75 - หงส์คู่เล่นน้ำ

75 - หงส์คู่เล่นน้ำ

หยางฟ่านอึ้งไปชั่วขณะ "พระสนมจะช่วยกระหม่อมฝึกฝน?"

"ใช่ ข้ามีวิธีสร้างรากฐานใหม่และฟื้นฟูร่างกาย ซึ่งดีไม่แพ้ทักษะชั้นยอดของตระกูลขุนนางและสำนักใหญ่!"

เฉินเฟยกล่าวอย่างภาคภูมิใจ

หยางฟ่านย่อมไม่ปฏิเสธโอกาสที่จะก้าวหน้า โดยเฉพาะเมื่อเฉินเฟยยื่นมือมาช่วยเหลือ การปฏิเสธจะถือเป็นการดูแคลนความหวังดีของนาง

"ขอบพระทัยพระสนม"

"เจ้าเป็นคนของข้า ข้าย่อมไม่ทอดทิ้งเจ้า"

เฉินเฟยพยักหน้าด้วยความพอใจ ก่อนจะตัดสินใจอย่างรวดเร็ว

"ในเมื่อทุกคนยังไม่กลับมา พระราชวังเงียบสงบ ไม่มีใครรบกวน เจ้าจงเตรียมตัวไว้ ข้าจะไปเอายามา แล้วจะกลับมาในไม่ช้า"

"พะยะค่ะ!"

หยางฟ่านพยักหน้าเงียบๆ ขณะเตรียมตัวรอการฝึกฝนครั้งสำคัญ

หัวใจของหยางฟ่านเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นขณะรอคอย

การปรับแต่งรากฐานใหม่และการฟื้นฟูร่างกาย

สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นโอกาสที่หาได้ยากและเต็มไปด้วยโชคลาภ ดูเหมือนว่าการตัดสินใจที่เด็ดขาดในครั้งนี้จะทำให้เขาได้กำไรไม่น้อย ไม่เพียงแต่ได้รับความไว้วางใจจากเฉินเฟยเพิ่มขึ้น แต่ยังได้โอกาสในการเสริมสร้างพลังอีกด้วย

"คอยดูเถอะ ข้าจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ พวกแผนร้ายเล่ห์กลทั้งหลายต่อหน้าพลังที่แท้จริงแล้วก็เป็นแค่เสือกระดาษ แค่สะกิดก็พัง!"

หยางฟ่านไม่เคยลืมสถานะของตนเอง ไม่ว่าจะเป็นศัตรูอย่างหลี่กงกง หรือเงื่อนงำที่เกี่ยวข้องกับฐานะของเขาในฐานะอดีตรัชทายาทล้วนทำให้เขาต้องระวังตัวอยู่ตลอดเวลา

ยิ่งเขาแข็งแกร่งขึ้นเพียงใด โอกาสในอนาคตก็จะยิ่งมากขึ้นเพียงนั้น

ในขณะที่เขาคิดเช่นนี้ เฉินเฟยก็เดินกลับเข้ามาพร้อมกับกลิ่นหอมอ่อนๆ และถุงกระดาษสีเหลืองที่ในนั้นมีกลิ่นยาแรงโชยมาจางๆ

นางกล่าวกับหยางฟ่านว่า "มัวแต่ยืนเหม่ออะไรอยู่ รีบตามข้ามาเร็ว!"

พูดจบ นางก็เดินนำเข้าไปในห้องอาบน้ำ

หยางฟ่านลังเลเล็กน้อยก่อนจะเดินตามเข้าไป เมื่อเข้าไปถึงก็พบว่าเฉินเฟยเปิดถุงกระดาษและเทสมุนไพรลงในอ่างน้ำ

"ที่นี่หรือ?"

หยางฟ่านรู้สึกลังเล เพราะนี่เป็นห้องอาบน้ำส่วนตัวของเฉินเฟย หากเขาจะใช้ดูเหมือนจะไม่เหมาะสม

"ทำไม? ตัวข้าเองยังไม่เห็นว่าอะไรเลย หรือเจ้ามีปัญหา?"

