บทที่ 239 โอ้ย! ล้มเหลวแล้ว ล้มเหลวเกินไปแล้ว!
คำราม! ลมพัดกระหน่ำ ราวกับเสียงคำรามของสัตว์ร้าย "นี่...มัน...เร็ว...เกินไป...แล้ว!" ลมกล้าบนท้องฟ้าเหมือนสัตว์ร้ายที่บ้าคลั่ง สวี่เฉิงเซียนพุ่งทะยานไปในกระแสลมพลางร้องตะโกนระบายความอัดอั้น ลมกล้าพัดกระหน่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาเหมือนก้อนหินโดดเดี่ยวที่ต้านกระแส หรือจะพูดให้ถูกก็คือ ก้อนหินโดดเดี่ยวที่ถ...
