070-072

บทที่ 070

070 ของนี่มันดีจริงๆ

ฟางเชี่ยนถึงกับงงกับการกระทำของทั้งสองคน นี่มันเรื่องอะไรกัน? ทำไมทุกคนถึงเปลี่ยนไปกันหมด?

ก่อนหน้านี้ยังทำท่าไม่สนใจอยู่เลย ทำไมแปปเดียวก็เปลี่ยนท่าทางได้ล่ะ? พูดตรงๆ เลยนะ ความร้อนแรงแบบนี้เธอรับมือไม่ไหวจริงๆ

เติ้งลู่จับมือของฟางเชี่ยนแล้วพูดอย่างรวดเร็ว “ฟางเชี่ยนคนสวยแสนใจดี พวกเราอยากซื้อสบู่กุหลาบที่เพื่อนเธอทำมาก ช่วยพวกเราหน่อยได้ไหม?”

“ใช่แล้ว พวกเราอยากได้ WeChat ด้วย” หวังเสี่ยวหลินหัวเราะเฮฮา

ฟางเชี่ยนหยุดคิดครู่หนึ่งก็เข้าใจ “โอเค เพื่อนฉันชื่ออันหยาน เดี๋ยวฉันส่ง WeChat ของเธอให้พวกเธอ บอกว่าเป็นเพื่อนร่วมงานของฉันก็พอ”

“ขอบใจนะฟางเชี่ยน!”

ทั้งสองคนยิ้มแย้มแจ่มใส ดีใจพร้อมกับลอบถอนหายใจเบาๆ

โชคดีที่ฟางเชี่ยนเป็นคนใจกว้าง ไม่ถือสาพฤติกรรมที่เสียมารยาทของพวกเธอ และยังยอมแนะนำเพื่อนที่ดีของเธอให้พวกเราด้วย

จริงๆ แล้วการได้สัมผัสประสบการณ์ด้วยตัวเองเท่านั้นถึงจะรู้ความจริง อย่าด่วนตัดสินอะไรถ้าไม่ได้ลองด้วยตัวเอง เพราะสุดท้ายจะโดนตบหน้าเข้าให้

มันเป็นเพราะพวกเธอเห็นโลกมาน้อยเกินไป ด้วยความคิดส่วนตัวเลยปฏิเสธคุณค่าของสบู่กุหลาบ และเมื่อได้ลองด้วยตัวเอง กลับกลายเป็นว่าของมันดีจริงๆ!

ฟางเชี่ยนฉวยโอกาสตอนที่ทั้งสามคนกำลังเก็บของรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ ตอนนี้เธอมีความสงสัยยิ่งใหญ่มาก ต้องพิสูจน์ให้รู้เรื่อง

ตั้งแต่ที่สามคนนั้นออกจากห้องน้ำก็ทำตัวแปลกไป เหตุผลใหญ่ก็คือพวกเธอใช้สบู่กุหลาบที่ เสี่ยวอันทำแน่นอน

เธอเลยอยากรู้ว่า สบู่กุหลาบนี้มันมีความวิเศษขนาดไหนกันแน่ ถึงทำให้สองสาวเจ้าปัญหาเปลี่ยนท่าทางได้เร็วขนาดนี้?

ดังนั้นฟางเชี่ยนจึงหยิบสบู่กุหลาบมาล้างมือทันที แล้วเธอก็อึ้ง!

“โอ้พระเจ้า!!”

นี่มันปาฏิหาริย์หรือเปล่าเนี่ย? ไม่งั้นทำไมเธอแค่ล้างมือนิดเดียว มือของเธอถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้?

ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่าทำไมหลี่ผิงกับสองคนนั้นถึงได้มีปฏิกิริยาขนาดนั้น เพราะสบู่กุหลาบของ เสี่ยวอันนี่เอง

อย่าว่าแต่พวกเธอเลย แม้แต่ตัวเธอที่เป็นคนซื้อมาก็ยังตกใจ

ความจริงแล้ว พอรู้ว่าพี่สาวที่สนิทกันทำธุรกิจผลิตภัณฑ์ความงามด้วยตัวเอง เธอก็มีความกังวลอยู่บ้าง เพราะวงการนี้มีการแข่งขันสูงมาก

แต่ความกังวลนั่นเป็นเรื่องหนึ่ง การสนับสนุนก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง แม้จะสนิทกับอันหยานขนาดไหน ก็ไม่สามารถตัดสินใจแทนชีวิตของเธอได้

