031-033

บทที่ 31 

031 บรรจุภัณฑ์ภายนอก

ตอนนี้อันหยานมีเงินทุนเพียงแค่สามพันกว่าหยวนเท่านั้น และสถานการณ์การขายในอนาคตก็ยังไม่สามารถคาดเดาได้ เธอจึงต้องสำรองเงินไว้เพื่อหมุนเวียน

ดังนั้นเธอไม่สามารถใช้เงินทั้งหมดไปกับบรรจุภัณฑ์ได้ เมื่อเธอเริ่มมีกำไรมากขึ้นในอนาคต ก็จะสามารถเก็บซื้อบรรจุภัณฑ์เพิ่มเติมได้

ในช่วงเวลานี้ เธอจึงตัดสินใจซื้อบรรจุภัณฑ์สำหรับการขายครั้งนี้เท่านั้น และเนื่องจากยังไม่ถึงเกณฑ์สำหรับการจัดส่งฟรี อันหยานจึงต้องหารถสามล้อมาส่งของที่บ้านเอง

กลับถึงบ้านก็เป็นเวลาพอดีกับมื้อกลางวัน อันหยานไม่รอช้า รีบทำบะหมี่ให้ตัวเองกินอย่างรวดเร็วเพื่อเติมพลัง

ก็ต้องยอมรับว่า บะหมี่เป็นอาหารที่สะดวกและประหยัดเวลา แถมยังอิ่มท้องอีกด้วย

ตอนนี้เธอมีเวลาไม่มาก เพราะต้องทำหลายอย่าง และระบบได้ให้เวลาเธอ 15 วัน โดยวันนี้ก็เป็นวันสองแล้ว

เมื่อทานอาหารเสร็จ อันหยานก็รีบเอาสบู่กุหลาบที่เซ็ตตัวแล้วมาที่ห้องนั่งเล่น เตรียมเริ่มกระบวนการถอดแม่พิมพ์และบรรจุภัณฑ์

เธอเริ่มจากการเปิดกล่องกระดาษสามกล่องที่ซื้อมา ซึ่งบรรจุวัสดุบรรจุภัณฑ์ที่เธอซื้อมาในราคาประมาณพันหยวน

สำหรับสบู่กุหลาบนี้ อันหยานเลือกใช้ถุงผ้าไหมสีแดงเข้ม ผูกปากถุงด้วยโบว์ไหมทอง

ถุงผ้านี้ยังสามารถสั่งทำตามออเดอร์ได้ โดยการปักชื่อแบรนด์หรือล็อกโอต่าง ๆ แต่เพราะอันหยานต้องการขายเร็วเพื่อทำตามเป้าหมาย จึงไม่สามารถรอให้ทำพิเศษได้ จึงเลือกถุงสีเรียบ ๆ แทน

เนื่องจากถุงผ้านี้สามารถยุบลงได้ จึงไม่กินพื้นที่มาก กล่องที่เธอซื้อยังบรรจุกระดาษขาดขาวที่ใช้สำหรับใส่เป็นวัสดุเสริม

ต่อมาคือกล่องที่บรรจุกระดาษขี้ผึ้ง อันหยานเพิ่งจะรู้ว่าในตอนเลือกซื้อว่า บรรจุภัณฑ์แบบกระดาษขี้ผึ้งมีหลายรูปแบบมาก

กระดาษขี้ผึ้งมีทั้งแบบพื้นสีเดียวและมีสีสัน พร้อมลวดลายหรือไม่มีลวดลาย บางชนิดที่มีลวดลายยังมีหลายรูปแบบ

สุดท้าย อันหยานเลือกกระดาษขี้ผึ้งสีขาวที่มีลายดอกกุหลาบ ซึ่งเธอรู้สึกว่าเข้ากับสบู่กุหลาบที่ทำออกมา

กล่องที่สามคือเชือกขนาดเล็กสำหรับมัดบรรจุภัณฑ์จำนวนห้ากระดาษขนาดใหญ่สำหรับบรรจุผลิตภัณฑ์ 100 กล่อง โดย 50 กล่องใส่ได้ 2 ก้อนและอีก 50 กล่องสามารถใส่ได้ 5 ก้อน เธอเรียกกล่องนี้ว่า “แพ็คเกจสำหรับครอบครัว”

ตอนนี้อันหยานไม่มีเงินเหลือพอที่จะทำการสั่งทำบรรจุภัณฑ์แบบพิเศษ เธอจึงต้องเลือกบรรจุภัณฑ์ที่สวยและคุณภาพดีในราคาที่สมเหตุสมผล

"เงินไม่พอทำอะไรใหญ่โตเลย แม้จะมีความฝันที่ยิ่งใหญ่แค่ไหน แต่ถ้าไม่มีเงินเป็นพื้นฐาน ก็ไม่สามารถทำอะไรได้จริง ๆ"

