บทที่ 12 ก้าวขึ้นสู่ดินแดนระดับสูง!

ข่าวที่หยางหมิงแจกน้ำซุปเนื้อแพะฟรีแพร่สะพัดไปทั่วดินแดนอย่างรวดเร็ว

ไม่นานนัก ผู้คนมากมายมารวมตัวกันที่นี่ จ้องมองชิ้นเนื้อที่เดือดพล่านในหม้อใหญ่อย่างตาเป็นประกาย

"แม่ครับ หนูหิวจัง จะได้กินอาหารเมื่อไหร่ครับ?" ในฝูงชนที่แออัด เด็กชายในชุดขาดวิ่นคนหนึ่งดึงมือสตรีผู้หนึ่ง

เด็กชายคนนี้เพิ่งอพยพมาวันนี้ ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้กินอาหารมาสองวันแล้ว

"ใจเย็นๆ นะลูก รออีกนิดเดียว เดี๋ยวก็ได้กินแล้ว" แม้ว่าสตรีผู้นั้นจะหิวโหยเช่นกัน แต่เธอก็ยังปลอบประโลมเด็กชายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

คนอื่นๆ ก็น้ำลายสอเมื่อได้กลิ่นหอมของน้ำซุปแพะ

"จะมีอาหารฟรีให้กินจริงๆ หรือ?"

"ท่านเจ้าผู้ครองช่างเมตตาจริงๆ พวกเราชาวคนแคระขอติดตามท่านเจ้าผู้ครองหยางหมิงตลอดไป!"

"เหลือเชื่อจริงๆ ในโลกที่ชีวิตคนเปราะบางเช่นนี้ ยังมีคนแจกอาหารฟรีอีก"

"ขอบคุณแม่พระธรณี สาธุ!"

เมื่อกลิ่นหอมของเนื้อยิ่งรุนแรงขึ้น ผู้อพยพและชาวคนแคระต่างก็ใจร้อนขึ้น เสียงสนทนาก็ดังขึ้นเรื่อยๆ

ในขณะนั้น หยางหมิงยืนอยู่บนแท่นสูง กำลังคำนวณทรัพยากรที่เก็บเกี่ยวได้วันนี้

ประการแรก ไม้หนึ่งหมื่นส่วนและหินหนึ่งหมื่นส่วนถูกรวบรวมเสร็จสิ้นแล้ว

สิ่งก่อสร้างระดับห้าดาวในดินแดนก็สร้างไปแล้ว 4 แห่ง มีโรงตีเหล็ก คฤหาสน์เจ้าผู้ครอง น้ำพุศักดิ์สิทธิ์(สมบัติทรัพยากร) และโกดัง

นั่นหมายความว่า ยังขาดเงื่อนไขสุดท้าย รวบรวมค่าพลังชาติให้ครบ 200 คะแนน ก็จะสามารถยกระดับดินแดนขึ้นไปอีกขั้นได้

"แต่ตอนนี้ข้ามีค่าพลังชาติแค่ 65 คะแนน จะได้ 135 คะแนนที่เหลือมาอย่างรวดเร็วได้อย่างไร?" หยางหมิงจมอยู่ในห้วงความคิด

การยกระดับดินแดนนั้นสำคัญมาก

ถ้าไม่สามารถสร้างดินแดนระดับราชาได้ภายในหนึ่งเดือน ประเทศหัวเซียก็จะล่มสลาย

อีกทั้งในช่วงเวลานี้ ยังต้องระวังการรุกรานจากพันธมิตรของประเทศตะวันออก เกาหลีใต้ อเมริกา และอื่นๆ อีกด้วย

ดังนั้น ใน 25 วันที่เหลือ หยางหมิงต้องยกระดับดินแดนให้เร็วที่สุด ไม่สามารถเสียเวลาได้

"มีแล้ว" ทันใดนั้น หยางหมิงก็เกิดความคิดขึ้นมา นึกถึงวิธีได้ค่าพลังชาติอย่างรวดเร็ว

นั่นก็คือ...

สร้างความฝัน!

หยางหมิงก้าวไปข้างหน้า ค่อยๆ เดินไปหน้าฝูงชน กระแอมเสียงดัง:

"แฮ่ม เงียบ!"

เมื่อหยางหมิงปรากฏตัว ผู้คนด้านล่างก็คุกเข่าลงพร้อมกัน เปล่งเสียงพร้อมกัน:

"คารวะท่านเจ้าผู้ครอง!"

หยางหมิงโบกมือ: "ลุกขึ้นเถิด"

ทุกคนทยอยลุกขึ้น มองหยางหมิงด้วยสายตาเคารพยำเกรง

หยางหมิงตะเบ็งเสียง ประกาศก้อง:

"ก่อนจะรับประทานอาหาร ข้าขอประกาศเรื่องหนึ่ง นั่นก็คือ..."

พูดถึงตรงนี้ หยางหมิงจงใจหยุดชั่วครู่ แล้วตะโกนดังๆ:

"สร้างนคร!"