เธอรู้ดีว่าอันหยานไม่ใช่คนหุนหันพลันแล่นเมื่อเธอตัดสินใจอะไรแล้ว ฟางเชี่ยนเองก็จะสนับสนุนอย่างเต็มที่

แม้ว่าเธอจะยังไม่ได้ใช้สบู่กุหลาบ แต่ด้วยความเชื่อใจและยอมรับในตัวเพื่อนที่ดีคนนี้ เธอเชื่อว่าผลิตภัณฑ์ของอีกฝ่ายต้องไม่แย่อย่างแน่นอน จึงกล้าแนะนำผลิตภัณฑ์นี้อย่างไม่ลังเล

พูดตามตรง ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้คิดว่าสบู่ก้อนเดียวจะมีความวิเศษวิโสขนาดไหน แต่เมื่อได้ฟังอันหยานอธิบาย เธอก็คิดว่าเพื่อนทำสบู่ด้วยตัวเอง เป็นงานทำมืออาจจะดีกว่าของที่ผลิตในปริมาณมากในโรงงาน และไม่มีการใส่สารแปลกปลอมลงไป

อย่างน้อยในเรื่องของคุณภาพก็จะมีข้อได้เปรียบ ทำให้ทุกคนใช้ได้อย่างมั่นใจมากขึ้น

แต่!!

เธอไม่คิดว่าอันหยานจะเจ๋งขนาดนี้ ทำผลิตภัณฑ์บำรุงผิวที่น่าทึ่งได้ขนาดนี้

ตอนนี้เธอรู้สึกว่าพวกของประทินผิวที่เธอใช้มาตลอดยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมาล้วนไร้ค่า ไม่เท่ากับการใช้สบู่กุหลาบเพียงครั้งเดียว

ถามหน่อย นี่ตลกเหรอไหม?

(จบบท)

…………………………………………………………………………………………………………

บทที่ 071 

071 เสนอแนะ

ฟางเชี่ยนรีบหยิบมือถือขึ้นมา เปิดแชทหน้าอันหยาน แล้วพิมพ์ข้อความยาวเหยียดเพื่อชมเชยอันหยานทันที

เสี่ยวอันของเธอนี่เก่งจริงๆ! เธอทำสบู่วิเศษแบบนี้ได้ยังไงกัน?

ตอนนี้ ฟางเชี่ยนอยากจะพุ่งไปหาอันหยานเดี๋ยวนี้เลย อยากเห็นกับตาว่าผลิตภัณฑ์บำรุงผิวนี้ทำออกมาได้อย่างไร

เสียดายที่ตอนนี้เธอไปไหนไม่ได้ ต้องอดใจรอความตื่นเต้นและความสงสัยในใจไปก่อน

เสี่ยวอันของเธอนี่เงียบๆ แต่เล่นที่ก็จัดใหญ่เลยนะ

แค่สบู่กุหลาบนี้ก็พอที่จะสู้กับแบรนด์ผลิตภัณฑ์บำรุงผิวชั้นนำได้เลย

ถ้าอันหยานอยากรวยล่ะก็ นี่ก็ไม่ยากแล้ว

“ไม่ได้ ฉันต้องซื้อสบู่กุหลาบเพิ่มอีกสักสิบก้อน ห้าก้อนนี่ไม่พอใช้หรอก~”

ฟางเชี่ยนพึมพำแล้วก็เพิ่งนึกได้ว่า ตอนนี้เธอไม่มีสบู่กุหลาบห้าก้อนนั้นแล้ว ก็เลยเริ่มรู้สึกเสียใจขึ้นมาทันที

เธอไม่น่าเอาสบู่กุหลาบก้อนหนึ่งมาให้ใช้เป็นของสาธารณะเลย สบู่วิเศษแบบนี้ควรเก็บไว้ใช้เองดีกว่าไหม?

แต่เธอดันให้คนอื่นใช้ฟรี ถ้าเธอแอบเอาสบู่ในห้องน้ำกลับบ้านยังทันอยู่ไหมนะ?

ชุมชนเก่าในเมืองหรงเฉิง บ้านตระกูลหวัง

“ชุนเสีย นี่ลูกไปซื้อของอะไรทางออนไลน์อีกแล้ว? แม่บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าซื้อของออนไลน์ที่ไม่จำเป็น ใช้ไม่ได้จริง เสียเงินเปล่าๆ”

หลังอาหารเย็น แม่ของหวังชุนเสียส่งพัสดุเล็กๆ ที่รับมาให้ลูกสาว พูดพลางบ่นไปด้วย

เด็กสมัยนี้นี่ไม่รู้จักค่าของเงินเลยจริงๆ ชอบซื้อของออนไลน์ทุกอย่าง เห็นแค่รูปภาพก็ซื้อแล้ว ของก็จับต้องไม่ได้ คุณภาพจะเชื่อถือได้ยังไงกัน?