ตอนนี้เธอจึงต้องเริ่มต้นจากการเดินทีละก้าว เพื่อสร้างความแข็งแกร่งทั้งด้านการเงินและเครือข่าย

——

บ่ายวันนั้น อันหยานนั่งอยู่บนโซฟาห้องนั่งเล่นอย่างใจเย็น ค่อยๆ บรรจุสบู่กุหลาบ

เธอเริ่มจากการห่อสบู่กุหลาบด้วยกระดาษขี้ผึ้ง แล้วผูกโบว์ด้วยเชือกเล็กๆ จากนั้นใส่ลงในถุงผ้าไหมสีแดงเข้ม

อันหยานบรรจุอย่างตั้งใจและละเอียด จนใช้เวลาไปมากกว่า 3 ชั่วโมงกว่าจะบรรจุเสร็จทั้งหมด 100 ก้อน คิดไม่ออกว่า ผู้บริโภคทั่วไปจะชอบบรรจุภัณฑ์แบบไหน เธอจึงเตรียมไว้สามแบบ

สามสิบก้อนในถุงผ้าแดงเล็ก ชุดของขวัญสิบกล่องมีสองก้อน และหกกล่องขนาดใหญ่สำหรับเซทครอบครัว

(จบตอน)

……………………………………………………………………………………………………………………………

บทที่ 32 

032 การทดลองใช้

“ในที่สุดก็เสร็จสักที!”

อันหยานถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก หลังจากหยุดพักสักพัก เธอก็นึกขึ้นได้ว่า ตั้งแต่เมื่อคืนที่ทดลองทำสำเร็จจนถึงตอนนี้ เธอยังไม่ได้ทดลองใช้สบู่ขี้ผึ้งกุหลาบเลย

รูปลักษณ์ของผลิตภัณฑ์ไม่มีที่ติ แต่ในเรื่องของการใช้งานนั้นยังไม่รู้เลย

แม้ว่าเธอเชื่อมั่นในสินค้าของระบบว่าไม่ควรจะมีปัญหา แต่ความเชื่อในใจ มันก็ไม่เหมือนกับการได้สัมผัสประสบการณ์จริงๆ ใช่ไหม?

สบู่ขี้ผึ้งกุหลาบที่บรรจุเสร็จแล้วจำนวนหนึ่งร้อยก้อน อันหยานไม่กล้าถอดออกมาทดลองใช้ เพราะเสียดาย จึงหยิบสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบสามก้อนที่ทำเมื่อคืนนำมาลองใช้แทน

สบู่ขี้ผึ้งกุหลาบสองก้อนที่ล้มเหลว ถึงแม้จะมีข้อบกพร่องบางอย่างในด้านรูปลักษณ์ แต่ก็แค่รอยบกพร่องเล็กน้อยเท่านั้น ส่วนใหญ่เป็นเพราะระบบตรวจสอบเข้มงวดเกินไป คนบนดาวนี้รักความงามจนถึงขนาดที่ไม่ยอมให้สินค้ามีข้อบกพร่องแม้แต่เล็กน้อย

จริงๆ แล้ว สบู่ขี้ผึ้งกุหลาบทั้งสองก้อนที่ถูกตัดสินว่าไม่ผ่านนั้น ประสิทธิภาพการใช้งานไม่ได้รับผลกระทบแต่อย่างใด

ดังนั้น อันหยานจึงไม่ทิ้งมันไป และตั้งใจจะเก็บไว้ใช้เอง เพราะเธอไม่ได้คิดว่าสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบทั้งสองก้อนนั้นดูไม่น่าดึงดูด

ส่วนสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบก้อนที่สามที่ผ่านการตรวจสอบ อันหยานตั้งใจจะให้กับเพื่อนสาวอย่างเหลียงหมิ่น เพราะเธอสัญญาว่าผลิตภัณฑ์ชิ้นแรกจะให้กับเธอ

หากจะต้องให้คนอื่นทั้งหมดตามที่ภารกิจกำหนดหนึ่งร้อยชิ้น ก็แค่เธอใช้คะแนนในการซื้อวัตถุดิบคืนเอง ซึ่งมันไม่ใช่ปัญหา แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเธอไม่อยากให้ภารกิจล่าช้า

อันหยานเดินออกจากบ้านไปที่สวนหลังบ้าน ยืดตัวออกเต็มที่ หลังจากนั่งอยู่ในที่เดิมมาตลอดสามชั่วโมง รู้สึกว่าร่างกายเริ่มตึงไปหมด

เธอถือสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบไปที่อ่างล้างมือ เปิดน้ำแล้วถูสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบในมือสักพัก จากนั้นวางสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบไว้ข้างๆ แล้วค่อยๆ ล้างมือไป

