040-042

บทที่ 040

040 โพสต์สเตตัส

ลองจินตนาการดูสิ ถ้าบัญชี Weibo ที่ไม่มีอะไรโดดเด่นเลย จะทำยังไงให้มันเป็นที่สนใจในหมู่ผู้ใช้งานหลายร้อยล้านคนกัน? หรือพูดอีกอย่างคือ ถ้าไม่มีจุดเด่นที่ดึงดูดใจ คนอื่นจะสนใจได้ยังไง?

ไม่ต้องพูดถึงเนื้อหาที่โพสต์ ก่อนอื่นสิ่งที่ดึงดูดความสนใจได้ดีที่สุดก็คือชื่อบัญชี Weibo ดังนั้นชื่อที่มีเอกลักษณ์ก็ถือว่าเป็นสิ่งสำคัญมาก

ชื่อร้านของเธอมันดูทางการเกินไป และที่สำคัญคือแค่ชื่อร้านบางครั้งก็ยังทำให้หลายๆ คนไม่เข้าใจว่ามันหมายถึงอะไร ทั้งไม่มีความหมายที่ชัดเจนและง่ายต่อการเข้าใจอีกด้วย

ดังนั้นเธอจึงคิดว่าชื่อที่ตรงไปตรงมาจะดึงดูดความสนใจได้มากกว่า

จากนั้นเธอก็อัพโหลดภาพของสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบที่ไม่มีบรรจุภัณฑ์อะไรเลย ถึงแม้ว่าจะไม่มีบรรจุภัณฑ์ แต่สบู่ขี้ผึ้งกุหลาบก็ยังดูดีมาก

จากนั้นเธอจึงเริ่มเขียนข้อความเพื่อแนะนำผลิตภัณฑ์ โดยเน้นถึงคุณสมบัติของสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบ และเล่าถึงคุณประโยชน์ของกุหลาบ รวมถึงประโยชน์ของผลิตภัณฑ์ที่ทำจากพืชธรรมชาติ

เมื่อโพสต์สองโพสต์เสร็จเรียบร้อยแล้ว อันหยานก็เก็บมือถือใส่กระเป๋า ไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นในมือถืออีกต่อไป

ไม่นานเวลาเพียงไม่ถึงสิบนาที เธอก็เริ่มรู้สึกว่าไม่รู้ว่าทางด้านของเหลียงหมิ่นเป็นยังไงบ้าง?

ตอนนี้ก็เป็นวันที่สองแล้ว การขายสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบ 100 ก้อนใน 15 วัน ก็หมายความว่า เธอต้องขายเฉลี่ย 6 ก้อนต่อวัน

ถ้าในคืนนี้ไม่ได้เริ่มขาย ก็แปลว่าในอีก 13 วันที่เหลือ เธอจะต้องขายให้ได้ 7-8 ก้อนต่อวัน เพื่อให้บรรลุเป้าหมาย

คิดแบบนี้แล้ว อันหยานก็เริ่มรู้สึกถึงความเร่งด่วน

คืนนี้คือคืนที่สามแล้ว เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ

ในขณะนั้นเสียงของเหลียงหมิ่นก็ดังขึ้นมา “สองสาว นี่แหละค่ะ สบู่ขี้ผึ้งกุหลาบนี้คือสินค้าทำเองจากเพื่อนสุดที่รักของฉันเอง มันดีกว่าเจลอาบน้ำหรือครีมทามือที่ขายในห้างแน่นอน”

อันหยานลุกขึ้นจากที่นั่งบนรถสามล้อ รอยยิ้มอ่อนๆเกิดที่มุมปากของเธอเมื่อเห็นสาวๆ สองคนเดินเข้ามาที่ร้าน ดูท่าทางแล้วคงเป็นนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยใกล้ๆนี้

นักศึกษามักจะสนใจเรื่องการดูแลตัวเองและการแต่งตัว พวกเขามักจะเสียเงินกับการดูแลรูปร่างหน้าตา เพราะในมหาวิทยาลัยทั้งหนุ่มๆ และสาวๆ ที่พวกเขาจะต้องการดึงดูดความสนใจ

โดยเฉพาะสาวในชุดดำที่ดูเหมือนผิวจะไม่ค่อยดีจากที่เห็นผิวหน้าแล้ว เธอมีผิวที่หมองคล้ำและรูขุมขนกว้าง เป็นกลุ่มคนที่มีผิวค่อนข้างหยาบ

“สวัสดีค่ะ”

สาวในชุดดำถามขึ้นอย่างลังเล “สบู่ขี้ผึ้งกุหลาบนี้ดีจริงเหรอคะ?”

เหลียงหมิ่นตอบทันที “แน่นอน ฉันไม่เคยพูดเกินจริง!”