เสียงดังก้องไปทั่วทุกซอกทุกมุม

"หืม? สร้างนคร?" ทุกคนมีสีหน้างุนงง มองหน้ากันไปมา ไม่เข้าใจความหมายของสองคำนี้

หยางหมิงค่อยๆ ยกมือขึ้น ประกาศก้อง:

"ข้าตั้งใจจะสร้างนครที่ผู้คนอยู่ดีกินดี ประชาชนมีความสุข แต่สิ่งที่ข้าต้องการในที่สุดคือดินแดนแห่งเสรีภาพและความเท่าเทียมที่ทุกคนใฝ่ฝัน!

ตั้งแต่นี้ไป ที่นี่จะเรียกว่า... นครหัวเซีย

ข้าขอสัญญาว่า ในนครหัวเซียในอนาคต ทุกคนจะได้กินอิ่ม ทุกคนจะมีบ้านเป็นของตัวเอง แต่งงานมีลูก และใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างสงบสุข!"

คำพูดเหล่านี้ ทำให้ผู้คนด้านล่างตื่นเต้นจนหัวหมุน

"ท่านเจ้าผู้ครอง โลกที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้มีอยู่จริงหรือขอรับ?" มีคนอดถามไม่ได้

หยางหมิงไม่ได้ตอบทันที แต่กางแขนออก แล้วในชั่วขณะต่อมา เขาก็หยิบอาหารจำนวนมากออกมาจากคลังระบบ

ในสายตาของคนอื่น หยางหมิงดูเหมือนกำลังแสดงมายากลหยิบอาหารจำนวนมากออกมา

การกระทำนี้ ทำให้ทุกคนตาโตด้วยความประหลาดใจ

ปาฏิหาริย์เช่นนี้ มีแต่ผู้เหนือธรรมชาติในตำนานเท่านั้นที่ทำได้

ท่านเจ้าผู้ครองเป็นผู้เหนือธรรมชาติด้วยหรือ? พระเจ้า! พวกเราได้รับการคุ้มครองจากผู้เหนือธรรมชาติ... ทุกคนในที่นั้นต่างตื่นเต้นขึ้นมา

ในโลกนี้ ผู้เหนือธรรมชาติเป็นหนึ่งในผู้มีเกียรติสูงสุด เป็นผู้แข็งแกร่งที่สามารถฉีกมังกรร้ายด้วยมือเปล่า!

หยางหมิงโยนอาหารหลายถุงลงไป แล้วพูดอีกครั้ง:

"จงติดตามข้า เมื่อหัวเซียกลายเป็นผู้ปกครองโลกใบนี้ในอนาคต พวกท่านทุกคนที่อยู่ที่นี่จะเป็นผู้มีคุณูปการในการสถาปนาประเทศ เมื่อถึงเวลานั้น ยุคทองที่เป็นของพวกเราจะมาถึง

และพวกท่าน ทุกคนที่อยู่ที่นี่ พวกท่านคือวีรบุรุษที่แท้จริง!"

เสียงอันทรงพลังของหยางหมิง ก้องไปถึงหูทุกคน

ดินแดนในอุดมคติที่มีเสรีภาพ ความเท่าเทียม และความสงบสุข ใครจะไม่ใฝ่ฝัน?

ทุกคนต่างตื่นเต้น มองหยางหมิงด้วยสายตาที่เกือบจะคลั่งไคล้ ตะโกน:

"ขอให้ท่านเจ้าผู้ครองจงเจริญ!"

"ท่านเจ้าผู้ครอง พวกเราจะติดตามท่านจนถึงวันตาย!"

[ติ๊ง~]

[ภายใต้การปลุกใจของท่าน ความรู้สึกเป็นเจ้าของดินแดนของผู้อยู่อาศัยเพิ่มขึ้นมาก ระดับความสุขก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก รางวัลค่าพลังชาติ 70 คะแนน]

[ตรวจพบว่า ความจงรักภักดีของเฉินเจียนต่อท่านเพิ่มเป็น 100 ความจงรักภักดีของเค่อเค่อลี่เท่อต่อท่านเพิ่มเป็น 100 ได้รับรางวัลค่าพลังชาติคนละ 40 คะแนน]

"หืม?" เมื่อได้ยินเสียงระบบ หยางหมิงก็ดีใจมาก

เป็นไปตามที่คิดไว้จริงๆ การรวบรวมใจคนด้วยการสร้างความฝัน สามารถได้รับค่าพลังชาติ

มีคำพูดเก่าแก่ที่ว่าไว้ดี ผู้ได้ใจประชาชนย่อมได้ครองแผ่นดิน

แต่ไหนแต่ไรมา ที่ที่ประชาชนหันไป ล้วนเป็นรากฐานของประเทศ

แต่สิ่งที่ทำให้หยางหมิงประหลาดใจคือ เมื่อความจงรักภักดีของคนหนึ่งต่อเขาเพิ่มเป็น 100 ก็สามารถได้รับค่าพลังชาติด้วย

โดยรวมแล้ว ตอนนี้ค่าพลังชาติเพิ่มเป็น 215 คะแนน ถึงเงื่อนไขการอัพเกรดแล้ว!