ช่วงสองปีมานี้ ข่าวการถูกโกงจากการซื้อของออนไลน์ก็มีมากมาย จะไปเสียเงินแบบนี้ทำไมกัน

หวังชุนเสียทำเป็นไม่ได้ยินคำบ่นของแม่ เปลี่ยนเรื่องทันที “แม่ นี่ไม่ใช่ของที่ซื้อตามเน็ตนะ เป็นของเพื่อนสมัยมัธยมที่ทำเอง แม่ยังจำอันหยานได้ไหม? เพื่อนร่วมห้องตอนมัธยมปลาย ที่สวยๆ คนนั้นไง”

แม่ของหวังชุนเสียพยายามนึกภาพ “โอ้ ลูกหมายถึงเพื่อนที่พ่อแม่เขาเสียไปตอนม.ปลายใช่ไหม? อันหยานน่ะ แม่จำได้ แล้ว ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง?”

หวังชุนเสียตอบพลางแกะพัสดุ “ตอนนี้เธอเปิดโรงงานทำผลิตภัณฑ์บำรุงผิวเองที่บ้านค่ะ ช่วงนี้พอดีพึ่งเปิดตัวสินค้าใหม่ มีกิจกรรมใน WeChat พอดี หนูก็เลยซื้อสบู่ให้เป็นกำลังใจเธอสองก้อน”

ได้ยินดังนั้น แม่ของหวังชุนเสียก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “เธอทำเองเลยเหรอลูก? จะใช้ได้เหรอ? ของที่ใช้กับร่างกายแบบนี้ต้องระวังนะ อย่าให้มีปัญหา สำหรับแม่แล้วล่ะก็ เด็กสาวๆ ควรหางานที่มั่นคง ง่ายและสบาย ไม่ต้องทำตัวเองให้ลำบาก แต่เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องของคนอื่น เราก็พูดแค่ในบ้านก็พอ”

“สวยจังเลย~” หวังชุนเสียตาเป็นประกาย ของจริงสวยกว่ารูปในเน็ตอีก

“อะไรเหรอ?” แม่ของหวังชุนเสียมองอย่างสนใจ

“สบู่กุหลาบค่ะ ใช้ล้างมือ ล้างหน้า แล้วก็อาบน้ำได้ด้วย”

แม่ของหวังชุนเสียอึ้ง “นี่อันหยานทำเองเหรอ?”

“ใช่ค่ะ แปลกใจใช่ไหม? ได้ยินว่ามันใช้ดีมากด้วย” หวังชุนเสียพูดด้วยน้ำเสียงชื่นชม อันหยานไม่เพียงแต่สวย แต่ยังเก่งอีกด้วย

ผู้หญิงเหมือนกัน ทำไมถึงแตกต่างกันขนาดนี้นะ?

(จบบท)

…………………………………………………………………………………………………………

บทที่ 072 

072 ใช้ผลิตภัณฑ์

"ราคาเท่าไหร่เหรอ?" แม่ของหวังชุนเสียถามขึ้นมาลอยๆ

"เอ่อ..." หวังชุนเสียกลืนน้ำลายลงคอทันที เธอกลัวว่าถ้าพูดราคาจริงๆ ออกไป อาจโดนแม่ด่าก็ได้

แม่ของเธอเป็นคนประหยัดสุดๆ สบู่ห้าสิบหยวนถือว่าเป็นของราคาแพงมากสำหรับแม่เธอ แถมอาจคิดว่าเพื่อนร่วมชั้นอย่างอันหยานกำลังหลอกลวงเธออยู่ก็ได้

หวังชุนเสียรู้จักเพื่อนร่วมห้องของตัวเองดี และเชื่อมั่นในตัวเธอ ราคาหนึ่งร้อยหยวนสำหรับสบู่สองก้อน ฟังดูเหมือนจะไร้สาระ แต่เธอคิดว่ายังอยู่ในขอบเขตที่รับได้

ถ้าเป็นของราคาหลายพันหยวน ถึงจะสนิทกันแค่ไหน เธอก็ไม่สามารถซื้อได้ เพราะความสามารถทางการเงินของเธอไม่พอน่ะสิ