“เท่าไหร่คะ?” สาวชุดดำถามอีกครั้ง

อันหยานยิ้มแล้วตอบ “สบู่ขี้ผึ้งกุหลาบนี้ปกติราคา 66 หยวน แต่ตอนนี้เป็นช่วงโปรโมชั่นราคา 50 หยวนค่ะ”

เมื่อได้ยินราคา สาวในชุดดำก็นิ่งไปสักพัก ส่วนเพื่อนในชุดน้ำเงินก็แสดงอาการไม่พอใจทันที

“อะไรนะ! 50 หยวน? มันก็แค่สบู่ก้อนเดียวเองนะ! ยังบอกว่าไม่พูดเกินจริงอีก ในห้างที่แพงสุดก็แค่สามสิบกว่าหยวนเอง แล้วพวกคุณเอามาขาย 50 หยวนได้ยังไงเนี่ย!”

หลังจากที่บ่นใส่อันหยาน สาวในชุดน้ำเงินก็หันไปพูดกับเพื่อนในชุดดำว่า “ลี่ลี่ ฉันบอกแล้วใช่มั้ยว่าไม่ควรซื้อของจากตลาดกลางคืน บางทีของที่ใช้กับผิวหน้าก็ควรระมัดระวังมากๆ ไม่ใช่เห็นว่าเป็นของบำรุงผิวแล้วจะใช้ได้ทุกคนนะ”

อันหยานถอนหายใจ: การขายของนี่มันยากจริงๆ~

(จบตอน)

……………………………………………………………………………………………………………………………

บทที่ 041

041 ลูกค้ามาแล้ว

“คือฉัน”

ในตอนนี้ อารมณ์ของหวังลี่ทั้งอึดอัดและขมขื่น

อึดอัดเพราะเธอไม่คิดมาก่อนว่า ขี้ผึ้งที่ใช้สำหรับทำความสะอาดจะมีราคาถึง 50 หยวน แม้ว่าครอบครัวของเธอจะค่อนข้างมั่งคั่ง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะโง่พอที่จะซื้อสินค้าที่ราคาสูงกว่าราคาตลาดเกือบครึ่งหนึ่ง

ส่วนที่ขมขื่นคือ เธอได้ใช้ทั้งเวลาและเงินไปกับการแก้ไขปัญหาผิวหน้าอย่างมาก

เมื่อครู่ตอนที่เธอกับเพื่อนร่วมห้องเดินเล่นในตลาดกลางคืน เธอได้เจอกับหญิงสาวน่ารักที่มาขายผลิตภัณฑ์ ตอนแรกเธอก็ไม่ได้สนใจอะไร คิดจะปฏิเสธไป แต่พอได้ยินคำแนะนำเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ของหญิงสาวคนนั้น เธอก็เริ่มตื่นเต้น

เหตุผลก็ง่ายๆ แค่เพราะเธอได้ยินคำพูดที่ว่า ถ้าใช้สบู่ขี้ผึ้งกุหลาบนี้แล้ว ผิวหน้าจะนุ่มลื่นและเนียนนุ่ม

เธอรู้ดีว่าผิวหน้าของเธอไม่ดี ไม่ว่าเพราะสภาพร่างกายหรือปัจจัยภายนอกอะไรบางอย่าง ก็ยังคงเป็นผิวที่หยาบกร้าน

จนถึงตอนนี้เธอใช้ครีมบำรุงผิวมากี่ตัวแล้วก็ไม่เห็นผล พอเปลี่ยนก็แค่ทำให้สีผิวของเธอหมองคล้ำขึ้น

สำหรับผู้หญิงแล้ว คงไม่มีใครไม่รักใบหน้าของตัวเอง เธอสามารถยอมรับหน้าตาที่ไม่โดดเด่น แต่หน้าของเธอจะต้องขาวสะอาด สดใส นั่นคือสิ่งสำคัญ

แต่มองผิวหน้าตอนนี้ที่หมองคล้ำและหยาบกร้าน ทำให้รูปหน้าที่มีความสวยประมาณ 70-80% ก็ลดลงไปมาก

จนถึงขนาดที่เธอไม่กล้ามองสบตากับหนุ่มๆ ที่เธอชอบนานๆ เพราะกลัวว่าเขาจะเห็นสภาพผิวหน้าของเธอเอง

ถึงแม้จะทารองพื้น แต่ไม่นานมันก็จะลอกเป็นชั้นๆ อยู่บนหน้า ยิ่งทำให้ดูไม่สบายตาขึ้นไปอีก

ดังนั้นจริงๆเธอแค่อยากให้หน้าของตัวเองเนียนใสขึ้นมาหน่อย อย่างน้อยก็ให้คนอื่นรู้สึกสบายตาเมื่อมอง

