082-084

บทที่ 082 

082 พนักงานต้อนรับสาว

หลังจากจัดการกับการส่งของเสร็จ อันหยานก็ยังไม่ได้พัก และต้องเริ่มต้นความวุ่นวายครั้งใหม่

ตอนนี้เหลือเวลาอีกสองสามชั่วโมงก่อนถึงเวลาอาหารเย็น เธอต้องเตรียมสินค้าที่จะไปตั้งแผงที่ตลาดกลางคืนคืนนี้ให้พร้อม

เพราะตอนนี้เธอเป็นเจ้าของแผงที่ไม่มีสต๊อกสินค้าเลย

เมื่อคืนตั้งแผงขายได้มากกว่าหกสิบชุด อีกทั้งยังเป็นการเก็บแผงก่อนเวลาซะอีก ดังนั้นคืนนี้อย่างน้อยเธอต้องเตรียมสินค้าไปสักร้อยชุดเป็นขั้นต่ำ

จากการจัดการทั้งหมดในวันนี้ สบู่กุหลาบสามร้อยชิ้นที่เธอทำในช่วงเช้า ตอนนี้เหลือไม่ถึงร้อยชิ้นแล้ว

เฮ้อ สต๊อกสินค้ากำลังขาดแคลนอีกแล้ว!

——

ห้าโมงเย็น ณ บริษัทเครื่องสำอางเหรินสือ ในเมืองหรง

ก่อนเลิกงาน สวี่ม่านได้ไปหาพนักงานต้อนรับสาวด้วยท่าทีเต็มไปด้วยความคาดหวัง

"เป็นไงบ้าง? ได้ใช้ของที่ฉันให้ไปหรือยัง? มีปัญหาอะไรรึเปล่า?"

พนักงานต้อนรับสาว จางชิงชิง เมื่อเห็นสวี่ม่านก็รู้สึกตื่นเต้นมาก ถ้าไม่ติดว่าที่นี่เป็นบริษัทเธอคงกระโดดเข้ามากราบขอบคุณไปแล้ว

"คุณสวี่ม่านคะ ขอบคุณมากนะคะสำหรับสบู่กุหลาบ! มันดีมากๆ เลย ฉันใช้ผลิตภัณฑ์ดูแลผิวมาหลายปี แต่ยังไม่เคยเจอสบู่ที่มีประสิทธิภาพขนาดนี้มาก่อน

ไม่สิ สบู่กุหลาบนี้ไม่ใช่แค่สบู่ มันควรถูกเรียกว่าสกินแคร์ได้เลยค่ะ มันได้ผลดีมากๆ ฉันใช้มันอาบน้ำแค่ครั้งเดียว ผิวทั้งตัวก็เนียนนุ่มขึ้นเยอะเลย"

จางชิงชิงจับมือสวี่ม่านไว้ ตื่นเต้นจนใบหน้าของเธอเปล่งประกาย

สวี่ม่านหน้าดำคล้ำไปทั้งหน้า นี่มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดไว้เลย

อันหยานจอมปลอมนั่น แค่เรียนมาสามปี จะมีฝีมือทำผลิตภัณฑ์ดูแลผิวได้ยังไง? แถมของที่เธอทำเองที่บ้านจะมีคุณภาพอะไรได้กัน?

ของที่ทำในสภาพแวดล้อมแย่ๆ แบบนั้น ตอนนี้กลับมีคนบอกว่าดี?

ยัยนี่คงเป็นบ้าไปแล้ว!

ถึงอย่างนั้นจางชิงชิงที่อยู่ในความตื่นเต้นไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้าที่แย่ลงของสวี่ม่านเลย แล้วยังคงชื่นชมต่อไป

"มันดีมากเลยค่ะคุณสวี่ม่าน ฉันลองใช้สบู่กุหลาบล้างมือเมื่อเช้านี้ ดูมือฉันสิคะ มันเนียนนุ่มขึ้นมากเลย จนไม่ต้องใช้ครีมบำรุงมือแล้วด้วย

ขอบคุณมากนะคะ คุณสวี่ม่าน ที่ให้ของดีๆ แบบนี้กับฉัน ฉันลองไปค้นหาในอินเทอร์เน็ตแล้ว ยังไม่มีสบู่กุหลาบแบบนี้ในตลาดเลย นี่เป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ของบริษัทเราใช่ไหมคะ?

ถ้าเป็นผลิตภัณฑ์ที่บริษัทเราพัฒนาขึ้นมาจริงๆ มันจะต้องได้รับความนิยมมากแน่ๆ เมื่อออกสู่ตลาด "

"หุบปาก!!"

