058-060

บทที่ 058 

058 ตั้งแผงขายของอีกครั้ง

ขณะที่รอเพื่อนสาวอยู่ อันหยานก็ค่อยๆ เตรียมของที่ต้องใช้สำหรับขายในตลาดกลางคืนคืนนี้

เมื่อวานผลตอบรับค่อนข้างดีเลย เพียงแค่ลูกค้าได้ลองใช้สบู่ดู พวกเธอก็เห็นผลลัพธ์ทันที

คนจีนโดยทั่วไปมีนิสัยใจดี อะไรที่พวกเขาคิดว่าดี ไม่ว่าจะเป็นของกิน ของใช้ หรือเสื้อผ้า พวกเธอก็มักจะแนะนำให้กับเพื่อนและญาติๆเสมอ

นอกจากนี้ คนจีนมักมีแนวโน้มที่ตามกระแสคนอื่น เมื่อได้ยินว่าของอะไรดี มักจะหาซื้อมาใช้ตามกันไปหมด

ดังนั้นคืนนี้อาจมีลูกค้าเก่ากลับมาซื้ออีก หรืออาจมีลูกค้ารายใหม่ที่มาจากการแนะนำของคนอื่น อันหยานจึงตัดสินใจเอาสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบที่เหลือทั้งหมดไปด้วย

——

เวลาประมาณ 18:30 น. อันหยานกับเหลียงหมิ่นก็มาถึงตลาดกลางคืน

เมื่อวานพวกเธอคาดเวลาเปิดตลาดผิดไป ไม่ได้คิดถึงการต้องไปเลือกที่ตั้งร้านก่อนเวลา ซึ่งทำให้พวกเธอได้ตำแหน่งที่ค่อนข้างเงียบเหงาที่ท้ายถนน

วันนี้พวกเธอจึงออกจากบ้านเร็วขึ้นหน่อย หวังจะหาที่ตั้งร้านที่ดีกว่าเมื่อวาน

“เห็นไหมล่ะ มาเร็วนี่ดีจริงๆ!” เหลียงหมิ่นพูดด้วยสีหน้าดีใจเมื่อเห็นแผงร้านหลายแห่งยังว่างอยู่

อันหยานยิ้มมุมปาก รู้สึกดีใจเช่นกัน เพราะวันนี้ที่ตั้งมีให้เลือกมากกว่าเมื่อวานมาก ถึงแม้จะยังอยู่ในตำแหน่งที่ไม่ค่อยดีนัก แต่ก็ยังดีกว่าเดิม

“หยานหยาน ตรงนี้ดีเลยนะ” เหลียงหมิ่นวิ่งไปข้างหน้าและเลือกที่ตั้งแผงร้านที่อยู่ห่างจากที่เดิมประมาณ 50 เมตรได้

“ดีจริงๆนั่นแหละ” อันหยานตอบแล้วก็จอดรถสามล้อไว้ที่ตำแหน่งนั้น

ข้างๆ พวกเธอเป็นแผงร้านของผู้หญิงวัยกลางคน ที่ตอนนี้กำลังจัดของอย่างระมัดระวังบนแผง ข้าวของส่วนใหญ่เป็นเครื่องประดับสำหรับผู้หญิง

อันหยานคิดขึ้นได้ จึงทักทายไปว่า “พี่สาวคะ ตรงนี้ม่ใช่ที่ประจำของใครใช่ไหมคะ?”

เธอไม่ได้อยากสร้างปัญหาจึงถามไปอย่างระมัดระวัง เพราะทั้งอันหยานและเหลียงหมิ่นนั้นเป็นผู้หญิง ทั้งคู่ก็ยังถือเป็นฝ่ายที่ค่อนข้างอ่อนแอในสถานการณ์แบบนี้ นอกจากนี้ตลาดกลางคืนก็มีคนหลากหลายรูปแบบ เธอไม่อยากจะเสี่ยงมีปัญหากับใคร

ผู้หญิงวัยกลางคนมองอันหยานแวบหนึ่งแล้วก็หันไปจัดของต่อ โดยตอบกลับแบบไม่ใส่ใจมากนักว่า “แถวนี้ก็เป็นแค่ท้ายถนน ไม่มีใครมาแย่งหรอก ใครมาถึงก่อนก็ได้ก่อนนั่นแหละ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น อันหยานก็โล่งใจ “โอเคค่ะ ขอบคุณค่ะ”