ไม่นานนัก อันหยานก็เห็นฟองสบู่ลอยขึ้นจากนิ้วมือของเธอ และยังมีกลิ่นกุหลาบอ่อนๆ ลอยตามมา กลิ่นหอมมาก

ไม่เพียงเท่านั้น เมื่อสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบสัมผัสกับผิวหนัง ก็ให้ความรู้สึกเนียนละเอียด เมื่อสัมผัสกับน้ำก็จะให้ความรู้สึกลื่นๆ

จนกระทั่งล้างมือเสร็จ อันหยานจึงล้างฟองสบู่บนมือออก แล้วยกมือขึ้นมาดูใกล้ๆ และใช้นิ้วสัมผัสไปมาที่ผิวมือ

“โอ้~ มือเนียนมากเลย!”

สัมผัสเนียนละเอียดนี้ทำให้เธอทึ่ง มันเห็นผลชัดเจนตั้งแต่ครั้งแรกที่ใช้

เธอรู้ว่า สบู่ขี้ผึ้งกุหลาบนี้มีประโยชน์หลักคือการบำรุงผิวให้เนียนนุ่มและชุ่มชื้น แต่เธอคิดว่าอาจต้องใช้เวลาสักพักถึงจะเห็นผล แต่ใครจะรู้ว่าแค่ใช้ครั้งเดียวก็สัมผัสได้ถึงผลลัพธ์ทันที

ความรู้สึกเนียนนุ่มนี้เหมือนกับการทาครีมบำรุงมือเลย รู้สึกเหมือนเวทมนตร์!

อันหยานยกมือไปดมใต้จมูก ก็พบว่ามีกลิ่นกุหลาบอ่อนๆ ที่ไม่ฉุนเลย และไม่ทำให้รู้สึกเบื่อหน่าย กลิ่นหอมแบบนี้ทำให้รู้สึกผ่อนคลายและสงบใจ

“ไม่น่าจะเป็นไปได้ใช่ไหม? มันยอดขนาดนี้เลยเหรอ?”

อันหยานพูดกับตัวเอง ขณะจ้องมือของตัวเอง แล้วจินตนาการถึงคำอธิบายของระบบเกี่ยวกับการทำผลิตภัณฑ์เสริมความงาม ที่บอกว่าผลิตภัณฑ์ที่ทำในห้องปฏิบัติการนั้นจะมีผลในการปรับสมาธิและล้างจิตใจจากความคิดฟุ้งซ่าน

ถ้าเป็นจริง นี่คือการบำบัดจริงๆ หรือ?

ก่อนหน้านี้ เธอยังคิดว่าเป็นเรื่องที่เกินจริง แต่หลังจากสัมผัสประสบการณ์นี้ด้วยตัวเองแล้ว ตอนนี้เธอเชื่อเต็มร้อย

อันหยาน: สบู่ขี้ผึ้งกุหลาบสูตรโบราณ คุณคู่ควรจริงๆ!

(จบตอน)

……………………………………………………………………………………………………………………………

บทที่ 33 

033 การตั้งราคา

【เจ้าของระบบ ผลิตภัณฑ์ที่ระบบออกแบบต้องเป็นสินค้าคุณภาพเยี่ยม!】

เมื่อได้ยินเสียงเครื่องจักรจากระบบ อันหยานก็ยิ้มอย่างเขินอาย “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะสงสัยในตัวพวกคุณหรอกนะ แค่รู้สึกว่าเอฟเฟกต์การเสริมพลังนี้มันสุดยอดเกินไปก็เท่านั้น”

【มนุษย์บนดาวของเราไม่มีการทำของปลอม!】

อันหยานพยักหน้าเห็นด้วยอย่างรวดเร็ว “อืม ฉันเชื่อแล้ว”

ด้วยระดับความพิถีพิถันของชาวดาวนี้ คงไม่มีใครยอมรับของปลอมแน่นอน

“308 ตอนนี้สบู่ขี้ผึ้งกุหลาบหนึ่งร้อยก้อนถูกบรรจุเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ควรตั้งราคาเท่าไหร่ดี?”