เฉินเฟยมองเขาด้วยสายตาที่ทำให้หยางฟ่านรู้สึกหนาวสะท้าน

"ไม่... ไม่กล้าพะย่ะค่ะ!"

หยางฟ่านรีบส่ายหน้า

"แบบนี้ถึงจะถูก! ข้าบอกให้เจ้าทำอะไรเจ้าก็ทำ อย่ามัวพูดมาก!"

เฉินเฟยสะบัดมือ น้ำในอ่างที่ว่างเปล่าก็เริ่มเอ่อล้นขึ้นมาในชั่วพริบตา พร้อมกับกลุ่มไอน้ำที่ลอยขึ้นมา

สมุนไพรที่แช่อยู่ในน้ำร้อนปล่อยกลิ่นหอมประหลาดออกมา

"นี่มัน!"

หยางฟ่านยังไม่ทันจะประหลาดใจในพลังวิเศษนั้น เฉินเฟยก็เร่งเร้า

"มัวแต่ยืนบื้ออะไรอยู่ ถอดเสื้อผ้าเร็วเข้า!"

"หา?"

หยางฟ่านอึ้งไปชั่วขณะ สายตาของเฉินเฟยที่จ้องมองมาทำให้เขารู้สึกประหม่า

"หาอะไร รีบถอดเร็ว! ถ้าน้ำเย็นลง ยาจะเสียผลไปตั้งเยอะ"

เฉินเฟยยิ้มอย่างขี้เล่นและพูดเย้าแหย่ "หรือว่าเจ้ากลัวข้าจะมองเจ้าหรืออย่างไร?"

ไม่รู้ทำไมเมื่อเฉินเฟยมองใบหน้าของหยางฟ่านที่ทั้งหล่อและสะอาดสะอ้าน นางก็อดไม่ได้ที่จะหยอกล้อเขา

"หรือว่าเจ้าจะให้ข้าช่วยถอดให้เอง?"

เฉินเฟยยกมือขึ้นเหมือนจะร่ายเวทมนตร์

หยางฟ่านกัดฟันแน่น ในเมื่ออีกฝ่ายไม่กลัว แล้วเขาจะกลัวอะไร?

อย่างไรก็ตามเฉินเฟยก็แค่พูดล้อเล่น ไม่ได้ตั้งใจจะมองเขาจริงๆ ซึ่งกลับทำให้หยางฟ่านรู้สึกเสียดายเล็กน้อย

ถ้าเฉินเฟยรู้ความคิดของเขาในตอนนี้ คงต้องพูดขึ้นว่า

"เฮอะ บุรุษเอ๋ย!"

หลังจากถอดเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว หยางฟ่านก็ลงไปในอ่างน้ำ

ทันทีที่เขาจุ่มตัวลงไป ความเจ็บปวดราวกับถูกแทงก็แล่นเข้ามาทั่วร่าง ทำให้เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

"เจ็บ... เจ็บ..."

สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นซีด นี่มันไม่ต่างอะไรกับการกระโดดลงในหม้อทอดน้ำมัน!

"ควบคุมจิตใจ หมุนเวียนลมปราณ ซึมซับพลังยา!"

เสียงของเฉินเฟยดังขึ้นเหมือนฟ้าผ่า ปลุกสติของหยางฟ่านให้กลับคืนมา

พลังจิตอันแข็งแกร่งของเขาเริ่มทำงาน น้ำยาร้อนแรงเหมือนคมมีดตัดผ่านร่างกาย ลึกลงไปในกระดูกและเลือดเนื้อ

หยางฟ่านเจ็บปวดจนแทบหมดสติ แต่ก็ยังคงซึมซับพลังยาต่อไปอย่างอดทน

เขารู้สึกว่าร่างกายของตนเองกำลังถูกหลอมรวมใหม่ ทุกส่วนถูกทำลายและสร้างขึ้นใหม่อีกครั้ง