ด้วยประสบการณ์จากเมื่อวาน อันหยานและเหลียงหมิ่นต่างก็จัดร้านกันได้อย่างรวดเร็ว

แต่ในวันนี้ พวกเธอเตรียมของไปมากขึ้น รวมถึงไม้แผ่นใหญ่ที่วางบนตัวรถสามล้อ ทำให้พื้นที่ร้านกว้างขึ้นมาก และสามารถวางสินค้าจำนวนมากขึ้น

กระเป๋าผ้าหรือซองผ้าสีแดงอ่อน กล่องขนาดเล็กสีเขียวสด กล่องของขวัญขนาดใหญ่สีเหลืองอ่อน ถูกจัดวางเรียงเป็นสามเหลี่ยม สลับกันกับดอกไม้เดือนตุลาที่วางอยู่ข้างๆ

และข้างๆ ร้านยังมีอ่างล้างมือสองใบ ข้างๆ มีผ้าขนหนูสะอาด

เมื่อเตรียมร้านเสร็จแล้ว ตอนนี้เวลาเกือบ 19:00 น. ท้องฟ้ายังมีแสงสีขาวอ่อนๆ และเมื่อกวาดตามองก็เห็นพ่อค้าแม่ค้าร้านอื่นๆ กำลังยุ่งอยู่ทั่วทั้งถนน

แต่ตอนนี้ตลาดยังไม่มีลูกค้า อันหยานและเหลียงหมิ่นจึงนั่งเล่นโทรศัพท์มือถือไปพลางๆ

“มาแล้วนะ! ฉันเจอแล้ว อยู่ตรงนี้เอง!” ทันใดนั้น เสียงดังและค่อนข้างแหลมสูงของใครบางคนก็ดังขึ้นจากท่ามกลางเสียงโหวกเหวกของตลาด

(จบตอน)

…………………………………………………………………………………………………………

บทที่ 059 

059 ลูกค้ากลับมา

ณ แผงลอยของอันหยาน อันหยานและเหลียงหมิ่นกำลังนั่งเล่นมือถืออยู่

เมื่อช่วงบ่ายที่ผ่านมา อันหยานได้โพสต์คลิปวิดีโอในวงเพื่อนของ WeChat ซึ่งทำให้ได้รับความสนใจจากหลายๆ คน และมีหลายคนที่เข้ามาคอมเมนต์สอบถามเพิ่มเติม

ปกติแล้วอันหยานไม่ค่อยมีนิสัยติดมือถือ พอโพสต์ไปแล้วก็ไม่ได้เปิดดูอีก จนตอนนี้ที่รู้สึกว่าง ก็เพิ่งนึกขึ้นได้เกี่ยวกับโพสต์ในนั้น

ส่วนเหลียงหมิ่นก็ได้แชร์โพสต์ของอันหยานไปแชร์ต่อในวงเพื่อนของตัวเอง พร้อมทั้งโพสต์ใน QQ Space เพื่อช่วยกันโปรโมตร้านของเพื่อนสาวด้วย

เหลียงหมิ่นนั้นต่างจากอันหยานมาก เธอเป็นคนที่เปิดเผย ร่าเริง และขี้เล่น ชอบทำความรู้จักกับคนใหม่ๆเสมอ และมักจะมีเพื่อนฝูงเยอะ ทั้งในวงเพื่อนและบนโซเชียลมีเดีย เธอมีเพื่อนใน WeChat และ QQ ถึงหลายร้อยคน ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนร่วมชั้นหรือแม้แต่คนที่ไม่เคยเรียนร่วมกัน เพียงแค่รู้จักกัน เธอก็มีช่องทางติดต่อไว้

ดังนั้น เมื่อเห็นโพสต์ของอันหยาน เธอจึงรีบใช้โอกาสนี้ในการโปรโมทให้เพื่อนๆ รู้จัก

“นี่แหละ! ไม่มีผิดแน่!” เสียงดังขึ้นใกล้ๆ ทำให้อันหยานและเหลียงหมิ่นหยุดจากการเล่นมือถือ

