บทที่ 444 ภัยคุกคาม

บทที่ 444 ภัยคุกคาม

“ท่านครับ ขออภัยครับ ก่อนหน้านี้ มาร์ค 43 บุกเข้าไปในระบบภายในสำนักงาน……”

จาร์วิสกลับมาใช้งานได้อีกครั้ง พูดขอโทษโทนี่ผ่านทางมาร์ค 47 ด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูสำนึกผิด

ในฐานะปัญญาประดิษฐ์ มันคงไม่มีความรู้สึกเสียใจจริง ๆ หรอก การแสดงออกแบบนี้เป็นเพียงโปรแกรมจำลองอารมณ์ที่โทนี่สร้างขึ้นมาตั้งแต่แรก

“รายงานสถานการณ์ในตึกมา”

โทนี่ขมวดคิ้ว รับคำขอโทษของจาร์วิสไปพลาง แล้วรีบถามถึงสถานการณ์ในห้องแล็บพลังงานใหม่

“ครับ ท่าน”

จาร์วิสรับคำสั่ง ทันทีนั้นหน้าจอหมวกนิรภัยของมาร์ค 47 สว่างขึ้น ฉายภาพเหตุการณ์ที่มาร์ค 43 ก่อไว้ในห้องแล็บ

ภาพจากกล้องแสดงให้เห็นชุดเกราะมาร์คซีรี่ส์หลายตัวที่กลับมาทำงานได้อีกครั้งในห้องแล็บพลังงานใหม่ ล้อมป๋าและเจ้าหน้าที่ฮิลล์ไว้แน่นหนา

แต่ก่อนที่โทนี่จะเห็นภาพชัด มาร์ค 43 ในห้องแล็บก็รู้ตัวว่าจาร์วิสแอบถ่ายอยู่ มันหันไปทางกล้อง ยกมือขึ้น และในพริบตา ลำแสงพลังงานสีฟ้าอมเขียวก็พุ่งออกไปทำลายกล้องทันที

“ดูท่าสถานการณ์จะแย่กว่าที่คิด”

ถึงแม้มาร์ค 43 จะทำลายกล้องไปเร็วมาก แต่โทนี่ก็พอจะเดาสถานการณ์ในตึกได้จากภาพที่จาร์วิสบันทึกไว้ได้ในเสี้ยววินาทีนั้น

“ท่านครับ ผมต้องเตือนท่านหน่อยว่า คุณเปปเปอร์มาถึงบริเวณบริษัทสตาร์ค อินดัสตรีส์แล้วครับ”

ขณะที่โทนี่กำลังกังวลใจกับเรื่องในอาคารพลังงาน จาร์วิสก็รายงานข่าวร้ายเพิ่มเติมอีก

“ทำไมเธอถึงมาที่บริษัทสตาร์ค อินดัสตรีส์โดยไม่บอกล่วงหน้าล่ะฃ เธอไม่ได้บอกว่าจะกลับมาอีกไม่กี่วันเหรอ……”

ภายในชุดเกราะมาร์ค 47 สีหน้าของโทนี่เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด แสดงออกถึงความกังวล เขาเตรียมสั่งการให้จาร์วิสติดต่อเปปเปอร์

แต่แล้วก็เห็นเงาสีแดงพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วตรงหน้า

……

“อาโป”

หน้าอาคารพลังงานใหม่ บริษัทสตาร์คอินดัสตรีส์ เปปเปอร์มองเห็นรถขายอาหารดัดแปลงคันหนึ่งจอดอยู่ใกล้ ๆ อาคาร และเห็นอาโป ใบหน้ากลมป๊อกยิ้มแย้ม เธอก็ยกมือทักทาย

“คุณเปปเปอร์ครับ สวัสดีครับ”

อาโปที่กำลังทำท่าเหมือนไม่ได้ทำอะไรอยู่หน้ารถขายอาหาร เมื่อได้ยินเสียงเปปเปอร์ก็ทำหน้าตกใจ หันไปพูดอะไรบางอย่างกับเชลที่อยู่ในรถขายอาหาร แล้วจึงถือตะกร้าซาลาเปาเดินก้าวยาว ๆ ด้วยขาสั้น ๆ ตรงเข้าไปหาเปปเปอร์