เฉินเฟยมองดูยาเริ่มออกฤทธิ์ นางพยักหน้าเบาๆ สายตาอดไม่ได้ที่จะกวาดมองร่างกายของหยางฟ่าน

"รูปร่างก็ดีเหมือนกัน"

ใบหน้าของนางแดงระเรื่อ

"ก็เขาเป็นแค่ขันที จะมองสักหน่อยก็ไม่เป็นไรหรอก"

เฉินเฟยคิดในใจ ก่อนจะหันหน้าหนีไป แต่ในใจกลับอดไม่ได้ที่จะหันกลับมามองอีกครั้ง

แม้ว่าจะเคยได้ยินแม่สอนเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิงมาก่อน แต่การได้เห็นกับตาตัวเองแบบนี้ก็เป็นครั้งแรกสำหรับนาง

จากนั้นนางก็คิดถึงแผนการสู่ตำแหน่งสูงสุดในวังหลัง

ตั้งแต่นางเข้าวังมาจนถึงตอนนี้ นางยังไม่เคยได้รับความโปรดปรานจากจูเกาเลี่ยเลย แม้ว่าภายนอกจะได้รับรางวัลมากมาย แต่นั่นใช่สิ่งที่นางต้องการหรือ?

สิ่งที่นางต้องการไม่ใช่เพียงรางวัล นางต้องการให้กำเนิดองค์ชาย และกลายเป็นผู้ครองวังหลัง!

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าแผนการนี้จะห่างไกลออกไปเรื่อยๆ จนนางรู้สึกหดหู่

ขณะที่นางกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เสียงประตูวังก็ดังขึ้น และเหล่านางกำนัลเดินเข้ามาอย่างระมัดระวัง เสียงกระซิบแผ่วเบาแว่วมา

"ดึกขนาดนี้แล้ว ไม่รู้ว่าพระสนมทรงบรรทมไปหรือยัง?"

"ก็บอกแล้วว่าอย่าไปดูดอกไม้ไฟ ตอนนี้เป็นอย่างไรล่ะ มาช้าแบบนี้ ถ้าทำให้พระสนมโกรธขึ้นมา จะเดือดร้อนแน่!"

"เหมือนจะมีเสียงน้ำ หรือว่าพระสนมจะอยู่ในห้องอาบน้ำ?"

นางกำนัลกลุ่มนั้นพูดคุยกันพลางเดินเข้าไปใกล้ห้องอาบน้ำอย่างเงียบๆ

เมื่อเฉินเฟยกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง นางกำนัลก็เดินมาถึงหน้าห้องอาบน้ำแล้ว และกำลังจะเข้ามา นางหันไปเห็นหยางฟ่านที่เปลือยกายในน้ำ พลันรู้สึกว่าแย่แล้ว

ในเวลาสั้นๆ เช่นนี้ ต่อให้นางอยากใช้วิชาอำพรางก็คงไม่ทันการ

นางจึงต้องใช้วิธีที่เรียบง่ายที่สุด

"ซ่า!"

เฉินเฟยกัดฟัน แล้วกระโดดลงน้ำทันที นางกดหยางฟ่านลงไปใต้น้ำและขึ้นคร่อมเขาไว้

หยางฟ่านถูกกดลงไปใต้น้ำ กลืนน้ำเข้าไปหลายอึกจนเกือบสำลัก รู้สึกว่าใบหน้าถูกกดทับ พยายามดิ้นรนส่ายหน้าอย่างแรง

มือของเขาก็เผลอคว้าอะไรบางอย่างเข้าโดยไม่รู้ตัว

"ตุบ ตุบ!"

ความรู้สึกแปลกๆ ทำให้เขารู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

"ถ้ากล้าเคลื่อนไหวอีก ข้าจะถลกหนังเจ้าซะ!"

เสียงของเฉินเฟยที่เต็มไปด้วยความโมโหก็ดังขึ้นในน้ำ เขาก็เข้าใจสถานการณ์ทันทีและยอมสงบลง

………….

เดี๋ยวตอนเย็นลงเพิ่มให้อีก 3 ตอนนะครับ