สวี่ม่านทนฟังต่อไม่ไหวแล้ว เธอโกรธจนอกสะท้านขึ้นลง

เธอไม่เชื่อว่าอันหยานจะทำของดีๆ ได้ เด็กกำพร้าที่ไม่มีอะไรเลยอย่างยัยนั่นจะมาเทียบกับบริษัทเครื่องสำอางที่ถูกต้องตามกฎหมายได้ยังไง?

จางชิงชิงคงไม่เคยใช้ของดีๆ มาก่อน ถึงได้คิดว่าของที่อันหยานทำเป็นของวิเศษ

ช่างตื้นเขินจริงๆ!

จางชิงชิงงงไปหมด ไม่เข้าใจว่าทำไมคุณสวี่ม่านที่ก่อนหน้ายังดีๆอยู่ ถึงดูโกรธขนาดนี้?

เธอไม่ได้พูดอะไรผิดใช่ไหม?

สบู่กุหลาบนั่นมันดีจริงๆ คำพูดที่เธอพูดเมื่อกี้ก็เป็นการชื่นชมจากใจจริง

แต่ทำไมคุณสวี่ม่านดูโกรธกว่าเดิมเมื่อได้ฟังคำชื่นชมของเธอละ?

(จบบท)

…………………………………………………………………………………………………………

บทที่ 083 

083 เรื่องที่คาดไม่ถึง

สบู่กุหลาบนั่นไม่ใช่ของที่คุณสวี่ม่านให้เธอเอากลับบ้านไปลองใช้หรอกหรือ? ทำไมตอนนี้ถึงมีท่าทีแบบนี้?

พูดตามตรง ตอนแรกเธอรู้สึกขัดขืนกับพวกสินค้าตัวอย่างเหล่านี้ เพราะบริษัทเหรินสือก็มีแผนกวิจัยและพัฒนา บางครั้งก็จะเอาสินค้าที่พัฒนาล่าสุดมาให้พนักงานทดลองใช้

แต่ผลิตภัณฑ์ดูแลผิวที่ยังไม่ได้ออกสู่ตลาดมักจะมีข้อบกพร่องอยู่บ้าง ดังนั้นจึงอยากให้คนหลายๆ คนทดลองใช้

ก่อนหน้านี้ตัวอย่างทดลองยังไม่ถึงเธอที่เป็นพนักงานต้อนรับเล็กๆ เพราะต้องเก็บเป็นความลับและผู้ทดลองต้องมีความน่าเชื่อถือ

จางชิงชิงหน้าตาธรรมดา ดังนั้นเธอจึงให้ความสำคัญกับใบหน้าของตัวเองมาก และชอบแต่งหน้าเป็นพิเศษ เธอจึงไม่ค่อยอยากเป็นผู้ทดลอง เพราะกลัวว่าผลิตภัณฑ์ทดลองจะมีผลข้างเคียงและทำให้ใบหน้าของเธอเสียหาย

แต่ใครให้สวี่ม่านเป็นหลานสาวของภรรยาเจ้าของบริษัทกันล่ะ?

ยิ่งไปกว่านั้น เธอมักจะใช้ตำแหน่งหลานสาวของเจ้านายเป็นข้ออ้างในการทำตัวเหนือกว่าพนักงานระดับล่าง ถ้าไม่พอใจอะไรก็มักจะมาลงกับพวกเธอ

ลองคิดดูสิ ใครจะกล้าหาเรื่องคุณหนูนิสัยเสียแบบนี้กัน?

เมื่อคืนตอนเธอกลับบ้านไป เธอไม่ได้อยากใช้เลย แต่คิดว่าวันต่อมาสวี่ม่านต้องมาถามความเห็นเรื่องการใช้แน่ๆ และรูปร่างหน้าตาของสบู่กุหลาบก็ดึงดูดใจเธอมาก เธอเลยลองใช้สบู่กุหลาบอาบน้ำดู

ผลปรากฏว่าหลังจากอาบน้ำเสร็จ เธอก็ตะลึงไปเลย!

จากที่ไม่ชอบสวี่ม่านอยู่แล้ว ตอนนี้กลายเป็นรู้สึกขอบคุณเพราะสบู่กุหลาบนี่ไปเลย

เช้านี้ตอนมาทำงาน เธอก็อยากจะบอกสวี่ม่านถึงประสบการณ์สุดประทับใจ แต่คุณหนูไม่ยอมมาที่บริษัทเลย จนถึงบ่ายถึงจะมาทำงาน นี่คือข้อดีของการมีเส้นสายจริงๆ

แต่คุณหนูไม่สนใจเธอ อีกฝ่ายเกินเข้าไปในห้องทำงานแล้วก็ไม่ออกมา เธอจึงต้องอดทนรอมาตั้งแต่เช้า

ตอนนี้สวี่ม่านมาถามแล้ว เธอจึงรีบแบ่งปันประสบการณ์ของตัวเองทันที

แต่ตอนนี้ดูสีหน้าของอีกฝ่ายและบรรยากาศที่ตึงเครียด จางชิงชิงเพิ่งจะรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล

"คุณสวี่ม่าน ฉันพูดอะไรผิดไปหรือเปล่าคะ?"

