บทที่ 223 รับผิดชอบจนถึงที่สุด
บทที่ 223 รับผิดชอบจนถึงที่สุด ในสายตาเฉิงฉี สนามแข่งรอบสามเป็นพื้นที่ไร้แสงอาทิตย์ พื้นเต็มไปด้วยหินและทรายสีเทา มืดมัวและรกร้าง หมายเลข 4 ล้มลงด้านข้างด้วยความตกใจ ห่างออกไป 100 เมตร ชายผมแดงร่างกำยำน่าสะพรึงกลัว หน้าอกกว้างราวกำแพงเมือง ยิ้มร่ามองเขา และชายผู้นี้ พอเปิดปากก็พูดสำเนียงเสฉวน-ฉงชิงท...