“ผมไม่ได้เจอคุณที่บริษัทสตาร์คอินดัสตรีส์นานมากแล้วนะครับ เกือบจะคิดว่าคุณกับคุณสตาร์คเลิกกันแล้วซะอีก” อาโปพูดพลางยกซาลาเปาในมือขึ้นมากิน วิ่งเข้ามาหาเปปเปอร์ หอบเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มนินทาโทนี่ทันที “คุณไม่รู้หรอกครับ คุณเปปเปอร์ ช่วงที่คุณไม่อยู่เนี่ย ห้องทำงานของคุณสตาร์คคนเข้าคนออกวุ่นวายมาก โดยเฉพาะเมื่อไม่นานมานี้ มีผู้หญิงผมแดงสวยมาก ๆ มาด้วยนะ”

พอได้ยินอาโปพูดถึงผมแดง เปปเปอร์ก็รู้ทันทีว่าเขาหมายถึงนาตาชา

เปปเปอร์มองหน้าอาโปที่กำลังเล่าเรื่องราวของเหล่าอเวนเจอร์สอย่างออกรส โดยเฉพาะฉากที่เน้นถึงการพูดคุยกันของโทนี่กับนาตาชาอย่างละเอียด เปปเปอร์จึงเอื้อมมือไปบีบแก้มป่อง ๆ ของอาโปเบา ๆ ด้วยสีหน้าที่เหนื่อยหน่ายเล็กน้อย แล้วถามคำถามที่สงสัยมานานออกไป “อาโป แล้วนี่… ทำไมเธอถึงได้เกลียดโทนี่นักล่ะ?”

หลังจากเฝ้าสังเกตการณ์มานาน เปปเปอร์ก็เริ่มเข้าใจความสัมพันธ์ของอาโปกับโทนี่บ้างแล้ว ถึงจะยังงง ๆ ที่โทนี่ผู้ชายตัวใหญ่ขนาดนั้น ยังคิดมากเรื่องเด็กอยู่ก็เถอะ แต่เธอก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมอาโปถึงไม่ถูกกับโทนี่นัก

“……”

อาโปทำหน้าบึ้ง ริมฝีปากแน่น ตอบเปปเปอร์ด้วยสีหน้าไม่เต็มใจ ภายใต้สายตาจับจ้องของเปปเปอร์

“เพราะเขาไม่ให้เกียรติอาหารไง”

“โทนี่ไม่ให้เกียรติอาหารเหรอ?”

เปปเปอร์แสดงสีหน้าประหลาดใจ เมื่อได้ยินคำตอบของอาโป

เธอไม่เคยคิดว่าปัญหาจะมาจากเรื่องนี้

พูดตามตรง เปปเปอร์ก็ไม่กล้าตัดสินง่าย ๆ ว่าโทนี่ให้เกียรติอาหารหรือเปล่า

ภายนอกโทนี่ดูเป็นเพลย์บอยและไอ้สารเลว ทั่วนิวยอร์กรู้ดีว่าโทนี่คือปัญหาใหญ่ แม้จะกลายเป็นไอรอนแมนก็แค่ทำให้ระมัดระวังตัวขึ้นบ้าง นิสัยเดิม ๆ ก็ยังเหมือนเดิม

แต่เรื่องอาหาร โทนี่ก็ไม่ได้เรื่องมากอย่างที่คิด อย่างน้อยในสายตาเปปเปอร์ อดีตผู้ช่วยคนสนิทของเขา ก็เห็นอย่างนั้น

แม้ร่ำรวยมหาศาลเป็นพันล้าน แต่ถ้าเทียบกับคนใช้เงินไม่รู้จักหมด กินอาหารเลิศหรูในร้านระดับห้าดาวทุกวัน โทนี่กลับมีรสนิยมเรียบง่ายอย่างน่าประหลาด เดิมทีชีสบอร์เกอร์คือของโปรด แต่หลังจากได้ลองขนมจากร้าน【เชล】แล้ว อาหารโปรดก็เปลี่ยนจากแฮมเบอร์เกอร์มาเป็นติ่มซำไส้หมูสูตรพิเศษแทน

“ช่างเถอะ อย่าพูดถึงเรื่องของฉันกับคุณสตาร์คเลย”

อาโปเห็นเปปเปอร์นิ่งคิดอะไรอยู่ จึงรีบเปลี่ยนเรื่อง พลางยื่นติ่มซำไปข้างหน้าเบา ๆ “คุณเปปเปอร์ นี่ซาลาเปาที่เชฟ【เชล】เพิ่งทำเสร็จใหม่ ๆ รีบกินตอนร้อน ๆ เดี๋ยวเย็นแล้วไม่อร่อยนะ”