สวี่ม่านจ้องจางชิงชิงอย่างดุร้าย "เธอมีปัญหาทางสมองหรือไง? ของไร้ค่าอะไรก็ชมว่าดีไปหมด ไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง จำไว้ว่าเธอห้ามเอาเรื่องนี้ไปพูดข้างนอกเด็ดขาด มันจะทำให้บริษัทเหรินสือขายหน้า

ในฐานะบริษัทเครื่องสำอางใหญ่ขนาดนี้ยังไม่มีความสามารถในการแยกแยะ ฉันจะบอกเธอเลยนะ นั่นมันสินค้าระดับสาม (สินค้าไม่มีใบอนุญาตผลิต ไม่มีใบอนุญาตขาย ไม่มีใบรับรองคุณภาพ) ของที่ทำจากโรงงานเถื่อน เธอควรทิ้งไปซะจะดีกว่า"

"อ๋า? ไม่น่าจะใช่นะคะ ฉันรู้สึกว่ามันดีมาก ใช้มาแล้วหนึ่งวันก็ยังไม่รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกตินะคะ" จางชิงชิงมองสวี่ม่านด้วยความสงสัย ไม่ค่อยจะเเชื่อ และอยากถามว่าคุณหนูเข้าใจผิดเองหรือเปล่า แต่เห็นสีหน้าของอีกฝ่ายดูแย่ลงไปอีก เธอก็กลืนคำถามลงไปทันที

"ฉันบอกว่าดีก็ดี! ฉันบอกว่าให้ทำอะไรก็ต้องทำเข้าใจไหม! ในเมื่อเป็นอย่างนี้ พรุ่งนี้เธอก็เอาของมาคืนที่บริษัท"

สวี่ม่านโกรธมาก ด่าจางชิงชิงในใจว่าไม่เพียงแค่ไม่มีความรู้ ยังไม่มีสายตาที่ดีอีก สมแล้วที่ได้เป็นแค่พนักงานต้อนรับ

"อ๋อ!" จางชิงชิงตกใจมาก เธอชอบสบู่กุหลาบนั้นจริงๆ เธอคิดว่าไม่มีผลิตภัณฑ์ดูแลผิวที่มีประสิทธิภาพเท่ามันอีกแล้ว

"คุณสวี่ม่านคะ คุณให้ฉันแล้วไม่ใช่หรือคะ? แล้วฉันก็ใช้มันอาบน้ำไปแล้วด้วย ถ้าเอากลับมามันคงไม่ค่อยดีหรือเปล่าคะ?"

(จบบท)

…………………………………………………………………………………………………………

บทที่ 084 

084 สวี่ม่าน

จางชิงชิงไม่ได้โง่ จากคำพูดและการกระทำของอีกฝ่ายเมื่อครู่ เธอก็เดาได้แล้วว่าสบู่กุหลาบนั่นอาจไม่ใช่ผลิตภัณฑ์ใหม่ของบริษัท และไม่รู้ว่าสวี่ม่านไปเอามันมาจากไหน

จริงๆ แล้วเธออยากถามว่าจะหาซื้อสบู่กุหลาบได้จากที่ไหนบ้าง เธอตั้งใจว่าจะใช้มันต่อไปเรื่อยๆ เพราะมันทั้งสะดวกและประหยัดเงิน

เธอเดาว่าสวี่ม่านอาจไม่แน่ใจในคุณภาพของสบู่กุหลาบ จึงไม่กล้าลองใช้เองและส่งมาให้เธอลองแทนก่อน

ในเมื่อเป็นอย่างนั้น ทำไมเธอต้องใส่ใจบอกเล่าประสบการณ์ดีๆ ให้ฟังมากมายด้วยล่ะ และไม่ต้องกังวลเรื่องความลับการวิจัยของบริษัทอีกด้วย

สวี่ม่านมองด้วยความโกรธ “ฉันบอกให้เธอเอากลับมาก็ต้องเอากลับมา ของไร้ค่าที่เธอว่าดี ฉันจะทิ้งก็ไม่ให้เธอหรอก”

“…” จางชิงชิงตกตะลึงสุดขีด นี่มันคนประเภทไหนกัน?

