บทที่ 230 : ทายาทประมุขสำนัก
กู่อันมองอยู่ครู่หนึ่งแล้วหันกลับมา ในเมื่อยังไม่รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร เขาไม่อยากหาเรื่องยุ่งยาก รอยแยกในมหาสมุทรปรากฏมาหลายปีแล้ว ยังไม่เกิดภัยพิบัติ กู่อันหวังว่าความสงบนี้จะอยู่ต่อไปอีกสักระยะ พอดีให้เขามีเวลาเติบโต เขาหยิบชิงเซี่ยโหยวจี๋บนโต๊ะขึ้นมาอ่าน นี่เป็นเล่มล่าสุดที่เสวียนเทียนอี้ฝากคน...