“ขอบคุณนะ อาโป”

เปปเปอร์ได้กลิ่นหอมของซาลาเปา เผลอกลืนน้ำลายลงคอ เธอมองติ่มซำหน้าตาสวยงามในมืออาโป แล้วก็ยิ้มขอบคุณ

ต่างจากโทนี่ที่ไม่ค่อยถูกกับอาโป เปปเปอร์กลับชอบเด็กน้อยน่ารักคนนี้มาก ไม่ใช่แค่เพราะอดีตอันแสนเศร้าของเขาเท่านั้น แต่เพราะใบหน้ากลม ๆ ดูน่ารักน่าเอ็นดูเหลือเกิน

เผลอตัวเอื้อมมือไปบีบแก้มอวบ ๆ ของอาโปเบา ๆ เปปเปอร์กำลังจะพูดอะไรต่อ

ตูม——

เสียงดังสนั่นหวั่นไหวจากตึกสตาร์คดังขึ้นกะทันหัน แล้วก็เห็นชุดเกราะเหล็กสีแดงขาวตกกระแทกพื้นไม่ไกลจากทั้งสองคน

“โทนี่?”

เปปเปอร์มองชุดเกราะเหล็กที่ตกลงมา แล้วก็เอ่ยเรียกขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

……

“ยันต์ล่ะ?”

ต้องยอมรับว่า พอความเร็วพุ่งทะลุจุดสูงสุดแล้ว แรงดึงดูดมหาศาลที่เคยเป็นอุปสรรคกลับกลายเป็นเรื่องเล็กน้อยไปเลย

ตามหลักการแล้ว แบรี่ อัลเลนผู้มีพลัง "ผลวิบวับ" สามารถเคลื่อนที่ได้เร็วกว่านี้ อย่างเช่นแปลงร่างเป็นแสงแล้วโผล่ไปโผล่มาบนยอดเทพีเสรีภาพได้ แต่ด้วยสถานการณ์ แบรี่ อัลเลน เลยเลือกใช้ความสามารถที่เหมาะสมกว่า คือการวิ่งขึ้นไปบนยอดเทพีเสรีภาพ

ถึงแม้การวิ่งเร็วสุด ๆ กับการแปลงเป็นสสารแล้วเคลื่อนที่ จะต่างกันราวฟ้ากับเหว

แต่การวิ่งขึ้นไปบนยอดเทพีเสรีภาพผ่านเกาะลิเบอร์ตี้ ก็ยังมีเสน่ห์เฉพาะตัว

พลังวิ่งอย่างอิสระไร้แรงดึงดูดแบบนี้ ไม่ใช่ใครก็ทำได้

เมื่อถึงยอดเทพีเสรีภาพ แบรี่ อัลเลน รู้ว่า ‘เรดสกัลล์’ ถูกส่งไปยังบริษัทสตาร์คอินดัสตรีส์ ตามคำสั่งของมาร์ค 43 แล้ว แต่เขาก็ต้องทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น จึงหันไปถามโทนี่

“ท่านครับ ฝ่ายตรงข้ามก็มี……”

ร่างของแบรี่ อัลเลนที่ปรากฏตัวเร็วมาก ทำให้โทนี่ถึงกับอึ้ง แต่ไม่นานเขาก็เห็นยันต์ที่ส่องแสงอยู่ใต้หน้ากากสีแดงของแบรี่ อัลเลน ด้วยความช่วยเหลือของจาร์วิสในมาร์ค 47 ที่ล็อกเป้าหมายไว้แล้ว

“โทนี่ ระวังนะ! 【จ้าวศักดิ์สิทธิ์】ส่งคนใช้พลัง【ยันต์กระต่าย】มาแย่งชิง【ยันต์ชวด】แล้ว ตอนนี้มันกำลังไปที่เทพีเสรีภาพ”

พร้อมกับนั้น เสียงของกัปตันอเมริกาก็ดังขึ้นมา “โทนี่ ที่จริงแล้วคำเตือนของผมมันช้าไปหน่อยแล้วล่ะ เพราะไอ้คนที่ผมพูดถึงน่ะ มันอยู่ตรงหน้าคุณนี่แหละ”

โทนี่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แล้วตอบสตีฟที่อยู่ปลายสายไปพลาง มองไปที่แบรี่่ อัลเลนที่อยู่ตรงหน้าอย่างจับจ้อง “งั้นนายเองเหรอที่ใช้พลัง【ยันต์กระต่าย】?”