"ไม่แพงหรอกค่ะ สบู่สองก้อนไม่เท่าไหร่หรอก~ หนูไปเอาสบู่ไปไว้ในห้องน้ำนะ" หวังชุนเสียพยายามพูดให้ดูเบาๆ เพื่อหลบเลี่ยง

เธอเชื่อว่าอันหยานตั้งราคาแบบนี้เพราะมีเหตุผลที่ดี

แม่ของเธอก็คิดว่าสบู่สองก้อนไม่น่าจะราคาแพงมาก แต่สบู่ที่ทำสวยแบบนี้อาจจะแพงกว่าสบู่ปกตินิดหน่อย

ดังนั้น แม่ของเธอจึงไม่พูดเรื่องราคาอีก เตรียมตัวไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วขึ้นเตียงดูทีวี

ผ่านไปสิบนาที

"อ๊า~!"

หวังชุนเสียที่กำลังเล่นมือถืออยู่ในห้องนอน ได้ยินเสียงร้องตกใจจากแม่ รีบวางมือถือแล้ววิ่งออกไปทันที

"เกิดอะไรขึ้นคะ? มีอะไรเหรอ?"

หวังชุนเสียวิ่งไปที่ห้องน้ำ เห็นแม่กำลังจับใบหน้าตัวเองแล้วมองกระจกด้วยสีหน้าลุ่มหลง

"แม่ แม่ร้องทำไม?"

แม่ของเธอหันมาด้วยสีหน้าตื่นเต้น ถามลูกสาวอย่างคาดหวัง "ชุนเสีย ลูกดูหน้าของแม่สิ เห็นอะไรเปลี่ยนแปลงรึเปล่า?"

หวังชุนเสียกระตุกมุมปาก เธอไม่รู้ว่าแม่ของเธอมีมุมรักสวยรักงามแบบนี้มาก่อน ปกติแม้แต่ครีมบำรุงพื้นฐานก็ขี้เกียจทา

"ก็รู้สึกเหมือนเดิมนะคะ หน้าแม่ควรมีอะไรเปลี่ยนแปลงเหรอ?"

แม่ของเธอกรอกตาใส่ แสดงอาการไม่พอใจ "สายตาของลูกนี่มันยังไงกัน ยังเด็กอยู่แท้ๆ สายตาก็ไม่ดีแล้ว ลองจับหน้าของแม่ดูสิ"

หวังชุนเสียคิดในใจแต่ไม่กล้าขัดคำสั่งแม่ จึงยื่นมือไปลูบหน้าของแม่เบาๆ

"เป็นไงๆ รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงไหม?" แม่ของเธอถามอย่างกระตือรือร้น จนตาเป็นประกาย

หวังชุนเสียตะลึง "แม่ หน้าของแม่เนียนขนาดนี้เลยเหรอ? ลูบแล้วรู้สึกนุ่มมาก สีผิวไม่เปลี่ยนแต่สภาพผิวดีมากเลย

หน้าของหนูยังไม่เนียนเท่าหน้าแม่เลยนะ แม่ไม่ได้แอบไปทำสปาใช่ไหมเนี่ย?"

แม่ของเธอปฏิเสธทันที "พูดบ้าอะไรเนี่ย! แม่เหรอจะเอาเงินไปเผาทิ้ง? เงินพวกนั้นแม่เอามาซื้อของบำรุงร่างกายให้คนในครอบครัวยังจะดีกว่า"

"งั้นหน้าแม่เป็นแบบนี้ได้ยังไง? ก่อนหน้านี้หน้าแม่ไม่เนียนขนาดนี้นี่?"

หวังชุนเสียมองหน้าแม่ด้วยความสงสัย คนที่ไม่ชอบดูแลผิวตัวเอง แต่กลับมีผิวเนียนละเอียดแบบนี้ เป็นไปได้ยังไง?

แม่ของเธอเบิกตา "ของที่ลูกซื้อมาไง นี่ลูกไม่รู้เหรอ?"

"ห๊ะ? หมายความว่าไงคะ?"

แม่ของเธอหยิบสบู่กุหลาบขึ้นมา "ก็ไอ้นี่ไง! ก่อนซื้ออันหยานไม่ได้บอกลูกเหรอ? จะว่าไปแล้ว อันหยานนี่ก็เก่งจริงๆ ทำสบู่ได้ดีขนาดนี้ มีความสามารถแบบนี้ เปิดโรงงานเองยังดีกว่าทำงานประจำอีกนะ สบู่ดีขนาดนี้ต้องมีคนอยากซื้อเยอะแน่ๆ"

(จบบท)