เธอเข้าใจแล้ว คุณหนูคนนี้คงมีปัญหาส่วนตัวกับสบู่กุหลาบหรือไม่ก็คนที่ทำสบู่กุหลาบนี้ ไม่เช่นนั้นทำไมถึงไม่ชอบสบู่ก้อนเล็กขนาดนั้น ทั้งๆที่มันก็มีประสิทธิภาพมาก

สวี่ม่านเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ตอบโต้ กำลังจะต่อว่าอีกสองสามคำ แต่จู่ๆ เธอก็มีไอเดียดีๆ ผุดขึ้นมาในหัว

“เธออยากได้สบู่ก้อนนั้นใช่ไหม?”

จางชิงชิงไม่รู้ว่าคุณหนูมีเจตนาอะไร แต่ก็พยักหน้าอย่างซื่อสัตย์ ของดีขนาดนั้น ใครใช้แล้วก็ต้องอยากใช้ต่อทั้งนั้นแหละ

สวี่ม่านยิ้มมุมปาก “ง่ายๆ แค่ทำตามที่ฉันบอก สบู่ก้อนนั้นก็จะเป็นของเธอ”

จางชิงชิงตาเป็นประกาย “ต้องทำยังไงคะ?”

สวี่ม่านสั่งเสียงเย็น “เธอก็ไปโพสต์บนอินเทอร์เน็ต บอกว่าใช้สบู่กุหลาบนี้แล้วผิวก็เกิดอาการแพ้ อาการรุนแรงแค่ไหนก็พูดไปให้มากที่สุด และย้ำว่าสบู่นี้ไม่สะอาด ทำมาจากโรงงานเถื่อน ไม่มีใบอนุญาตหรือการตรวจสอบใดๆ”

“…” จางชิงชิงอึ้ง นี่มันต้องแค้นขนาดไหนถึงได้ร้ายแรงขนาดนี้?

คนๆนี้ช่างร้ายยิ่งกว่านางร้ายในละครหลังข่าวเสียอีก

สวี่ม่านมองจางชิงชิงด้วยสายตาเย็นชา “ฉันไม่สนว่าเธอจะจัดการยังไง ฉันต้องเห็นผลลัพธ์สุดท้าย เข้าใจไหม? ถ้าเธอทำได้ดี ฉันจะช่วยพูดให้ที่แผนกบุคคล เธอคงรู้ว่าต้องทำยังไงใช่ไหม?”

จางชิงชิงก้มหน้าคิดอะไรบางอย่าง แล้วตอบเบาๆ “ฉันเข้าใจแล้วค่ะ”

เมื่อเห็นเช่นนี้ สวี่ม่านก็ยืนขึ้นอย่างมีสง่า เงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิ มองจางชิงชิงด้วยสายตาดูถูก ช่างรู้จักทำตามคำสั่งเสียจริง!

สวี่ม่านคิดไว้แล้วว่า เมื่อจางชิงชิงโพสต์ข้อความก่อกวนบนอินเทอร์เน็ตและทำให้เกิดความสับสนในโลกออนไลน์ เธอก็จะรีบโพสต์ข้อความเหล่านั้นลงในฟอรัมของมหาวิทยาลัย ให้พวกเพื่อนๆ เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของอันหยาน

เธอต้องการให้คนที่ช่วยพูดให้อันหยานเห็นว่า พวกเขาถูกหลอกด้วยภาพลักษณ์ของอันหยาน ที่จริงแล้วผู้หญิงคนนั้นก็แค่คนร้ายกาจ

จริงๆ แล้ว ความแค้นระหว่างอันหยานกับสวี่ม่านไม่ได้ใหญ่โตอะไรมาก แค่เป็นความรู้สึกของวัยรุ่น

บ้านสกุลสวี่เดิมเป็นแค่ตระกูลฐานะปานกลาง มีโรงงานเล็กๆ หนึ่งแห่ง การที่พวกเขามีฐานะในปัจจุบันได้ก็เพราะลูกสาวของสกุลสวี่แต่งงานเข้าบ้านสกุลเหริน

บ้านสกุลเหรินในเมืองหรงเฉิงไม่ได้เป็นตระกูลใหญ่ เพียงแค่เป็นตระกูลระดับสาม แต่สามารถเข้าสังคมชั้นสูงได้เพราะลูกสาวของตระกูลเหรินมีความสามารถมาก และเธอถูกหนุ่มจากตระกูลใหญ่ในเมืองหรงเฉิงสนใจและได้เป็นภรรยาของคนในตระกูลใหญ่

(จบตอน)