"ระบบ ข้าต้องการอัพเกรดดินแดน" หยางหมิงออกคำสั่งทันที

[กำลังอัพเกรด คาดว่าจะใช้เวลาหกชั่วโมง]

[แจ้งเตือนที่เป็นมิตร: ในช่วงนี้ พลังรบรวมของดินแดนจะลดลง 10% กรุณาอย่าออกจากดินแดนของท่าน]

"อีกหกชั่วโมง ดินแดนของข้าก็จะยกระดับขึ้นสู่ระดับสูง" หยางหมิงดีใจจนยิ้มไม่หุบ

เมื่อถึงตอนนั้น แค่ก้าวต่อไปอีกก้าว อัพเกรดเป็นดินแดนระดับพิเศษ หยางหมิงก็จะปลดล็อกร้านค้าพิเศษที่มาพร้อมกับ [ราชันผู้ยิ่งใหญ่]

พรสวรรค์ของหยางหมิง: สามารถได้รับหนึ่งคะแนนต่อวินาที สามารถใช้หนึ่งคะแนนเรียกนักรบหนึ่งคน หรือใช้คะแนนซื้อไอเทมในร้านค้าพิเศษ

แน่นอน การจะปลดล็อกร้านค้าพิเศษได้ ต้องยกระดับดินแดนให้เป็นระดับพิเศษก่อน

นี่คือเหตุผลที่หยางหมิงไม่ใช้คะแนนไปอย่างสุรุ่ยสุร่าย เพราะร้านค้าพิเศษคือความหวังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการพลิกสถานการณ์!

"เฮ่ๆ อย่าคิดมากเลย กินข้าวก่อนดีกว่า" ตอนนี้ ท้องของหยางหมิงก็ส่งเสียงร้องขึ้นมา

จากนั้น หยางหมิงโบกมือ ตะโกนดังๆ:

"ประชาชนของข้า ได้เวลากินอาหารแล้ว!"

เสียงโห่ร้องดีใจดังขึ้นในฝูงชน แล้วทุกคนก็รีบเข้าแถว รอรับอาหาร

ไม่นานนัก ชามน้ำซุปเนื้อแพะร้อนๆ ก็ถูกแจกจ่ายให้ทุกคนอย่างเท่าเทียม

แน่นอน ทหารได้รับอาหารมากกว่า นอกจากน้ำซุปแพะแล้ว ยังมีเนื้อหมาป่าอสูรระดับดีเพิ่มอีกชิ้น

เนื้อระดับดี ล้วนเป็นอาหารบำรุงกำลัง ไม่เหมือนกับเนื้อธรรมดาทั่วไป

แค่กินให้มาก ก็สามารถเพิ่มพลังต่อสู้ส่วนตัวได้โดยตรง

เค่อเค่อลี่เท่อยืนอยู่ในฝูงชน เธอก็ได้รับน้ำซุปแพะหนึ่งชาม มีกลิ่นหอม และมีเนื้อเยอะด้วย

อย่างน้อย ตั้งแต่เกิดมาจนถึงตอนนี้ เธอยังไม่เคยได้กินเนื้อปริมาณมากขนาดนี้

"หอมจัง" เค่อเค่อลี่เท่อกลั้นใจที่เต้นระทึกไม่อยู่ อดใจไม่ไหวหยิบเนื้อชิ้นหนึ่งใส่ปาก ทันใดนั้น กลิ่นหอมชวนน้ำลายสอก็กระทบประสาทรับรส

"แม่จ๋า อร่อยจังเลย" เค่อเค่อลี่เท่อซาบซึ้งจนน้ำตาไหล

ตอนอายุเจ็ดขวบ เค่อเค่อลี่เท่อเคยโชคดีได้เก็บเศษเนื้อชิ้นเล็กๆ ที่ขุนนางคนแคระทิ้งข้างทาง ตอนนั้นเธอคิดว่าถ้าได้กินเนื้อเดือนละครั้งคงเป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่แค่ไหน

จนถึงเมื่อวาน ความฝันนี้ยังคงเป็นเพียงความฟุ่มเฟือย

แต่วันนี้ ด้วยการปรากฏตัวของหยางหมิง ความฟุ่มเฟือยนี้ก็กลายเป็นความจริง

"ฮือๆๆ..." เค่อเค่อลี่เท่อร้องไห้พลางกินน้ำซุปแพะไปด้วย

ได้ลิ้มรสอาหารอร่อยเช่นนี้ ทำให้หัวใจเธอแทบละลาย

"ต่อไปนี้ ข้าต้องทุ่มเทสุดความสามารถ ถึงแม้ต้องสละทุกสิ่ง ก็จะตอบแทนท่านหยางหมิง"

เค่อเค่อลี่เท่อเงยหน้ามองชายที่ยืนอยู่บนแท่นสูง เมล็ดพันธุ์ในหัวใจของเธอได้หยั่งรากและแตกหน่อแล้ว

เช่นเดียวกัน คนอื่นๆ ก็คิดเช่นนี้เหมือนกัน

(จบบท)