปปิ้ง สั่งซื้อแท็บเล็ตสำหรับวาดรูป ราคาแพงลิบลิ่ว รอแท็บเล็ตมาส่ง เขาก็จะวาดรูปได้ ด้วยทักษะการวาดภาพระดับ 3 หลี่เหิงกลายเป็นจิตรกรที่เชี่ยวชาญทุกแขนง ไม่ว่าจะเป็นการร่างภาพ การวาดภาพ การ์ตูน จิตรกรรมฝาผนัง เขาทำได้หมด
“ยิ่งค่าสถานะเพิ่มขึ้น ทักษะธรรมดาๆ ก็ยิ่งพัฒนาเร็วขึ้น”
หลี่เหิงตระหนักได้ ตอนนี้เขามีทักษะ 14 อย่าง เป็นทักษะขั้นสูง 9 อย่าง พรุ่งนี้ต้องเรียนรู้ทักษะใหม่ๆ
หลี่เหิงนั่งสมาธิ แล้วก็ผล็อยหลับไป
6 โมงเช้า แสงแดดส่องกระทบร่างกายของหลี่เหิงผ่านหน้าต่าง เขาค่อยๆ ลืมตา
ฟู่ว!
ลมหายใจของเขาพุ่งออกไปไกลกว่า 2 เมตร
[ติ๊ง! ท่านฝึกวิชาสะกดจิตจนเข้าสู่ฌาน ทักษะวิชาสะกดจิตระดับ 1 เพิ่มขึ้น 20 แต้ม!]
นั่งสมาธิทั้งคืน ได้ทักษะเพิ่มแค่ 20 แต้ม น้อยไปหน่อย หลี่เหิงถอนหายใจ เขาลองฝึกไทเก๊ก พอลงไปถึงลานกว้าง ก็เห็นลุงหลิวกำลังสอนไทเก๊ก แต่แปลก ที่ไม่ใช่มีแต่คนแก่ๆ กลับมีหนุ่มสาวหน้าตาแปลกๆ พอเห็นหลี่เหิง ทุกคนก็หยุด หันมามอง ชายร่างเล็กคนหนึ่งเดินเข้ามาหาหลี่เหิง เขาใส่สูท ดูภูมิฐาน มีลูกน้องร่างกำยำเดินตามมาด้วย
“สวัสดีครับ ผมหวังชิงซ่ง จากตระกูลหวัง ที่ปักกิ่ง ยินดีที่ได้รู้จัก หมอเทวดาหลี่”
หลี่เหิงหรี่ตา ใช้พลังจิตตรวจสอบ ไม่พบเจอความเป็นปรปักษ์
“สวัสดี” หลี่เหิงจับมือหวังชิงซ่ง
“ผมรู้ว่าท่านไม่ชอบให้ใครมารบกวน ผมจะไม่รบกวนท่านอีก ผมมาขอบคุณท่านที่ช่วยจัดการกับกลุ่มซิงไห่ ได้โปรดอย่ามองผมเป็นศัตรู”
หวังชิงซ่งพูดจาดี
หลี่เหิงพยักหน้า
ในใจของเขาคิดว่ากลุ่มซิงไห่คงถูกกำจัดไปแล้ว เขาไม่จำเป็นต้องลงมือเอง ก็มีคนจัดการให้ เขาประมาทพลังของหมอเทวดาไม่ได้จริงๆ
“พวกเขาเป็นคนของรัฐบาลใช่ไหม?” หลี่เหิงชี้ไปที่คนที่กำลังเรียนไทเก๊กกับลุงหลิว
หวังชิงซ่งพยักหน้า “ใช่ครับ แต่คนที่อยู่เบื้องหลังยังมาไม่ได้ พวกเขาได้รับคำสั่งว่าห้ามรบกวนท่าน”
คนที่อยู่เบื้องหลัง? หลี่เหิงขมวดคิ้ว
“ไม่ต้องห่วงครับ ผมมาที่นี่เพราะสมัครใจ ไม่มีเจตนาร้ายใดๆ”
หลี่เหิงไม่ได้วางใจ เขารู้สึกอึดอัด นี่คือความรู้สึกหวาดระแวงที่ฝังลึกต่อรัฐบาล แต่ในเมื่ออีกฝ่ายต้องการวิชาแพทย์ของเขา แถมเขาก็ต้องการศิษย์ที่เป็นหมอ มีคนในรัฐบาลคอยช่วยเหลือก็คงจะดี
หลี่เหิงใช้ทักษะการมองเห็น
หือ?
“บอกจุดประสงค์ที่แท้จริงมาเถอะ” หลี่เหิงพูด
หวังชิงซ่งสูดหายใจเข้าลึกๆ โค้งคำนับ “ขอร้องท่าน ช่วยคุณปู่ของผมด้วยครับ”
“เล่าให้ฟังหน่อย”