คนที่ไม่เคยประสบปัญหานี้คงไม่เข้าใจความรู้สึกเธอ

เธอเต็มใจลองทุกอย่างเพื่อใบหน้านี้ ขอแค่มีโอกาสเพียงเล็กน้อย เธอก็ยินดีลอง นี่ก็เป็นเหตุผลที่เมื่อได้ยินการแนะนำของสาวน่ารักนั้นแล้ว เธอไม่สามารถหักห้ามใจจากการอยากลองใช้ผลิตภัณฑ์ได้ เพราะมันอาจจะช่วยได้ก็ได้

เธออยากให้หน้าตัวเองสวยขึ้น

แต่พอได้ยินคำพูดของเพื่อนร่วมห้องแล้ว หวังลี่ก็รู้สึกผิดหวังจริงๆ หรือว่าบางทีความหวังก็มักนำไปสู่ความผิดหวัง

“เชื่อฉันเถอะ อย่าหลงเชื่อเลย ถ้าอยากซื้อก็ควรซื้อจากแบรนด์ในห้างดีกว่า อย่างน้อยบริษัทใหญ่ก็มีการรับประกันนะ” สาวในชุดน้ำเงินพูดขณะดึงแขนของเพื่อนร่วมห้องเพื่อจะพาไปจากที่นี่

“เราไม่ได้หลอกลวงนะคะ” เหลียงหมิ่นรีบพูดขึ้น เธอรู้ดีว่าร้านของเธอนั้นค่อนข้างอยู่ในมุมที่เงียบเหงา การที่จะดึงดูดลูกค้าได้เป็นเรื่องยาก ถ้าปล่อยให้พวกเขาไปตอนนี้ คงจะไม่สามารถหาลูกค้ารายใหม่ได้ในคืนนี้แล้ว

เห็นท่าอย่างนี้ อันหยานก็ไม่ได้ตกใจ เธอค่อยๆลงจากรถสามล้อใต้แผ่นไม้ หยิบถาดพลาสติกออกมาหนึ่งใบ จากนั้นก็หยิบขวดขนาดใหญ่จากกระเป๋าผ้า

เธอจึงพูดเสียงเบาแต่มั่นใจไปยังทั้งสองสาวว่า “รอสักครู่ค่ะ! ฉันว่าแค่การบอกไปเยอะๆ มันก็ไม่สามารถทดสอบได้เท่าการลองใช้ด้วยตัวเอง ลองใช้ดูก่อนสิคะ? มันจะใช้เวลาแค่หนึ่งนาทีในการทดสอบ คุณจะรู้เลยว่าผลิตภัณฑ์ดีหรือไม่”

อันหยานรู้ดีว่าเริ่มต้นมันยากมาก กับสถานการณ์แบบนี้ เธอจะต้องใช้ทุกโอกาสที่มีอย่างเต็มที่

(จบตอน)

……………………………………………………………………………………………………………………………

บทที่ 042

042 การทดลองใช้

อันหยานเทน้ำสะอาดลงในอ่างพลาสติกครึ่งหนึ่ง แล้วหยิบสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบก้อนที่สองที่ทำขึ้นมาเพื่อทดลองใช้วางบนแผ่นไม้

สิ่งเหล่านี้เธอเตรียมมาโดยเฉพาะก่อนที่มาถึง เธอรู้ดีว่าแค่การพูดอธิบายด้วยปากมันคงไม่ได้ผล เพราะคนส่วนใหญ่มักไม่เชื่อหรอก ต้องให้เขาลองใช้สบู่ขี้ผึ้งกุหลาบนี้ด้วยตัวเอง ถึงจะเห็นถึงความดีงามของมัน

"พวกคุณลองล้างมือดูสิคะ" อันหยานบอก

เหลียงหมิ่นก็รีบสนับสนุน “ใช่ค่ะ ลองใช้จริงๆ ถึงจะรู้ว่าดีหรือเปล่า แค่ได้ลองใช้จริงจะไม่ผิดหวังแน่นอนค่ะ”

หวังลี่รู้สึกใจเต้นขึ้นมา เธอคิดว่าเจ้าของร้านสาวพูดมีเหตุผล และเธอยังสวยขนาดนี้ คงมีเคล็ดลับการดูแลผิวที่ดีอยู่แล้ว

"ดีค่ะ ฉันลองดู" หวังลี่ตอบ

“ลี่ลี่~” สาวในชุดน้ำเงินเรียกอย่างอ่อนใจ แต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรได้อีก เพราะเธอก็เห็นว่าเพื่อนของเธอเองก็ได้ตัดสินใจแล้ว

