บทที่ 447 ราตรีผ่านไป ดอกท้อผลิบาน
บทที่ 447 ราตรีผ่านไป ดอกท้อผลิบาน ราตรียาวนานและสงบ แสงเทียนไหววูบ ฉินเฟิงเข้าห้อง นางกำนัลปิดประตูตามหลัง สวีหนิงเอ๋อร์นั่งเงียบอยู่ริมเตียง มองฉินเฟิงผ่านผ้าแพรแดงที่คลุมหน้า เห็นฉินเฟิงเดินโซเซ นางอยากลุกไปประคอง แต่ก่อนเปิดผ้าคลุมหน้า นางต้องนั่งนิ่งบนเตียง ฉินเฟิงสูดจมูกเบาๆ รู้สึกสงสัย "หอมจั...