“ดูเหมือนว่านายจะรู้ข้อมูลของฉันแล้วสินะ”

บนยอดเทพีเสรีภาพ แบรี่่ อัลเลนยิ้มมุมปากเล็กน้อย เผชิญหน้ากับสีหน้าระมัดระวังของโทนี่ ท่าทางบนใบหน้ากลับไม่แสดงความกังวลแม้แต่น้อย “แต่ไม่เป็นไร ถึงนายจะรู้พลังของ【ยันต์กระต่าย】 สำหรับฉันแล้วก็ไม่มีความหมายอะไรหรอก เพราะเพียงแค่ฉันใช้พลังเวทย์ นายก็ไม่ทันฉันหรอก เหมือนกับพวกพ้องของนายนั่นแหละ รวมถึงไอ้ที่เรียกว่าสไปเดอร์แมนคนนั้นด้วย”

“สไปเดอร์แมน นายทำอะไรเด็กคนนั้น?!”

พอได้ยินแบรี่่ อัลเลนพูดถึงสไปเดอร์แมน โทนี่ก็รีบคิดตามทันที ภารกิจที่สตีฟมอบหมายให้ปีเตอร์นั้นคือเทพีเสรีภาพนี่เอง แต่ตัวเองไม่ได้เจอเด็กคนนั้นซะนานแล้ว แสดงว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่

“อยากรู้ก็บอกมาสิว่ายันต์อยู่ที่ไหน?”

โทนี่ถามด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความกังวล แบรี่ อัลเลนจึงยิ้มกริ่มขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะขู่เข็ญทันทีว่า “ถ้าไม่บอกล่ะก็ ฉันรับประกันความปลอดภัยของสไปเดอร์แมนไม่ได้นะ”

“……”

โทนี่หน้าเครียด ถูกแบรี่ อัลเลนขู่ เขากำมือแน่นในชุดมาร์ค 47 แม้ตอนนี้เขาอยากจะจัดการแบรี่ อัลเลนให้หายไปจากโลกนี้เสียเดี๋ยวนี้ แต่เมื่อนึกถึงสภาพของปีเตอร์ เขาก็พยายามกลั้นอารมณ์เอาไว้ แล้วพูดเสียงเย็นชาว่า “นายมาช้าไปแล้ว ยันต์มันไม่อยู่ที่รูปปั้นเทพีเสรีภาพแล้ว”

“งั้นก็บอกมาสิว่ายันต์อยู่ที่ไหน ดูท่าทางนายแล้วน่าจะรู้ตำแหน่งของมันอยู่”

“บริษัทสตาร์คอินดัสตรีส์ ‘เรดสกัลล์’ มันถือยันต์อยู่ที่บริษัทสตาร์คอินดัสตรีส์”

“ถือว่าเลือกถูกแล้ว”

แบรี่ อัลเลนพยักหน้าอย่างพอใจเมื่อได้ยินที่อยู่จากโทนี่ แล้วพูดต่อว่า “สไปเดอร์แมนไม่เป็นอะไรมากหรอก แค่หมดสติไป เดี๋ยวก็คงฟื้น แน่นอนว่าต้องไม่นับกรณีที่เทพีเสรีภาพที่ฟื้นคืนชีพกับพวกใหญ่ ๆ มาต่อสู้กันแล้วไปเหยียบเขาซะก่อนนะ”

“อะไรนะ เวรแล้ว!”

ใบหน้าของโทนี่เพิ่งผ่อนคลายลงเล็กน้อยเมื่อได้ยินประโยคแรกของแบรี่ อัลเลน แต่ประโยคต่อมาก็ทำให้เขาตึงเครียดขึ้นมาทันที

โทนี่ไม่ลังเลเลยสักนิด มองแบรี่ อัลเลนตรงหน้า แล้วควบคุมมาร์ค 47 บนตัวพุ่งตรงไปยังเทพีเสรีภาพ ที่ซึ่งปีเตอร์อาจจะอยู่

……

หน้าตึกสตาร์คอินดัสตรีส์ เปปเปอร์เห็นชุดเกราะเหล็กตกลงมา กำลังจะเข้าไปดูใกล้ ๆ

“ถ้าเป็นผมนะ ผมคงไม่ทำแบบนั้นหรอก”

ทันใดนั้น พลองเหล็กขนาดเท่าปากชามก็มาขวางอยู่ตรงหน้าเธอ

“อาจารย์เชล!”

