บทที่ 702 พระพุทธรูปหยกเล็ก
ซากค้างคาวดำๆ แห้งเหี่ยวราวกับผ่านการตากแห้งมาแล้ว หินหยกดำแห้งกรังเปื้อนคราบเลือด มีประกายวูบวาบคล้ายน้ำ อ่อนแอแต่แฝงไว้ด้วยกลิ่นอายชั่วร้าย มีแม้กระทั่งดอกไม้ประหลาดที่อ้าปากกว้างเผยให้เห็นฟันคมกริบ เพียงแค่เข้าใกล้ก็พร้อมจะงับคนได้ทุกเมื่อ "ช่างเถิดๆ ข้าไม่เอาสักอย่าง เจ้าเก็บกลับไปศึกษาเองเถิด" ...