พวกเธอได้ยินเสียงดังมาแต่ไกล แต่ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะในตลาดกลางคืนก็เป็นที่ที่มีเสียงอึกทึกตลอดเวลา

“พี่ครับ เรามาซื้อสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบ วันนี้ยังราคาเดียวกับเมื่อวานใช่ไหมครับ?” ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายอย่างตื่นเต้น

เขาคือนักศึกษาปีสามจากมหาวิทยาลัยใกล้ๆ เขาชอบสาวคนหนึ่งที่เรียนต่างคณะ ตามจีบเธอมาตั้งหลายเดือนแล้ว และเธอบอกว่าจะพิจารณาเขาจนกว่าจะพอใจ ถึงจะยอมเป็นแฟนได้

เมื่อวานเขาเดินเที่ยวในตลาดกลางคืนแล้วเห็นร้านที่มีคนเยอะ เขาจึงเดินเข้าไปดู จนได้เห็นการทดลองใช้สบู่ขี้ผึ้งกุหลาบตั้งแต่ต้นจนจบ จากนั้นเขาก็ซื้อสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบมาหนึ่งก้อน

พอกลับไปที่หอพัก เขาก็เอาขี้ผึ้งกุหลาบไปให้สาวคนนั้น ซึ่งเขาก็ไม่ได้คาดหวังให้ตอบรับอะไร แค่เพราะเขาชอบเธอและอยากให้ในสิ่งดีๆ กับเธอ

ที่ไม่คาดคิดคือวันนี้ตอนกลางวัน เมื่อเขาถามเธอว่าเหตุผลที่เธอยอมเป็นแฟนเขาคืออะไร เธอตอบกลับมาว่าเป็นเพราะสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบนั่น!

แค่สบู่ขี้ผึ้งกุหลาบหนึ่งก้อน ก็ทำให้เขาได้คนที่เขาชอบมาเป็นแฟนแล้ว!

“ใช่ค่ะ ยังเป็นราคาเดิมนะคะ แต่พรุ่งนี้ราคาจะกลับไปเป็นราคาปกติแล้วค่ะ” อันหยานยิ้มให้ชายหนุ่ม ซึ่งเธอก็จำได้ว่าเขาคือคนที่ซื้อสบู่ไปเมื่อวาน

ถึงแม้อันหยานรู้ว่าจะมีลูกค้ากลับมาซื้อซ้ำ แต่เมื่อได้เจอลูกค้ากลับมาจริงๆ เธอก็รู้สึกดีใจไม่น้อย

ชายหนุ่มรู้สึกเขินนิดหน่อยแล้วแนะนำสาวข้างๆ ว่า “นี่คือแฟนของผมครับ เธอชอบสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบที่ซื้อไปมากเลย เราเลยมาอีกครั้งเพื่อซื้อเพิ่ม และอีกหลายคนก็อยากซื้อด้วย นี่คือเพื่อนร่วมห้องของแฟนผมครับ”

(จบตอน)

…………………………………………………………………………………………………………

บทที่ 060 

060 ผลตอบรับ

"สวัสดีค่ะ คุณเจ้าของร้าน ฉันได้ยินมาว่าคุณทำสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบเองใช่ไหมคะ?" สาววัยรุ่นคนหนึ่งถามด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่ออย่างตื่นเต้น ตากลมโตเป็นประกาย

เมื่อคืนที่ผ่านมาเธอได้รับของขวัญเป็นสบู่ก้อนหนึ่ง เธอถึงกับตกใจ เพราะตลอดชีวิตนี้ เธอไม่เคยได้รับของขวัญจากผู้ชายเป็นสบู่เลยแม้แต่ครั้งเดียว

แม้สบู่จะมีดีไซน์ที่สวยงามและแตกต่าง แต่สุดท้ายก็แค่สบู่ธรรมดาเท่านั้น จะไปให้ของขวัญเป็นสบู่ได้ยังไง?