อาโปที่ยืนอยู่ข้างเปปเปอร์ร้องออกมาด้วยความตกใจ

เสียงอาโปทำให้เปปเปอร์สังเกตเห็นว่า เงาที่ถือพลองเหล็กนั้น คือเชล เชฟจากรถขายอาหารเคลื่อนที่

“แต่… อาจารย์เชลไม่ใช่เชฟเหรอ นี่… อะไรกัน?”

แม้จะเห็นหน้าชัดเจนแล้ว แต่สีหน้าตกตะลึงของเปปเปอร์ที่เห็นเชลใช้มือเดียวจับพลองเหล็กหนากว่าแขนตัวเองก็ยังคงเด่นชัด

ก่อนที่เปปเปอร์จะได้ถามอะไรออกไป ชุดเกราะเหล็กที่ตกลงมาก็ลุกขึ้นยืน ส่วนหัวส่องแสงสีขาว หมวกกันน็อคสแกนไปทั่ว แล้วหยุดที่เปปเปอร์

“เปปเปอร์ พอตส์”

เสียงเย็นยะเยือกดังมาจากในชุดเกราะเหล็ก “ถ้าจับเธอได้ ก็จะเป็นกำลังสำคัญในการต่อสู้กับโทนี่ในครั้งต่อไป”

“คุณไม่ใช่โทนี่ คุณเป็นใครกันแน่?”

ได้ยินเสียงจากภายในชุดเกราะเหล็ก เปปเปอร์ที่ยืนอยู่ด้านหลังเชลเปลี่ยนสีหน้าทันควัน รีบถามออกไป

จากคำบรรยายของชุดเกราะเหล็ก เปปเปอร์รู้ทันทีว่าชุดเกราะเหล็กตรงหน้าไม่ใช่โทนี่ แต่ถ้าไม่ใช่โทนี่ เปปเปอร์ก็ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายใช้เล่ห์เหลี่ยมอะไรถึงหลบเลี่ยงระบบรักษาความปลอดภัยที่โทนี่ตั้งไว้ในชุดเกราะเหล็ก แล้วสวมใส่ชุดเกราะเหล็กของเขาได้

ช่วงนี้เธอไม่ได้อยู่นิวยอร์ก บวกกับโทนี่ก็ปิดบังเรื่องราวไว้ เปปเปอร์จึงไม่รู้เรื่องการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่เกิดขึ้นในนิวยอร์กเลย

“ฉันไม่ใช่โทนี่ สตาร์ค แต่พวกเราต่างก็เป็นไอรอนแมน”

ชุดเกราะเหล็กควบคุมร่างกายของมันเอง ลำแสงสีฟ้าอ่อน ๆ ส่องวาบออกมาจากหน้าอก มันลอยขึ้นอย่างช้า ๆ จ้องมองเปปเปอร์ตรงหน้าแล้วตอบ ต่อจากนั้น ด้วยแรงขับดันจากจรวดที่ด้านหลัง มันก็เปลี่ยนเป็นเงาสีแดงขาวพุ่งตรงไปหาเปปเปอร์อย่างรวดเร็ว

ปัง——

ด้วยความมั่นใจในอาวุธและพละกำลังมหาศาลในร่างกายเหล็กของมัน ชุดเกราะเหล็กที่ฟื้นคืนชีพนี้จึงไม่ได้สนใจอาโปและเชลที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เปปเปอร์เลย

เมื่อเห็นชุดเกราะเหล็กพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว แววตาของเชลเปลี่ยนไปเล็กน้อย

แล้วก็ไม่ลังเลที่จะก้าวออกมาขวางหน้าเปปเปอร์และอาโป ยกเหล็กกล้าขนาดใหญ่ในมือขึ้นฟาดไปยังชุดเกราะเหล็กที่พุ่งเข้ามาอย่างแรง

โครม!

เกราะเหล็กพุ่งเข้าชนเหล็กกล้าในมือเชลอย่างแรง กลายเป็นเสียงสนั่นหวั่นไหว ก่อนที่เกราะเหล็กจะกระเด็นกลับไปทางเดิมด้วยความเร็วสูงราวกับกระสุนปืน

บางคนถึงแม้จะดูเหมือนคนทำติ่มซำธรรมดา ๆ แต่แท้จริงแล้วกลับเป็นจอมยุทธ์ฝีมือเยี่ยมเสียอย่างนั้น

(จบตอน)