อันหยานคิดถึงเรื่องการขายสินค้าในอนาคต แล้วก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่า ยังไม่ได้ตัดสินใจเรื่องราคาของสินค้าเลย

【ระบบจะรับผิดชอบแค่การเผยแพร่ความงาม แบ่งปันความงาม แต่จะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการตั้งราคา ขึ้นอยู่กับเจ้าของระบบว่าจะตั้งราคามากน้อยแค่ไหน】

ได้ยินแบบนี้ อันหยานก็ยิ้มมุมปากขึ้นมา รู้สึกดีใจ เพราะการได้ทำสิ่งต่างๆ ด้วยตัวเองมันรู้สึกดีมากจริงๆ

ตอนที่เธอถามคำถามนี้ เธอยังกังวลว่าความคิดของเธอและระบบอาจจะไม่ตรงกัน เพราะระบบไม่ใช่คนจากโลกนี้ หลายๆ แนวคิดอาจจะมีความแตกต่างกัน

สบู่ขี้ผึ้งกุหลาบนี้ดีขนาดนี้ เธอก็กลัวว่าระบบจะตั้งราคาให้สูงเกินไป ตามมาตรฐานของคนบนดาวนี้ ถ้าเป็นแบบนั้น เธอจะขายได้ยังไง?

แน่นอนว่าผลิตภัณฑ์มันดีขนาดนี้ คงจะมีคนที่ชอบและสามารถจ่ายได้

แต่ปัญหาคือเวลามันจำกัด เธอไม่มีเวลามากพอที่จะสร้างฐานลูกค้าใหญ่ๆ ให้ขายหมดเร็วๆ

“เข้าใจแล้ว ขอบคุณมากนะ 308”

ถึงระบบจะให้เธอตั้งราคาเอง แต่เธอก็ไม่คิดจะตั้งราคาต่ำเกินไป เพราะแบบนั้นจะทำให้ผลิตภัณฑ์ดูราคาถูก และไม่สมกับคุณภาพที่มันมี

ในปัจจุบันผลิตภัณฑ์ประเภทสบู่ที่ใช้ล้างตัวราคาอยู่ระหว่างไม่กี่หยวนถึงสิบกว่าหยวน สบู่ยี่ห้อใหญ่ๆ ราคาก็ไม่เกินสามสิบหยวน

แต่ว่าสบู่ที่ขายในตลาดไม่สามารถเทียบกับสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบของเธอได้เลย สบู่ขี้ผึ้งกุหลาบของเธอสามารถใช้ล้างหน้า ล้างมือ หรืออาบน้ำได้ ทุกส่วนของร่างกายสามารถบำรุงได้ ไม่มีข้อจำกัด

สบู่ขี้ผึ้งกุหลาบนี้เหมือนกับการแทนที่หลายๆ ผลิตภัณฑ์บำรุงผิว ทั้งกลิ่นและความชุ่มชื้นยังคงอยู่ได้ยาวนาน เรียกได้ว่าเป็นผลิตภัณฑ์ที่มีข้อดีเยอะและเห็นผลทันที

ถ้าตั้งราคาถูกไป มันจะไม่สามารถสะท้อนคุณภาพของผลิตภัณฑ์ได้

อันหยานคิดไปคิดมา ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจตั้งราคาสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบที่ 66 หยวน

เธอคิดว่าราคาแบบนี้ไม่แพงเกินไป ถึงแม้ว่าจะสูงกว่าสบู่ทั่วไปมาก แต่ก็ถือว่าเหมาะสมกับคุณภาพของสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบ

เธอมั่นใจว่าแค่ลูกค้าได้ลองใช้ก็จะรู้ว่าสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบนี้คุ้มค่ากับราคาแน่นอน

ส่วนต้นทุนของสบู่ขี้ผึ้งกุหลาบเอง เธอรู้สูตรดี ก็รู้ว่า วัตถุดิบที่ใช้ทำมันไม่ได้มีราคาแพงอะไร

นี่แหละคือจุดแข็งของคนบนดาวนี้!

พวกเขาใช้วัสดุที่หาได้ง่ายที่สุดในการสร้างผลิตภัณฑ์เสริมความงามที่ยอดเยี่ยมที่สุด

ดังนั้น สิ่งที่มีค่ามากที่สุดคือตัวสูตรและเอฟเฟกต์หลังจากเสริมพลัง ส่วนต้นทุนของวัตถุดิบก็ถือว่าไม่สำคัญเลย

เห็นว่ายังมีเวลา อันหยานจึงเตรียมเอกสารที่จำเป็นสำหรับการขอใบอนุญาตธุรกิจ พร้อมทั้งตั้งใจจะไปที่ศูนย์บริการทางการในเช้าวันพรุ่งนี้ เพื่อดำเนินการให้เรียบร้อย และจะไปที่สถาบันตรวจสอบผลิตภัณฑ์เพื่อขอใบรับรอง

เมื่อมีเอกสารทั้งหมดแล้ว เธอจะสามารถทำธุรกิจได้อย่างมั่นใจ ไม่ต้องกลัวว่าใครจะมาจับผิดหาช่องโหว่

เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต เธอจึงคิดว่าเป็นการดีที่จะจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยเสียแต่เนิ่นๆ

(จบตอน)