และเธอก็รู้ดีว่าเพื่อนร่วมห้องของเธอคนนี้ใส่ใจเรื่องใบหน้าตัวเองมากแค่ไหน ส่วนใหญ่แล้วเงินค่าขนมของเธอมักจะหมดไปกับผลิตภัณฑ์ดูแลผิว ถ้าเธอพูดอะไรอีก ก็เหมือนจะไปขัดขวางการเสริมความงามของเพื่อนตัวเอง

หวังลี่นำสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบมาล้างมือในอ่างน้ำ เมื่อฟองสบู่ล้างออกได้พอสมควร อันหยานก็ถือขวดน้ำแร่มาราดที่มือของเธอ

เหลียงหมิ่นที่คล่องแคล่วรับสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบไป แล้วหยิบผ้าขนหนูสะอาดที่เพิ่งหยิบออกมาให้หวังลี่เช็ดมือ

“มาค่ะ เช็ดมือให้แห้ง คุณลองสัมผัสดูได้เลยค่ะ”

หวังลี่รู้สึกตื่นเต้น สายตาของเธอสะท้อนถึงความหวังที่เต็มไปด้วยความดีใจ และก็ยังมีความกังวลแฝงอยู่

จริงๆ แล้วตอนที่ล้างมือไปเมื่อสักครู่ เธอก็รู้สึกถึงสัมผัสที่นุ่มลื่น แต่ตอนนั้นยังไม่กล้าฟันธง เพราะมือของเธอยังเปียกน้ำอยู่

ตอนนี้เธอเช็ดมือจนแห้งสนิทแล้ว เธอไม่คิดถึงมารยาทอะไรทั้งนั้นแล้ว รีบโยนผ้าขนหนูลงบนแผ่นไม้

“ว้าว~ จริงๆ ด้วย! นุ่มมากเลยค่ะ นิ่มสุดๆ!”

หวังลี่ตื่นเต้นลูบมือซ้ายแล้วก็ลูบมือขวา ความรู้สึกนุ่มนวลทำให้เธอร้องออกมาด้วยความตกใจ

“อ้า! นี่มันมหัศจรรย์เกินไปแล้ว! มันดีมากเลย! นุ่มกว่าครีมบำรุงมือซะอีก!”

“อื้ม~ กลิ่นกุหลาบหอมมากเลยค่ะ! ละมุนจริงๆ! เจ้าของร้านคะ สบู่ขี้ผึ้งกุหลาบของคุณประสิทธิภาพดีจริงๆ นะ”

“คุณไม่ได้โกหกเลย ฉันใช้ครีมบำรุงผิวมาเยอะมาก แต่ไม่เห็นผลชัดเจนเลย แค่ให้ความชุ่มชื้นเล็กน้อยเท่านั้น”

“เจ้าของร้านคะ สบู่ขี้ผึ้งกุหลาบของคุณใช้ล้างหน้าด้วยได้ไหมคะ? ถ้าใช้ล้างหน้าได้ จะให้ผลเหมือนกับล้างมือแบบนี้หรือเปล่า?”

“คุณบอกว่าราคาเท่าไหร่นะ? อ๋อ ใช่ค่ะ 50 หยวนใช่ไหมคะ? ฉันเอาสองก้อนค่ะ ไม่สิ ฉันเอาสี่ก้อนเลย!”

หวังลี่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น จนเกือบจะกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ ลืมไปเลยว่าคนรอบข้างจะคิดยังไง เธอแสดงความประหลาดใจและชื่นชมออกมาจากใจ

“...”

ทั้งสามคนมองหวังลี่ที่มีปฏิกิริยารุนแรงแบบนั้นจนงงไปพักหนึ่ง

เหลียงหมิ่นมองหวังลี่แล้วก็มองไปที่อันหยาน ผู้หญิงคนนี้ยังปกติไหมเนี่ย?

เธอก็รู้ดีว่าอันหยานทำสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบออกมาได้ดีมาก แต่ทำไมปฏิกิริยาของหวังลี่มันถึงได้เกินคาดแบบนี้?

ก่อนหน้านี้เธอยังเป็นผู้หญิงเรียบร้อยอยู่แท้ๆ แต่ตอนนี้กลายอยู่ไม่นิ่งจนเหมือนกับคนที่กินยาผิดมา

“ลี่ลี่~” สาวในชุดน้ำเงินทำหน้ามึนงง

เธอไม่เคยคิดว่าหวังลี่จะมีปฏิกิริยาขนาดนี้ ถ้าไม่แน่ใจว่าเพื่อนคนนี้คือคนเดียวกันที่นอนห้องเดียวกันกับเธอ เธอคงไม่เชื่อว่าเป็นหวังลี่ที่เธอรู้จักเลย

อันหยาน: สบู่ขี้ผึ้งกุหลาบใครใช้ก็ชอบ!!

(จบตอน)