เธอยิ่งรู้สึกงุนงงมากขึ้น เพื่อนร่วมห้องก็อึ้งไปด้วย

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเพื่อนๆ เธอจึงเริ่มรู้สึกโกรธ และคิดว่า "อาจจะเป็นการล้อเธอเล่น" แต่เพราะเห็นสีหน้าและท่าทางจริงใจของเขา เธอจึงตัดสินใจรับสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบไป

ตอนกลับหอพักเธอก็ยังรู้สึกโกรธอยู่บ้าง จึงคิดจะใช้งานขี้ผึ้งกุหลาบเพื่อระบายอารมณ์ โดยขัดหน้าตัวเองให้แรงๆ ด้วยสบู่นั้น

แต่เมื่อเธอเสร็จแล้วและสัมผัสผิวหน้าตัวเองก็ต้องตกใจ

"ทำไมหน้าฉันนุ่มลื่นขนาดนี้เนี่ย!" เธอแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง แล้วก็ลองสัมผัสและตรวจสอบผิวหน้าและมืออีกครั้ง

ต่อมาเธอก็ยังไม่แน่ใจว่าเป็นอาการหลอนไปเองรึเปล่า จึงให้เพื่อนร่วมห้องมาดูให้ที ผลปรากฏว่าทุกคนต่างก็ตกใจ

เธอจึงหยิบสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบขึ้นมาและให้เพื่อนๆ ลองใช้กันดู เพื่อพิสูจน์ว่าเป็นแค่การเข้าใจผิดหรือมันมีประสิทธิภาพจริงๆของสบู่นี่

ผลลัพธ์หลังจากที่ทุกคนได้ลองใช้ สบู่ขี้ผึ้งกุหลาบก็กลายเป็นหัวข้อที่พูดถึงกันอย่างฮือฮา พวกเธอทุกคนจึงชวนกันมาที่ร้านของอันหยานในที่สุด

"พี่คะ คุณทำสบู่เก่งมาก! มันมีประสิทธิภาพจริงๆนะ!"

"ใช่ค่ะๆ ตอนที่ฉันล้างหน้าเมื่อคืนนี้ ตอนนี้ผิวหน้ายังนุ่มเด้งอยู่เลย สบู่นี่ช่วยบำรุงผิวได้ดีมาก รู้สึกเหมือนเพิ่งทำมาสก์หน้าเสร็จเลยค่ะ"

"พี่สาวคะ อยากถามหน่อย สบู่ขี้ผึ้งกุหลาบนี้นอกจากล้างหน้า ล้างมือแล้วใช้กับผิวอื่นๆ ได้ไหมคะ?"

"พวกเราถามหลี่เฉา เขาก็ตอบไม่ค่อยรู้เรื่อง สบู่นี่มีผลข้างเคียงอะไรหรือเปล่าคะ?"

ทันใดนั้น อันหยานก็โดนล้อมรอบด้วยกลุ่มสาวๆ ที่ตื่นเต้นไปหมด

ไม่แปลกใจเลยที่พวกเธอจะตื่นเต้นขนาดนี้ เพราะสบู่นี้มันดีเกินคาด ผลิตภัณฑ์บำรุงผิวที่ทำให้ผิวดูชุ่มชื่นเหมือนเพิ่งทำมาสก์หน้าเลยทีเดียว

ถ้าไม่รู้ว่าเจ้าของร้านเปิดแค่ตอนกลางคืน พวกเธอคงจะขอออกจากห้องเรียนตั้งแต่เช้าเพื่อมาเลือกซื้อเลย เวลาทั้งวันที่อยู่ในห้องเรียนเหมือนเป็นการรอคอยอันแสนยาวนาน ความรู้ที่อาจารย์พูดไปนั้นแทบไม่ได้เข้าหัวสักคำ

ตอนกลางวันพวกเธอก็ยังคอยซักถามหลี่เฉาไม่หยุดเกี่ยวกับสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบ

หากราคาขี้ผึ้งกุหลาบ 50 หยวน เป็นสบู่ธรรมดา พวกเธอคงไม่ซื้อ แต่เมื่อรู้ว่ามันเป็นผลิตภัณฑ์บำรุงผิวที่มีประสิทธิภาพขนาดนี้ มันคุ้มค่ามาก!

พวกเธอไม่ใช่แค่จะซื้อ แต่จะซื้อเยอะๆ แน่นอน

ขี้ผึ้งกุหลาบนี้ไม่ใช่สบู่ธรรมดา แต่มันคือผลิตภัณฑ์สุดมหัศจรรย์ที่เหมือนเทพธิดาลงมาทำด้วยตัวเอง!

(จบตอน)